Dagblaðið Vísir - DV - 05.04.1988, Blaðsíða 16

16
ÞRIÐJUDAGUR 5. APRÍL 1988.
Spumingin
Hvað finnst þér um hraða-
hindranirnar á götum
borgarinnar?
Helgi Þráinsson: Þær eru alger vit-
leysa, tímaskekkja og allt of mikið
af þeim.
Inga Hanna Guðmundsdóttir: Mér
finnst þær alveg sjálfsagðar og ættu
að vera fleiri, t.d. vantar eina viö
mitt heimili.
Gunnar Marmundsson: Ég er nú ekki
úr bænum, en finnst þær sums stað-
ar ekki vera til bóta og geta valdið
hættu.
Linda Þórisdóttir: Þær eru illa hann-
aðar sumar, sumar þeirra eiga rétt á
sér, aörar eru vitlaust staðsettar.
Hreiðar Eiríksson: Þær eru alveg
óþolandi, ekki rétt gerðar og geta
valdið skemmdum á bílum.
Sævar Egilsson: Þær eru ágætar á
vissum stöðum, til dæmis fyrir utan
skóla. Þær mættu vera betur hann-
aöar sums staðar.
Lesendur________________________dv
Aðför að númerakeifi bifreiða
„Það er komin ákveðin hefð á skráningarkerfi bifreiða, kerfi sem menn
vilja ógjarnan missa'*.
Kristján Þorsteinsson skrifar:
Ég vil byija á að taka undir skrif
B.A. á lesendasíðu DV hinn 23. þ.m.
undir fyrirsögninni: Núverandi kerfi
hagkvæmast. B.A. éndar greinina á
því að spyrja hvort ríkissjóður hafi
efni á að missa af þeim tekjum sem
hann hefur frá þeim sem vilja halda
sínum númerum og dregur það í efa.
En hvar skyldi ríkissjóður þá bera
niöur til að afla þeirra 100 milljón
króna tekna. Hjá bifreiðaeigendum
að sjálfsögöu. Ég tel nú samt að þeir
séu búxúr að fá nóg af hækkunum í
bili; fyrst stórhækkað skoðunargjald
og bifreiðaskattur, og nú 80-100%
hærri tryggingargjöld.
Núgildandi skráningarkerfi bif-
reiða hefur verið í gildi áratugum
saman og að mestu óbreytt frá upp-
hafi bílaaldar á íslandi. Það er því
komin á þaö ákveðin hefð í íslensku
þjóðlifi. Mjög margir hafa haft sama
bílnúmerið í áratugi. Aðrir hafa valið
sér númer sem tengjast þessu sama
„fjölskyldunúmeri" og enn aðrir
númer sem tengjast símanúmeri,
fæðingardegi, ári o.s.frv.
Margir hafa fengið í arf númer sem
hafa verið í eigu fjölskyldunnar í 2
eða 3 ættliði. Það fer því víðsfjarri
að þessi væntumþykja sé eingöngu
bundin lágum númerum þótt þau
þyki skemmtilegust, enda elstu núm-
erin og háum aldri fylgir ávallt viss
virðing. Þessu fólki þykir einfaldlega
ákaflega vænt um númer sín, enda
hefur það þurft að greiða fyrir þau.
Það ber að virða þessar tilfinningar
fólks sem og aðrar tilfinningar. Af-
brýði og öfund í þess garð er engum
til framdráttar.
Jafnhliða því að breyta númera-
kerfum bifreiða liggur fyrir Alþingi
að leggja niður Bifreiðaeftirlit ríkis-
ins og stofna til nýs fyrirtækis sem
annast á skoðun og eftirlit ökutækja,
svo og skráningu. Gert er ráð fyrir
að fyrirtæki og einstaklingar verði
meðeigendur ríkisins í þessu nýja
fyrirtæki. Reisa á nýja, fullkomna og
stóra skoðunarstöð í Reykjavík og
nokkrar smærri úti á landi.
Hinir væntanlegu nýju meðeigend-
ur ríkisins eru tryggingafélög og
aðilar sem tengjast bílainnflutningi
og þá um leið sölu varahluta í bíla.
Slíkt hlýtur að orka tvímælis af aug-
ljósum ástæðum. En verði nú af
stofnun þessa fyrirtækis, og um leið
tekið upp nýtt skráningarkerfi, sem
jafnframt hefur töluverðan kostnað
í for með sér, verður að stórhækka
í verði þá þjónustu sem þar verður
seld.
Skráningarnúmer, nýskráningar-
gjald, skoðunargjald og eigenda-
skipti, - allt þetta verður að hækka
um þúsundir króna, sem hinn al-
menni bíleigandi verður að greiða.
Ég fæ ekki séð hvernig venjulegt
launafólk með 35-40 þúsund króna
mánaðarlaun á aö standa undir öll-
um þessum kostnaði. Því vil ég
hvetja þingmenn til að hafna þessu
nýja frumvarpi og nota þær tekjur
sem núverandi kerfi gefur af sér til
að bæta starfsaðstöðu Bifreiðaeftir-
litsins og auka öryggi í umferðinni.
Að lokum má til gamans benda á
það að það er eins hægt að skrifa CR
12345 í tveimur línum eins og CR-123
og að skip eru skráð eftir umdæmum
og auövelt er að sjá á þeim að útgerð-
armenn eru haldnir „númeradellu",
ekki síður en bílaeigendur. Hvenær
skyldi „stóri bróðir“ uppgötva þaö?
