Morgunblaðið - 08.01.1984, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 8. JANÚAR 1984
59
Ragnhildur Gísladóttir
Ragga Gísla á bekk meö Grace
Jones og Marianne Faithful?
Þær fregnir bárust til
landsins fyrir skemmstu, að
Ragnhildi Gísladóttur, yfir-
Grýlu og nú fjórða manni í
Bone Symphony, hefði verið
boðinn plötusamningur af
Enigma-plötufyrirtækinu í
Bandaríkjunum. Fyrirtæki
þetta er dótturfyrirtæki
EMI-risafyrirtækisins.
Núna í vikunni hafði Járn-
síðan hins vegar fregnir af því
að annað og mun merkilegra
tilboö heföi rekið á fjörur
Ragnhildar, rétt áður en hún
hélt til íslands. Var þar Island-
-plötufyrirtækið komið og vildi
semja við hana. Höfðu for-
ráöamenn fyrirtækisins setið
með 20—30 spólur með efni
frá hinum og þessum, sem
vildu komast á samning, en
efni Ragnhildar var það eina,
sem þeir höfðu áhuga á í öll-
um þeim haug.
Island-fyrirtækiö er ekki
neinn risi í plötuheiminum, en
er engu að síður mjög virt og
þekkt merki, sem hefur stjörn-
ur á borð við Grace Jones og
Marianne Faithful á sínum
snærum. Stöndugt fyrirtæki,
sem Járnsíðan hefur fyrir satt
að hafi boðið Ragnhildi marg-
falt meira freistandi samning
en Enigma nokkru sinni.
í stuttu óformlegu spjalli í
norðannæöingnum á götu úti í
vikunni sagöi Ragnhildur aö
hún færi til Bretlands meö
Beinasinfóníunni strax eftir
áramótin, og þá yrði væntan-
lega ráöist í upptökur fjögurra
laga á tvær tveggja laga plöt-
ur, sem vonir stæöu til að Is-
land-fyrirtækið gæfi út.
Er hún var spurö að því
hvaö yrði um Grýlurnar, svar-
aði hún því til að sennilegast
væri sú hljómsveit hætt,
a.m.k. í núverandi mynd.
„Ég held að það sé kominn
tími til þess að spreyta sig í
biandaöri hljómsveit á ný. Ég
held við höfum sannað það
með Grýlunum að það er
hægt að starfrækja kvenna-
hljómsveit á íslandi og það
meö góðum árangri. Það var
takmarkið í upphafi. Mér
finnst spennandi að fást við
þetta, sem Bone Symphony er
að gera og hlakka til aö
spreyta mig frekar á því.“
Fari svo að Ragnhildur fái
samning hjá Island-fyrirtæk-
inu er þar um að ræða sam-
ning við hana sem sóló-
hljómlistarmann. Hver veit
nema hún skipi sér á bekk
með þeim tveimur forvígis-
mönnum kvenpoppara, sem
áður eru nefndir, Grace Jones
og Marianne Faithful, áöur en
langt um líður? Hæfileikana
skortir ekki, svo mikiö er víst.
Grace Jones
Marianne Faithful
Tónleikar „útlendingahersveitarinnar“ á Borginni:
Sönnuðu vel að það er
fleira jazz en „bebop“
Jazz hefur til þessa ekki þótt
uppáhaldstónlist umsjónar-
manns Járnsíöunnar, en góö-
um hljóöfæraleik neitar maður
ekki, jafnvel þótt tónlistin heiti
jazz. Já, ótrúlegt en satt, Járn-
síðan smellti sér á jazztónleika
á Borginni þann 29. desember.
Þegar inn var komið var stutt
í að „útlendingahersveitin" —
flokkur ungra jazzara, sem num-
ið hafa í Bandaríkjunum — hæfi
leik sinn. Þar lék Björn Thor-
oddsen á gítar, Pétur Grétars-
son á trommur, Gunnar Hrafns-
son á bassa, Ríkharður Örn
Pálsson á trompet og Stefán
Stefánsson á saxófón.
