Skírnir - 01.01.1836, Blaðsíða 14

11
leífc, a5 kcísarinn cbldi tign lianns. Mnn Iiann
ekki liafa viljaÖ, að skipafloti 'I'irkja kjccini á sinn
fniid sama crindis, og Iiann fór til þríbirgis, cíns
og <irr er frásagt. ’l’ók keísarinn því öllu glað-
lega, og gaf sendimanni nafnbætur. Má af fiessu
marka, að ríki keísarans er ekki ineð öllu þrotið
í Suðurálfiinni, og tekur Iiann nú aptur að gjör-
ast [>ar ráðríkari, enn Iiann liafði verið um stund.
(Vegna þess Kjeltar eru fjærskildari gotnesku
þjóðiinum, enn nokkur hinna, sem nú v*erður frá-
sagt: ættu, ef vel væri, iralcu frjettirnar að taka
lijer við. Enn liæði vegna vauans, og af því þær
eru so flæktar og fljettaðar saman við Bretasögn :
þikir okkur tilhliðilegt, að visa þángað lesaranum.)
Frá Kurðum■ [>að mnn vera þjóðkunnugt,
að Kurðar eru skattgildir, Tirkjum þær ættirnar,
scm vestar búa, enn hinar eístri Persum. Nú
vilja Kurðar, að lokið sje þeírri venju; og liafa
sagst úr lögum og sambandi bæði við Persa og
Tirki. Ilefir Tirkja-keisari gjört her á liendur
þeím, og mælst til af Persum, að þeír Jjetu ekki
sitt cptir liggja, og færu að þeím austanvert. Sá
maður ræður firir Tirkja-hernum, er Reskiður („Re-
schid”) heítir, og jarl („Pasclia”) að nafubót. Hann
hefir átt við þá Kurðana orustur margar og smáar.
Skjahlmær eín rjeð firir kurðneskum flokki; enn
Tirkir náðu henni, og var lnin flutt til Mikla-
garz. -Ekki liefir spurst, hvurjar málaliktir hafi
síðan orðið með þcíin Kurðum og Reskiði jarli.
Frá Persum. Skírnir sá í firra sagði so i
persku frjettunum, að friður væri ákominn í ríki
Persa - kouúngs — cms og þá var altalað. Enn