Vísir - 11.11.1967, Blaðsíða 16

Fyrsta ritið / bókaflokknum „Islenzk rit i frumgerð" komið út:
Kostaði 24 fiska árið 1756.
— nú kostar hún
Laugardagur 11. nóvember 1967,
Handritamáltð
tekið fyrir 2. feb.
Máli dönsku stjórnarinnar gegn
Ámastofnuninni, sem höfðaö er i
þvi skyni, að hæstiréttur viður-
kenni, að ríkið sé ekki skaðabóta-
skylt fyrir handritin, sem eiga aö
afhendast islendingum, hefur nú
verið frestað fram yfir áramót.
Var upphaflega gert ráð fyrir
að niálið kæmi fyrir í nóvember,
en iögmaður ríkisins, Paul Schm-
ith mun hafa beöið um frestinn.
Verður unnið að gagnasöfnun
næstu þrjá mánuði og gerður llsti
yfir þau handrit og skjöl, sem stofn
uninni áskotnuðust eftir lát Áma
Magnússonar.
□ Fyrsta ritið í nýjum bóka-
flokki, „Islenzk rit í frum
gerð“ er nú komið út, en
það er „Nokkrir margfróðir
söguþættir íslendinga“, sem
prentaðir voru á Hlólum í
Hjaltadal árið 1756. - End-
urprent s.f. gefur bókina út,
en samráð voru höfð við
Landsbókasafn Islands um út
gáfuna. Starfsmenn safnsins
völdu þá bók, sem henta
þótti til að endurprenta og
einn þeirra, Ólafur Pálmason
magister samdi inngang, þar
sem gerð er grein fyrir ritinu
og frumútgáfu þess. í bókinni
er gerð eftirfarandi grein fyr
ir útgáfustarfseminni:
„Landsbókasafn íslands og
Endurprent sf hafa ákveöið að
gefa út, ef svo má takast,
nokkur merk rit í frumgerð
þeirra. Safnsins menn velja rit-
in og semja — eða láta semja
— inngang, þar sem gerð verð-
970 kr.
ur grein fyrir ritunum og frum-
útgáfu þeirra. Endurprent sf.
annast aö öðru leyti alla útgerð
ritanna og sér um dreifingu
þeirra.“
í þessu fyrsta riti, sem nú
kemur út endurprentaö, eru
níu Islendingasögur og þættir,
ekkert af því efni hafði áður
verið prentað, þegar ritið var
fyrst gefiö út. — Þar eru m. a.
Grettis saga, Bandamannasaga,
Hávarðar saga ísfirðings og
Bárðar saga Snæfellsáss.
Hin nýja útgáfa er prentuð
í G00 eintökum (þau verða ekki
fleiri þó ritiö seljist upp) og
kostar í vönduöu bandi 970 kr.
— Áriö 1756, þegar ritið var
gefið út fyrst, var eintakafjöld-
inn 1000 (landsmenn voru þá
50 þús.) og kostaöi 24 fiska. —
Árslaun prentarans, sem vann
við gerö bókarinnar munu hafa
samsvarað um 720 fiskum, að
því er þeir dr. Finnbogi Guð-
Tófur drápu fullorðna
kind á Holtavörðuheiði
$itr*, í t«í i is'
jMcnÍ'uuw:
X*r(A SU? 9 u vs zn
* a $
* . > .
- )> ■>¥ * •>#»* •>>
'-K
mundsson, landsbókavörður og
Ólafur Pálmason, magister, upp-
lýstu á blaðamannafundi i gær.
— Ekki gefst hér tækifæri til
að rekja annan fróðleik um bók-
ina og útgáfustarfsemi til forna,
sem þeir fræddu blaðamenn
um, en bókin mun hafa verið
litin heldur óhýru auga af ýmsu
yfirvaldi í þá tíö og lítt til þess
fallin að glæða trúarlíf lands-
manna.
Alþýðuprentsmiðjan prentaöi
innganginn að endurprentun-
inni. Nýja bókbandið annaðist
bókband, en hvort tveggja var
unnið eftir forsögu Hafsteins
Guðmundssonar.
Þeir, sem hafa hug á að eign-
ast þessa útgáfu, snúi sér til
Framh. á bls. 10.
□ „Ég hef aldrei séð elns mik-1 stuttu viðtali við Vísi í gær.
ið af tófuslóðum hér í heið- Blaðið hafði samband við Gunn-
inni eins og f vetur,“ sagði Gunn ar til að spyr ja hann um gang
ar hótelstjórl í Fomahvammi í | rjúpnaveiðanna á þessum vetri
«•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
9 •
:#/Hallir sumarlandsins" — j
ntálaferli ■ uppsiglingu j
□ 1 sumar kom upp mál í Mosfellssveit, þegar sveitarstjórn- •
in lét fjarlægja tvö „sumarhús“, sem reist höfðu verið án •
j heimildar f landi Hraðastaða. Annað húsanna þoldi ekki •
» hnjaskið og féll saman í flutningunum, en flutningsmenn-J
* irnir dóu ekki ráðalausir og óku því á öskuhauga sveitarinn- J
• ar og kveiktu í því. •
Hann greip þá til þeirra laga- •
refja, að setja hjól undir hús J
sitt og kallaði hjólhýsi. Frestur •
hefur verið veittur í því máli •
til gagnasafnana eða vitna- J
leiðslu, en sá frestur rennur •
væntanlega út um mánaðamót- J
in. J
Blaðið hafði í morgun sam- •
band við Hilmar Ingimundar- J
son, lögfræöing þess aðila, sem •
átti húsiö, sem var brotið og •
brennt. Hann skýrði frá því. að J
lögreglumaöur hefði flutt brott •
húsið eftir að hafa ráðgazt viö •
sveitarstjöra í stað þess að leita •
Framh, á bls. 10. •
•••••••••••••••••••••••••••••■••••■•••■••••■••••
9
■» Annað mál af svipuðu tagi er
? um mann einn sem á land í
Mosfellssveit, en fékk ekki leyfi
til að byggja sér sumarhús þar.
