Morgunblaðið - 21.09.1952, Blaðsíða 14

[ 14
MORGUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 21. sept. 1952
■immmmminnumiiiiBiiiiiiiiiiiiiiimiiiiniiniiii
ADELAIDE
Skáldsaga eftir MARGERY SHARP
fcm.........
Framhaldssagan 15
„Við sögðum ekki ósatt“, sagði
John.
„Ef þið hafið skrökvað að ung-
frú Culver, þá verðið þið að biðja
hana afsökunar11, sagði herra
Lambert.
„Við höfum ekki skrökvað“,
sagði John. Hann leit beint í
augu herra Lamberts. „Við sögð-
um henni að við hefðum séð yður
fyrir utan Royal-veitingastof-
una“.
Herra Lambert beygði sig nið-
ur og strauk sér um öklann. „Þá
sáuð þíð þegar ég datt“, sagði
hann glaðlega. „Ég rann á ísn-
um, ungfrú Culver, og var næst-
um búinn að brjóta á mér fót-
inn“.
Adelaide varð því fegin að
frændur hennar höfðu ekki sagt
ósatt, og hún hélt langan fyrir-
lestur yfir þeim hve slæmt það
væri að draga rangar ályktanir
og gar.ga út frá þeim sem vissu.
Þeir svöruðu henni ekki. Þeir sáu
svo margt og reyndu svo margt,
að þeir vissu hvenær þeir áttu
að þegja.
3.
Adelaide minntist aldrei á
■þennan atburð aftur og herra
Lambert ekki heldur. Það var
fyrir neðan þeirra virðingu.
Þau töluðu um myndina, sem
hann ætlaði að leggja fyrir sýn-
ingarnefndina, og þau töluðu um
nemendur hans. Adelaide var
annt um það að kynna sér allt
líf og aðstæður elskhugá síns.
Hann kenndi næstum á hverjum
degi .... annað hvort Pomfret-
systrunum eða einhverjum Dews
systrum í Bayswater og ungfrú
Ocucks í Knightsbridge. Og svo
hafði hann fasta tíma í teikni-
skóla. Adelaide lét hann lýsa fyr-
ir sér stúlkunum og henni þótti
gaman að heyran að allar voru
þær ósköp hversdagslegar.
„En þær eru tæplega allar jafn
hversdagslegar", sagði hún einu
Lambert og brosti. „Annars
tækju þær ekki teiknitíma". Svo
flýtti hann sér að bæta við: „Það
er mjcg sjaldan að stúlka, sem
bæði er gáfuð og falleg vilji fara
í teiknitíma". Það var því engin
furða, þótt Adelaide þætti gaman
að heyra um Enid Pomfret, sem
var freknótt og Florence Ocock,
sem var eins og andarungi. En
þegar Adelaide hitti einu sinni
ungfrú Ocock í samkvæmi varð
hún undrandi þegar hún sá hve
aðlaðandi hún var, enda þótt hún
væri dálítið feitlagin. Hún hafði
liðað, brúnt hár og ljósan hör-
undslit. Adelaide fannst hún '
hljóta að vekja athygli karl-
manna. En hún fékk þarna enn
eina sönnun á einlægri ást herra
Lamberts. Aöelaide gaf sig á tal
við hana og að gamni sínu fór
hún að tala um teiknitíma.
„Teiknið þér?“ spurði Adela-
ide.
„Já“, sagði ungfrú Oeock. .
„Mamma lætur mig fá teikni-
tíma. En mér finnst þeir ósköp
leiðinlegir". i
Adelaíde brosti. Herra Lambert
hlaut að vera mjög annars hugar I
úr því henni gat fundist hann
leiðinlegur. I
„Ég er mótfallin yfirleitt alls-
konar námi“, sagði ungfrú Ocock.
„Nema hvað mér finnst gaman j
að læra að dansa. Ég get ekki
sungið og ég get ekki spilað á
píanó og ég kann alls ekkert að
teikna. Og mér er alveg sama“.
jAdelaide gat vel skilið að
hépni væri sama, bar sem allir
un'gu mennirnir höfðu hópast ut- .
ahjum hana um leið og hún kom I
ipn. Næst þegar hún hitti herra
Laimbert sagði hún honum frá
„Ég hitti ungfrú Ocock þína,'
Henry. Mér finnst hún mjög
falleg". j
„Hún er heimsk og duttlunga-
full“.
