Vísir - 11.11.1967, Blaðsíða 12

•112
VÍSIR .
B®.
„Nei, þaö geröi hún eiginlega
ekki. Þaö væri réttara aö oröa
þaö þannig, aö hún hefði látið mig
lönd og leiö“.
Hún stóö á þröskuldinum, þegar
hún gaf mér þau fyrirmæli, sem
ég haföi búizt við.
„Erindið var reyndar það að til-
kynna yöur, að þér komið heim
þann 7. meö hálfníulestinni. Við
höföum reiknaö meö að nokkrir
vinir yrðu viðstaddir á brautar-
stöðinni, ásamt okkur, til að fagna
yður, en enginn þeirra virtist hafa
sérlegan áhuga á þvi. Móðir mín
umgekkst yfirleitt ekki neina aöra
en sjúklinga sína og elskhuga; hún
gaf sér aldrei tíma til að eignast
vini. Það var einungis einn, sem
ég gat talið á að koma með okkur,
Le Bigan. Hann er alltaf skárri en
enginn“.
Ég hrósaði happi, að ég skyldi
þegar hafa gengið á fund hans og
skýrt honum frá fyrirætlun minni.
Ég lét sem ég hugsaði mig um and-
artak. „Le Bigan?" spurði ég, ,,er
það ekki fæöingarlæknirinn, sem
getið er í minnisgreinunum?"
Hún varð ekkert glaðlegri, þótt
ég brygði á léttara hjal. Hún sagði
aðeins: „Það er hann. Þér hafið
gott minni. Góður maður, og móður
minni þótti vænt um hann. Hún
var ekki alltaf ósmekkleg í vali
sínu“.
Þar með fór hún.
Þessi hryssa, hugsaði ég, hvað
gat komið mér til að fæða hana
af mér?
6. sept.
Ég hélt enn á fund Pierre. Hann j
bauð mér inn í skrifstofu sína, þeg- j
ar síðasti sjúklingurinn var farinn. |
Ég heyrði hann bölva, meðan hann
þvoði sér um hendumar. „Þetta
kvenfólk", tautaði hann.
Skýringin kom óumbeðið. „Þetta
er í fjórða skiptiö, sem ég kemst
með hörkubrögðum frá móður-
sjúkri konu, hálffimmtugri að
minnsta kosti, sem vill óö og upp-
væg fá mig til viö sig. Slíkir sjúkl-
ingar geta gert mig brjálaöan".
Svo sneri hann sér að mér. Hann
virtist dálítiö undrandi. „Jæja, svo
þú ert í þann veginn að snúa heim,
að því er Fábi sagði mér?“
Ég þakkaði hónum fyrir að hann
skyldi leika með.
„Minnstu ekki á það“, sagði hann
„Okkar á milli sagt, þá gerðir þú
rétt að fara ekki strax heim. Þú
varst ekki beinlínis girnileg, þegar
þú komst hingað síðasL En nú...
nú minnirðu mig á gamla ástmey".
„Kannski næsta styrjöld reki
smiðshöggið á það ..“
Við lyftum glösum af því tilefni.
Ég ákvað að skýra honum frá öllu
saman. Ég vissi að ég mátti treysta
ráðum hans, og siðustu vikumar
hafði ég þráð það meira en nokkuð
annað að mega ráðfæra mig viö ein
hvern.
Ég sneri mér formálalaust að
erindinu.
„Þetta verður merkilegri leiksýn-
ing en þú heldur", sagöi ég. „Og
óvenjuleg að því leyti til, að allir
viðkomandi taka þátt í henni sem
leikarar, ýmist vitandi eða óafvit-
andi. Þú lætur sem þú sjáir mig
þarna í fyrsta skipti eftir langan aö
skilnað, Stan og Fabi láta sem þau
séu að taka á móti eiginkonu og
j móður ... og ég læt sem ég sé ég
j sjálf“.
I „Þú ... hvað?“
Pierre varð furðu lostinn. Ég
skýrði honum í fám orðum frá öllu
ráðabrugginu, frá upphafi til enda.
