Skírnir - 01.01.1836, Blaðsíða 48

48
aptur. Mjor er raun aíi fmrfa a5 tala sona til
nkkar; hvurjum alvaldi („Suveræn”) vcrSur a5 vera
|ia8 raun, a5 fara so me5 þcgua sína; enn jcg
gjeri þaö ukkur til gó5s. f>að er í sjálfra ukkar
valdi, að öölast firirgjefníiigii þess sem umliði5
er. Enn hana gjeti f>iö ekki öðlast, nema mc5
hegðan ukkar og hoilustn viö mig. Jeg veít, hjer
er skrifast á við mcnn í öðruin löndum, og Iilcípt
híngað vondnm bókum, og reíut tii að leíða menn
í villu. Aðgjaetnustu lögreglumenn (? „Poiití”) fá
ekki liamlað þessliáttar samgángi, þar sem eíns
stendur á landamærum, og iijer lijá ukkur.
fiessvegna verði þið sjálfir að kosta kapps um,
a5 aptra þessháttar óreglu og rángindum. Ef
þið viljið gánga á rjettum veígi, verði þið að
hafa gott uppeldi á börnum ukkar, og kjenna
þeíin guðrækni og hollustu við keísarann. Gjefiv.
þið gjætur að, hvurnig Rússland liefir eínsamalt
staðið „fast” og obifanlegt, þó Norðurálfan hafi
titrað af óeírðum, og ríkin ætlað að iirinja af
villukjenníngum. Trúi þið injer: það er mikil
hainingja, að vera nndir því riki, og láta það
vernda sig. Ef þið hagið ukkur rel, og rækiS
allar skildur ukkar: þá mun jeg auðsína ukkur
föðurlega náð, og annast um velgeíngni ukkar,
þó þið liafið breitt eíns og þið gjörðuð. Hugsi
þið vel eptir öllu sem jeg hef sagt ukkur!”
þessi ræða flaug um alla Norðurálfuna, og hefir
orðið firir hörðu álasi í tímaritum Frakka og Breta.
Eptir þetta s’neri kefsarinn lieiin í ríki sitt, og
þikir liafa vaxið af þessari ferð! Stöpull úr ’steíptii
járni, 30 álna Iiár, er settur upp í „W'iirschauar”-