Morgunblaðið - 20.11.1951, Blaðsíða 6

M O ÍÍtVNBL Afíl Ð
Þriðjudagur 20. nóv. 1951.
Jóii BrynjóEfsson frá
Minníngarorð
F. 22/8. 1880, rt. 13/11. 1951.
LÁTINN ER í Reykjavík þann
13. þ. m. Jón Jóhann Brynjólfs-
Eon fyrrum bóndi að Ólafsvöllum
á Skeiðum. Fór þar einn þeirra
manna, sem jeg hefi besta reynt
að drengskap, rausn og höfðings-
lund.
Jón var fæddur að Litlu-Heiði
í Mýrdal í Skaftafellsþinga, son-
ur þeirra hjóna síra Brynjólfs
Jónssonar og frú Ingunnar Eyj-
ólfsdóttur. Síra Brynjólfur var
af þjóðkunnri merkisætt kominn.
Faðir hans var Jón háyfirdómari
Pjetursson, bróðir þeirra Brynj-
ó!fs Pjeturssonar, sem var einn
Fjölnismanna, og Pjeturs bisk-
ups, sem sat biskupsstól vorn
rrieð mikilli sæmd, virðuleik og
ágætum. Móðir síra Brynjólfs var
Jóhanna Soffía Bogadóttir, dótt-
ir ins nafnfræga Boga á Staðar-
felli Benediktssonar, þess, er
samdi Sýslumannaævir.
Móðir Jóns á Ólafsvöllum hjetj
Ingunn. Var hún dóttir Eyjólfs^
bónda í Vælugerði í Flóa Gests-j
sonar. Er sú ætt fjölmenn um
Suðurland. Eru þeir ættmenn
margir spaklátið, frómlyndir og
ágætir þegnar. _ 1
Sex ára gamall fluttist Jón með
foreldrum sínum að Ólafsvöll-
um í Árnesþingi, því að vorið
1886 gjörðist faðir hans prestur
þar. Voru báðir þeir feðgar við
þann stað kenndir æ síðan. Þeg-
ar Jón var enn ungur varð þaði
að ráði með fcður hans og Sturlu
kaupmanns, bróður sjera Brynj-
ólfs, að Jón flyttist suður og I
tæki að sjer ýms störf við versl-i
un Sturlu kaupmanns, og yrði ■
Jón síðan studdur til náms og
frama. Eftir skamma hríð var
hann kallaður heim, því að bú
þeirra hjóna á Ólafsvöllum þurfti
hans við. Hann var elstur margra'
systkina og hlaut því að gerast
fyrirvinna, þegar aidur og þroski
leyfði. Eftir það átti hann heima
á Ólafsvöllum, uns hann brá búi
1948 og fluttist til Reykjavíkur.
Jón á Ólafsvöllum var kunnur
um allt Suðurland og þekktur af
orðspori miklu víðar. Honum i
var þannig farið, að hann fjekkj
hvergi dulist. Gustur stóð jafnan
um hann, og dómar manna duld-
ust lítt. Fór hann og aldrei dult j
með skoðanir sínar og dóma á!
mönnum og málefnum og var I
ódæma hittinn og beinskeittur í
orðræðum og tilsvörum. Minn- j
ugur var hann á margt og beitti i
þeim brandi oft í umræðum við J
andstæðinga í stjórnmálum og
öðrum þeim, sem honum voru
hugleikin. Honum þótti gaman
að kynnast mönnum og fór víða.
Tók hann vel eftir öllu, sem fyr-
ir augu og eyru bar og festi hvað
eina í vitund og minni. Skeikaði
því sögn hans sjaldan frá rjettu, j
þótt langt væri umliðið og öðr-
um sýndist annað. Jón var engi
smjaðurstunga. Hann talaði hisp
urslaust við hvern sem var. Sagði
kostu og löstu í hárbeittum, hittn-
um athugasemdum. Og hann var
drengskaparmaður mikill, svo að
fáir standa honum framar að
minni reynslu. Og slíkur vinur
var hann í raun, að aldrei fyrn-
ist þeim, er nutu.
