Morgunblaðið - 05.07.1974, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 5. JÚLl 1974
25
Skuggamynd i fjarska
FRAMHALDSSAGA EFTIR
MARIU LANG,
RÝÐANDI: JÓHANNA KRISTJÓNSDÓTTIR.
47
um nóttina. En vanlíðan mín
magnaðist um allan helming dag-
inn eftir, þegar mér var sagt, að
Eva væri dáin og talið væri, að
hún hefði verið myrt einmitt á
þeim mínútum, sem ég var hjá
henni. Ég varð gripinn fáránlegri,
en hamslausri skelfingu. Ég
fmyndaði mér, að fengi nokkur að
vita um heimsókn mína til Skill-
inggránd yrði ég sett bak við lás
og slá. Enginn myndi trúa mér,
þótt ég héldi því fram, að Eva var
á lífi, þegar ég fór og henni virtist
þá líða mun betur en mér.
Christer horfði hugsandi upp f
loftið. Ekki var vinnandi vegur að
geta sér til um, hvað hann var að
bræða með sér.
— Hvernig var hún klædd?
— Hvernig... Ég skil ekki...
— Bara þetta: hvernig var Eva
Claeson klædd, þegar þér fóruð
frá henni?
— Hún var í köflóttum kjól með
stórum rauðum hnöppum.
— Og klukkan hvað fóruð þér
frá henni?
— Rétt rúmlega hálf níu.
Hún var í senn undrandi og
hikandi og hún hallaði sér fram
og sagði hálfkæfðri röddu:
— Þér trúið mér náttúrlega
ekki? Ég vissi, að enginn...
En Christer greip stillilega
fram í fyrir henni.
— Það er margt, sem mælir
gegn yður, Görel. Og það gæti
verið, að þér ættuð f vök að verj-
ast ef réttur væri yfir yður settur.
Þér voruð afbrýðisöm út í Evu
Claeson og þér höfðuð fulla
ástæðu til að bera til hennar
haturshug. Ég býst ekki við, að
þér hafið orðið að þola mikið mót-
læti í lífinu og við höfum ekki á
öðru að byggja en yðar orðum um
það, sem gerðist í Skillinggránd.
Við vitum, að þér vilduð fyrir alla
muni koma í veg fyrir, að nokkur
maður fengi pata af þeirri heim-
sókn yðar, en vinnustúlkan yðar
sveik yður — þrátt fyrir nylon-
sokkana, sem þér gáfuð henni og
Ingmar Granstedt gerði sér ljóst,
að það voruð þér, sem hann hafði
séð. Ég þarf víst ekki að vekja
athygli yðar á því, að hann var
drepinn til að koma í veg fyrir að
hann segði frá leyndarmáli sínu.
Christer hvarflaði augunum til
og hélt áfram og horfði allt að þvf
blfðlega á ungu stúlkuna, sem sat
andspænis honum: — Og samt,
tautaði hann. — Ég er að velta
fyrir mér, hvort okkur hefur ekki
öllum skjátlazt, þegar við gengum
út frá því sem gefnu, að sá gestur,
sem Ingmar Granstedt sá, hafi
verið morðinginn. Það er að
minnsta kosti ýmislegt, sem erfitt
er að skýra ef við höllumst að þvf,
að Görel Fahlgren sé morðinginn.
Hvers vegna skylduð þér til að
mynda taka handrit Pelle Bremm-
ers með yður og setja það í skúffu
Staffans Arnolds? Hvers vegna
ættuð þér að fara f skatthol Evu
og leita þar í dyrum og dyngjum?
Nei, meðan ég hef nú hlýtt á mál
ykkar Kersti Ryd, þá hef ég kom-
ið auga á samfelldari heildar-
mynd, og f þeirri heildarmynd
birtist ekki andlit yðar — HELD-
UR ANDLIT ÞESS, SEM
FRAMDI MORÐIN...
Eg hafði á tilfinningunni, að
enginn þyrði að draga andann og
Christer hélt von bráðar áfram:
— Ég er fús að trúa yður, sagði
hann, — ef þér lofið mér því að
svara einni spurningu. Mjög þýð-
ingarmikilli.
Christer leit alvarlega á Görel
og hún horfðist einbeitt í augu við
hann.
— Þessi maður? Þessi maður,
sem þið elskuðuð báðar... Hver
var hann?
— Nei. Þetta eina orð kvað við
eins og neyðaróp. — Nei, þér
megið ekki neyða mig til að segja
nafn hans... það er svo óhugnan-
legt...
— Já, sagði Christer, — það er
alltaf óhugnanlegt að gefa upp
nafn morðingja. En þó er annað
enn óhugnanlegra og það er að
fremja morð. Hugsið um Evu
Claeson, um Ingmar Granstedt og
veltið fyrir yður, hvort það er
ekki einn þessara þegjandalegu
manna, sem hér situr, sem hefði
fyrir löngu átt að vera kominn í
fangelsi að taka út refsingu sína.
En þér viljið kannski bíða þar til
hann hefur framið ffeiri morð?
