Vísir - 18.08.1962, Blaðsíða 8

8
VÍSIR
Útgefandi: BlaSaútgáfan VlSIR.
Ritstjórar. Hersteinn Pábson, Gunnar G. Schram
Aðstoöarritstjóri: Axel Thorsteinsson.
Fréttastjóri: Þorsteinn Ó. Thorarensen.
Ritstjómarskrifstofur Laugavegi 178.
Auglýsingar og afgreiðsla Ingólfsstrœti 3.
Áskriftargjald er 45 krónur á mánuði.
1 lausasölu 3 kr. eint. — Sími 11660 (5 linur).
Prentsmiðja Vfsis. — Edda h.f.
-------. .......... - v
Tilgangslitil viðleitni
Framsóknarmenn leitast mjög ákaft við að sann-
færa bændur iandsins um, að þeir eigi enga meiri
fjandmenn en Sjálfstæðismenn. Helzta sönnun þess á
að vera gengisbreytingin, sem gerð var snemma árs
1960 og aðrar ráðstafanir, sem þá var byrjað að fram-
kvæma til að forða atvinnuvegunum frá strandi og
ríkinu frá algeru gjaldþroti.
Einn af þingmönnum Framsóknarflokksins, Ágúst
Þorvaldsson, er sendur fram á ritvöllinn í Tímanum
nú í vikunni til að sanna þetta, en tekst ekki betur en
efni standa til. Alþjóð veit, að það, sem núverandi
ríkisstjóm gerði 1960, að því er gengið snerti, var að-
eins að viðurkenna ástand, sem ríkt hafði lengi, þótt
dulbúið hefði verið. Og það ætti Ágúst þessi að vita,
þar sem hann hefir nú setið all-lengi á þingi, að það
var meðal annars dug- og dáðleysi vinstri stjórnarinn-
ar, sem gerði ráðstafanir þessar enn nauðsynlegri en
ella. Þær aðgerðir, sem núverandi ríkisstjórn réðst í
að gera, verður nefnilega að skoða í ljósi þess, sem
á undan hafði gerzt.
Þar er komið að meginatriði þessa máls. Tíminn
telur það ekki hlutverk sitt að minna menn á allt,
sem gerzt hefir í þjóðmálunum. Hann kappkostar að
stinga menn svefnþorni, reyna að láta menn gleyma
ýmsu, sem gerzt hefir, ef honum er það að einhverju
leyti óþægilegt. Þess vegna er nú kyrjað í Tímanum
á degi hverjum að kalla, að allt hafi verið í bezta lagi,
þegar vinstri stjómin fór frá. Hagur ríkisins á að hafa
staðið með sérstökum blóma vegna starfs vinstri
stjómarinnar, i rauninni átti allt að leika í lyndi, að
sögn Tímans. En ef svo var, þá vantar skýringar á
einkennilegu fyrirbæri: Hvers vegna fór vinstri
stjómin frá?
Vafalaust er Ágúst Þorvaldsson góður bóndi, já,
að líkindum er hann mesti garpur á því sviði, úr því
að íhaldinu hefir ekki tekizt að búa svo um hnútana,
að hann hafi flosnað upp, en hann má ekki láta siga
sér fram á ritvöllinn eins og hann lét gera nú í vik-
unni. Þá fara menn að efast um hæfileika hans á öðr-
um sviðum en búskapar.
Hvers vegna þessa launung?
Þjóðviljinn segir í gær, að nýjasta geimflug Rússa
sé stórkostlegur sigur mannsandans. Hefir blaðið
skrifað mikið um þetta áður og talað um það sem
sönnun fyrir yfirburðum kommúnismans, þótt slíkt sé
miklum vafa undirorpið. En í þessu sambandi mætti
Þjóðviljinn gefa skýringu á því, hvers vegna svo mik-
i! leynd er höfð á slíkum „sigrum“. Hvers vegna má
alheimur ekki fylgjast með frá upphafi til enda?
Hvers vegna þetta mikla pukur?
V'lSIR
Laugardagur 18. ágúst 1962.
Lemnitser hinn nýi yfirhershöfðingi NATO.
Fyrir nokkru urðu
miklar breytingar í
æðstu herstjórn Baoda-
ríkjanna. Höfðu þær það
m. a. í för með sér, sem
veitt var mikil athygli,
að Lauris Norstad hers-
höfðingi sagði af sér
starfi sem yfirmaður
herafla Bandarikjanna í
Evrópu og yfirhershöfð-
ingi Atlantshafsbanda-
lagsins.
Það kom mönnum að vísu
ekki á óvart, að breytingar
yrðu gerðar á herstjórninni.
