Skírnir - 01.01.1868, Blaðsíða 130

130
FBJETTIB.
Ritssland
aöartegunda, uppdrátta eSa ljósmynda eptir ýmsu úr atvinnu
manna eSa daglegum háttum og svo frv. — frá öllu Rússaveldi
og öllum slafneskum þjóÖum. Stjórn Rússakeisara hafSi sent menn
í allar áttir og lagt fje til aS raka öllu þessu saman, en aS auk
fengu þeir (Slafar) ókeypis flutning á járnbrautunum og flest
annaS, er sóttu fundinn frá öSrum löndum. Til forstöSu fyrir
sýningunni setti Rússakeisari Wladimir son sinn. Fyrir því mátti
mörgum vera forvitni á aS sjá þetta safn, aS hjer kenndi margra
grasa. Hjer voru líkneskjur af vaxi í þjóSbúningum af öllum
stjettum, fiskimenn, hændur, hirSar, vagnakarlar og sleSamenn, og
svo frv., iSnaSarfólk af öllu tagi, mcnn og konur, ungir og gamlir
meS öllum einkunnum eptir atvinnu og húnaSarháttum. J>aS er
hvorttveggja, aS Rússar l>ykja ekki fríSir ásýndum, og alþýSu
þeirra er heldur viS brugSiS fyrir óhreinlæti, sóSaskap og hrör-
legan aSbúnaS innan húss og utan, enda þótti flest eS rússneska,
úr lífi alþýSunnar ogháttum, vera meS öSrum svip, ófagurt, sora-
kennt og rustalegt hjá því, er kom frá enum suSlægu Slafalöndum.
Sumum þótti þetta aS nokkru leyti hiS loflegasta viS sýninguna,
aS menn fengi þar aS sjá rjettan og óraengaSan kjarna ens slaf-
neska þjóSernis, rússneska menn komandi til dyra sem þeir væri
klæddir, og ófágaSa af snyrtiskap hinna vestlægu þjóSa. þeim
augum leit einn af prófessórunum viS listaskólann í Moskófu á
þessar myndir, Ramazanoff aS nafni, í bæklingi er hann samdi
um sýninguna. Honum þykir aS í enum einföldu og óbreyttu
myndum af rússneskum alþýSumönnum og háttum þeirra sje fólgin
því meiri og sannari nautn fyrir slafneskar sálir, sem þær líkist
því öl!u hetur, er þær eiga aS tákna. Honum þykir þaS óþol-
andi, aS líkneskjur eSa minnisvarSa myndir rússneskra afbragSs-
manna, hershöíSingja eSa annara þjóSskörunga skuli hafa búninga-
sniS vesturþjóSanna. 1(AS hugsa til Suvaroffs” segir hann ((í þýzkum
riddarabúningi, sem hann stendur viS Troitzkoibrúna í Pjeturs-
borg! Mig furSar á því, aS þessi en nafnfræga hetja, er hafSi
svo mikla andstyggS á Austurríki skuli ekki stíga upp úr
gröf sinni, rífa af varSamynd sinni þenna afskræmishúning og
fleygja honum út í NevafljótiS”. ((Sínum augum lítur hver á silfriS”
og Katkoff, ritstjóra ((MoskófublaSsins”, þykir vel mikiS boriS