Tónlist fimmmenninganna
flokkast undir svonefndan ný-
jazz og var býsna vel flutt. Þeir
gerðu nokkuð af því að styðjast
við kunn jazzlög, en prjónuðu
sig áður en varöi langt út úr lag-
inu með tilþrifum og dvöldu
langtímum saman í hnitmiöuðu
og oft á tíðum ótrúlega sam-
hentu „jammi“ (ekki síst ef tekið
er tillit til þess að samæfing
þeirra var lítil fyrir tónleikana)
utan þess. Læddu sér síöan inn
í það aftur svo lítið bar á. Sumt
efnið kannaöist ég ekki viö.
Sennilega hafa veriö a.m.k.
200 manns á Borginni þetta
kvöld — hörkumæting í Ijósi
þess að Bone Symphony var í
Sigtúni (einhver sagði að þar
hefði mátt telja fólk á fingrum
beggja handa), Mezzoforte í
Broadway og Frakkarnir í Safari
og e.t.v. fleiri tónleikar. Gestirnir
virtust kunna vel að meta leik
strákanna þótt ekki væri tón-
listin kannski beint í þessum
hefðbundna „bebop“-stíl, sem
margir líta á sem hinn eina
sanna jazz. Fimmmenningarnir
sönnuðu nefnilega rækilega, aö
það er fleira jazz en „bebop".
Ég vissi áöur hversu góður
gítarleikari Björn Thoroddsen
er, en þetta kvöld tók hann af öll
tvímæli. Það bókstaflega leiftr-
aði af honum á köflum. Pótur
Grétarsson og Gunnar Hrafns-
son sýndu góða samvinnu á
bassa og trommur. Eftir eilítiö
óörugga byrjun óx Pétri mjög
ásmegin og stórgaman var að
heyra leik hans. Áslátturinn um
margt allur annar en maður á aö
venjast og mjög blæbrigðaríkur.
Bassaleikur Gunnars stór-
skemmtilegur og framfarir hans
auðheyrðar þótt sterkur hafi
hann verið áður en hann fór út.
Þeir Stefán og Ríkharður Örn
blésu af og til i hljóöfæri sín, en
að uppistööu til var þetta sam-
leikur hinna þriggja. Stefán tók
af öll tvímæli um eigiö ágæti og
Ríkharður Örn viröist öruggur
blásari meö tæran tón. Fengu
þó hvorugur tækifæri á aö
spreyta sig að einhverju marki.
Tveir aörir ungir jazzarar stigu
á sviö ásamt tveimur af eldri
kynslóðinni á eftir
„útlendingahersveitinni". Þetta
voru þeir Tómas R. Einarsson,
kontrabassaleikari, og Siguröur
Flosason, saxófónleikari. Með
þeim léku Árni Scheving og
Guðmundur R. Einarsson. Tón-
listin var að uppistööu til hinn
„eini sanni“ jazz og þrátt fyrir
stórgóöan leik Siguröar, sem
var nánast í sólói prógrammið á
enda, fannst mér lítið varið í
þennan flutning. Trommuleikur-
inn óskaplega haröur og oftlega
í hrópandi ósamræmi við leik
hinna.
Eftir á að hyggja voru þessir
tónleikar góð skemmtan og
vonandi er ég ekki einn um þá
skoðun. Þeir jazzunnendur, sem
ekki voru á Borginni þetta kvöld,
ættu að gefa ungliðunum gaum
í náinni framtíð.
Frakkarnir skutu Van
Halen ref fyrir rass
Aldrei fór það svo, aö Frakk-
arnir kæmu plötunni sinni, 1984,
ekki frá sér. Hún leit loksins
dagsins Ijós þann 29. desember
— 6 vikum eftir áætlaðan út-
komudag.
í tilefni dagsins endurtóku
Frakkarnir útgáfutónleika sína,
sem upphaflega voru haldnir ein-
hvern tíma í nóvember. Umsjón-
armaður Járnsíðunnar átti þess
ekki kost að sækja Frakkana
heim aö þessu sinni, enda margt
annaö um aö vera á tón-
listarsviðinu þetta sama kvöld.
Sendir Frökkunum engu aö síður
árnaðaróskir í tilefni þessa merka
áfanga.