„Ungu mönnunum virðist ekki
finnast það .... ég held að þú
hafir ekki veitt henni nógu mikla
eftirtekt".
„Ég hef ekki mátt vera að því“,
sagði hann.
Adelaide var sjálf að íríkka,
næstum með hverjum degi. Hún
hafði alltaf verið fremur vel
vaxin. En nú fékk hún fallegan
hörundslit og augu hennar urðu
skærari. Frú Culver gramdist að
samhliða þessu virtist hún verða
meira og meira annars hugar.'
Hún var skeytingarlaus og :ræst-
um fráhrindandi við unga menn,'
sem vildu láta kynna sig fyrir
henni. Hún reyndi ekkert til að
vekja áhuga þeirra á sér og svar-
aði þeim bara með einsatkvæðis-
orðum.
„Þú ættir að tala um þetta við
hana“, sagði herra Culver.
Það var venjulegt svar hans
við venjulegum vandamálum,
sem steðjuðu að heimilinu. Hann
var líkur Adelaide um það að
hann hafði ekki óþarfa afskipti
af öðru fólki. Og þetta varð tilj
þess að frú Culver snéri sér æ
meira að syni sínum, sem var
áhrifagjarn og vingjarnlegur í
viðmóti að eðlisfari. |
Treff var nú orðinn næstum
átján ára. Hann var að ljúka við
námið í Harrow og var að búa
sig undir að halda því áfram í
Cambridge. Honum hafði gengið
skammlaust í skóla. Ekki var
hann neinn námsmaður, en hon-
um hafði þó alltaf tekizt að ná
prófum. Flestum féll vel við
hann. Hann var hávaxinn eins og
Adelaide. Hárið var dökkt og (
strítt og féll fram á ennið. Já,
flestum líkaði vel við Treff, en
þó einkum kvenfólki. Hann hafði
líka alltaf kunnað vel við sig
innan um kvenfólk, jafnvel líka
á unglingsárunum. Treff fannst
ekkert leiðinlegt að fara í te-boð
.... hann gekk oft um beina og
rétti bollana og honum fórst það
vel úr hendi. Ekki var hægt að
segja að hæfileikar hans beind-
ust í neina sérstaka átt og stund-
um fannst frú Culver það ágætt
að hugsað mundi verða fyrir
stöðu fyrir hann í fyrirtæki
manns hennar.
Eða þannig hafði hún að
minnsta kosti alltaf hugsað. —
Húsbóndi hennar lét hana um
heimilið og eins lét hún mann
sinn um atvinnu sína. Með sjálfri
sér hafði hún hugsað að hann
mundi hætta að vinna og fara á
eftirlaun um sextugsaldur ....
þegar Treff væri kominn inn í
starfið. En herra Culver var að-
eins fimmtíu og þriggja ára, þeg-
ar hann kom nú heim einn góð-
an veðurdag og sagði að fyrirtæk
ið Culver, Blore og Masterman,
mundi brátt verða Masterman,
Masterman og Blore.
Ef satt skal segja, var verið að
kaupa hann út. Masterman og
Blore áttu líka syni. Því miður
voru þeir ekki meðal þeirra, sem
líkaði vel við Treff. Það gat vel
verið að innst í hjart sínu væru
herra Culver heldur ekki sérlega
um son sinn gefið. Þegar hann
fékk gott boð, tók hann því. j
„En hvað verður þá um Treff?“
spurði frú Culver.
„Treff fer til CambUdge, eins
og ákveðið hefur verið“.
„En svo?“
„Hann fær góðan umhugsunar-
tíma á þrem árum. Ég ætla að
fara niður eftir“. Það var klúbb-
urinn, sem hann átti við.
„Nei, William“, sagði frú Cul-
ver ákveðin. „Þú verður að tala
við mig. Eigum við að búa hér
áfram. Eða eigum við að flytja
í minna hús? Og hverjar verða
tekjur okkar?“
Herra Culver hikaði. „Þú verð-
ur að láta þér nægja um það bil
helming á við það, sem þá hefur
núna. Adelaide hefur þessi hundr
að pund, sem hún fékk eftir
ömmu sína. Það nægir fyrir út-
gjöldum hennar, og þegar Treff
hefur lokið náminu í Cambridgt
lagast þetta. En auðvitað verða
14|«111 !i i 1111
:!ti(ii!!lii!i

Hrói höttur
suýr aftur
eftlr John O. Ericsson
7.
luktist myrkrið aftur og bar við gráan næturhimininn, eins
og þar væri svartur veggur.
