Vísir - 11.11.1967, Blaðsíða 4

hafi ekki síður saknað þeirra, en
þeir hans.
Hin myndin er tekin 1903 og
sýnir konung, þá ungan mann,
leika á harmoniku á tröppunum
við Prinsakofann í Sikkelsdalnum
í Jötunheimum í Noregi. Veiði-
kofi sá var á sínum tíma keypt-
ur til þess að þeir bræður Gustaf
Adolf og Wilhelm fengju þar að-
stöðu til þess að læra veiðar úr
ám og í skógi. Konungurinn
lærði aðeins að veiða úr ám, en
komst aldrei upp á lagið með
hitt. Það fylgir ekki sögunni,
hvort hann kunni að leika á
harmóniku.
Ingela Brander og umboðsmaður hennar, Fritz Ruzika, þegar Ingela
skemmti í Lídó.
SVIAKON-
Ingela Brander
flytur til Sviss
Ingeia Brander, sænska kyn-
bomban, rafmagnsverkfræðingur-
inn, saxófónleikarinn og margt
fleira, sem hér skemmti um skeið
í Lídó, hefur nú flutzt búferl-
um frá Danmörku, en þar hef-
ur hún búið síðastliðin fimm ár,
frá því að Frits Ruzicka, umboðs
maður hennar, uppgötvaði hana.
Hún hefur nú fengið sér þriggja
herbergja lúxusíbúð í Sviss og
hefur þegar komið sér fvrir í
henni. Með þessu hyggst hún
spara sér ferðaútgjöld, því nýja
íbúðin hennar er meir miðsvæðis
en sú í Kaupmannahöfn. Hún
kemur nefnilega miklu oftar fram
í Italíu, Spáni, 'Frakklandi og Eng-
landi, en á Norðurlöndunum, og
þannig verður það um næstu
framtíð, því hún er fastráðin á
skemmtistöðum þessara landa.
Enn er hún þó sænskur rikis-
borgari og hefur ekki alveg snúið
baki við Norðurlöndunum, þvi
ætlunin er, að hún komi þar
nokkrum sinnum fram og
skemmti. Einnig vinnur hún um
þessar mundir við upptöku nýrr-
ar kvikmyndar, sem heitir Toc,
í Kaupmannahöfn.
I dag fagna Sviar, frændur
okkar, 85. afmælisdegi konungs
síns, Gústafs Adolfs, en hann
fæddist 11. nóv 1882. Afmælis
hans veröur minnzt með mynda-
greinum í blöðum og erindum í
útvarpi í Svíþióð, en ekkert hefur
heyrzt af undirbúningi neinna
sérstakra hátíðahalda vegna af-
mælisins.
Svíakonungur er nýkominn
heim frá Englandi, en þangaö
brá hann sér í stutta óopinbera
heimsókn. Önnur myndin hér var
tekin á mánudag við heimkomu
hans. Ýmsir tignarmenn voru við
staddir til þess að taka á móti
konungi sínum, en auk þess tveir
hundar konungs, sem fögnuðu
honum vel eftir fjarveru hans,
en svo virðist, sem konungur

Ostur og íslenzkur
iðnaður
Kunningi minn einn, sem er
mikill aðdáandi osta, kom að
máli við mig varðandi osta-
gerð 0£ innlendan iðnað yfir-
leitt. Hann oh fjölskylda hans
hafa um nokkurt skeið keypt
ost, sem beim líkaði miög vel,
en seldur undir nafninu Am-
bassadeur“, enda vafalaust
framleiddur eftir eriendri fyrir-
mynd. Var ostur bessi hin ágæt
asta gæðavara, oh virtist ekki
standa að baki erlendri gæða-
vöru með sama nafni. En svo
bregður allt í einu við, að ost-
urinn sem fæst í þessum sams
konar umbúðum verður nánast
óætur, en þegar verið er að
kvarta, eru svörin þau, að ostur
feal eigi að geymast. En slíkt
dugði ekki til, svo að augljóst
var, að í einhverlu tilliti hefur
ostagcrðarmönnunum brugðizt
listin.
Hinn ágæti aðdáandi þessara
íslenzkr osta er því vonsvikinn
urnir eiga því of oft siálfir sök
á þeirrl vantrú, sem íslénzkur
iðnaður skapar sér á markaðn-
um. bví auðvitaö geta íslend-
hafa orðið mjög ósammála um
hvort réttmætt sé að leyfa i
landinu, og því til sönnunar
benda þeir á þann ógnarskaða,
yfir þessum þætti íslenzks iðn-
aðar, og þykir, sem þarna sann-
ist það, sem oft hefur verið
sagt-um íslendinga, sem iðnað-
armenn, að bá vanti vandvirkn
ina og kostgæfnina til að skapa
iðngreinum sínum stöðugleik-
ann i sæðum. Framleiðslan tap-
ar sessi fyrir mistpk og hroð-
virkni, og er sárt til bess að
vita, þegar tekið er tillit tif
ágætrar byrjunar. Framleiðend-
ingar framleitt gæðavörur úr
hráefni sínu, ef þeir leggja al-
úð sína og kostgæfni í verk-
efnið.
Minkarækt
Nú liggur enn fyrir Alþingi
að ákveða um livort minkaeldi
eigi að leyfa hérlendis i fram-
tíðinni, en minkaeldið er eitt af
þeim málum, sem landsmenn
sem villiminkurinn hefur gert.
Vafalaust munu andstæðingar
minkaeldis benda á hið mikla
verðfall, sem oröið hefur á
skinnum á heimsmarkaðnum,
því blessaður minkurinn, þ. e. a.
s. blessuð skinnin af honum
dauöum, þau eru háð duttlung-
um konunnar oh tízku hennar,
eins og margt annað aott. En
það mun staðreynd, að minka-
skinn eru alltaf öðru hvoru í
tizku, og hafa verið það i alda-
raðir, þó að gífurleg verðföll
skapist í þessari atvinnugrein,
sem og öllum öðrum. Hins veg-
ar nær verðfallið aðallega tll af-
brigðilegra lita á skinnunum,
en t. d. munu vissir litir eins
og t. d. svart yfirleitt halda
verði sinu, en hins vegar aldrei
verða mjög verðhá.
Það hlýtur að veröa mjög at-
hugandi fyrir íslendinga að
auka fjölbreytni atvinnuvega
sinna, en verðsveiflum verður
aldrei hjá sneitt í þeim atvinnu-
vegi, frekar en öðrum. Hins
vegar má taka tillit til bess, að
þó skinn lækki um helming mun
um við eiga kost á þrefalt ódýr-
ara fóðri en t. d. frændur okk-
ar Norömenn. Ættum við þvi
ekki að láta hjá líða að athuga
alla möguleika til fjölbreytni á
atvinnugreinum okkar.
Þrándur í Götu.