Skírnir - 01.01.1834, Qupperneq 58

58
og muni orðinn söknuSr að bæSi einstakr og al-
mennr, en þó má ei samjafna viS áhyggju þá, er
færSist yfir þjóSinu, þegar vor elskaði konúngr
svktist á ferðalagi sínu í Jótlandi og hertogadæm-
unum, í sumar er leiS, og reyndar mun áSr kunn-
igt; var því meira tilefni, sera konúngr er hniginn
á efra aldr og sjúkdómur hans var sagðr hættuligr;
en sjúkleiki konúngs gökk skjótt til batnaðar, og
kom hann lieim til Kaupmannahafnar á egin damp-
skipi sfnu Kíel, þann 4 ágúst, um nónbil; var
þann dag allan mikil eptirræntfng i borginni, er
breyttist í almenua gleði, þcgar sást til skipsins
frá Nícólai-turni og merki var dregiS upp þaðan;
flyktist þá hvör um anuan til tollbúðarinnar, og
varð mannfjöldinn þar svo mikill, að eigi sá út-
yfir; mun þeim, er vóru nærstaddir, leingst »
minni fagnaðar atlot þau, er þjóðin hér lagði fram,
þegar hún sá konúng sinn endrhrestann og heil-
brygSann staðinn upp frá sóttarsænginni, og aldrei
mun orSið hafa Jjósara, hvö konúngr er elskaðr af
þegnum sínum, enn þá varð það; þegar konúngr
kom í land og hann hafði minst við drottníngu
iína og dætr, er þar tóku móti hönum, settist hann
samstundis í vagn sinn, en þegar nokkuð kom
áleiðis til slotsins, hvar konnúgr býr, og allskamt
liggr burtu, Ieisti mannijöldinn hestana frá vagn-
inum og dró hann síðan allt til slotsins, likt sem
í sigrhrósi, en þeir er það gjörðu, voru velklæddir
meun, og eigi af almúgastfett; um kvöldið var
borgin uppljómuð, og mikill gleSskapr; varS þá
og af hendi stúdcuta og herliSsins dagana næst
á eptir hátiölig ítrekun af fögnuði þeim, er þegar var