Frá þvl æðstu herforingjamir
höfðu verið skipaðir hafði ný
ríkisstjórn tekið við völdum og
Kennedy hafði oft sýnt, að
hann hugði á nokkrar breyting-
ar 1 stefnunni í landvarnamál-
um.
Hins vegar komu breyting-
arnar nokkru fyrr en ætlað
hafði verið og, urðu jafnframt
víðtækari.
Maxwell Taylor
æðstur.
Aðallega var um tvö megin-
atriði að ræða, hershöfðinginn
Maxwell Taylor, sem verið hef-
ur helzti hermálaráðunautur
Kennedys og fékk sæti í örygg-
isráði Bandaríkjanna, þegar
Kennedy stofnaði það var nú
gerður æðsti maður hins banda-
rlska herafla, yfirmaður hins
sameiginlega herforingjaráðs.
Og hitt atriðið var að Nor-
stad hershöfðingi varð að víkja
vegna þess að greinilegt var
orðið að skoðanir hans brutu í
bága við stefnu Kennedys for-
seta í landvarnarmálunum.
Kjarnorkuvopn
Evrópu.
Mesti ágreiningur þeirra
varðaði kjarnorkuvígbúnað Evr-
ópu. Það hefur verið eitt helzta
áhugamál Norstads hershöfð-
ingja nú um nokkurra ára skeið,
að gera Evrópu sjálfri sér nóga
með varnir og hefur hann þVí
barizt fyrir því, að stofnaður
yrði sameiginlegur kjarnorku-
her Atlantshafsríkjanna. Þessar
skoðanir hans féllu einkum
mæta vel saman við skoðanir
de Gaulle forseta, sem haldið
hefur því fram, að ófært sé fyr-
ir Evrópu, sem er nú að sam-
einast og eflast, að þurfa um
aldur og ævi að vera upp á
Bandaríkjamenn komnir um
mikilvægustu aðstoð í land-
varnamálum. Þess vegna hefur
de Gaulle lagt svo mikla á-
herzlu á það að hraða kjarn-
orkuvopnasmíði Frakka. Og
hann hefur bent á það að ó-
mögulegt sé að vita, hvenær
stjórnmálaástand kynni að
breytast svo í Ameríku, að þeir
vestanhafs misstu áhugann á
aö kosta og halda uppi land-
vörnum I Evrópu. Hefur de
Gaulle verið Bandaríkjamönn-
um mjög gramur fyrir það, hve
tregir þeir hafa verið á að gefa
Frökkum upplýsingar um smíði
kjarnorkuvopna, sem gæti spar-
að þeim mikinn kostnað við til-
raunir.
Breytt stefna.
Eisenhower forseti virtist þó
á sínum tíma fremur hliðhollur
því að Evrópa eða réttara sagt
Atlantshafsbandalagið fengi
sinn kjarnorkuher. En síðan
Kennedy komst til valda hefur
orðið breyting á þessu og er
þar fyrst og fremst um það að
ræða, að Bandaríkjamenn telja
varhugavert að fela Þjóðverjum
meðferð slíkra vopna.
Þýzkir ráðamenn kunnu þvl
I fyrstu illa, að Bandaríkja-
menn sýndu þeim slika tor-
tryggni. Franz Josef Strauss
landvarnarráðherra Þjóðverja
hafði stutt stefnu Norstads og
barðist hann gegn þessari nýju
stefnu Kennedys. Fyrir nokkr-
um vikum flaug hann vestur
um haf til að reyna að fá
bandarísk yfirvöld til að skipta
um skoðun. En hann mætti
kulda og þverúð hjá McNamara
landvarnarráðherra Bandaríkj-
anna. Þá fyrst varð það ljóst, að
stjórn Kennedys er ekki sam-
þykk því að fela Atlantshafs-
bandalaginu sérstaka meðferð
kjarnorkuvopna.
Norstad á
eftirlaun. |
Vegna þess að stefna Nor- 1
stad hefur þannig strandað og |
mætt mótspyrnu Bandaríkja- |
stjórnar fór sem vænta mátti, |
að Norstad hershöfðingi varð §
að segja ^af sér og hefur nú I
klætt sig úr hershöfðingjabún- |
ingnum. Hann er kominn á eft- |
írlaun og hefur nú farið suður á |
Bláströndina í Suður-Frakk- |
landi.
Við starfi hans tekur Lem- S
nitser hershöfðingi. Þegar I
Bandaríkjastjórn skipaði hann |
yfirmann herafia slns I Evrópu R
var I fyrstu óttazt að Frakkar |;
myndu neita að samþykkja |
hann sem yfirhershöfðingja |
Atlantshafsbandalagsins, en I
ekki kom til þess.
I