En beiðni Christers bar ekki
árangur. Görel stundi eins og sært
dýr, hún greip höndum fyrir and-
litið og nú sat hún svo hreyfingar-
laus, að það var engu Iíkara en
allt líf væri úr henni. Pelle hafði
gripið um axlir henni. Staffan
Arnold kveikti sér í sígarettu og
við hlið mér varð ég vör við að
Jan gerði slíkt hið sama, með
skjálfandi fingrum.
Og hugsanirnar þutu um heila-
búið í mér. Einn þeirra...
Pelle.
Staffan.
Jan.
Ef ég hefði verið I Görels
sporum, hvað hefði ég þá gert? Ef
ég hefði haft á tilfinningunni, að
Einar væri sá seki hefði ég þá
getað tekið af skarið og sagt:
„Þarna er hann. Farið með hann í
fangelsi.“ Ég bjóst ekki við að ég
hefði haft þrek í mér til þess og
því varð ég bæði glöð og þakklát,
þegar Christer tók af skarið og
sagði.
— Ég ætla ekki að neyða yður
til neins, Görel. Ég skal þá frekar
segja yður, hvað ég held hafi
gerzt. Það er kannski auðveldara
með því móti. En ég vona þér
grfpið fram í, ef ég fer ekki rétt
með eða varpa grunsemdum á
saklausan mann.
Hann leit á Einar og þeir
virtust gefa hvor öðrum bend-
ingu. Ég reyndi að hagræða mér í
gluggakistunni og beið þess, sem
verða vildi — að heyra hver væri
sannleikur þessa hörmungarmáls.
— Ég trúi því tæpast, sagði
Christers,— að um hjónabands-
svik hafi verið að ræða, i eigin-
legri merkingu þess orðs. Ég býst
við, að þessi maður hafi verið
einlægur í byrjun og að hann hafi
verið sannfærður um, að hann
væri ástfanginn af Evu. Senni-
lega hefur það verið hún, sem
stakk upp á því af fyrra bragði að
lána honum peninga. Hún var
hamingjusöm — sæl í sinni ást og
auðvitað gat hún ekki hugsað sér.
að ástvinur hennar glímdi við
fjárhagsvandamál fyrst hún átti
sjálf talsverða upphæð í banka.
Sjálfsagt hafa bæði verið beirrar
trúar, að síðar tæki hann að
mestu við fyrirvinnuhlutverkinu,
svo að það skipti engu meginmáli
þótt ögn hefði gengið á sparifé
hennar. En hann skrifaði undir
kvittanir fyrir þeim upphæðum,
sem hann fékk lánaðar, enda þótt
ég búizt ekki við, að formlega hafi
verið gengið frá því að öðru leyti.
Þessi ljómandi sæla stóð, eftir
öllu að dæma, þar til Görel
Fahlgren verður á vegi hans og
hann verður yfir sig ástfanginn af
henni. Þar sem hann var nú orð-
inn sannfærður um hina nýju ást
og væntanlega einnig verið
nokkuð viss um hlýjar tilfinning-
ar Görels í sinn garð, ræddi hann
á miðvikudeginum fyrir morðið
þessa nýju stöðu við Evu og ég
býst við það hafi komið honum
ónotalega á óvart, þegar þessi
þægilega og viðráðanlega stúlka,
auðmjúka og undirgefna, hugsaði
sér sannarlega ekki að gefast upp
við svo búið, heldur krafðist hún
VeLV/VKAINJDI
Velvakandi svarar i sima 10-100
kl 10.30 — 11.30, frá mánudegi
til föstudags.
• Fuglalíf
Sigurjón Jónsson skrifar:
„Kæri Velvakandi.
Ég sendi þér línur, sem þú birt-
ir 23. júní, þar sem rætt var um
fuglana á Tjörninni í Reykjavík.
Nú hefir einhver G.K. sent þér
lfnur um sama efni. G.K. spyr mig
á hvaða hátt ég geti réttlætt kröfu
mína um dauðadóm vargfuglsins,
hafi hann skilið mig rétt.
Þótt ég hafi að vfsu ekki nefnt
dauðadóm, þá tel ég samt rétt-
lætanlegt undir mörgum
kringumstæðum að drepa varg-
fugl. Það, sem hefir mótað þessa
skoðun mína, felst f eftirfarandi:
Þótt ég sé fæddur f Reykjavík
þá var ég öll sumur til 14 ára
aldurs f sveit. 1 sveitinni mótuð-
ust margar mfnar skoðanir og þá
alveg sérstaklega skoðanir á ýms-
um vargfuglum og rándýrum.
Þessar skoðanir hafa ekki breytzt
gegnum árin.
Ég hefi aldrei heyrt neinn tala
um réttmæti þess, að vargfugl sé f
æðarvarpi vegna þess, að hann sé
að afla ungviði sínu fæðu. Þá hefi
ég ekki heldur heyrt neinn reyna
að réttlæta dráp vargfuglsins á
nýfæddum lömbum um sauðburð
inn með þvf að hann sé bara að
afla ungviði sínu fæðu.
Á sinn hátt gæti hæstvirtur
G.K. lfka varið dráp refa og
minka.