Jón var manndómslegur ásýnd
um og bar þess ávalt vott, hvar
og hvernig sem liann fór, að hann
var góðs uppruna og varðveitti
manndóm sinn til æviloka.
Jón var kirkjubóndi á Ólafs-
völlum. Bar því oft að garði hans
og konu hans margt fólk. En
jafnan var við því tekið mikilli
gestrisni og rausn og höíðings-
lund. En eitt einkenni vil jeg
sjerstaklega minnast á og þakka.
En það er, hversu hann stóð að
guðsþjónustuhaldi á staðnum.
Margur lætur sjer það á sama
standa og sinnir lítt, hvort messu
gjörð fer fram eða eigi. En Jóni
var farið á aðra lund. Hann sætti
sig aldrei við, að messufall yrði
á Ólafsvöllum og vann að því að
sem tíðast og best mætti syngja
messur þar og klukkurnar mættu
sem oftast kalla til helgihalds á
Ólafsvallastað. — Hann var og
söngvinn mjög og söng þrótt-
mikinn og hreimfagran bassa. I
kirkjukór Ólafsvallasóknar var
hann góður liðsmaður og gegn.
Jón bjó jafnan góðu búi, enda
var jörðin góð. Þegar hann brá
búi og yfirgaf staðinn var hann
maður fjáður vel að bænda hætti.
Ekki sinnti hann mjög störf-
um í opinbera þágu sem svo er
kallað. En um langt skeið — um
25 ára bil — var hann fjallkong-
ur á Skeiðamannaafrjetti. Þótti
honum yndi að þvílíkum ferðum
og naut þeirra mjög. Minntist
hann jafnan á efri árum heiðra
fjaila og tiginna öræfa, hjarða,
sem komu af fjalli „með lagði
siðum“ og ævintýra, sem gerðust
í leitum og rjettum á fyrri og
seinni tíð. Hesta átti Jón góða og
beitti þeim oft á brattann.
Ekki stóð Jón einn að leik um
ævina. Á ungum aldri giftist
hann hinni ágætustu konu, Guð-
riði Jóhannsdóttur frá Brunn-
um í Skaítafellsþingi. Hún var
kona gjörvileg og prýði sinnar
stjettar. Hún andaðist sumarið
1948. Minntist jeg hennar þá
nokkrum orðum í þessu blaði.
Vísa jeg þeim, er fýsir að kynn-
ast henni meir, til þeirrar grein-
ar.
Þeim hjónum varð sex barna
auðið. Tvö dóu þegar í fyrstu
bernsku. Dóttir þeirra, Jarþrúð-
ur, andaðist uppkomin ári fyrr
en móðir hennar. Hin þrjú lifa
foreldra' sína, gjörfilegt fólk og
gott: Ingunn gift kona á Selfossi,
Brynjólfur Jóhann innheimtu-
maður við Rafveitu Reykjavíkur
og Gunnar, annast dyravörslu í
Arnarhváli. Enn fremur ólu þau
upp dótturson sinn, Ólaf Hauk,
bifreiðarstjóra í Reykjavík.
Og nú er ævileið þessa vinar
míns lokið. Jeg þakka kynni öll.
Vinum hans þykir skarð fyrir
skildi. — Mynd samtíðarinnar
missti svipmikinn drátt fyrir
sjónum þeirra, er hann þekktu.
En sköpum má enginn renna. í
öag taka moldir kirkjugarðsins á
Ólafsvöllum við hinstu leifum
hans og geyma til ins efta dags.
Gunnar Jóhannesson.
• 90
Danir unnu Svía í landsleik í knattspyrnu á síðasta hausíi, og var það mjög kærkominn sigur eftir
ósigur þeirra gegn Norðmönnum. Leikurinn fór fram í Kauprnannahöfn og voru áhorfendur yfir 40
þúsund. — Hjer á myndinni sjest Hilmar Staalga; rd frá Köge er skoraði þriðja mark Dana.
önnið að sicfnun
ífiróf?
s
§
■
1
c
4ra herbergja íbú
höfum við til sölu í kjallara á Teigunum.
