Morgunblaðið - 16.07.1957, Blaðsíða 9

ÞriSjudagur 16. júlí 1957
MORGUNBLAÐIÐ
9
Hluti af tjaldbúöum skátanna í Botnsdal.
G/oði> skátar v/ð leik og starf
á Botnsdalsmótinu
ÞAÐ VORU glaðværir hópar, sem
þustu út úr alls konar farartækj-
um inni í Botnsdal fimmtudag-
inn 4. júlí — Þar var að hefjast
skátamót, sem helgað var hundr-
uðustu ártíð Baden Powell
stofnanda skátahreyfingai'ínnar.
Þetta mót var sérstaklega ætlað
skátum af Suðvesturlandi. Vest-
fjarðamótinu, í sama tilgangi var
nýlokið og var háð í botni Dýra-
fjarðar og Norðurlandsmótið
hófst um síðustu helgi. Þannig
munu nær 1000 skátar mæta á
þessum minningar-mótum að
þeim meðtöldum, sem sækja Jam-
boreee heimsmótið mikla í Bret-
landi.
Mótið í Botnsdal var undir-
búið og stjórnað af Akranes
skátunum undir forystu Páls
Gíslasonar, læknis, en hann er
engin viðvaningur í starfinu, hef-
ur bæði stjórnað Jamboree-för-
um og stærsta skátamóti sem
haldið hefur verið hérlendis, Þing
vallamótinu 1948, sem nær 1200
skátar íslenzkir og erlendir sóttu.
Páll hafði öfluga mótstjórn sér
við hlið, sem ekki hefur legið á
liði sínu við undirbúning, sem
ekki er aðeins mótsdagana, heldur
hefst mánuðum áður og marg-
háttuð störf halda áfram að móti
loknu.
Þegar komið var á staðinn,
var búið að leggja götur gegnum
skóginn reisa funda- og samkomu-
tjöld, aðalstöðvar mótstjórnar,
birgðatjaldið, sjúkratjald og
símastöð. Ritstjórn og skrifstofa
dagblaðsins „Glymur“ var þegar
í fullum gangi og götur voru
markaðar gegnum skóginn með
snúrum. Hverju félagi var mark-
að tjaldbúðasvæði, og sumum tvö,
þeim sem telja bæði stúlkur og
pilta, en stúlkurnar voru allar
til annarrar hliðar við miðsvæðið,
en drengir til hinnar.
Að afliðnu hádegi var stöðugur
straumur um skógargötuna, þar
sem ungir og lítt reyndir skátar
voru að rogast með tjöld sín og
poka — á skammri stundu varð
tjaldborgin eins og hvítur skafl
í iðgrænum skóginum, með blakt
andi fána í hverri búð — og svo
komu hliðin, en um þau er alltaf
mikill spenningur, því þau sýna
margháttaðan frumleik og hug-
kvæmni. Hveragerðis-skátar
fluttu með sér vellandi hver, og
þegar vel rauk var hér um bil
ekta brennisteinslykt í þessu
litla Hveragerði! Þeir sögðu sum-
um að þeir hefðu stungið hverinn
upp í heilu lagi, en öðrum að hann
hefði elt þá — Akranes var með
kaðalverk mikið í sínu hliði Njarð
víkingar með voldugan dreka og
Reykjavík með skjaldarmerki
borgarinnar — svona dró hvert
félag fram sérkenni sms staðar
eða nafns.
Setning mótsins fór fram við
varðeldinn um kvöldið og hófst
með því að sögupersónur staðar-
ins komu þar fram og fluttu mál
Varbeldar, fjallgöngur og
skátasýningar
sitt, þar á meðal Helga Jarlsdóttir 1 veðri sem getur miðnætursólskini
og Hörður Hólmverjakappi. — Að
því loknu setti Páll Gíslason mót-
ið og minnti á tilefni þess og til-
gang. — Svo hófst varðeldurinn
með miklu fjöri, skiptust þar á
söngvar og leikir langt fram á
kvöld, kringum snarkandi eldinn.
Að áliðnu miðnætti var haldið
til búða í því bezta og fegursta
og logni svo miklu að Hvalfjörð-
ur var sem spegill að sjá og
hvergi bærðist strá.
