Skólablaðið - 01.04.1916, Blaðsíða 12
6o
SKÓLABLAÐIÐ
vegna þess aö kennararnir vanræki skyldu sína. Þetta er dæma-
laust prúðmannlegur dómur um kennarastéttina yfirleitt, —
eSa hitt þó heldur. Þaö er ekki svo lítil hugnun fyrir þá
kennara, sem vinna starf sitt meS trúmensku, en hafa óbærÞ
lega lág laun, aS láta sletta sér slíku i nasir. ÞaS fer þá
fyrst aö veröa eftirsóknarvert aö vera kennari, þegar dómar
manna fara aö veröa svona um þá yfirleitt. Þáö getur vel
veriö, að háttv. bréfritari meini hér aö eins kennarana i Táikna-
firði og kennara þar á næstu grösum, eins og auövitað hefði
verið eðlilegast, þvi hann hlýtur að þekkja þá best. Þaö væri
þvi ef til vill réttast að skilja orö hans þanúig. En skrif
hans er þannig sett saman, að þaö verður ekki skilið nema
á einn veg, nefnilega þann: að svona sé nú kennarastéttin
yfirleitt. Eg skal ekkert dæma um, hvort þetta er óviljaverlc
eða ekki hjá háttv. bréfritara. Eg skal heldur ekkert dæma
um kenslukraftana í Tálknafiröi, þvi eg þekki þá ekki neitt.
En svo mikið segi eg, að ef margir Tálknfiröingar telja kenn-
urum sínum þannig eftir, þá vildi eg ekki vinna þar að barna-
kenslu. Ekki einu sinni fyrir hærra kaup en lögin ákveða,
því eg vil heldur vinna fyrir lág laun, sem ekki eru talin eftir,
heldur en fyrir hærri laun, sem goldin eru með hangandi hendi.
Eða hyggur heiðraður bréfritari að nokkur einstakur maður
eða heil stétt manna gangist upp við það, að láta telja eftir
sér hvern bita og sopa, eins og margir gera sig seka í, gagn-
vart kennurunum. Eg segi nei. Slíkar eftirtölur eru stórskað-
legar og jafnvel skaðlegri en margt annað, er menn hyggja
verra.
Nú vil eg spyrja yður, heiöraði bréfritari: Er yður kennara-
stétt íslands svo vel kunn, að þér getið, með góðri samvisku,
kveðið upp yfir henni slíkan dóm, og þaö í málgagni hennar
sjálfrar? Eg þekki yður ekki neitt, góði minn, og get því ekki
svarað mér sjálfur. En eg þekki ýmsa aðra af þessu sauða-
húsi, og get þess vegna giskað á, að þekking yðar um þetta
efni, nái helst til skamt, til þess að dómur yðar geti verið
ábyggilegur.
Að minsta kosti þekki eg marga kennara, sem vinna starf
sitt með dygð og trúmenskp, án þess að hafa það fyrir aug-
um að fá sem mest fyrir sem allraminsta vinnu, eins og bréf-
ritaranum þóknast að komast að orði.