Hann fyllti glasið öðru sinni,
drakk það í botn í einum teyg.
„Losaðu þig úr þessu eins fljótt
og þú getur. Þetta endar með ósköp
um, sannaðu til“, sagði hann.
Ég vítti hann fyrir ýkjur. „Þú
þarft ekki að hafa neinar áhyggjur
af því. Þetta er allt viðráðanlegt...“
„Gerirðu þér þá ekki grein fyrir
þessu sjálf? Hvemig heldurðu að
þú getir búið saman við það fólk
síðar, sem hefur rætt viö þig um
sjálfa þig, eins og þú værir dauð?
Fólk, sem sagt hefur orð, sem ekki
veröa aftur tekin?“
„Ég afber það“.
„Viðkomandi aðilar geta aldrei
sætt sig við þá staðreynd, aö þú
afberir það. Þeir geta aldrei fyrir-
gefið þér, hvað þeir hafa látið sér
um munn fara“.
„Hvað áttu við?“
„Skilurðu það þá ekki, að þú
ert að kalla yfir þig dauöadóm?"
„Guð minn góður. .. Hvemig, og
af hálfu hverra?"
„Ef ég misskil ekki allar aðstæður
því meir, þá er það hvorki eigin-
kona né móðir, sem samleikarar
þínir þarfnast, heldur líkið af 'þeirri
manneskju, sem er hvort tveggja.
Settu sjálfa þig í spor þeirra. —
Formsatriðin í sambandi við afhend
ingu arfsins taka tiltölulega langan
tíma, og hættan á að allt komist
upp, eykst við hverja fölsun og
hverja frestun. Ekki er það heldur
ólfklegt að þau vantreysti þér, hafi
þig gmnaða um að þú viljir sölsa
undir þig mestan hluta arfsins. Ekk
ert kæmi sér betur fyrir þau ,en
að þú yrðir fyrir „banaslysi", jafn-
skjótt og þú værir stigin út úr lest-
inni, um leið og ég hefði kvatt ykk-
ur — minni áhætta, meira fé. Þú
mátt ekki gleyma þvi, að i þeirra
augum ertu ekkert annað en verk-
færi. Jú, ætli maður hafi ekki les-
ið frásagnir í þeim dúr".
Úrtölur hans skelfdu mig þó ekki
Þær voru að öllu leyti rökhugsaðar,
ég varð að viðurkenna það. En mað
urinn lætur, sem betur ,fer, ein-
ungis stjórnast af rökum, ef um
minni háttar mál er að ræða. í stór-
málum láta þeir stjómast af trú
sinni, til góðs eða ills.
„Það eru ekki aðstæðumar, sem
leiða af sér glæpi“, svaraði ég, held
ur tilvist glæpamanna, sem grípa
tækifærin eða skapa þau sjálfir,
láti þau á sér standa. Dóttur mína
þekki ég, sæmilega að minnsta
kosti. Og Stan færi aldrei að myrða
mig — hann mundi ekki nenna
því“.
Nafn Stan hafði viðlíka áhrif á
Pierre á þessu stigi málsins, og
rauðri ðulu væri veifaö framan í
mannýgt naut.
