Morgunblaðið - 11.07.1976, Blaðsíða 30

►
)
)
I
!
í
t
t
i
f
\
t
t
ÞEGAR hljómplötuútgáfan
Hljómar hf. klofnaði í frum-
eindir sínar f byrjun þessa árs,
stofnuðu þeir Rúnar Júlfusson
og Gunnar Þórðarson eigin
plötufyrirtæki og hófu þegar að
vinna að þvf að fylla hið stóra
skarð sem Hljómar hf. skildu
eftir. Rúnar nefnir fyrirtæki
sitt Gimstein, en Gunnar
valdi sínu fyrirtæki nafnið
Vmir. Báðir hafa þeir nú sent
frá sér fyrstu tvær plöturnar:
Rúnar gaf út plötu með Brim-
kló og aðra með sjálfum sér, en
Gunnar ýtti úr vör með Engil-
bert Jensen og þremenningana
Halla, Ladda og Gísla Rúnar
Jónsson í farangrinum.
A fundi Gunnars með frétta-
mönnum fyrr í vikunni voru
plata Engilberts, „ ... skyggni
ágætt" og plata þremenning-
anna, „Látum sem ekkert C"
kynntar, svo og listamennirnir
sjálfir, en raunar eru þeir allir
löngu þjóðkunnir.
I daglegu tali gengur Engil-
bert undir nafninu Jensen og
verður kallaður því nafni hér
eftir. Flata hans var hljóðrituð
í London undir stjórn Gunnars
Þórðarsonar og auk Gunnars og
Jensens leika eftirtaldir hljóm-
listarmenn á plötunni: Graham'
Preskett (fiðla), Simon Philips
(trommur), Tómas Tómasson
(bassi), Chris Parren (píanó og
klarinett) og Roy Sidwell
(saxófónn).
„Menn hafa heyrt mig syngja
á plötum Hljómanna og Lónlý
blú bojs,“ sagði Jensen í sam-
talí við Slagbrand, „en nú ætla
ég að leyfa þeim að heyra hvað
ég hef sjálfur fram að færa,
einn sér. Áður en upptakan
hófst hafði ég fengað 27 lög hjá
hinum og þessum höfundum og
valdi svo úr þeim tíu lög á plöt-
una.“
Lögin eru eftir Gunnar Þórð-
arson, Jóhann G. Jóhannsson,
Arnar Sigurbjörnsson, Jóhann
Helgason, Ólaf Þórarinsson og
G. Ragnhildi Gísladóttur. Text-
ar eru flestir eftir Þorsein Egg-
ertsson, en Jóhann G. á tvo
texta og Valtýr Þórðarson einn.
Víst er, að þótt plata þeirra
Halla, Ladda og Gísla heiti
„Látum sem ekkert C“, þá láta
hlustendur ekki sem ekkert sé
á meðan þeir hlusta á plötuna,
sem er stórbrotin samsuða
gríns og gamans. Tónlistarefni
er uppistaðan á plötunni, en á
milli laga skjóta ýmsir furðu-
fuglar upp kollinum, svo og
NUDAGUR 10. JULI 1976
Skyggnið
ágætt og við látum
sem ekkertC!
gamlir kunningjar, t.d. eins og
Saxi læknir. Tónlistin er að
mestu gömul, frá árunum
1930—1960, en Gunnar Þórðar-
son útsetti hana í samræmi við
þarfir þeirra félaga og stjórn-
aði 6—7 manna hljómsveit í
upptökum.
Rétt er að taka fram, að þeir
Halli og Laddi og Gísli unnu
saman að gerð plötunnar sem
sjálfstæðu verkefni, en ekki
eru uppi neinar ráðagerðir um
samruna þessara þriggja lista-
manna i eitt tríó (eða lítinn
kvartett);
Á plötuumslaginu er svo-
nefnt Millizpil og tilheyrandi
Lögreglur fylgja plötunni.
„Þannig fær fólk tvöfalda nýt-
ingu á vörunni," sagði Laddi,
„þvi að það getur ekki aðeins
spilað plötuna, heldur líka
umslagið." Spilið mun þó
vera talsvert svekkjandi á köfl-
um, enda geta svona grínkallar
ekki stillt sig um að draga svo-
lítið dár að neytendum. Kemur
það einnig í ljós á sjálfri plöt-
unni, þar sem á einum stað eru
leikin tvö lög i einu og útkoman
er óskiljanleg í stereó, en
hægt er að bjarga þessu með
því að skrúa fyrir aðra rásina
og hlusta á annað lagið í einu!
Fress í Fresh
— „Það þýðir ekkert að reyna
að tala við okkur, við erum svo
heimskir," sagði Finnbogi
Kjartansson glottandi þegar
Slagbrandur laumaðist inn í
æfingaskúr hljómsveitarinnar
FRESH nú fyrir skömmu.
Finnbogi er annar af tveimur
nýjum meðlimum I hljómsveit-
inni, — hinn er Hrólfur Gunn-
arsson, en báðir léku þeir áður
í hljómsveitinni Júdas eins og
mörgum er sjálfsagt kunnugt.
Þeir Thomas Lansdown, Omar
Óskarsson og Pétur „kapteinn"
Krist jánsson voru fyrir í hljóm-
sveitinni Fress, en við manna-
skiptin var ákveðið að breyta
nafni hljómsveitarinnar i
Fresh. Slagbrandur tillti sér á
trékassa i einu horni æfinga-
skúrsins og einn meðlima
Fresh spurði hvort hann væri
ekki hress. (Ekki vantar húm-
orinn í Slagbrand).
