Morgunblaðið - 15.02.1987, Blaðsíða 22

Y8et MAÚflggq ,ai HUOAauviviua .GiaAjaviuoflOM _
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 15. FEBRÚAR 1987
§s a
. 22 B
l
Kris á leið
til Sovét-
ríkjanna
60 ára Afmælis
Fimmtudaginn síðasta var haldin
60 ára afmælishátíð Heimdall-
ar að Hótel Borg. Fjöldi gamalia
Heimdellinga og nýrra var viðstadd-
ur og glatt á hjalla.
ir úr sætum og klðppuðu honum lof
í lófa.
voru lesin upp heiilaskeyti félaginu
tii handa og síðan komu fulltrúar
annarra sjálfstæðisfélaga og færðu
félaginu kveðjur sínar. Bárust því
margar gjafir og góðar.
Meðal skemmtiatriða voru eftir-
hermur Jóhannesar Kristjánssonar
og gerði hann stormandi lukku. Var
mái manna að afmælishátíðin hefði
heppnast með miklum ágætum og
þeim tii sóma, sem að henni stóðu.
Veislustjóri var Kjartan Gunn-
arsson, framkvæmdastjóri Sjálf-
stæðisflokksins og fyrrverandi
formaður Heimdallar. Eftir að Þór
Sigfússon, formaður Heimdallar
fiutti ávarp kallaði hann nokkra
fyrri formenn félagsins upp og
veitti þeim gullmerki félagsins. Þá
Morgunblaðið/Þorkell
Þór Sigfússon, formaður
Heimdallar.
Heiðursgestur var eini núlifandi
heiðursfélagi Heimdallar, Geir
Hallgrímsson. Flutti hann spjalla
afmælisræðu og var honum ákaft
fagnað að henni lokinni. Risu gest-
Hér heldur hann á sovésku vegg-
spjaldi í beinni sjónvarpsútsend-
ingu, svona til þess að sýna að
honum er ekki alls varnað.
Már Jóhannsson, skrifstofustjóri Sjálfstæðisflokksins er mörgum
Heimdellningum að góðu kunnur. Hér er hann ásamt Davíði Odds-
syni, borgarstjóra.
Það var glatt á lijalla um kvöidið. Næst lesandanum situr Steingrimur Siguegeirsson, en handan borðs-
ins má þekkja þau Friðrik Friðriksson, Laufeyju Johannesen, Sigurbjörn Magnússon og Margrétí
Jónsdóttír.
Að Liberace gengnum
Að Liberace gengnum hafa
menn verið að velta þessum
skemmtikrafti fyrir sér — hvern
mann hann hafí haft að geyma. í
minningargreinum hefur almennt
verið farið góðum orðum um hann;
sagt að hann hafi verið breyskur
sem aðrir, e.t.v. smekklaus, en altj-
ent góður skemmtikraftur.
Sjálfur sagði Liberace að ekki
mætti taka fatasmekk sinn á tón-
leikum of hátíðlega. Þeim fötum
væri ætlað að vekja athygli áhey-
renda og ganga fram af þeim. „Allt
sem ég geri er hluti af skemmtana-
bransanum", sagði karlinn ein-
hvejju sinni.
Vinsældir Liberaces voru
óhemjumiklar, en þær byggðust á
þeirri formúlu hans að vera ávallt
með hinar stórfenglegust skraut-
sýningar, sem augað hafði litið, en
tónlistardagskráin var vendilega
blönduð af léttklassískum verkum,
slögurum, jazzi og poppi. Þessi
formúla reyndi að vísu nokkuð á
Liberace, því að hún krafðist þess
að hann gengi fram af áhorfendum
í hvert skipti.
Ekki er alveg ljóst úr hveiju Li-
berace lést — hvort það var alnæmi
eða undanfari þess sem dró hann
til dauða. Hitt er ljóst að hann vildi
ekki að heimurinn myndi eftir hon-
um sem alnæmissjúkum kynvillingi
og fór því ekkert út fyrir hússins
dyr undir það síðasta. Hvernig hans
verður minnst verður tíminn að
leiða í ljós.
eyrun.
Að fara í bæinn
Þegar við „förum í bæinn" eigum við yfírleitt við stutta göngu- eða öku-
ferð, allt eftir því hvar menn eru í sveit settir. Finnst mönnum þá sjálfsagt
að aka í hlýrri bifreið þangað til hentugt stæði er fundið og svo skunda menn
milli verslana og kaffíhúsa.
í Lapplandi er þessu svolítið öðruvísi farið. Lappar eru fastheldnir á gamlar
hefðir og enn þann dag í dag reynist þeim best að fara í bæinn á sleða, sem
hreindýr, eitt eða fleiri, eru spennt fyrir.
Meðfylgjandi mynd var tekin í þorpinu Jokkmokk, en það er í Lapplandi í
Norður-Svíþjóð. Þar koma nær allir til markaðarins á hreindrifnum sleðum,
end^eflaust langheppilegasti ferðamátinn. Sem sjá má eru sleðamir ekki ósvip-
aðir húðkeipum eskimóa og líklega gilda svipuð lögmál. Sleðunum enda ætlað
að komast jafnt yfír lausamjöll sem harðfenni.
Liberace ásamt fyrrverandi ástmanni sínum, Scott Thorson. í
fanginu heldur hann á hundinum „Fleur“.
fclk í
fréttum