Skírnir - 01.01.1836, Blaðsíða 102
102
AlföSurs tróni hjá
gieðinnnr hœSsta geingi
fagnar. Ei granda mein þar xná!
Vorta þótt vina sár
verði þrátt missir hér,
saknaSar sefar tár
sú von, að nitinum vér
finnnast á feigins degi,
skilnaS hvar ei aS óttast er.
G. J.
Til
þess konúngliga Landbústjórnarfelags
í Kaupmannahöfn.
O þú, hiS kalda klakahauSr!
kjnstafr þinn er margr dauSr,
þér sem að veitti stóra stoS;
dugs má fornmanna dróttin sakna,
af draumi þeim er oss mál aS vakna,
vorra konúnga viSr boð. ^
] þessu sem gánga létu landi
lagaboðorSin háklíngjandi
um þúfna sléttunar þarfleg var,
tún og kálgarða hvöreinn hlæSi,
hvar af grasnyt og mannlegt fæði
aukist til heilla eflíngar.
þá var sein skógar, akrar, eingi*
endr-lifuaSa kæti fengi,
af betrunar von og hvörein hjörS,
einsog klæðlausir fötum fagna,
og fæði húngraSir meSal bragna,
gleíi-svip lýsti gjörvöll jörS.
Mildixig Dana af mildi sinni
mildr annast, svo blessun finni
föðurlega vort fósturland,
svo vér megum nú sýngja glaSir:
sannkallaðr vor landsins íaöir
æSra sem lægra styrkir stand.