Ókennilegur hlutur
yfir Austurlandi
Eins og getið hefur veriö um
f fréttum sáu menn á Húsavík
lýsandi hlut þeysast yfir himin-
hvolfið um klukkan þrjú þann
7. nóvember sl. Á að gizka
tveim mínútum seinna sáu Hom
firöingar hlutinn og kom hann
heim við Iýsingu Húsvíkinga og
hafðl sömu stefnu. Húsvíkingar
lýsa hlutnum þannlg, að hann
hafi verið hnöttóttur og bjart-
ar bogadregnar línur aftan við
hann og hafi þær mjókkað aft-
n.
Einn af sjónarvottunum á
Húsavík var staddur inni f húsi
nu, er hann sá hlutinn, og
fannst honum hluturinn fara
svo lágt ,að hann hljóp út til
að sjá hvar hann mundi lenda.
Frá Húsavík hafði hluturinn
stefnuna til suösuöaustur og
kemur hún heim við þá stefnu,
sem Hornfirðingum þótti hlut-
urinn hafa, eins og fyrr er sagt.
Samkvæmt áreiðanlegum upp
lýsingum, voru gerðar ráðstaf-
anir til að kanna þaö á Aust-
fjörðum, hvort hluturinn hefði
sézt þar, en engar fregnir um
sjónarvotta bárust þaðan. Einn-
ig var athugað hvort ratsjár
varnarliðsins hefðu séð fyrr-
nefndan hlut, en svo reyndist
ekki.
Framh. á 10. síðu.
og sagði hann okkur fréttirnar
af tófunum í leiðinni. Gunnar
sagðist ekki efast um að bann-
ið við eitruninni væri aðalorsök-
in fyrir hinum mikla tófufjölda.
,,Ég hef ekki fariö upp í heið-
ina,“ sagði Gunnar, ,,að ég hafi
ekki rekizt á tófuslóðir. Fyrir nokkr
um dögum fundum við fullorðna
kind, sem var greinilega nýdrepin
af tófu og sýndist okkur að tvö
dýr, aö minnsta kosti, hefðu unnið
á kindinni. Tófunum hafði ekki
gefizt tími til að éta nema lítinn
hluta af feng sínum."
Gunnar sagði, að rjúpnaveiðarn-
ar hefðu gengið prýðilega fyrst eft-
ir að þær hófust og hefðu dvalizt
allt að 40 manns í Fornahvammi
fyrstu dagana. Upp á siðkastið
hefðu þeir verið mun færri og f síð-
ustu viku hefðu þeir ekki verið
nema 10 til 20.
Gunnar ráðlagði veiðimönnum að
koma ekki fyrr en veður breyttist
eða með öðrum orðum, ag snjóa
tæki upp, vegna þess að rjúpan
væri svo dreifð, þegar snjóalög
væru eins og nú. Hins vegar sagöi
hann, að auðséð væri, að talsvert
væri um rjúpu í ár, það sönnuðu
rjúpnaslóöirnar á Holtavörðuheiði.
Guðrún
slær
í gegn!
1 franska stórblaöinu „Paris
Match“ 28. október sl. er sagt
frá komu Guðrúnar Bjarnadótt-
ur til Parísar, og sagt frá henn-
ar högum í stuttri grein, sem
er á þessa leið í lauslegri þýð-
ingu:
„Hún kemur beina Ieið frá
Reykjavík (íslandi), þar sem for
eldrar hennar annast smíði fiski-
báta. 1 fyrsta kaffihúsinu, sem
hún heimsótti í Parísarborg ,sá
hún gestina ræðast viö af svo
mikium ákafa með handapati og
hrópum, að hún hélt að þar
væri uppþot á ferðum.
Hún tók i skyndi saman pjönk
ur sínar og fór á annan stað.
Á þriöja kaffihúsinu skildl hún
loksins, að Frakkar eru ekki
óforbetranlegir áflogaseggir.
Guðrún fullyrti, að ef íslend-
ingur segði meira en átta setn-
ingar á klukkustund, væri hann
talinn ræðuskörungur. — Þriðja
nóvember munuð þið sjá þessa
fallegu íslenzku stúlku, ungfrú
Alheim 1963, á sjónvarpsskermi
ykkar í hlutverki Bandaríkja-
stúlku í „la Mendigotte (betl-
arastúlkunni) eftir Jean Kerch-
bron. Guðrún er sólgin i steik-
ur, en þykir franskar kartöflur
ekki góöar. Ef hún býður yður
heim í vetur, skulið þér ekki
undrast að sjá hana borða úti
á svölum. Hún óttast ekki hrím-
ið. Á íslandi er venjulegur hiti
-=- 30°“.
Blaðið hafði samband við föð-
úr Guðrúnar, Bjarna Einarsson
skipasmið í Keflavík, og stað-
festi hann fréttina um sjón-
varpskvikmyndina. Sagði hann
að búið væri að sýna kvikmynd-
ina í franska sjónvarpinu, eftir
því sem hann vissi bezt. Við
inntum hann eftir því, hvers
vegna myndir af Guðrúnu hefðu
verið færri undanfariö í þýzk-
um blööum en áður, og sagði
hann að hún hefð' verið mjög
mikið á feröalögum upp á síð-
kastið, m. a. f..,iö til Grikklands
og Tyrklands. Kvaðst hann von-
ast til að hún skryppi heim áð-
ur en langt um liði, og yröi
héma yfir jólin.
j
I
h