Ungir skátar. Meiri hluti þátt-
takenda í þessu móti var ungir
skátar, sem margir voru í sinni
fyrstu útilegu og verulegur hiuti
á fyrsta stóra mótinu. Það resmdi
því talsvert á tjaldbúðastjórana
að koma þeim yngstu og óvönu í
pokana og fá þá sem voru að
leggja síðustu hönd á hliðin til að
að reka naglana hljóðlaust —
Ein lítil frá Keflavík stóð fyrir
utan tjald sitt og horfði á um-
hverfið, ekkert svefnleg á svip-
ínn, þegar Soffía tjaldbúðastjóri
stúlknanna kom þar að og spurði
hvers vegna hún væri ekki farin
að sofa. — Af því að það er svo
fallegt hérna“ svaraði sú litla —
„Það er enginn skógur heima_ og
enginn lækur og fjöllin eru lítil
og langt í burtu“ Soffía vildi að
hún færi að sofa, svo hún gæti
gengið á eitthvert fjallið á nxorg-
un. „Get ég gengið á þetta stóra
með snjónum?" spurði hún og
benti til Súlna. — Hvernig
þeim samdist, gat ég ekki fyigzt
með, því það var verið að klambra
saman öðru Keflavíkurhlið-
inu — en um morgunin sá ég þá
litlu skokka af stað i fjallgöngu,
en ferðinni. var heitið á Þyril —
Gamlir skátar eru mikixs virði,
en þessir ungu eru sjóður og fram
tíð skátahreyfingarinnar, það eru
þeir sem koma til með að erfa
starfið og bera það fram til nýrra
sigra.
Skátahöfðinginn Dr. Helgi
Tómasson, ræddi um þá hugmynd
að halda mót þar sem enginn
fengi að vera eldri en 14 ára,
ekki aðeins að sækja mót sem
væri undirbúið og stjórnað af
þeim eldri, heldur hefðu hinir
ungu sjálfir allan veg og
vanda að undirbúningi og
framkvæmd þess — aðeins yrðu
nokkrir þögulir eftirlitsmenn til
að fyrra vandræðum, ef að garði
bæru. — Þessi hugmynd er góð
og kemst vonandi í framkvæmd
fyrr en seinna.
Dagskráin var fjölbreytt og
við allra hæfi. Dagurinn hófst
klukkan 8 með hafragraut og
þvotti, síðan var tjaldskoðun, sem
í því er fólgin að kanna umgengni
til verðlauna á milli félaga, en
þau hlutu Borgarnes-stúlkurnar
og Reykjavíkur-drengirnir. Fyrir
hádegi var lagt á fjöllin Gengið
var á Súlur, Þyril, Hvalfell og að
fossinum Glym, sem er einn hæsti
foss á landinu, einnig var farið
til að skoða hvalveiðistöðir.a og
Harðarhólma. Þegar komið var
af fjöllum var farið í leiki og
keppnir og varðeldur var á hverju
kvöldi. Á laugardaginn kom
mikill fjöldi skáta og skátafor-
eldra í heimsókn og dvaldi fram
á sunnudag. Munu hafa verið nær
700 manns við varðeldinn
um kvöldið, þaðan berðmálaði
söngur og gleði í fjöllum dalsins.
Á heimleiðinni frá varðeldinum
heyrðist sungið milli runnanna,
brot úr mótsöngnum:
í kringum eldinn er afar kátt
kringum eldinn, kringum eldinn.
þar söngvar hljóma og svella hátt,
! kringum eldinn, kringum eldinn.
| Hver aftan líður við ærsl og skraf
kringum eldinn, kringum eldinn.
sem enginn skáti vill missa af,
kringum eldinn, kringum eldinn.
tra la la la la.
A sunnudaginn voru engar
fjallgöngur, þá var gengið til
messu í fallegu rjóðri í skóginum,
og flutti þar messu séra Sigurður
Guðjónsson prestur að Saurbæ.
Það var hátíðleg stund, í morgun-
sól við birkiilm, fánaborgin bak
við altarið og bláfjöllin sjálf,
kirkjunnar veggir.
Eftir hádegið fóru fram á
íþróttasvæðinu, sýningar á ýms-
um skátaíþróttum og margs kon-
ar gamansömum kappleikum. —
Eitt er víst að allir settu þar
„vallarmet" og margir „persónu-
legt met“ frá öðrum hvorum
enda meta-stigans. Mótinu var
svo slitið síðdegis á sunnudag.