„Látum þá morðið liggja á milli
hluta. En treystu Stan ekki um of,
þótt latur sé. Ég er þeirrar skoðun-
ar, að hann hafi unnað þér á sinn
hátt... það er að segja, hann gerð-
ist elskhugi þinn til aö bjarga sér
frá hungurdauða, og hélt tryggð
við þig — svo hann gæti helgað
sig skákinni. Loks kvæntist hann
þér, til þess að standa uppi í hárinu
á þáverandi valdhöfum. Hann hef-
ur alltaf haft góða og gilda ástæðu
til að vera á þingum við þig. Það,
að þú varst aðlaöandi, skoðaði
hann sem eins konar kaupbæti,
sem gerði honum lifið ljúfara. Nú
ertu ekki ung lengur, aldurinn merk
ir okkur öll, og forlögin geta kom-
ið öllu til leiðar, öðru en, því, að
flagari eins og hann fái fýsn til
konu, honum að nauðsynjalausu, ef
hún vekur hana ekki með útliti
sínu. Hjón, sem bera göfugar til-
finningar hvort til annars og eld-
ast saman, verða þeirrar hamingju
aðnjótandi, að veita því ekki at-
hygli, hvaða breyting verður á þeim
með aldrinum, en Stan, sem er
fressköttur að atvinnu ...“
Enn einu sinni kom þaö á dag-
inn, að andúð hans á Stan leiddi
hann út í öfgar
„Hann myrðir mig sem sagt ekki,
og leitar ekki á mig heldur", varð
mér að orði og reyndi að bregða á
glens. „Þú álitur með öörum orðum
að ég eigi ekki mikils af honum
að vænta .. “
„Nei, og ég geri ekki heldur ráð
fyrir að þú getir keypt hann. Náimg
ar eins og hann eru gæddir vissu
siðgæði... þeir selja sig ekki, nema
þeir þurfi þess með, og þá einungis
þeim konum, sem vakið geta fýsn
þeirra. Og þeir hafa alltaf uppi á
þeim.. . og þar með hef ég sagt
meira, en ég vildi. Ég veit að þú
liggur mér ekki á hálsi fyrir það, en
það gildir mig einu. Þvi skyggnari
sem þú ert, þvi minni þjáningar
bíða þín ...“
Ég varð gripin annarlegum beyg
og vissi ekki hvemig ég átti aö
skilja orð hans. Ég reyndi samt að
malda í móinn.
HÖRÐUR GIMRSSOIV
HÉRAÐSDÓMSLÖGMAÐUR
MÍ O’r.llMXfiSSKIHrSTOIA
Blönduhlíö 1 — Sími 20972
handknattleiksdeild.
VÍKINGUR,
Æfingatafla fyrir veturinn 1967
-1968.
Sunnudaga
kl. 9,30 4. fl. karla
- 10,20 - - -
- 11,10 3. fl. karla
- 13,00 M., 1. og 2. fl.
karla
- 13,50 ---------—
Mánudaga
kl. 19.00 4. fl. karla
- 19.50 3. fl. karla
- 20.40 M., 1. og 2. fl.
kvenna
- 21.30 - - -
Þriðjudaga
kl. 21.20 M., 1. og 2. fl.
karla
- 22.10 - - —
Fimmtudaga
kl. 19.50 M., 1. og 2. fl.
karia
— 20.40 — — -
Föstudaga
kl. 19.50 3. fl. kvenna
Laugardaga
kl. 14.30 3. fl kvenna
Æfingar fara fran, í íþróttahúsi
Réttarholtsskólans, nema þriðju-
daga, en þá eru þær f lþrótta-
höllinni í Laugardal. — Æfing-
amar byrja þann 15. sept. Ný-
ir félagar eru velkomnir.
Mætið vel frá byrjun
Þjálfarar.
ESi
Laugardagur 11. nóvember 1967.
Sölubörn óskust
Hafið samband við
afgreiðsluna
Hverfisgötu 55.
VÍSIR
Vetrarhjólbarðamir koma snjó-
negldir frá METZELER verk-
smiöjunum.
BARÐINN
Armúla 7. Sími 30501.
HJÓLBARÐASTÖÐIN
Grensásvegi 18. Sími 33804.
AÐALSTÖÐIN
Hafnargötu 86, Keflavík.
Sími 92-1517.
Almenna Verzlunarfélagið
Skipholti 15. Sími 10199.
SMRHI
FYRIRHOFN
>>---VMUAifUSMtr
HgggBággriB 31 SIM122022
Eldhúslð, sem allar
husmœður drcymir um
Hagkvœmni, stílfegurð
og vönduð vinna á öllu.
Skipuleggjum og
gerum yður fast
verðtHboa.
Leitið upplýsinga.
Knútur Bruun hdl.
Lögmannsskrifstofa
Grettisgötu 8 II. h.
Sími 24940.