Morgunblaðið - 15.08.1965, Blaðsíða 3

1 Sunnudagur 15.
ágúst*l965
MORGUNBLAÐID
Sölu&káli U.M.F.I. í ÞrastaskógL
Þraslarlundur
Glæsilegur söluskáli
fJngmennafél. Islands
HINN nýi og glæsilegi
söluskáli Ungmennafélags
Islands í Þrastarlundi hef-
ur vakið athygli margra,
sem átt hafa leið um
Þrastarskóg í sumar. — Á
þessum stað átti Ung-
mennafélagið hótel í eina
tíð, en það brann á stríðs-
árunum. Nú hyggst Ung-
mennafélag íslands endur-
reisa þetta hótel, og má
segja, að söluskálinn sé
9 fyrsti áfanginn í þá átt.
Ungmennaíélag íslands á
land í þrastasikógi frá Soigsbrú
og inn með Álftavaitni, en
þetta land gaf Trygigvi Gunn-
arsaoin félaginu á síinum tíma.
>ar er miikil náttúmfegurð og
góð laxveiði, og mundi því
hjótel á þiessum stað vera vél
í sveit sett.
Teikningu að hinum nýja
skáila, sem tekur 40 manns í
sæti, gerði Skúli Norðdahl,
ankitekt, en smi'ður var Þúrð-
ur Jónsison, Selfossi. Umsjón
með framkvæmdium og reikstri
hefux Hafsteinn Þorvaldsson,
lögreigiluiþjónn á Selfossi, og
sagði hann í sbuittu viðtáli við
btlaðið, að margt væri enn ó-
gert, en þetta væri vísir að
því sem koma skyildi. Ágætt
bílasitæði er við skáiann, en
ætiunin er að stækika það inn
an tíðar, — einnig er fyrir-
hugað að kóma upp tjaldsvæð
uini í gnenndinini, en þeim fer
sífeUt fjöiigandi, sem leggja
iieið sina í Þrastarskóg tii
þess að slá upp tjöldum og
nijóta kyrrðar og náttúrufeg-
urðar. Talsverð skógrækt hef
ur verið í Þrastaskógi á und-
anfömum árum. Hefur Þórð
ur Pálsson, sikógarvörður, séð
um, að sú hilið mállisins er vel
á vegi. Inni í miðjum skógi
er verið áð byggja iþróttavöli
og er ætiunin að sá í hann að
vori, en hér verður, þegar
fram líður stundir, grasvöli-
ur méð 400 metra hlaupa.
brauit.
Þrastalundiur, en svo nefnist
hiinin nýi sölusikáii Unigmenna
fólags ísfcunds, hiefur reynzt
viinsæli greiðasölustaður þanm
skamma tíma sem hann hefur
Verið opinn, enda er hann
rúmgóður, bjartur og vistleg-
ur. Einnig er til fyrirmyndar
hve snyrtilegt er umlhverfis.
Opið er ailila dag frá 10 að
mongni tii 1)1 a!ð kvöJdi.
Sextugsaf mæli:
Gunnar Björnsson
ræöismaður í Kaupm.
1 DiAiG er sextuigur Gunnar
Björnsson, ræðismaður ísilands
I Kaiupmannathöfn. Gumnar er
fSkagfirðingur að ætt, fæddur að
ÉSkiefilsstöðum á Slkaga, sonux
Björms Ólafssonar bónda þar og
kiornu hams Guðrúnar Björnsdótt
lir. Gunnar lauk stúdentsprófi á
Aikureyri sumarið 1929, en gagm
(ræðaislkóliinm þar hafði árið áður
fengið heimild tii þess að úitsferifa
Btúdenta, enda var honum næsita
Ér breytt í menntaskóla. Að af-
lioiknu stúidenitspráfi sigldi Gumn-
•r Bjömsson til Kaupmannahafn
•r og hóf þar báskólamám, en
gerðist flljótlega ritari í íislenzku
kionunigsritarasikrifstofunni og
gegndi því starfi af milkilli sam
vizk;U.semi til 1944. Þetta sama
ftr lauk Gunnar prófi í haigfræði
við Kaupm annáh afna rh áskól a.