Allir söfnuðust þá kringum fána-
stöngina í miðju tjaldbúðarinnar
og voru þar afhent verðlaun og
og snyrtimennsku bæði i tjöldum i félögunum minjagripir um þetta
og umhverfis þau og var keppt' Framh. á bls. 15.
Vaxandi áhugi á íslenzku
námi í Cambridge
Sp/allað við ungan en*kan menntamann,
Frank BuHivatú, sem par Kennir íslenzku
NÝLEGA hitti ég á förnum vegijeinu sinni í viku. Um 10 þeirra
hér í Austurstræti, ungan enskanj lærðu allmiklu meira í málinu.
| menntamann og mikinn vin j _ Qg hvernig er námsskráin?
íslenzkra fræða, Frank Bullivant
B.A. Frank dvaldist hér einn
vetur sem styrkþegi Menntamála-
ráðuneytisins við íslenzkunám.
Hann kom hingað haustið 1955, þá
í fyrsta sinn, en árin áður hafði
hann lagt stund á forníslenzku
sem einn þátt náms síns í forn-
ensku og fornenskri sögu, auk
forngermanskra mála. Hafði
hann lokið háskólaprófi í þeim
fræðum við háskólann í Cam-
bridge er hann hélt hingað til
lands.
¥
Nú síðastliðið sumar var Frank
Bullivant skipaður „Assistant-
lecturer" í forníslenzku við há-
skólann í Cambridge, til næstu
þriggja ára, en það er hið vana-
lega skipunartímabil aðstoðar-
háskólakennara þar og við fleiri
brezka háskóla. Kenndi hann þar
íslenzku í vetur, og að prófum
loknum nú í sumar leitaði Frank
aftur hingað norður og hér hyggst
hann dveljast í þrjá mánuði í sum
ar við framhaldsnám í íslenzku
og íslenzkum fræðum. Ég spurÖi
hann lítillega frétta af því
hvernig íslenzkukennslunni og
náminu væri hagað við þann
merka enska háskóla Cambridge.
— Nemendur mínir í vetur í
forníslenzku voru alls um 25 tals
ins, segir Frank. Tuttugu þeirra
lögðu nokkra stund á íslenzku
sem þátt úr námi sínu i forn-
ensku. Með þeim hafði ég tima
— Ég kenni kafla úr mörgum
íslendingasagnanna: Egils-sögu,
Njálssögu, Grettissögu, Eyr-
byggju, Laxdælu og Snorra-Eddu
Auk þess nokkur fornkvæðanna.
— Og áhugi er sæmilegur á
íslenzkunámi í Cambridge?
— Já, og ég myndi segja að
stúdentunum sæktist námið all-
vel. Ég held að óhætt sé að full-
yrða að áhugi á íslenzkum fræð-
um fari þar vaxandi. Þegar ég
tók próf fyrir nokkrum árum í
deild engisaxnesku og skyldra
fræða, en þar er forníslenzkan
kennd, vorum við aðeins 3 sem
til prófsins gengum en nú í sum-
ar luku sex stúdentar prófi.
Svo segja má að þeim fari
nú fjölgandi, sem stund á íslenzku
leggja.
Ráðagerðir eru uppi um það að
kenna ekki aðeins forníslenzku
við háskólann helrtur hefja
kennslu í nútíma ísl. Kennsla sú
myndi sennil. verða í skandinav-
isku deildinni, þar sem Norður-
landatungumálin eru öll kennd.
Auk Franks Bullivant hefir dr.
Popperwell, prófessor í norsku
við háskólann, kennt fornísl.,
og mun hann einnig kenna nú-
tíma íslenzku. Dr. Popperwell
hefir nýlega dvalizt hér ó landi,
og er mikill áhugamaður um ís-
lenzk efni.
Frank Bullivant kveðst ekki
betur getað varið sumaxleyfum
sínum en hér heima á fslandi, og
eftir nokkra dvöl hér í bænum
hyggur hann á ferð austur á larxd,
Frank Bullivant, B.A.
til Vaðbrekku á Jökuldal, þar
sem hann ætlar að gista Aðal-
stein bónda nokkra hríð.
g&s.
Frá Cambridge: Konungskirkja, Kings College og Claire College, áin og að baki er skrúð-
garður háskólans.