Eimreiðin - 01.09.1906, Page 36

196
og bjálfaskapinn, og var seinast orðin gersamlega tilfinningarlaus
fyrir heilsu sinni og útliti, gersamlega köld fyrir öllu.
Hvort hún hefir verið með öllum mjalla skal ég enn láta ósagt.
En mér er ekki kunnugt um, að til sé í veröldinni nokkurt
heilsubótarhæli fyrir slíka sjúklinga.
Loks kom að því, að hún hlaut það, sem hún í kyrþey huga
síns lengst hafði þráð: hina eilífu hvíld, hið eilífa algleymi. — —
Samfarir þeirra Jóns Baldvinssonar og Geirlaugar urðu hinar
verstu. Pað var farið að brydda á því áður en þau giftust, en
þó hafði Geirlaug vit á því, að sitja ofurlítið á sér, meðan hjóna-
bandið var að komast á. Eftir það sá hún enga ástæðu til þess.
Jón var mesti geðprýðismaður, og umbar lengi alla dutlunga
hennar og ókosti, og bar harm sinn í hljóði. En svo má þó
lengi brýna deigt járn að bíti. Skap hans kom einna helzt fram
við vín og var hann þá stundum svolamenni og hafði það til að
reiðast illa.
Og þegar vín var í Jóni, var líka úti um allan frið á heimil-
inu. Og það var heldur að færast í vöxt en hitt.
Við eitt slíkt tækifæri varð mótbýlismaðurinn til þess hreint og
beint að bjarga Geirlaugu undan hnífnum. Jón var þá búinn að
leggja hana niður og hótaði að skera hana á háls.
Guð minn góður — hefði hann nú skorið Geirlaugu á háls!
Mikill dæmalaus skaði hefði það orðið fyrir veröldina!
Pað hefir að minsta kosti Jóni sjálfum fundist, því hann náði
sér ekki í margar vikur eftir tilræðið.
En Geirlaug notaði þetta atvik til að beygja hann enn betur
undir vald sitt og vilja.
I3au áttu ekki fleiri börn en þennan eina dreng. Hann var
nú upp kominn og Baldvin organisti var komin þangað líka, eins
og áður er sagt.
Við það breyttist heimilisbragurinn dálítið, því þeir bræðurnir
og frændurnir liðu Geirlaugu engan yfirgang. Beir sáu það vel,
hve ómerkileg persóna hún var, og létu ekkert tækifæri ónotað,
hvorugur þeirra, til að gefa henni það í skyn.
Bin þeir voru líka báðir nokkuð miklir á lofti. —■
I’essi hópur stóð nú yfir moldum Sigurlaugar gömlu. Bar
voru heldur ekki margir aðrir.
Presturinn hélt enga ræðu yfir henni. Enginn hafði beðið
hann um það.