Skírnir - 01.01.1836, Blaðsíða 44

44
inn, os flutt til Spúnar; gjekk liúii |>ar á mála
hjá h'ristíiiu drottiiíngu. „Clauzel”, liershul'öíugi,
fór {iá til „/Vlsírs” og tók {>ar við vöhluin og her-
stjórii. llanu fór siðan herför á lieudur |ieim
mauni, er „Abdel - Kadir” lieítir, og er höfðiugi
Serkja; var Jiar elzti sonur Frakka-koinings, lier-
togiun „af Orleans”, í liði ineð honuni, og uiiiiu
Jieír sigur, og brenndu liorg {)á, er „Maskara” hjet,
enn Serkir urðu að ilia. {>ó inuiiii {>eír vallu
liætta að leita á nilenduiiieiiii í „Alsir” [>egar [leíin
gjefst færi á, og er ekki von, að Frökkum líði
|)ar með öllu vel, meðau á þeíin ófriði stcndur.
Stjórniu vill saint með aungvu móti missa aplur
borgiua, og telur fulla uauðsiu á, að eíga haua,
til að halda uppi áliti siuu um Miðjarðarhafið og
löndin í kríngum [)að.
Frá Slöfum■ Slafar eru mikill ættbálkur ffjóða.
Rússneska þjóðin er þeírra fjölineiinust, og inun
J)yí tilhlíðilegt, að gjeta heniiar lirst. Eun að
nefna ltússa, það er hjeruinbil sama eins og að
nefna keísaranu og lenda menn hans. |>ikist
nokkur leiguliði á Islaudi verða liart út uudau hjá
sinum lanzdrottni (sem ekki iniin vera!): þá er
óhætt að seígja þeím, sem huggast við þess-
háttar, að rússuesku bændurnir eíga ekki betra.
Nema ef [)aö er bót í máli, að þeir vita ekki livað
við sig er átt! þcír filgja jörðuuuin eíns og kvíg-
ildi á lslandi, og jarðirnar ineta meun eptir því,
livurt bændurnir eru inargir eða fáir; enii lendir
ineiin eiga alla bæudarua, og keísariuu á aptur
lenda meiiii, og lieitir Nikúlás, e/ns og allir vita.
])essi Nikuiás var ekki iðjuluus í suiuari var. [>á