Það eru sem sé kynni mín af
vargfugli í varplöndum og hagan-
um um sauðburðinn, sem váldá
því, að ég tel hann undir mörgum
kringumstæðum réttdræpan.
Ég tel, að þessi skoðanamunur
okkar hljóti að stafa af-þvf, að við
séum aldir upp við gjörólíkar að-
stæður.
E.n hvað um það, þá þakka ég
þér skrif þín, enda tel ég, að þau
hafi vakið mun meiri athygli en
min.
Meining mín var fyrst og fremst
sú að reyna að vekja ráðamenn
borgarinnat til umhugsunar um
hvaða fugla æskilegast sé að hafa
á Tjörninni.
Ég tel þessi skrif ágætt innlegg
þar f.
Sigurjón Jónsson."
0 Persil-klukkan
H.T. skrifar:
„Kæri Velvakandi.
Að undanförnu hefur talsvert
verið skrifað um Persil-klukkuna
á Lækjartorgi.
Miklar breytingar hafa orðið á
götunni og eru þær mjög til fyrir-
myndar.
Sumum þætti þvf sjálfsagt að
láta klukkuræfilinn fara, enda er
ekki hægt að segja, að hún sé
beint fögur.
En ég er nú svo íhaldssamur, að
mér finnst sjálfsagt, að hún fái að
standa, enda sómir hún sér vel
með gömlum Bernhöftstorfu-
húsunum. Og svo eiga einnig
margir góðar minningar tengdar
henni.
Virðingarfyllst,
H.T.“
Það væri þá kannski ráð að
mála klukkuna f samræmi við
dýrgripina í brekkunni, eða
hvað?
Annars er kannski ljótt af Vel-
vakanda að vera að skammast út f
klukkugreyið, þótt óásjáleg sé, en
minningarnar, sem henni eru
tengdar, væru áreiðanlega miklu
fegurri og betri, væri hún eitt-
hvað fyrir augað.
0 Endurbæturnar
á Torginu
Nú er Lækjartorg og austur-
hluti Austurstrætis að komast í
það ástand, sem margir hafa beð-
ið með óþreyju, og getur vfst fá-
um blandazt hugur um, að þau
umskipti eru til mikilla bóta,
enda þótt nokkuð hafi dregizt að
ganga frá þessu endanlega, og
kunnum við ekki skýringar þar á.
Aðeins virðist eftir að reka smiðs-
höggið á fínirfið, og vonandi verð-
ur þess ekki langt að biða, að það
verði gert.
Nú hefur Pósthússtræti lfka
verið opnað fyrir umferð hinnar
alræmdu en óumflýjanlegu
„blikkbelju“, þ.e.a.s norðurhluti
strætisins, og síðan svq var gert er
umferð um miðbæinn allmiklu
greiðarf en áður, og veitti ekki af.
Það verður gaman að fylgjast
með þeirri þróun, sem nú er
vel á veg komin hér f borginni,
hvað það snertir að gera umhverf-
ið vistlegra og ánægjulegra fyrir
íbúa borgarinnar.
0 Húsamálun
Málningaraldan og litagleðin,
sem gripið hefur bæði Reykvík-
inga og aðra á síðari árum hefur
orðið til þess að gera umhverfið
mun skemmtilegra en áður var.
Áður kom varla annað til greina
en að mála hús í gulum, hvítum
og gráum litum, og þeir, sem
máluðu þökin á húsum sfnum í
öðrum litum en grænum eða rauð-
um, lágu jafnvel undir þeim grun,
að þeir væru eitthvað skrýtnir í
kollinum.
Nú er af sem áður var, og er nú
keppzt um að velja skrautlega liti
og velja saman liti svo vel fari.
Þetta er ánægjuleg breyting, og
vonandi að hér verði framhald á.
Öllum þeim, sem
sýndu mér vinarhug
með skeytum, blóm-
um, heimsóknum og
stór gjöfum 27. júní
s.l., þakka ég af
alhug.
Sigurþór
Þórðarson.
NÝTT
— ódýrt

JaneHelIen

Suöurlandsbraut 10,
?sim7850800
Vélapakkningar
Dodge '46—'58, 6
strokka
Dodge Dart '60—'70,
6—8 strokka.
Fiat, allar gerðir
Bedford, 4—6’ strokka,
dísilhreyfill
Buick, 6 — 8 strokka
Chevrol. ' 48—'70,
6—8 str.
Corvair
Ford Cortina '63 — '71
Ford Trader, 4—6
strokka
Ford D800 '65—'70
Ford K300 '65— 70
Ford, 6—8 strokka,
'52 —'70
Singer - Hillman - Rambler
Renault, flestar gerðir
Rover,
bensín- og dísilhreyflar
Skoda, allar gerðir
Simca
Taunus 12M, 17M og
20M
Volga
Moskvich 407—408
Vauxhall, 4—6 strokka
Willys '46 —'70
Toyota, flestar gerðir
Opel, allar gerðir.
Þ. Jónsson & Co
Símar: 84515—84516.
Skeifan 1 7.
JHorgmiblabiþ
nucivsmcRR
^^•22480