Morgunblaðið - 26.10.1957, Blaðsíða 12

12
MORGUftBLADIÐ
Laugardagur 26. okt. 1952
ustan
Edens
eftir
John
Steinbeck
ar fóru snuðrandi milli lokaðra
dyra og fólksbifreið suðaði syfju-
lega fyrir framan San Francisco
Chop House. Þetta var nýja bif-
reiðin hans Pet Bulene, sem átti
að aka Williams-systrunum til
brautarstöðvarinnar, svo að þær
kæmust með morgunlestinni til
San Francisco.
Hartin gamli kaliað til Cals:
— „Áttu eina sígarettu, kunn-
íngi?“
Cal staðnæmdist or tók upp
Murads-pakkann sinn.
„Og ekki af lökustu tegund“,
sagði Martin. „En ég á ekki eld-
spýtur heldur“.
Cal kveikti í sígarettunni fyrir
hann, en gætti þess vel, að svíða
ekki gráa skegghýjunginn í kring
um munn karlsins.
Martin hallaðist fram á sóp-
skaftið og reykti, óáni.gður á
svipinn. — „Ungu mennirnir
fleyta rjómann ofan af“, sagði
hann. — „Heldurðu kannske að
ég fái að hafa hann?“
„Hvern?“ spurði Cal.
„Nú, nýja götusópinn, auðvit-
að. Hefurðu ekki heyrt um
hann?“ Martin gamla þótti það
næsta ótrúlegt að til væri nokk-
ur sá maður, sem ekki hefði heyrt
hins væntanlega vélsóps getið. —
En svo gleymdi hann Cal. —
o—--------------------□
Þýðing
Sverrii Haraldsson
□---------------------□
Kannske lét-i Bacigalupi hann
hafa eitthvað að gera. Hann rak-
aði saman peningum, átti þrjá
sorpvagna og einn flutninga-
vagn.
Cal lagði leið sína eftir Alison
Street, kom við í pósthúsinu og
leit inn um glerrúðuna á pósthólfi
nr. 632. Það var tómt. Hann rölti
aftur heim og hitti Lee, sem ris-
inn var úr rekkju og kepptist við
að fylla mjög stóran kalkúna.
„Varstu á fótum í alla nótt?“
spurði Lee.
„Nei, ég fékk mér bara stutta
morgungöngu."
„Ertu kvíðafullur?"
,rlá“.
„Eg lái þér það ekki. Eg myndi
víst líka vera það í þínum spor-
um. Það er erfitt að gefa fólki
eitthvað — enda þótt erfiðara
muni vera að þiggja eitthvað. —
Undarlegt að þannig skuli því
vera farið. Langar þig í kaffi?“
„Já, kannske".
Lee þurrkaði sér um hendurn-
ar og bar fram kaffi handa sér
og Cal. — „Hvemig finnst þér
Aron líta út?“
„Ágætlega, að því er bezt verð-
ur séð“.
„Hefirðu talað nokkuð við
hann?“
„Nei,“ sagði Cal. Það var létt-
ara að hafa það þannig. Lee
myndi vilja heyra hvað hann hefði
sagt. Þetta var ekki dagur Arons.
Þetta var dagur Cals. Þennan
dag hafði hann kjörið sér og vildi
ekki missa.
Aron kom inn i eldhúsið með
stíruraar í augunum. — „Hvenær
eigum við að borða miðdegisverð-
inn, Lee?“
„Oh, ég veit það ekki — hálf
fjögur eða fjögur".
„Gætum við ekki sagt klukk-
an fimm?“
„Jú, það getum við vel gert, ef
Adam hefur ekkert við það að
athuga. Hvers vegna klukkan
fimm?“
„Abra getur ekki komið fyrr.
Ég þarf að tala um dálítið sér-
stakt við pabba og þá vil ég helzt
að hún sé viðstödd".
„Jú, ég sé ekkert því til fyrir-
stöðu“, sagði Lee.
Cal reis snöggt á fætur og gekk
inn í herbergið sitt. Hann settist
við skrifborðið, þar sem logaði á
lampanum og það sauð í honum af
reiði og örvæntingu. Það yrði auð-
velt fyrir Aron að stela deginum
frá honum. Auðvitað yrði þetta
dagur Arons, ekki hans. Svo fann
hann skyndilega til svíðandi blygð
unar. Hann .greip höndum fyrir
augun og sagði: — „Þetta er bara
öfund og afbrýðisemi. Ég er af-
brýðisamur. Það er einmitt það
sem ég er. Ég er afbrýðisamur.
„Ég vil ekki vera afbrýðisamur“.
Og hann endurtók, aftur og aft-
ur: — „Afbrýðisamur — afbrýði-
samur — afbrýðisamur", eins og
hann byggist við að geta unnið
bug á henni með því að kannast
við hana, þessa nagandi afbrýði-
semi. Og þegar svo langt var geng
ið, héit hann áfram að ásaka sjálf
an sig: — „Hvers vegna er ég að
gefa föður mínum þessa peninga?