Málflutningsskrifstofa
VAGNS E. JÓNSSONAR
Austurstræti 9 — Símar 4400 og 5147
•s
ANNAÐ ársþing íþróttabanda-
lags framhaldsskóla í Reykjavík
og nágrenni fór fram þriðjudag-
inn 13. nóv. .að Kaffi Höll. Bragi
Friðriksson, stud. theol., formað-
ur bandalagsins setti þingið og
bauð fuiltrúa velkomna. Rjett til
þingsetu höfðu 29 fulltrúar frá
8 skólum. Auk þeirra sátu þingið
Þorsteinn Einarsson, 'þróttafull-
trúi, Benedikt Jakobsson, ráðu-
nautur bandalagsins og öll frá-
farandi stjórn.
.Tón Böðvarsson var kosinn 'or-
seti þingsins og Vaidimar Örn-
ólfsson til vara; Þingritarar voru
Þórdís Árnadóttir og Ólafur Örn
Amarson.
Bragi Friðriksson ias skýrslu
stjórnarinnar og Halldór Bach-
mann reikninga, en hvorttveggja
var samþykkt.
iFRN gekkst fyrir sjö íþrótta-
mótum á starfsárinu, handknatt-
leiksmóti, körfuknattleiksmóti,
skíðamóti, sundmóti, fimleika
keppni og tveimur mótum í
frjálsíþróttum. Knattspyrnumóti
bandalagsins er ekki iokið. Ails
tóku um 500 skólanemendur þátt
í mótum þessum.
Bandalagið gaf út blaðið „Hvöt“
ásamt Sambandi bindindisfjelaga
í skólum.
Á þinginu voru gerðar nokkrar
lagabreytingar og væntanlegri
stjóm falið að skipa nefnd er
endurskoða skuli reglugerðir
ÍFRN um íþróttamót. Ennfrem-
ur var stjórninni falið að endur-
skoða samning við SBS varðandi
sameiginlega blaðaútgáfu þessara
aðila og reyna að finna leiðir til
þess að blaðið beri sig fjárhags-
lega.
Næsta mál á dagskrá var
skýrsla nefndar þeirrar, er stjórn-
in skipaði til þess að gera til-
lögur og vinna að stofnun skóla-
sambands Islands. Framsögumað-
ur nefndarinnar var Þorsteinn
Einarsson, iþróttafulltrúi. Legg-
ur nefndin til að væntanlegl skóla
samband starfi á líkum grund-
velli og hliðstæð samtök á hinum
Noi-ðurlöndunum, en allar ákvarð
anir um- starfsgrundvöll yerði'
teknar á st.ofnþingi. Lagði Þorr
steinn áherslu á að koma á fót
hjer á landi afreksmerkjakeppni
Framh. á bis.
Hæyki&viiáur-
a
URSLITALEIKIRNIR í Reykja-
víkurmeistaramótinu í hand-
^knattleik fyrir nieistaraflokk
ikarla voru leiknir aö Háloga-
Jandi s.l. sunnudagskvöld. Óhætt
er að fuilyrða, að þetta mót sje
það skemmtilegasta og tvísýnasta
isem háð hefur verið um árabil.
I Flokkarnir voru mjög jaínir, svo
iað segja má, að hver og einn
jcinstakur leikur hafi í raun og
jveru verið úrslítaleikur, svo jcfn
voru fjelögin. Ekki skorti heldur
, cvænt úrslit einstakra leikja, og
,kom það mesc á óvart, að Vík-
fingur skyldi vinna Ármann (10
j—7) 0g svo að Fram skyldi sigra
Val rneð 7—6.
Ármann K. R.
(5) 5 (3) 4
Auðsjeð var í byrjun leiksins,
að hvorugt liðið hyggðist gefa
nokkuð eftir, bæði ljeku vel og
iöruggt, með nákvæmum send-
ingum. Ármannsliðið ijek mjög
[ljett og skipu'eea og tókst oft
að opna vörn K.R. sem snöggv-
ast og skjóta í gegn.
