Tíminn - 06.12.1961, Page 14

M
T í MIN N, miðvikmlaginn G. desember 1961.
Til bræðranna, Godvins ogl
Vulfs mælti hann enn frem-
ur: „Farið með systur yðar;
héðan. í kvöld tjýð ég henni
og yður til veizlu með mér.
Kona fylg þeim, mælti hann;
til Masondu. — Þú þekkir |
skyldur þínar. Þessi kona er
í þinni umsjá. Gæt þess, að
engir ókunnir menn nálgist
hangi,, og sízt af öllu Lozelle.
Daisar hlustið á og gerið
kunnugt, að þessum þremur
er veitt vernd innsiglisins í
öllu, að því undanskildu, að
yfirgefa borgarmúrana, til
þess þarf sérstakt leyfi inn
siglisins. Slíkt leyfist aðeins
í návist þess.
Daisamir stóðu upp, hneigðú
sig og settust' aftur. Tveir
verðir, annar gekk fyrir og
hinn á eftir, fylgdu Masondu
og þeim til herbergis þess, er
bræðurnir höfðu sofið í. Þar
stanzaði Masonda og mælti:
— Rós heimsins meðal
kvenna, sem berið það nafn
með réttu, ég fer nú að lag-
færa í herbergi yðar. Þér ósk
ið án efa, að tala við þessa
bræður yðar. Talið og óttizt
ekki, því ég skal sjá um, að
þið veröið ein, þó ekki verði
nema stutta stund. En vegg-
irnir hafa eyru, svo ég ræð
ykkur til að nota enska
tungu, sem enginn skilur í
Al-je-bals-landi, jafnvel ekki
ég.
Síðan laut Masonda höfði
í kveðjuskyni og fór.
XIII.
Sendiboðinn.
Bræðurnir og Rósamunda
litu hvert á annað. Þau höfðu
svo margs að minnast, að þau
vissu ekki á hverju þau áttu
að byrja.
Loks sagði Rósamunda í
lágum róm: „Látum oss
þakka Guði, sem, eftir alla
þessa erfiðu mánuði, hefur
leitt okkur saman aftur. Og
þau krupu á hné í gestaher-
bergi Drottins dauðans og
þökkuðu Guði af heilum hug.
Að svo búnu hófu þau samtal
sitt á ensku, en töluðu hljóð
lega.
— Segðu okkur fyrst þína
sögu, Rósamunda, mælti God
vin.
Hún sagði þeim síðan í sem
fæstum orðum, hvað á daga
hennar hafði drifið, en þeir
hlustuðu á með athygli.
Þegar Godvin hafði sagt
henni sögu þeirra bræðra,
mælti hún:
_ Hvers vegna hjálpar
þessi fagra dökkhærða stúlka
ykkur?
_ Eg veit ekki, svaraði
Godvin, — nema ef það skyldi
vera af því, að ég frelsaði
hana frá ljónynjunni.
Rósamunda brosti lítið eitt
og mælti:
— Blessað veri það ljón og
öll þess ætt. Eg vona, að hún
muni lengi það þrekvirki, því
það lítur út fyrir að við eig-
um að mestu iíf okkar undir
velvild hennar. En hvað þetta
er allt undarlegt ng framtíð
okkar óglæsileg. Þið eruö
komnir hingað þvert á móti
hennar ráðum, sem munu
benti um leið á aðra stúlk-
una, sem hafði hjálpað þeim
til þess að fægja herklæði
þeirra.
— Hún segir að við verðum
að fara, mælti Godvin, en
bætti svo við hátt: — Vertu
sæl á meðan, systir.
í garðinum fundu þeir Eld
og Reyk, eins og þeim hafði
verið sagt, sömuleiðis fjóra
villimannalega Fedeja og
einn foringja þeim til fylgdar.
Þegar þeir voru komnir á bak,
reið þessi foringi með þeim
H. RIDER HAGGARD
BRÆÐURNIR
SAGA FRÁ KROSSFERÐATÍMUNUM

vera af góðum hug gefin.
— Við vorum leiddir hing-
ar, sagði Godvin. — Faðir
þinn sá sýnir, áður en hann
dó, og sá það, sem við getum
séð.
— Já, svaraði Vulf, — ég
vildi óska, að við værum öll
komin á einhvern annan
stað, því ég óttast þennan
Al-je-bal fursta. Eftir hans
minnstu bendingu fleygja
menn sér í dauðann.
— Hann er óttalegur, svar-
aði Rósamunda og hrollur fór
um hana; — hann er enn þá
verri en Lozelle riddari. Þeg-
ar hann festir á mér augun,
liggur við að hjarta mitt
hætti að slá. Ó, að við gæt-
um sloppið héðan.