— Þarna uppi yfir skörðóttri ásbrún, brá skyndilega fyrir
glampa eins og af stjöpnuhrapi, en hann hvarf jafn snögg-
lega og hann birtist. Maðurinn, sem vildi komast áfram,
beygði greinarnar til hliðar með löngu priki, sem hann vgr
með í hendinni. Hann laut fram og hljcp í einum spretti
niður brekkuna og yíir lækinn.
— Guði sé lof, sagði hann. lágt við sjálfan sig, og flýtti
sér yfir grassléttuna. Ennþá rata ég —- og enn er gamla
hreiðrið iíklega ekki tómt.
Úti á miðri sléttunni var dálítill hóll og uppi á honum
stóðu nokkur æfagömul eikartré. Maðurinn lagðist á fjórar
fætur og skreið hægt innan um heslikjarr og þyrnirunna,
sem óx í óaðskiljanlegri flækju hvað innan um annað.
— Hérna hægra megin við þessa digru eik og hinum
megin við þyrnirunnan hlýtur það að vera, tautaði hann
fvrir munni sér. Sko til, þarna fann ég það. Okkar ástkæra
María mey yfirgefur mig ekki. Hún lýsir mér núna eins og
hún hefur gert margar nætur áður í Sherwoodskóginum.
Hann tók með báðum höndum í ferhyrnda þúst á hólnum,
sem var alvaxin mosa og grasi.
— Það er með herkjum, að ég ræð við hana, dæsti hann
á meðan hann bisaði af öllum mætti við að færa hina þungu
steinhellu. Hinn góði Tuck.... hvar skyldi hann nú annars
vera í nótt? Hann var vanur að kasta þessu lítilræði burt
með annarri hendi, en ég rembist við það með báðum.
— Nú kom í ljós kolsvört hola í jörðinni. Þarna stökk
skógarmaðurinn niður. Hann setti herðarnar undir helluna
og kom henni á sinn stað af'tur með mikilli fyrirhöfn. Svo
feaptaði hann ofurlítið mgeöinpi.
IÐNSYN
Opið í dag kl. 10—23 \
Oðfnagæib kl. 13—19,30 1
Aðgöngumiðar á 10 kr. fyrir fullorðna og 5 kr. fyrir börn. *
■
Aðgangskort, sem gilda allan mánuðinn á 25 kr. jjj
■
Lúðrasveitin Svanur heldur síðdegistónlelka í garðinum. 5
Gömlu dunsurnir
í BREIÐFIRÐIN GABÚÐ I KVÖLD KL. ».
Hljómsveit Svavars Gests.
Aðgöngumiðasala frá klukkan 8.
Drekkið síðdegiskaffið
í GóðteTnplarahúsinu í dag
Konur úr kvenfélagi Óháða fríkirkjusafnaðarins
framreiða þar veizlukaífi með smurðu brauði, tertum,
rjómapönnukökum og allskonar kökum. Kaffið kostar
aðeins 10 kjjónur fyrir manninn og fá allir brauð með
því eftir vild. Jafngott kaffi kann að hafa fengizt en
aldrei betra. — Framreitt kl. 3—7 e. h.
Drekkið gott kaffi á góðri stund
og eflið gott mál.
2. ráðstefna MIR
Ráðstefnan heldur áfram í dag kl. 4 í Hlégarði, Mos-
fellssveit. Fulltrúar mæti í skrifstofu MÍR 1 Þingholts-
stræti 27 kl. 3 í dag. — MÍR-félögum er heimilt að
sitja ráðstefnuna meðan húsrúm leyfir.
Stjóm MÍR

HJÓLBARBAR
OG SLÖNGUR
fyrirliggjandi í eftirtöldum stærðum.
670—15 700—15 550—16 690—16 750—16
900—16 650—17 700—20 750—20 825—20
Aðrar stærðir væntanlegar næstu daga.
P. Suf
anááon
Lf.
HVERFISGOTU 103
SÍMI 3450 OG 1275
I