Á námsárum sámum tók Gunn-
•r Björmsson mikinm þátt í félaigs
Kfi íslendinga í Kaupmannahöfn
•em einmitt á þeim árum stóð í
milklum blóma. Starfaði hamrn
mikið bæði í fslendinga féiaginu
®g stúdem'taiflélagim.u, og ritari
hefiur hartn verið í stjórm Hús-
bygigingarsjó'ðs íslendinga í Kaup
mannahöfn frá 1947.
Þegar Gunnar Bjömsson hafði
•ökið námi sneri hamm sér um
luúð að viðskiptamálium og veitití
þá fonstöðu prentsmiðj ufyrirtæk
inu Niielisien og Lydiöhe í Kaup-
miainnahöfn ti'l 1952, er hann
gerðiist starfsmaður við sendiráð
íslandis í Kaupman.nahöfn Þar
hefux hamm síðan starfað ósliti'ð
fyrst sem ræðismaður em síðastlið
ið ár var hamn jafnframt skipað
ur verzlunarfulltrúi við sendiráð
ið.
ÖIU þau ár, sem Gunmar hefur
starfað við sendirá'ðið hefur hann
leyst störf sín af hendi með
mestu prýði og sarnvizkussemí.
Bæði af þessum ástæðum og sök
um manmikosta sinma að öðru
leyti hefur Gunmiar hilotið tra.ust
og virðingu yfirboðara sinna, en
þeir sem hafa átt erindi í sendi-
ráðið miuinu geta votta'ð, að Gunn
ar hafi tekið þeim af ljúfmennsku
og ekiki viljað' láta sitt eftir
liggja að veiita þá aðstoð, sem
um var beðið, því lipurð hams og
hjá'lpsemi er við brugðið.
Gunmar Björnisson er kvænt-
ur ágætri konu damslkri Margr-
ethe Simmelíkjær, dg hefur húm
vieri'ð einkar samhent mahmi sin
um um að halda uppi mikilili gest
rismi fyrir fjölmarga Mendinga,
sem til Dammerkiur hafa komið á
umdanfömuim árum. Vinum
þeirra hjóna verður í dag hwgsað
til ánœgjulegria srtunda á hinu
fagra heimiii þeirra í Gentofte
um Jeið og þeir áirna Gumnari
Björnssymifgæfu og gengis á ó-
ikommum áxum. — A. Kl. J.
Síldin siglir
norðtir fyrir
SÍLDIN, flutningaskip Síldar-
og fiskimjölsverksmiðjunnar í
Reykjavík, lagði af stað á síld-
armiðin í gær. Siglir skipið norð
ur fyrir land, þar sem nú er
bræla á miðunum sunnan til fyr
ir Austurlandi. Brottför skipsins
tafðist nokkuð vegna smávægi-
legrar viðgerðar á katli. Lokið
er við að bræða alla síldina, sem
skipið kom með í síðustu viku.
Var allri síldinni skipt milli
verksmiðjanna á Kletti og í
Örfirisey.
3

Sr. Eiríkur J. Eiriksson:
Börn Ijóssins
hækka í vaitninu og það verðux
bjartara í kivöld.
Köldum regndropum er beitt
fyrir vagn ljóssins, fá'kar skýj-
amna fara fyrir honum.
„Mammon ranglæitisins" segir
í guðspjallinu. Veimegunarguð- *'
irm getur orðið ndkkuð kröfu-
harður. Það eru ekki birtar stór-
ar fyrirsaignir vegna aillra, sem
falila fyrir hdnurn. Auikium ljós-
tækmina, hreimsum andrúmsJoft-
ið, siðbætumst, Játum ljós Guðs
sfcíma inn í hjörtu dkfcar. Þá verð
um við heilbrigð þjóð og sigur-
sæl.
Sagnfræðingar benda á, að á
dögum hertogans af WeJlingtom
hafi nusJaraiýður aðallega látið
skrá sig til herþjónustu. Drykkju
rasflar, vandræðamemm á heiimiJ-
um sínum, uppreisnanmenm gegn
lamdsJögum, iandshormalýður.