— Áll í álagildru hefur
meiri líkindi til þess áð fá
frelsi sitt aftur, sagði Vulf
áhyggjufullur. — Verum Guði
þakklát fyrir að við fáum að
vera saman. Hann einn veit,
hvað lengi það verður.
Meðan þau voru að tala
saman, kom Masonda aftur
ásamt einni þjónustumey.
Hún hneigði sig fyrir Rósa-
mundu og mælti:
— Það er vilji herra míns,
að ég fylgi yður til herbergis
þess, sem yður er ætlað, svo
þér getið hvílt yður, þangað
til veizlan byrjar. Óttizt ekki.
Þér skuluð mæta bræðrum
yðar. Þið hafið leyfi, riddarar,
til að æfa hesta yðar í görð-
unum. Þeir standa þar söðl-
aðir, og þangað mun þessi
stúlka vísa ykkur, og hún
út úr garðinum og inn í trjá-
garðana. Þar lá breiður, sandi
stráður vegur, er þeir riðu eft
ir. Vegur þessi lá meðfram
gjánni, er lá umhverfis kast-
alann og innri hluta borgar-
innar Masyaf, sem lá eins og
ey á fjallstindinum og þakti
þriggja mílna svæði.
Þeir riðu meðfram gjánni
og héldu bræðurnir hestum
sínum aftur, svo þeir færu
ekki á undan foringjanum.
Sáu þeir þá annan flokk ridd
i ara nálgast. í fararbroddi var
; þar einnig einn af höfðingj-
, um launmorðingja, ^faj,þesS-
1 ir þjónar Al-je-bals voi-u kall
aðir af Frökkum, og á eftir
honum reið Vesturlandaridd-
ari í öllum herklæðum. á
hrafnsvörtum hesti.
— Þetta er Lozelle á hesti
1 þeim, er Sínan lofaði honum,
í sagði Vulf.
Við þessa sýn varð Godvin
örvita af reiði. Hann hvatti
hest sinn sporum og brá
sverði sínu. Lozelle sá það og
brá einnig sinu sverði.
Hleyptu þeir nú fram hjá her
mönnunum, sem með þeim
voru, og gáfu hestunum laus
an tauminn, og voru þegar
andspænis hver öðrum. Loz-
elle hjó fyrst, en Godvin brá
skildinum fyrir, en áður en
Godvin gat endurgoldið högg
I ið, höfðu Fedejamir gengið
! á milli og skilið þá.
' — Hvað mér sárnaði þetta,
| sagði Godvin, er þeir teymdu
| hest hans burtu. — Hefðu
I þeir lofað okkur að eigast við,
hefði ég losað þig við tungl-
skins-einvígið, bróðir.
— Það vildi ég nú ógjarna
missa, en það leit ekki vel
út fyrir honum, hefðu þessir
náungar látið ykkur í friði,
svaraði Vulf.
Hestarnir fóru aftur að
greikka sporið, en þeir sáu
ekki frekar til Lozelle. Þegar
þeir nálguðust útjaðar borgar
innar, komu þeir að mjóu
brúnni, sem lá yfir gjána, þar
sneri foringinn hesti sínum,
og um leið og hann bað þá
að fylgja sér eftir, hleypti
hann á spretti yfir hana.
Bræðurnir komu á eftir hon-
um, Godvin fyrst og Vulf á
eftir. Þeir stönzuðu allir á hin
um gjárbarminum. Foringinn
sneri við hesti sínum, og reið
til baka eins hart og hestur-
inn komst.
— Framhjá honum! hróp-
aði Godvin, og um leið og
hann gaf Eldi lausan taum-
lnn, hrópaði hann til hans
nokkur orð.
Hestarnir þutu áfram eins
og fuglar flygi, og brátt voru
bræðurnir komnir á hæla for
ingjans. í stað þess að hægja
ferðina, þeystu þeir fram hjá
honum á brúnni, það var ekki
þumlungur milli þeirra og
gínandi gjárinnar, og þrátt
fyrir hugrekki foringjans,
hélt hann dauðahaldi við
hestinn, og bjóst við að verða
þá og þegar hrint niður í
djúpið. Hinum megin við
brúna biðu bræðurnir hlæj-
andi á hestbaki, meðal hinna
undrandi Fedeja, sem höfðu
beðið þeirra.
, •— Við innsiglið! hxópaði for
inginn, sem hélt að bræðurn
ir skildu hann ekki. — Þessir
bræður eru ekki mennskir
menn, heldur djöflar og hest
ar þeirra eru fjallageitur. Eg
hélt að ég mundi hræða þá,
en það var ég sem varð skelk
aður, er þeir fóru fram hjá
mér eins og fuglar í loftinu.