Siglingamálastofnun hefur hagnýtt
sér umdæmaskráninguna og veitt
viðurkenningu til þess umdæmis þar
sem best útbúnu skipin eru, nú síð-
ast skipum merktum ÁR.
Grænlenskur rækjutogari i höfn ásamt einum isfirskum.
Áfall fyrir ísafjörð, gróði fyrir Hafnarfjörð:
A ráðuneyti að hafa áhyggjur?
Sigmar Jónasson skrifar:
Það var á dögunum að fréttir birt-
ust um þaö í fjölmiðlum að græn-
lenskir rækjutogarar hefðu skipt um
þjónustuhöfn hér á landi og skipi nú
upp afla sínum og hafi áhafnaskipti
í Hafnarfirði í stað þess að fara til
ísafjarðar.
Nú, þetta var sem sé talin vera slik
frétt að hún ætti heima í öllum fjöl-
miðlum og henni var auk þess gerð
skil í sérstökum fréttaskýringum,
m.a. í Þjóöviljanum hinn 18. mars sl.
Þaö kemur alls staðar fram að þessi
breyting Grænlendinganna er gerð
af hagkvæmniástæðum eingöngu.
Þaö væri t.d. mun ódýrara að flytja
rækjuna, sem er afli hinna græn-
lesnku báta, frá Hafnarfirði til
Danmerkur en frá Isafirði og eins
væru áhafnaskipti erfiðari á ísafirði
vegna stopulla samgangna. Skyldi
nú engan undra á þessu hvoru
tveggja!
En þá kemur þaö sem oftast er
okkur íslendingum svo ofarlega í
huga þegar við verðum fyrir von-
brigðum eöa andstreymi og það er
að kalla á Stóra bróður, hið opin-
bera, ööru nafni. Við höfum löngum
leitað á náðir hins opinbera. Nú telja
ísfirðingar aö á þá sé hallað og hefur
það vakið gremju þeirra, eins og seg-
ir í Þjóðviljanum frá 18. mars sl, eitt
dæmið af mörgum um hvemig þétt-
býliskjarninn á höfuöborgarsvæöinu
dregur allt til sín á kostnað lands-
byggðarinnar og hún „látin blæða
fyrir að ósekju".
Auövitað er hér um að ræða sjálf-
stæða ákvörðun hinnar grænlensku
útgeröar. Þaö er nú einu sinni munur
á því að koma til Hafnarfjarðar, það-
an sem stutt er til höfuðborgarinnar.
Ég lái engum sjómanni þegar hann
velur höfuöborgarsvæöið. Ég lái
heldur ekki útgeröinni sem velur
Hafnarfjörð. En þetta leiðir svo aftur
hugann að því hvort einhver ástæða
sé fyrir afskekkta staði úti á lands-
byggöinni að vera að leggja í mikinn
kostnað á þeim sviðum sem sjá má
fyrir að veröa ekki nýttir nema til
skamms tíma. Varöandi aðstöðu á
ísafirði fyrir grænlensk fiskiskip
sérstaklega, svo sem byggingu sér-
stakrar vöruskipahafnar með 100
metra viðlegukanti, mátti Ijóst vera
að tekjur vegna þessara fram-
kvæmda voru sýnd veiði en ekki
gefin.
Og nú þykist sjávarútvegsráðu-
neytið hafa áhyggjur af öllu saman.
Trúi því hver sem vill, ég geri það
ekki. Enda hefur ráðuneytið ekki
enn tekið neina ákvörðun í þessu
máli aö svo komnu þrátt fyrir tals-
verðan þrýsting, hvað sem síöar
kann að verða, segir ráðamaður á
þeim bæ. Þó nú ekki væri! Ættu
landsmenn allir að leggja í eitthvert
púkk vegna mistaka bæjarsjóðs ísa-
fjarðar í því aö tryggja langtímaviö-
skipti áöur en lagt var í framkvæmd-
ir!
Góðir útvarps-
þættir
Gils Guðmundsson rithöfundur sá
um handrit og ...
Sigurður Jónsson skrifar:
Þættirnir um Einar Benediktsson
skáld, sem fluttir hafa verið aö und-
anförnu á sunnudögum, eru með
bestu dagskrárliðum í Ríkisútvarp-
inu á þessum vetri. Gils Guðmunds-
son rithöfundur tók saman handrit
þáttanna og hefur honum tekist mjög
vel að gera efnið fræöandi og áhuga-
vert fyrir útvarpshlustendur.
Flutningur allur var mjög áheyri-
legur, enda var þar valið lið góðra
lesara, en Klemens Jónsson leikstjóri
stjórnaöi upptöku. Öll virtist mér
dagskrá þessi vera vel unnin og at-
riðin smekklega tengd saman með
lögum við ljóö skáldsins.
Eg vænti þess fastlega að útvarpið
flytji fleiri þætti á næstunni um
merka íslendinga og aðra afreks-
menn úr sögu okkar. Þetta er
örugglega efni sem mikiö er hlustaö
á ef því er valinn góður hlustunar-
tími í dagskránni.
Klemens Jónsson leikari stjórnaði
upptöku á þáttunum um Einar Bene-
diktsson skáld.