Ungling
vanfar til blaðburðar við
Hrísateicf
Sími 2-24-80
Ronðn kaiíipokkarnir
eru þeir einu, sem tryggja gæðin varanlega. —
Ilmurinn kemur fyrst í ljós,
þegar pakkinn er opnaður.
Pakkinn er fóðraður með MÁLMEFNI
(Aluminium).
Bibjib um Blöndahls kaffi
Er það hans vegna? Nei, það er
vegna mín sjálfs. Will Hamilton
hafði á réttu að standa. — Ég er
að reyna að kaupa hann. Það er
ekki sprottið af neinni mann-
gæðsku. Ég á ekki til snefil af
manngæzku. Hér sit ég fullur af
afbrýðisemi og öfund í garð bróð-
ur míns. Hvers vegna ekki að
kalla hlutina sínum réttu nöfn-
um ?“
Hödd hans vai-ð að hásu hvísli:
— „Er ekki bezt að vera hrein-
skilinn? Ég veit hvers vegna fað-
ir minn elskar Aron. Það er vegna
þess, að hann er líkur henni. Pabbi
hefur aldrei hætt að þrá hana.
Kannske veit hann það ekki sjálf-
ur, en þannig er það nú samt.
Skyldi hann annars vita það? Að
sumu leyti er ég líka afbrýði-
samur gagnvart henni. Hvers
vegna tek ég ekki peningana mína
og fer mina leið? Þeir myndu ekki
sakná mín. Eftir stuttan tíma
myndu þeir gleyma því, að ég
hefði nokkurn tíma verið tii — ali-
ir nema Lee. Og ég veit ekki hvort
Lee þykir vænt um mig. Kannske
þykir honum ekkert vænt um
mig“. Hann kreppti hnefana og
þrýsti þeim að enninu. — „Skyldi
Aron eiga í svona erfiðri baráttu
við sjálfan sig? Það held ég ekki,
en hvernig get ég vitað það? Ég
gæti spurt hann að því. Hann
myndi ekki segja mér það“.
Cal þjáðist af gremju við sjálf-
an sig og meðaumkun með sjálf-
um sér. Og nú talaði ný rödd innra
með honum og hún var köld og
háðsleg: — „Ef þú þykist vera
hreinskilinn — hvers vegna viður-
kennirðu þá ekki að þú njótir þess
að sitja hér og ásaka sjálfan þig?
Það væri sannleikur. Hvers vegna
'geturðu ekki verið nákvæmlega
það sem þú ert og gert nákvæm-
lega það sem þú gerir?" Cal brá
ónotalega við þessa hugsun. Naut
hann þess að ásaka sjálfan sig?
— Auðvitað. Með því að fletta
ofan af sjálfum sér, kom hann
í veg fyrir að aðrir gerðu það.
Hugsanir han skýrðust og róuð-
ust. Gefðu peningana en gefðu þá
eins og ekkert sé. Treystu ekki
á þá né neitt anað. Yænztu
einskis. Gefðu þá bara og gleymdu
þeim. Gleymdu þeim líka núna.
Gefðu — gefðu. Gefðu Aroni þenn
an dag. Hvers vegna ekki? Hann
spratt á fætur og flýtti sér fram
í eldhúsið.
Aron stóð og hélt á kalkúnanum,
meðan Lee tróð alls konar góð-
gæti inn í hann. Bakaraofninn á
eldavélinni var orðinn glóandi heit
ur.
„Látum okkur nú sjá“, sagði
Lee. — „Átján pund og tuttugu
mínútur hvert pund — það eru
'átján sinnum tuttugu — það eru
'þrjúhundruð og sextíu mínútur —
nákvæmlega sex klukkustundir —
ellefu til tólf, tólf til eitt —“.
Hann taldi á fingrum sér.
„Þegar þú ert búinnj Aron, þá
I skulum við fara í stutta göngu",
I sagði Cal.
I „Hvert?“, spurði Aron.
j „Bara eitthvað. Alveg sama
| hvert. Ég þarí að spyrja þig að
! dálitlu".
! Cal fór með bróður sinn yfir
j götuna til Berges og Garrisiere,
sem fluttu inn fínni tegundir
l'áfengra drykkja. „Ég á fáeina
> aura, Aron“, sagði Cal. „Ég
Ihélt að þér þætti gott að fá þér
•eitt glas áður en við borðum mið-
■ degisverðinn. Við ættum kanske
• 'heldur að kaupa vín til a" hafa á
MARKÚS Eftir Ed Dodd
SOME TIME AGO
t PROMIMO OR, DAViS ANO
HIS OAUSHTER CHERW THÁT
t'O TAKE THEM INTO THB
6USH FW SOME BI& FISH t
WELL, LET'S TAKE THEM
ALONG/ IT WILL MAKE
A NICE GROUP... AND,
FRANKLY, t THINK SHE'S
CHARMIN9 /
1) — Fyrir nokkru lofaði ég
þeim Davíð og Sirrí að fara með
þeim í langa veiðiferð.
