Skírnir - 01.01.1868, Blaðsíða 20

20
INNGANGUB.
hjólin, eSa gerSu mart, J>að er oss myndi virgast órar og ægi,
en sugurbúum breggur svo títt til, ef um eitthvaS er ag vera, sem
þeim gengur nær, til glegi eSa sorgar. J>egar Garibaldi var
kominn til gesta hallarinnar, er hann tók sjer gisting í, gekk
hann fram á svalirnar og hjelt ræSu til fólksins á torginu, fulla
af djarfmælum og ákafa. Hann dró eigi dul á, hvaS honum helzt
lá niSri fyrir, J>ví inntak ræSunnar var J>aS, aS hann þóttist
standa á helgum stöSvum, er hann var kominn til Genefuborgar,
jiví þaSan hefSi fyrst riSiS höggin aS slíkri ófagnaSarvætt, sem
páfadómurinn væri. SkrímsliS lifSi enn, mörgum til verstu meina,
og menn yrSi aS bana J>vi, en til J>ess yrSi viS aS njóta full-
tingis lySvaldsmanna um allan heim. Á ennm fyrsta fundi jþing-
manna bar Garibaldi upp ellefu höfuSatriSi eSa greinir til umræSu
og álykta eptir atkvæSum. J>aS er aS sjá, sem honum hafi eigi
líkaS hin fyrri greining efnisins. Garibaldi gerSist hjer svo um-
fangsmikill í máli sínu, og tók svo frekan af í sumum grein-
unum, aS sjaldan hefir meira aS því kveSiS. Fimmta grein
óhelgar vald páfans og prestanna, hin sjötta fer fram á, aS fund-
armenn játist undir skynsemistrú, þ. e. trú á einn guS — eigi
þríeinan — eptir vísbendingu skynseminnar (án alirar „opinberun-
ar“), og heiti aS greiSa þeirri trú götur um alla veröld ; hin
sjöunda og níunda grein segir, aS prestar fávizkunnar og „opin-
berunarinnar11 eigi aS víkja sæti fyrir þeim, er prjediki guS og
glæSi skyn sannleikans, en fyrir aSstoS vísindanna og afi sann-
leikans verSi skynsemistrúin aS ná viSgangi og staSfestu; áttunda
og tíunda, aS mönnum beri at rySja rúm fyrir lýBvaldi í öilum
löndum, þaS eitt geti gjört enda á stríSum meSal þjóSanna, því
undir þess merki aS eins megi sönn trú og sannindi ná völdum
meSal mannanna; í elleftu grein segir, aS hverjum manni sje
heimilt, aS berjast sjer til lausnar gegn þeim, er hann áþjáir.
EæSa Garibaldi, er hann flutti máli sínu til stuSnings, tók pigi
linara í strenginn, enda var sem hann hefSi kastaS eldibröndum
á þingmeun, því allt fór. á tvist og bast í umræSunum. Sumir
urSu skelkaSir og drógu sig í hlje eSa hófu mótmæli, og voru
þaS einkanlega Svisslendingar, því stjorn þeirra fór ekki aS lít-
ast á blikuna, og mun hafa uggaS sjer áminningar frá grönnum