Morgunblaðið - 20.06.1989, Side 63

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 20. JÚNÍ 19É9 -

Gyllinæð
Til Velvakanda.
Hinn 11. júní birtist í Morgun-
blaðinu grein eftir Þórarin Guðna:
son lækni. Hún heitir Gyllinæð. I
lok greinarinnar skýrir hann nafn
sjúkdómsins þannig, að æðin sem
opnist hafi verið kennd við gull.
Ég er helzt á því, að orðið eigi
að skýrast öðruvísi.
Ég held að í orðinu sé forsetn-
ingin in. Hún lifír í óbreyttri mynd
í ensku og þýzku: in London, in
Berlín. I norðurlandamálunum
hefir hún misst n-ið. í íslenzku
hefir orðið uppbótarlenging, in=í.
Orðið hefír því verið gýllinæð=
gýll-í-æð. Nú er venjulegast sagt
gúll, én ekki gýll.
Athugasemd
Hinn 3 þ.m. birtist eftir mig
grein í Morgunblaðinu: Peningar
og vextir. Þessi setning er í
ramma:
„En um peningana, fjármagnið,
LÆKNUif'HÆÐIÆ ru ceöahnútar
margs konar?
Einu tinniheyrðiégtérfnrðiag; þann vrK ad rinkennin áp-n.il
11 riitibjúkdómum taka «vo til jafnt og þétL Nokkrar vikur eðal
orða I fjTÍrlestri ad Btar icjafir jafnvel minuðir geta liðið millil
akaparana varru dýnnsKari m .kaita*, en hitt rr ekki akVr I
heilbrigður endaþarmur. Wtta liklegt að vanlíðan fylgi hverjum ]
I aamþykkir auðviiað engina aá ha-gðum. t>i er trúlegt að hnút- ]
1 er alla »vi apraagar um verCld- amir knmi mður úr opinu. atund-
ina án þeaa að verða miadapgurt um tveir en oftar þrir (tjá mynd). j
I þesaam likamahhita. Ea hinir I hvert tinn arm tjúklingurínn I
eru margir aem eiga við þráláta htegir aér. Ef þeir hverfa aftur inn I
endaþarmakviUa að atrfða og fyrír hringvððvann akammrí eða
verða þeirri atnndu fegnaatir langrí atundu aiðar batnar allur I
þegar vopnahlé kemst á I þeim hagur og ekkert ber til tiðindal
akamihemaði. fyrr en I nxstu klóaettferð. ÖUu I
vetra er þegar gúkdómurínn er j
T angaamlega algengaatur kominn á það atíg að hnútamirl
TJþeaaara kviUa er gyliinxð. Þá draga alg ekkl I híé eflir ha-gðir I
myndast xðahnútar við enda- en liggja úti jafnt og þétL Þeir
I þarmsopið, atundum I þvt en Uka nuddaat þá af fötum og em þvf j
einatt rétt fyrír innan það eða meirí Ukur á að blóð aeytli en 1
I anMaH utan. Oft er talað áður, hríngvöðvinn herðir að þeim,
■ um þesaa hnúta þeir bólgna. verða * aumari við- j
um leið og xða- * komu og valda stððugum óþaeg-1
hnúta á fðtum indum, jafnvel þrautum. Kinkumj
en I raun er á geU verkir orðið lllt boerílegirl
þesau tvennu þegar blóðatreymið I hnútnurtJ
töluverður mun- atöðvaat út af kverkatakl hring-1
lihv kónn ur. Á gangiimum vóðvana og hnúturínn verður ein|
f tuu___liggja mðahnút- aamfelld og þétt blóðlifur. RáÁleg-
auðinn, nú á dögum, er það að
segja, að þetta er tækið sem marg-
faldár verkamanninum arðinn af
striti sínu og fyrirhöfn."
í handriti mínu stóð: striti hans.
Ég álít betrumbót blaðamannsins
ekki betrumbót.
Dr. Benjamín H.J. Eiríksson
Óreiða og gjaldþrot
Til Velvakanda.