„Úrfcast mannfélagsins, “ nefmdi
Wellington heri síma. Em hamm
bætti við: „Það er dásamilegt, að
taikast sfcyldi að gera þá að dug-^
andi mönnum.*4
AÆbrotaJýður. Sigurvegarar yf-
ir Napoieon við WaterJoo.
Þjóðarlieill Okkar bygigist ekki
á framgöngu dkfcar á víðvöllum.
Við þurfum þó að sfcipa okkair.
fasit um þjióðairheiðurinm og verð-
um að varast að byggja veggi
hagsmunasitreitu er skygigi á sól
samnrar veJferðar ofckar. Við á-
gætum ekki bersigra, em þegar
göfug hiugsj'ón sfcin við sál
mannsims hreinsast úr bemni sor-
inm og hiúm virfcjar eimmig kuid-
ann ljósinu og lifinu til effhmgar.
Lokahugtak guðspjaliLsins er:
„Gerið yfcfciur vimi------.“ í ríki
myrkursins fjnrirfinmst efclki
sömm né varanleg vimátta. Við
rangJáta ráðsmamninn mumdu
þeir hafa sagt, mennirmir sem
hamn wiJnaði: „Þú staJst frá hús-
bómda þínum hamda okkur. Þú
gafst okkur eJdkert."
Maður getur aldrei gefið oðr-
um annað en það, sem Guðs er,
og þanmig Jjós frá honum og iáf.
Efckert annað, reisir tjaldlbúð
dkikar í hiinzta áfangastað.
Líkingu Jesú um lj'ósið' • rekja
ýmsir til lauiMcáJa'hátíðar Gyð-
inga. Fyrsta krvöJd þessanar
mifcJu hátíðar voru miklar Jjósa-
stikur tendraðar í forgarði must-
erisims í JerúsaJem, og Jagði birt-
una frá þesswm ljósum um mik-
inn hluta borgarinnar.
Á laufskálahátíðijnni áttu memm
að yfirgefa hýbýli sín, vegleg
einatt vafalaiust, og bafast við
yfir hátíðina í næsta ótraustum
húsakymmum, laufsikálum, svo
óvandJega gerðurn, að eikiki héldi
vindi né vatni.
DvöJ í þessum ófluilJfcomnu
sfcáJum átti að minma þjóðima á,
að eitt sinn varð bún að Jáita
sér nægja, slífc kjör, er húm var
um áratugi í eyðimörkinmL
IX sunnudagur eftir trinitatis
Guðspjallið Lúk. 16, 1-9.
„Ó, faðir gjör mig lítið Jjós
um iifs mins stutta skeið,
ti'l hjálpar hiverjum hal og drós
sem hef'ur villzt af leið.
(M.J.)
9UMARIÐ, sem óðum styttist nú,
hefuæ víðast verið sóJríikt í landi
okfcar. Við höfum fundið Jumd-
ina léttgst við ljós sólarimnar og
séð, bversu hin ytri náttúra er
ágætur spegiiJl þeirrar bártu og
hefur varpað henmi frá sér tiJ
dklkar ma'nmanna á ymdislegum
dögum, anganríkum, og friðsæl-
um nó'ttum án myrfcurs, og mikið
hefur víðsýnið verið og litadýrð-
im.
f Skuggsjá þessa sumars hefur
vaaflaust margur skynjað guð-
lega nærveru og orðið við það
tetri maður, sjálfarm sér og öðr-
um til góðs.
Samfcomur ungs fólfcs á þessu
suimri hafa ýmsar veJ tekizt, og
hefur góðviðrið og fegurð um-
hverfisins átt þar rílkulega aðild.
í huganm kemur, hive þing tii
foma hafa farið fram á fögrum
stöðum. Viða hefiur náttúran þar
kenmd mönrvum að elsfea þetta
land og una hér og efla menm-
ingu og stuðda að frieJsi og far-
sæld landsins barma.
Við horfum á hinar formu búða
rúsitir, þar sem mú stendur tæp-
ast steinm yfir steini. Fátæklegar
hefur áivaJJit hinm ytri umbúmað-
ur vðrið, en þó Ijósastifca menm-
ingar og réttarfarsJiuigmynda, er
■birtu Jeggiur af geginum myrfcar
aJdir aJ/Jt tiJ þessa dags.