2) — Sirrí — er það ekki þessi I — Jú, ha, jú? I sé ekki amalegt. Hún er reglu-
fallega stúlka, sem sigraði í hesta I 3) — Það er ágætt. Við skulum | lega sæt stúlka.
keppninni? 1 fara öll saman. Ég held, að það
borðum. Ég skal láta þig hafa
peningana".
„Hvers konar vín?“
„Við skulum hafa þetta veru-
lega hátíðlegt. Við skulum kaupa
kampavín — það getur verið þín
gjöf“.
„Þið eruð ekki nógu gamlir,
drengir", sagði Joe Garrisiere.
„Það á að vera á veizluborð.
Víst erum við nógu gamiir'.
„Nei, ég má ekki selja ykkur
vín. Því miður".
„Nú veit ég hvað við getum
gert“, sagði Cal. — „Við borgum
vínið og svo sendið þér það heim
til pabba".
„Já, það get ég gert“, sagði
Joe Garrisiere. — „Við eigum
hérna eitthvað af Oeiel d«
Perdrix. — „Hann kipraði saman
varirnar, eins og hann væri að
smakka á þvi.
„Hvað er það?“, spurði Cal.
„Kampavín — alveg sérstak-
lega ljúffengt, með sama lit og
augu í akurhænu — ljósrautt, en
örlítið dekkra en ljósrautt og al-
veg ósætt. Fjórar og fimmtíu
flaskan".
„Er það ekki óskaplega dýrt?“,
spurði Aron.
„Víst er það dýrt', sagði Cal
hlæjandi. — „Sendið okkur þrjár
flöskur, Joe“. Og við Aron sagði
hann: — „Mundu að þetta er frá
þér“.
3.
Fyrir Cal varð dagurinn enda-
laus. Hann langaði mest til að
fara út, en fékk sig ekki til þess.
Klukkan ellefu fór Adam til út-
boðsskrifstofunnar, enda þótt hún
væri lokuð, til þess að athuga
skrá yfir þá menn, er síðast höfðu
verið kallaðir í herinn.
Aron virtist hinn rólegasti.
Hann sat inni í stofunni og skoð-
aði myndir í gömlu eintaki af
Review of Reviews. Frá eldhús-
inu barst ilmurinn af steiktum
kalkúna um allt húsið.
Cal gekk inn i herbergið sitt,
tók gjöfina upp úr skúffunni og
lagði hana á borðið. Hann reyndi
að skrifa á miða, sem hann gæti
svo fest á pakkann: — „Til pabba
frá Caleb“. •— „Til Adams
Trask frá Caleb Trask". Svo reif
hann miðana í tætlur og fleygði
þeim í saleraið.
Hann hugsaði með sér: —
„Hvers vegna ætti ég að gefa
honum þetta í dag? Á morgun
gæti ég gengið til hans, alveg ró-
legur, rétt honum pakkann og
sagt: — Þetta er til þín — og
gengið svo í burtu. Það yrði auð-
veldara. „Nei“, sagði hann upp-
hátt. — „Ég vil að hinir sjái það".
Þannig varð það að véra. En hon-
um var þungt fyrir brjósti og
lófarnir voru rakir af svita. Og
•hann fór að hugsa um hinn löúgu
liðna morgun, þegar faðír hans
isótti hann úr fangelsinu. Hlýjan
og návistin — þess var vert að
minnast — og traust föðurins.
Já, hann hafði m.a.s. sagt það
5HÍItvarpiö
Laugardagur 26. október.
(Fyrsti vetrardagur).
Fastir liðir eins og venjulega.
12.50 Óskalög sjúklinga. 14.09
Útvarp frá hátíðasal Háskóla is-
lands. — Háskólahátíðin 1957:
a) Hátiðarkantata Háskólans eft-
ir Pál ísólfsson, við ljóð eftir Þor-
stein Gíslason. Guðmundur Jóns-
son og Dómkirkjukórinn syngja;
höf. stjórnar. b) Háskólarektor,
Þorkell Jóhannesson dr. phil. flyt-
ur ræðu og ávarpar einnig nýja
stúdenta. 18.00 Tómstundaþáttur
barna og unglinga (Jón Pálsson).
18.30 Útvarpssaga barnanna. —
19.00 Tónlistardeildin fagnar
vetri: Tónleikar af plötum. 20.20
Kvöldvaka: a) Hugleiðing um
missiraskiptin (Séra Sveinbjörn
Högnason prófastur á BreiðabóÞ
stað), b) Erindi og upplestur:
Matthias Johannessen kand. mag,
talar um „Gunnarshólma" Jónas-
a- Hallgrímssonar og Lárus Páls
son leikari les kvæðið. c) Takið
undirl Þjóðkórinn syngur: PáB
Isólfsson stjórnar. 22.10 Danslös.
02.00 Dagskrárlok