Með því að kynna plötu sina
þennan dag, 20. desember, tókst
Frökkunum að skjóta bandarísku
bárujárnssveltinnl Van Halen ref
fyrir rass. Hún sendi á markaö
splunkunýja skífu þann 30. des-
ember. Nafniö á henni? Auövitað
1984 eins og hjá Frökkunum.
Popptíöindi
aö utan
Roxy aö hætta?
Orörómur um aö Roxy Mus-
ic, sú eöla sveit, sé nú loks að
leggja upp laupana gengur
fjöllunum hærra í höfuðstað
Bretaveldis þessa dagana.
Kemur hann einkum til af
þeirri staðreynd aö þeir Andy
Mackay, saxófónleikari sveit-
arinnar, og Phil Manzanera,
gítarleikari, eru aö stofna eig-
in sveit.
Orðrómur af þessu tagi hefur
veriö árviss viöburöur allt frá
þvi Roxy var sett á laggirnar, en
Bryan Ferry ýtti enn frekar und-
ir hann að þessu sinni er hann
lýsti því yfir að nafngiftin á síö-
ustu plötu sveitarinnar, Avalon,
hefði veriö valin meö tilliti til
þess aö þetta hefðu átt aö vera
fjörbrot Roxy Music.
Robertson hættur
í Motorhead
Brian Robertson entist ekki
lengi í Motorhead enda álagiö
mikiö á þeim bænum þótt held-
ur sé nú tekiö aö halla undan
fæti. Þaö er nú rétt hálft annaö
ár frá því hann gekk til liös við
þá Phil Taylor og Lemmy eft„
aö „Fast“ Eddie Clarke hætti.
Meö þessari skipan, þ.e.
Lemmy, Robertson og Taylor,
sendi Motorhead frá sér eina
plötu, Another Perfect Day.
„Okkur fannst öllum aö þetta
væri einhver besta plata okkar
og engum blandast hugur um
aö Brian Robertson er frábær
gítarleikari. Hins vegar virtist
efnið af plötunni ekki koma
nægilega vel út á tónlelkum og
síöasta tónleikaferöalag okkar
var hálfgerö hörmung,“ sagði
Lemmy fyrir skemmstu. Hann
og Taylor leita nú aö nýjum git-
arleikara.
Eldur hjá Charlie Watts
Charlie Watts, trommari
Rolling Stones, varö fyrir því
óláni í vikunni, aö eldur kvikn-
aöi í glæsihúsi hans í Devon-
skíri á suöurströnd Englands.
Að sögn talsmanns slökkviliðs
héraösins nam tjónið mörgum
þúsundum sterlingspunda (enn
fleiri þúsundum íslenskra
króna) þegar dýrmætir antik-
munir brunnu til ösku. Upptök
brunans eru talin hafa veriö
þau, aö eldur í arninum læsti
sig í trébita.
Alexis Korner látinn
Breski blúsarinn Alexis
Korner lést í vikunni, 55 ára að
aldri. Banamein hans var
krabbamein. Korner var alla
jafna talinn faöir breska blúsins
á sínum tíma og áhrifa hans
gætti hjá ekki ómerkari sveitum
en Rolling Stones. Á meðal
sveita, sem hann lék sjálfur í,
má nefna Blues Incorporated
og C.C.C. Á síöari árum sá
hann um tónlistarþátt hjá
breska útvarpinu, BBC.
Langur og vær
blundur Q4U
Ekkert hefur heryst af hög-
um hljómsveitarinnar Q4U um
langt skeið. Járnsíöan hefur
þó fyrir satt, aö hún sé ekki
búin að leggja upp laupana
þótt lítiö hafi borið á henni aö
undanförnu.
Jóhann Richards, trommu-
leikari, gekk til liös við Q4U í
haust og síöan hætti Danny
Pollock núna nýverið. Áður
haföi Árni Daníel Julíusson sagt
skilið við hana. Óöinn Guö-
brandsson er kominn í stað
Danny, en hver fyllir skarö Arna
Daníels er ekki vitað, né hvort
það verður fyllt.