Maður að nafni Þorsteinn Jakobs-
son sendir undirrituðum athugasemd
í Morgunblaðið 13. þ.m. út af grein
minni um gjaldþrot o.fl., sem birtist
hér í blaði 1. júní sl. Það sorglega
við þessa athugasemd er að maður-
inn virðist illa læs og skilningssljór,
er hann eignar mér skoðanir, sem
hvergi er að fínna í grein minni.
Segir mig setja alla þá sem verða
gjaldþrota undir sama hatt, en því
fer víðs fjarri, svo sem bæði millifýr-
irsögn í greininni og umfjöllun ber
með sér.
í greininni var vikið að því óreiðu-
fólki, sem stofnað hefur með sér
samtök til þess að komast hjá að
standa við skuldbindingar sínar og
telur það vera mannréttindi, en mað-
ur þessi hvetur fólk til þess að ganga
í þau samtök. Þeir lögmenn, sem
lenda í því vandræða verki, að eiga
að fá lögmætar kröfur umbjóðenda
sinna greiddar, kallar svona fólk
ýmsum ónöfnum, svo sem blóðsugur,
líkt og maður þessi gerir í grein sinni.
Spumingin er hvort hinar raun-
verulegu blóðsugur eru ekki einmitt
þeir, sem reyna að skjóta eignum
undan meðan bú þeirra er til með-
ferðar hjá fógeta sem þrotabú. Auð-
vitað á slíkt fólk erfítt með að gera
greinarmun á réttu og röngu og í
því liggja vandræði þess og sálar-
brestir.
Gunnlaugur Þórðarson
Framtak til fyrirmyndar
Til Velvakanda.
Mikið var ég hissa en jafnframt
ánægður er ég upplifði einstakan
atburð eftir hadegi í dag á leið
minni úr Þórsmörk til Reykjavík-
ur. Þannig er, í stuttu máli, að
mér bauðst far ásamt félögum
mínum frönskum og sænskum
með bílalest (fjórum jeppum) skip-
aðri starfsfólki frá Varnarliðinu á
Keflavíkurflugvelli sem var að fara
í bæinn eftir skemmtilega helgi í
Mörkinni. Það var kallað í talstöð-
ina í bílnum sem við vorum í, en
hann var aftastur í lestinni, og
sagt að sprite-flaska (1,5 lítra
plastflaska) liggi við veginn. Ekk-
ert sá ég fyrir móðu á glugganum,
dumbungs veður úti fýrir og rign-
ing, en bíllinn er stöðvar. Út stígur
Jeanette Heyward, kona bílstjór-
ans Jims Haywards, og er fyrr en
varir komin aftur inn úr veður-
hamnum með tómu flöskuna. Ég
er eitt spurningamerki og spyr
hvort ruslið hafi dottið af fremsta
bílnum.
Nei, segir unga konan, við höf-
um það alltaf svona á ferðalögum
okkar. Ef við sjáum rusl þá tínum
við það alltaf upp og tökum það
með okkur. Við erum svo hrifm
af náttúrunni hér á íslandi og leit-
umst við að kveðja þá staði sem
við förum á í enn fegurra ásig-
komulagi en þegar við heilsuðum
uppá þá, fáum við þar nokkru um
ráðið. Okkur fínnst þægilegra að
fara svona að en að þurfa að horfa
upp á þetta — hluti sem fólk hefur
fleygt frá sér í fögru umhverfi.
Ekki minntist ameríska konan
einu orði á ómakið né heldur átaldi
nokkra þá persónu sem „gleymt“
hafði þessari tómu flösku þama á
víðavangi. Ljóst var að þessu fólki
var jafn eðlilegt að bregðast svona
við ruslinu okkar landsmanna og
flestum okkar er t.d. að bursta
tennurnar. Þau óku áfram og
ræddu málið ekki frekar. Sem eini
íslendingurinn í bílnum var ég
hreykinn af að fá að sitja í hjá
jafn vel gerðu fólki. Lifíð heil Jea-
nette, Jim og allir hinir í bflunum
þremur á undan.
Jakob Jóhannsson
109.940,-
stgr. (ísetning í bíl innifalin)*
Fáum aðeins 60 farsíma á þessu einstaka verði.
Viltu græða ^
25.000,- •
NÝBÝLAVEGI 16 - P.O.BOX 397 - KÓPAVOGI - SÍMI 641222