Skírnir - 01.01.1836, Blaðsíða 2
gjernm nú [>a8 rrtti a5 taka saman sopi af liciili
aett. Og þá ir8i ekki heldur öSruTisi aSfarið; [>ví
valla mundi rjett, aö fella [>á út úr alla og gjeta
[leírra aS aungvu, sem fariö liefSu til annara landa,
og, ef til vill, orSiS þar mestu menn. Nú cr allt
mannkiniS eín ætt eSa flciri, og ætti [>ví mann-
kins-sagan aS vera aS sínu leíti líkt á sig koinin;
hún ætti aS taka til (væri til [>ess nokkur vegnr)
[>ar sem hinar firstu [>jóSir fara niSraf fjölliinum
sínum, dreífast um dalina og láglcndiS, mætast
og blandast og verSa aS níum [>jóSum — og rckja
ferSir [>eírra lanil úr landi, ifir ár og clfur, liálsa
og heíSar, fjöll og firninili, og missa ekki sjónar
á [>eím, [x> [>ær hætti sjer út í reiginhaf til land-
anna, scm liinumeígin liggja á ifirborSi hnattarinns.
Væri mannkins-sagan rituS eptir þcssari hugmind :
mætti henni líkja. viS hríslu cína, bæSi mikla og
fagra, meS einni rót ([>ú hún liggi djúpt), og cíns
mörgum kvistum og grcinum, eíns og mannkiniS
hefir marga vega kvíslast og greínst í sundur. MeS
þessu móti (og anngvu öSru) væri [>aS vinnandi
vegur, aS íminda sjer æfi mannkinsins líka því,
scm hún er. Samt scm áSur er þeírri aSferS of
lítill gaumnr gjefinn, og þaS sem ætti aS vera æfi-
saga mannkinsins er sjaldan vant aS vcra aunaS
enn landa-sögur. Ekki er því aS leína, aS þessar
landa-sögur eru líka fróSIegar og næsta inikils-
verSár í sinni tegund; enn samt, í raun og vern,
virSast þær ekki vera neítt annaS, enn sanibiand
af mannkins-sögunni og annari vísindagrcín, sem
er lísíng á ifirborSi jarÖarinnar. — Enn til livurs
er hjer talaS um m a n n k i n s - s ö g u n a, og hvurn-