Skírnir - 01.01.1890, Qupperneq 69

ENGrLAND.
69
reyndar ræðu í Edinburgh undir beru lopti fyrir miklum mann-
grúa, og kvað Skota aldreí mundu verða á því, að lúta írland
hafa sérstakt þing, nema þeir og Wales fengju líka þing,
Salisbury hólt ræður í Nottingham móti Manchéster-ræðum
Gladstones. Sambandið milli »conservatives« og »liberal
unionists«, milli flokksmanna Salisburys og flokks Hartingtons,
er að festast; ef úr þeim verður einn flokkur, þá má leggja
niður nöfnin »Whig« og »Tory«, því þeir tveir flokkar hafa þá
runnið saman í eitt. En Hartington vill ekki ganga í ráða-
neytið, og vill þó Salisbury allt til vinna, og jafnvel leggja
niður forstöðu ráðaneytis.
það kveður meira að Salisbury í utanríkismálum en inn-
anríkis. |>ingið veitti 21f miljón punda sterlinga til þess að
auka flotann um 70 skip. Salisbury sagði, að Englendingar
hefðu beðið í lengstu lög með að búa sig undir þá skegg- og
skálm-öid, er nú færi í hönd. Síðan var farið að venja flot-
ann við ófrið á sjó; átti nokkur hluti hans að verja England,
en hinn að sækja, og veitti jafnan þeim betur, er sótti. Var
þá talað um, að víggirða Lundúnir, en flestum geðjaðist illa
að því, og varð það úr, að treysta flotanum, hvað sem í
skærist.
Erá því, er jpýzkalandskeisari heimsótti Viktoríu drottningu,
er áður sagt. Honum fannst mjög til um flota Englendinga,
og lofaði hann mjög. Salisbury sat opt á tali við hann eða
Herbert Bismarck, og þýzk blöð sögðu, að England hefði
gengið inn í »þrenningarsambandið«. »National Zeitung« 1
Berlín sagði, að samkvæmt samkomulagi því, er gert hefði
verið á eynni Wight, væri England sammála »þrenningarsam-
bandinu« í allri pólitík. þess vegna gerði þingmaðurinn
Labouchére fyrirspurn til stjórnarinnar, hvort England væri
skylt að fylgja »þrenningarsambandinu« í stríði. Eergusson
svaraði fyrir hönd stjórnarinnar, að England hefði ekki tekizt
á hendur neinar skyldur til að beita her sínum og flota, aðr-
ar en þær, er þinginu væru kunnar. Friðurinn væri dýrmæt-
ari fyrir England en nokkurt annað land, og stjórnin vildi
hafa lausar hendur, hvað sem að kynni að bera.
1 Afríku lét Salisbury til sín taka, bæði norður í Súdan
og suður við Góðrarvonarhöfða. Arabar voru reknir á flótta
frá Suakim, og stórt félag var stofnað, sem ætlar sór að gera
Suður-Afrfku enska norður að Zambesefljótinu. Frá viðskipt-