— Ágætir riddarar, og skjót
ir og vel æfðir hestar, svöruðu
Fedejarnir hrifnir. — Einvíg-
ið verður þess vert að horfa
á það.
Þeir komu brátt á sand-
þöktu götuna og riðu áfram.
Þrisvar þeystu þeir umhverf
is borgina, og síöast voru þeir
orðnir aleinir, því Fedejarnir
voru orðnir langt á eftir. Þeir
komu fyrst í ljós þegar bræð-
umir höfðu sprett af hestum
sínum. Án þess að veita þeim
nokkra athygli, stjökuðu
bræðurnir hestasveinunum
frá og kembdu hestum sínum
sjálfir og gáfu þeim bæði hey
og vatn.
Þegar þeir höfðu nú ekk-
ert frekara að gera, gengu
þeir til herbergis síns, því þeir
bjuggust við að hitta Rósa-
mundu þar. En þegar þeir
fundu hana ekki, settust þeir
niður og fóru að tala saman
um alla þá undraverðu hluti,
er fyrir þá höfðu borið, og
hvað þá kynni að henda í
framtíðinni. Þeir töluðu einn
ig um náð Guðs, er hafði leitt
þau öll saman heil á húfl, þó
þau væri á þessum óttalega
stað. Þannig leið tíminn til
sólarlags, er þjónustumeyjar
komu og vísuðu þeim til bað-
stofu, og voru þar fyrlr svart
ir þrælar, er þvoðu þá og
smurðu, og færðu þá í nýja
kyrtla utan yfir herklæði
þeirra.
Miðvikudagur 6. desember:
8.00 Morgunútvarp.
8.30 Fréttir.
9.10 Veðurfregnir.
12.00 Hádegisútvarp.
12.25 Fréttir og tilk.
13.00 „Við vinnuna": Tónleikar.
15.00 Síðdegisútvarp.
16.00 Veðurfregnir. — Tónleikar.
17.00 Fréttir. — Tónleikar.
17.40 Framburðarkennsla í dönsku
og ensku
18.00 Útvarpssaga barnanna: „Bakka
Knútur” eftir séra Jón Kr. ís-
feld; III. (Höfundur les).
18.20 Veðurfregnir.
18.30 Þingfrcttir. — Tónleikar.
18.50 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Tónleikar: Bela Sanders og
hljómsveit hans leika valsa-
syrpu.
20.20 Kvöldvaka:
a) Lestur fornrita: Grænlend-
inga þáttur (Dr. Kristján Eld-
járn þjóðminjavörður).
b) íslenzk tónlist: Lög eftir
Þórarin Guðmundsson.
c) Sigurbjörn Stefánsson flyt
ur siglfirzkar sagnir skráðar
af Guðlaugi Sigurðssyni.
d) Jóhannes skáld úr Kötlum
les úr þjóðsögum Jóns Árna-
sonar.
21.45 íslenzkt mál (Jón Aðalsteinn
Jónsson cand. mag.).
22.00 Fréttir og veðurfregntr.
22.10 Upplestur: Dean Acheson rifj-
ar upp liðna tíð III: Um Ernest
Bevin (Hersteinn Pálsson rit-
stjóri). ,
22.30 Næturhljómleikar:
a) För Gullivers til Putalands",
sinfónía nr. 1 eftir Edgar Still-
man Kelly (Ameriku-hljóm-
sveitin leikur; Richard Korn
stjórnar).
b) „Grand Canyon“, svíta eftir
Ferde Grofé (NBC-hl'jómsveit-
in í New York leikur; Tosca-
nini stj.).
23.30 Dagskrárlok.
EIRÍKUR
VÍHFÖRLI
Úlfurinn og
Fálkinn
115
Þeir Eiríkur og Ervin flýttu sér af
stað, og Eiríkur sagði syni sínum,
hvernig Bryndís hefði farið með
föður sinn til að bjarga sjálfri sér.
Þegar þeir komu að st.óra salnum,
var allt í björtu báli. — Vonandi
komum við ekki of seint, sagði Ei-
ríkur, meðan þeir ruddust gegnum
eldinn. Á meðan stjórnaði Sveinn
bardaganum fyrir utan milli
manna Eiríks og hinna, er réyndu
að flýja. Alli sneri sér að Aströtu,
sem spurði: — Hvar eru Eiríkur
og Ervin? — Þeir hljóta að vera
hér nálægt. — Nei, þeir eru í kast-
alanum, og hann stendur í ljósum
loga, sagði Astrata.