GuðspjaJJ dagsims fjallar um
mainm, er heflur mikið umdir hönd
um, sem húsbóndi hans að vísu
á, því að sjálfur er lianm aðeins
ráðsmaður, rainigJáibur ráðsmaður.
VeJmegum er að sjáJfsögðu
miJtið 'keppikefli þjóðar, sem ver-
ið hefur fátæJc. Við viitum, að
fjármagns er þörf til mamnsæm-
andi lífskjara og mangvdslegrar
uppbyggingar.
HáJfvegis fer um ofcfcur hroll-
ur eins og giustur af jöJcJi ör-
ifcirgðaralda, er orðasaml>amd get-
ur að líta: „Mammom ramglætis-
ins.“ Því verðux ekJti neitað, að
Mamman, guð auðsins má segja,
hefur mjög neitovæða merkingu
í Jcenningu Jésú og bókmenmtum
Gyðinga yifirleitt.
Orðið táknar að vísu pendmigar,
eigrnir, en eirrnig amdstæðuna við
Guð, efnishyggju á oklkar máli
nú á dögum, guðJausa sjáJfselsfcu
og lirofca.
Stepham G. Stephansson segir
einJwers staðar, að hamn hefði
getað orðið auðmaður, ef hamn
befði l>eint hugamum að því af
alefJi. EkJti fcveður hann fastar
að orði, en atferli rangláta ráðs-
mammsins minnir á, að bæta
mætti við orð skáldsiins: Ef hanm
hefði viljað láta sál sína og heið-
ur fyrir auðinn.
Rifci efndshyggjunnar er myrk-
ur. MannsséJin er þar í famgelsi.
Jesús segir: ,,,þvú að börm þessa
heims eru Jcaemmi í viðureigm
sinni við JcynsiJóð síma en börm
Jjóssims.“
Ljóssins böm getum við sagt,
að séu sólarmegin í lífinu. Ytri
Jcjör okkar mannamma eru með
ýmsu móti, en í a'ndlegum skiln-
ingi er hver kristinn maður
Jjóssins barn. Skírnin- veitir okfc-
ur mönmumum innigöngu í ljóssins
rílti, að sama skapi og við iðr-
umst og yfirbótim verðux virk í
lítfi dkkar.
Við þurfum að gera oJckur
grein fyrir gjöf Jjóssdms. Ljós-
mvæður þurfum við að vera í óeig
iniegium sJciilningi og lá>ta birtuma
berast áfram til meðbræðranma:
„þér eruð Ijós heimsins— —.
Þainmig lýsir ljós yðar mönmium-
um-------,“ (Matt 5, 14-16).
Þiað hafa eJcfcj fcomið svoma
dáimm ský fyrr í sumar yfir
SJcjaldbreið. VéJamar við Sog
fcreyta því í Jjós og orku, mið-
etöðám fer í gamg við það að
Mynd getur að líta: Heil þjóð
undir taiufiskáilaþökunum, veik-
byggðUm, en Ijómanm frá muster
isLjósunum leggur imn um þau.
Þj’óð í sófcm til síns fyrirheiitma
lands.
LaiufsfcáJar Gyðinga minna á
lágreistu býlin þjóðar okfcar og
búðirnar til stuindardvalar á
Þingvölluim víðs vegar um land-
ið. Á HóLum, Þimgeyrum, SJcál-
holti og í HaufcadaJ voru heldur
ekiki varamleg hús.
Við viljum hag dkfcar að sjálf-
sögðu eflldam, en gleymrum' ekiki,
er við reisum heil hús úr stáli og
imeð glerveggjum, gamila sJcjá-
glugganum, er söl Guðs skeim
í gegnum á fjöðrina í hendd ritar
ans einhverra mestix trúarbófca
heims, laga og hvers kyns fræða
um leið og inmri sóJ lýsti upp hug
ima, svo að enn erum við og manm
kyinið í þaJcJcamsfcuJd við þær
kymsJóðir.
Megi ijós Guðs skína imm 1
hjörtu Okkar, að við verðum Ijóss
ins böm, að séiihivert mamnJegt
raniglæti snúist í Guðs dýrð og
birtu eilífra tjaJdibúða. Amen.