Á æfingunni fékk Slagbrand-
ur að hlusta á nokkur lög af
efnisskrá hljómsveitarinnar
(valin með tilviljunarúrtaki,
eins og Ómar sálfræðinemi Ósk-
arsson sagði) og verður ekki
annað sagt en það úrtak hafi
látið vel í eyrum. Sérstaka at-
hygli Slagbrands vakti þó
hversu samstilltir þeir félagar
eru eftir svo skamman æfingar-
tíma, og er hann illa svikinn ef
Fresh á ekki eftir að blanda sér
í slaginn meðal vinsælustu
hljómsveitanna innan tíðar.
1 samtali við Frésh kom fram,
að þeir félagar hafa ekki bund-
ið sig við neina ákveðna tegund
rokktónlistar þótt þeir hallist
helst að „funkinu" svokallaða.
Sagði Finnbogi að þeir mundu
láta stefnuna þróast með sam-
æfingunni og einbeita sér síðan
að þeirri tegund sem þeir teldu
sig besta i. Þá kom og fram, að
þeir hafa áhuga á að fá upp-
rennandi hljómsveitir til að
leika með sér á böllum i stað
diskóteka, sem þeir telja að eigi
ekkert erindi á dansleikjum
með hljómsveitum. — „Diskó-
tek eru handónýt á sveitaböll-
um,“ sagði Hrólfur, — „það á
að gefa nýju strákunum tæki-
færi“. Og með það skaust Slag-
brandur út úr æfingaskúrnum,
eins laumulega og hann hafði
komið inn. Ljósm. RAX.
GAMLI RÍÓ-flokk-
urinn hefur nú skot-
ið upp kollinum á
ný, öllum að óvörum,
með breiðskífu sem
hlotið hefur nafnið
„Versi af öllu“. Ólafur
Þórðarson, sem nú
vinnur að gerð eigin
hljómplötu með frum-
sömdu efni, er ekki
með að þessu sinni en
fjarvera hans gleym-
ist um leið og platan
er sett á fóninn, — svo
mjög svipar henni til
fyrri verka þeirra fé-
laga. Allt yfirbragð er
hið sama, léttleikinn
er á sínum stað svo og
einfaldleikinn ásamt
einstakri kfmnigáfu,
sem textahöfundinum
Jónasi Friðrik er ein-
um lagið.
Hljóðritun plötunn-
ar fór fram í London í
mars sl. og stjórnaði
Gunnar Þórðarson
upptökunni en hann á
einnig drjúgan þátt i
hljóðfæraslætti og
söng enda er hand-
bragð hans mjög ein-

kennandi fyrir þessa
plötu. Má segja að
merkið tryggi þar
gæðin og efast ég um,
að undirleikur hafi í
annan tíma verið betri
á Rió-plötu.
Flest lög plötunnar
eru eriend að upp-
runa, misjafnlega
þekkt, og þykir ýms-
um kynlegt, að þeir
Ríó-félagar skuli ekki
semja meira sjálfir
eftir öll þessi ár i
skemmtibransanum.
Hefur mörgu misjöfnu
verió slegið fram í
þessu sambandi s.s.
fullyrðingum um getu-
leysi þeirra félaga til
tónsmíða (—Gunni
Þórðar???) og skort á
tónlistarhæfileikum
og frumleika. Sleggju-
dómar af þessu tagi
eru alltaf hvimleiðir
og ég held að menn
ættu að athuga sínn
gang vel áður en slík-
um hnútum er kastað.
Þar er vissuiega
ástæða til að hvetja
sem flesta til tónlistar-
RÍO
VERST
AF ÖLLU
33 snún. — Fálkinn
sköpunar eftir því sem
kostur er. En viðleitni
í þá átt má ekki verða
að meinloku, — þeirri,
að ekkert sé gott nema
frumsamið efni.
Menn geta svo enda-
laust deilt um tilgang-
inn eða tilgangsleysió
með útgáfu plötu sem
þessarar. Mér virðist
þó tilgangurinn vera
augljós: Hér er slegið
á létta strengi og sölu-
sjónarmiðið er aug-
ljóst. Á blaða-
mannafundi sem hald-
inn var vegna útkomu
plötunnar báru þessi
mál mál á góma og mig
minnir að Helgi Pétus-
son hafi afgreitt um-
ræðurnar á þá leið,
„að aðalatriðið væri
ánægjan sem þeir fé-
lagar hefðu af sam-
vinnunni og tilgangur-
inn væri sá einn að
gera skemmtilega
plötu sem fólk hefði
gaman af“. — Þeim
tilgangi er náð með
þessari plötu og er
vissulega ánægjulegt
til þess að vita, að til
séu menn sem þekkja
sín takmörk, vinna
samkvæmt því og ná
tilætluðum árangri
eins og best verður á
kosið.
Jónas Friðrik sann-
ar enn ágæti sitt við
textagerð og má segja
aó hann fari hér á
kostum. Á sinn sér-
stæða hátt tekst hon-
um að bregða upp ein-
faldri mynd af vett-
vangi dagsins og
hversdagslegu lífi
manna og er myndin
stundum svo raun-
veruleg að líkja má við
upplifun sjálfra at-
burðanna sem fjallað
er um. Ég er t.d. illa
svikinn ef margur pip-
arsveinninn kannast
ekki við sjálfan sig í
textanum „Verst af
öllu“, svo aðeins eitt
dæmi sé nefnt. Að
mínum dómi er full
ástæða til að taka ofan
fyrir Jónasi Friðrik og
óska honum til ham-
ingju. sv.g.