Skólablaðið - 01.03.1916, Blaðsíða 12

44
SKÓLABLAÐIÐ
allskýr í huga mér, þótt hér verSi aS eins fáir drættir hrip-
ahir upp.: Þörfin fyrir starf með þreki og festu á aSra hlið,
en efnin og mátturinn til aS uppfylla þörfina á hina hliðina.—-
Já, þörfin er brýn á allar hliöar, að krafturinn sé knúinn fram,
til aS pæla í þjóSlífsakrinum, undirbúa hann og sá góSu fræ-
kornunum, en uppræta svo illgresiS sem vill kæfa þau.-------
En þaS eru fleiri en börnin, sem þarf aS aga og laga.
Skilningur flestra á uppeldis- og fræSslumálunum nær svö
sorglega skamt, og áhuginn er sáralítill.
Ungu meyjarnar þurfa ekki langt aS fara til aS sækja sér
þekkingu á aS tilreiSa munntaman mat og bera hann fram
eftir tískunni. En hvert eiga þær aS sækja þekkingu í upp-
eldisfræSi og sálarfræSi? ESa ungu mennirnir, sem bráSum
taka á sig ábyrgSina miklu sem feSur og uppalarar? —
Einn einasti skóli á landinu kennir uppeldisfræSi. •—• Og
surnir „skólagengnir" menn hafa varla heyrt þaS orS nefnt.
Hvernig stendur annars á því, aS kvennaskólar meS 3—4
ársdeildum skuli ekki kenna uppeldisfræSi?
Hamingjan hjálpi okkur farkennurum! Sannarlega má okk-
ur oft vera órótt innan brjósts og þungt í skapi, þegar viS
lítum á aSstöSu okkar viS kenslustarfiS. Því aS nokkru betur
sett eru starfssystkyni okkar viS föstu skólana.
Lítum á húsakynnin: Lítil baSstofuhús, oft ofnlaus, svo
aS á tvennu leikur stundum, aS teljast megi ,,forsvaranlegt“;
og svo þröngt um hópinn, þótt smár sé, aS naumast verSur
snúiS hendi né fæti, þegar loks er búiS aS koma fyrir sætum
og boröum. Og ekki mun dæmalaust að börn og kennari hafi
orSið aS hjálpast aS aS halda á landsuppdráttum og öSrum
stærri myndum, öSru hvoru í kenslustundunum, vegna þess, aS
ekki var hægt aS koma þeim fyrir öSru vísi, svo allir gætu
séS. — ÓvíSa afdrep fyrir kennarann aS lokinni kenslu, þar
sem hann geti í næSi búiS sig undir tíma, eSa haft skriftir,
sem tillieyra starfinu, nema þá í ísköldu svefnhúsi, þar sem
hugsunin verSur köld og stirS eins og likaminn, og heilsan
í veSi.
Fáar bækur aS sækja yl í eSa nýjan fróSleik um þau mát
er snerta starfiS. — Og launin leyfa engan aukakostnaS i
þarfir þessa máls.