Skólablaðið - 01.04.1916, Blaðsíða 8

SKÓLABLAÐIÐ
56
Kveriö er svo óvinsælt, sem allir vita, þó hef eg vitaö nokkra
rifja þaS upp á fullorSinsárum.
Mikill utanbókarlærdómur er óhafandi. En margar ritningar-
greinar eru svo fagrar, dýrar perlur, aS mér finst ekki unt
aö komast hjá, aö læra stöku setningar í barnabiblíunni orö-
réttar, enda flestum verSa þaS næstum ósjálfrátt.
Sjálfsagt er aS láta börnin læra eitthvaö af ljóöum. Nokkra
valda sálma úr sálmabókinni, og vers úr passíusálmunum.
Mætti t. d. nefna 44. sálminn í passíusálmunum. Hann er
sérlega vel viö barnahæfi. SambandiS milli fööur og barna er
svo ljóst og áhrifamikiö. Hvert barn viröist líka skilja þaS.
Alt má aS vísu vanbrúka, en undir umsjón góSra kennara
fæ eg ekki séS, aö barnabiblían og nokkrir auöskildir sálmar,
sem aS nokkru leyti má kenna í sambandi viS söng, muni
valda nokkru barni leiöa eöa ofreynslu. Og eg veit, bæSi af
eigin reynslu og annara, aS sálmar og fleira í kristnum fræö-
um, numiö á barnsaldri, hefur hjálpaS mörgum til aS komast
í bænasamband viö guö. ÞaS þarf aö byrja aö sá góSa sæSinu
meöan sálin er óspilt.
Nám kristinfræöa á barnsaldri, áminningar kennenda og
eftirdæmi, getur veriS, og er oft sá fjársjóöur, sem ekkert
jafnast viS, tryggasta undirstaSa góSs siSferSis.
Ekki hef eg rekiS mig á þaö, aö 7—8 ára börnum hafi veriö
ætlaö aS læra biblíusögur eSa passiusálma utan bókar. Á 10.
ári hafa vel læs börn byrjaö aS lesa biblíusögur, þar sem eg
þekki til. Því varla getur talist skaSlegt, þó mæSur og fóstrur
hafi lagt á tungu barna sinna stöku vers úr „dýpstu“ og „blíö-
ustu“ trúarljóöunum okkar. Flestir munu vera sammála skáld-
inu, sem segir:
„Frá því barniö biSur fyrsta sinn
blítt og rótt viS sinnar móöur kinn,
til þess gamall sofnar síSstu stund,
svala ljóS þau hverri hjartans und.“
Þá er ætlast til aö börn læri nokkur ættjarSarljóS og sögu-
leg kvæöi. Ekki getur mér fundist þetta ofætlun. Flestum
börnum þykir gaman aö læra kvæSi, þeim er námiö gagnlegt,
engin hætta aö þaö valdi leiSindum. En af þeim ónæmu og