Skírnir - 01.01.1836, Blaðsíða 50
50
að pví lainlstjórnmim einiim aaman; vom menn
sizt a5 skilja, livnrnig pessi slafncska |>jóð, sem
stæfti undir Tirkjam, væri komiu petta á veg,
og a5 Tirkja-keísarinn skildi láta- pviumlikt við-
gángast! Enn skömmu seinna, óðar enn neiun
varði, komu þær fregnir híngað á Norðurlönd, að
háðir keísararnir, Tirkja-keísarinn og Hússa-keís-
arinn, liefðu beðið l(Serviu”-menn að lial'a á höfð-
inu , og láta landstjórann ráða og gjera pað sem
honum litist. Landstjórinn lieítir „Milosch”, og
kann hvnrki að lesa nje skrifa. Ilann fór til
IMiklagarz að }>akka keisaraimm góðgjörðirnar, og
færa honuin gjafir: 100,000 gullpenínga, ög gull-
hikar, gjerðann í „Vín”, og settann demöntum.
Knn keisarinn lcifði hoiiuni að kissa á sjer fótinn,
gaf lioinim 0 „fallbissur”, og bað hanii að taka
aptur ráðin af fóikinu. „Miloæh”, landshöfðíng-
inn sneri heiin aptur, og gjörði sem lirir hanit
var lagt. Nú ef nokkrum þfkir ((Servíu”-mönnnm
hafa tekist petta ógjæfusamlega: pá er athugandi,
að ((ekki er úti öll nótt enn”, og víst er pað góðs
viti, að þeír leggja nú, framár enn áður, rækt á
irnisleg vísindi, einkanlega niálið sem [>eir tala, og
Herðir (((Herder”) nokkur, uordau af Saxlandi, er
látinn ferðast um landið til að forvitnast, livað
málma }>ar sje í jörðunni; og gjetur það orðið
hæði [ijóðinni og visiiidiinum, til eliiiugar og nota.
(þessi greín um slafnesku þjóðimar hefði reindar
átt að koma næst á eptir Persum!)
Frá Bretum. Bretar eru sú pjóð í hcimi,
sem inestum franiförum hefir tekið, og eíga [>eír
það mest upp að unua stjórnarlöguu sinni; [m'
I