Skírnir - 01.01.1836, Blaðsíða 62
62 —
HrossagarSi („Stuttgart”), höfoðborginni. J>ar eíga
margir Jieírra samkoraur sínar, og fremja |iar ímislega
guðrækiii. þá kom þa8 eínu siuni npp ineðal þeírra
að „Jeremías” spámaður ætlaði að fæðast í annað
siiin, og singja niann harmagrát; og kona ein af
Jiessu guðlirædda fólki fann [>að undir eíns á sjer,
að hún gjekk með „Jeremías”. Siðan var leítað í
ritníngunni, og þarfannst, að tjeður „Jeremías”
mætti ekki sjá neína birtu firstu 12
árin sem li a n n lifði. J>essvegna fæddi möð-
irinu í jarðhúsi, og var áður iillt upp í livurja
rifu , so alls eíngin birta gjæti komist inn. J>ar
áttu mæðginin að sitja 12 ár, og voru búin að
vera þar um lirið, áður eun ifirvöldin komiist að
Jiessn, raiisökuðu málið, frelsuðu spámanninii, cun
töku foreldraua og settu í varðhald.
Frá Dötinm■ {>jöðfrjettir hjeðan úr Daninörku
ern bæði góðar og merkilegar þettað ár, og betri
onn i lánga tima að iindaiiföriiu. Farsæld [>jóð-
aiiiia er ekki fólgin í f>ví, að eíustakir menn
baði í rósuin og ráði öllu scm [ieír vilja, so
hiiiir [mri ekki aimað, enn hneígja sig í aiiðmíkt
og [joliuinæði, livað sera frainfer — iieldur í [iví,
að jöfnuðurinn sje sem mestur, og nlmeniiíiigur
ali önn firir alinennings-hag. Nú [>ó að Dani
vanti mikið á að vera komnir að pessu takmarki:
[uí mun ekki að síður óliætt að fullirða, að [>eír
hali aldreí á eíuii ári nálgast [>ví jafumikið, og nií
síðan í íirra. Ilvað sem Islcndfngiim líður, [>á er
vist um [>að, Danir hafa liaft al' [>ví inikil not, að
fulltriiajiíngiii voru skipuð, og mundu [>ó hafa [>au