K.R.-liðið ljek nokkuð þungt
og tók þá oft langan tíma að
koma sendingu inn á markteig
Ármanns, eða finna veilu í vörn
Ármanns. K.R.-iiðið virtist aðal-
lega vanta meiri hreyfanieika og
færri niðurkcst og þar af leið-
andi hraðari samleik. Bestu menn
Ármanns-liðsins voru nú sem
fyrr Kjarían Magnússon og Jón
Erlendsson. Bestu menn K.R.
voru markvörðurinn Guðmund-
ur Georgsson, sem sýndi tví-
mælalaust bestu markvörn sína
í mótinu. Þórður var sterkur,
bæði í sókn og vörn.
Dómari var Hafsteinn Guð-
inundsson og dæmdi með prýði
Fram Valur
(4) 3 (4) 2
Ekkert á þessu móti mun hafa
komið rnönnum jafnt á óvart og
það, að Fram skyldi ganga með
sigur af hólmi yfir Val. Almennt
var búist við stórsigri Vals, eink-
utn með tiliiti tii þess, hve hag-
stasðri markatölu Ármanni tókst
að ná mþti Fram, Val var nauð-
synlegt að sigra Fram í þcssum
leik með 11 mörkum gegn 4 til
þess að hafa betri hlutfalls út-
komu en Ármann og tryggja sjer
þannig sigur í mótinu. En hjer
fór á annan veg, en menn bjugg-
ust við. Frainarar hófu strax lái
iausa sókn á Vals-liðið, svo a
Sólmundur fjekk eigi við ráði
og áður en varði höíðu Framara
náð að skora 3 mörk. Litlu síða
tókst Val að skora 2 mörk í rö
og enn ná Framarar marki, 4—!
í lok fyrri hálfleiks fara Vals
menn að færa sig framar á vöi
inn og komast þannig upp á mil
samleiks Frams og tókst a
skora 2 mörk til viðbótar. Lau
þannig fyrri hálfleik með 4—‘
I seinni hálfleik byrjar Frai
með sókn, sem endar með mark
og stuttu síðar jafnar Valu
(5—5). B*eði liðin sóttu ákaft
og höfðu markmenn beggja li?
anna nóg að gera, og síóðu si
með prýði. Framarar ná enn a
setja 2 mörk og voru þar a
verki Karl og Orri. Á síðust
stundu dæmdi dómarinn vafa
samt innkast á Fram, sem Sigui
hans skoraði örugglega úr, o
lyktaði leiknum með sigri Frar
7 gegn 6.
Bestu menn í liði Fram, vor
Karl, Birgir og Orri.
Bestu menn í liði Vals vor
Sólmundur og Sigurhans.
Dómari var Þorleifur Einars
son og dæmdi vel.
Lið Ármanns var þannig skip
að: Gunnar Haraldsson mark
vörður, Rafn Stefánsson, Magnú
Þórarinsson, Jón Erlendssor
Snorri Oiafsson, Kjartan Magn
ússon, Sigfús B. Einarsson o
Hilmar Þorbjörnsson.
Gunnar Haraldsson markvörð
ur, er viðbragðsfljótur og ör
uggur markmaður.
Rafn Stefánsson er einn af ok
ar bestu varnarleikmönnum o,
nijög öruggur að grípa knöttini
og einnig að skila honum aftui
Magnús Þórarinsson er mjöi
sterkur varnarleikmaður, end
att sæti í landsliði okkar. Jó:
Erlendsson er bæði sterkur varn
arleikmaður og sóknarmaður o;
skot hans orðin fræg hjá mark
mönnunum. Snorri Ólafsson e
með okkar föstustu skotmönnun
á lengrá færi. Kjartan Magnú:;
son er bæði skotfastur og lið
ugúr og göður að skapa sje
markfæri og nota það. Sigfú
Einarsson er mjög teknisku
leikmaður, en hans sterkasta hlii
er vörn. Hilmar Þorbjörnsson e
nýliði í meistaraflokki og spá
jeg honum góðri framtíð. H