Skírnir - 01.01.1836, Blaðsíða 20
til, og farinn aS gjóna; cnda licfir liann haldiS
ftví riiggilega áfram árið scm cr að líða. Frá gáu-
lokum í firra, og lit allanni cínmánnð og liörpu,
voru f>ar ímist gos eða rinniir, og var í firstu cíns
og þrnmaði ncðanjarðar, eða brimöldur brotniiðii
nndir lieíngiklettum. jiegar í göulok fóru ferða-
mcnn ofan íir Itóm suðnr til IVíborgar („Napoli”,
„Neapel”) til að sjá og heíra lætin í fjallinu.
Annað kvöld apríls-mánnðar urðu óttalcg elz-uni-
brot. Sköramu iirir sólarlag sáust niðr’ í eínni
gjá, mikilli, fimm níir mnnnar. Niðr’ í þeíin
miinniim heírðust skrnðníngar, og þvínæst liræði-
legar drunur, með so miklnm liávaða, að það var
eíns og fjaliið væri þar að klofna — þángað til
munnarnir Iivcrfa, og gjáin er allt í ci'nu orðin
að voðalcgum ge/m, öldúngis botnfausum. Upp úr
þessu gímalili gtisu eldstrókar, fjarskalega miklir,
so ski'in urðu rauð, og rci'kurinn úr fjallinu, og
nóttin ei'ns og dagur. j>ar ineð filgdu stór-björg,
scm fórn upp í báa lopt, og komir niður firir
neðan fjallið. j>á var komin nótt. liæarmenn í
Níborg vöknnðu við ósköpin. Ekki vom þau laung,
og liefir ekki spurst, að þau liaíi orðið að graudi.
Eptir þetta öðru bvurju sáust rcíkir, og fannst
brennistei'iisfi'la og sncrtur af Inudskjálftiim sunn-
anvert um „Itali'u”. Og seínast í nóvember komu
tvær sprúngur i' stóru gjána, fram undir 40 feta
bret'ðar, og gaus þar upp úr þei'm gulblár refkjar-
mökkur. Nú er að víkja til þjóðarfnnar. So er
frásagt, að í öllu Níborgar-ríki, að frátekinni Sik-
ilc/, hafi verið 0,040,320 sálna a ni'árinu 1835,
etin íjölgað si'ðan þángað til á ni'árinu 1830 mn