Þjóðviljinn - 10.05.1953, Blaðsíða 10

10) — ÞJÓÐVILJINN — Sunnudagur 10. raaí 1953
Kjóll handa Mariu
María er nýlega orðin 14
ára og mamma hennar er ný-
■'búin að gefa henni köflótt efni
í pils. María er grönn og smá-
beinótt og er aUtaf á iði. Blúss
urnar hennar fara alltaf uppúr
pilsinu og pilsin snúast á henni,
svo að hliðarsaumamir eru oft
framan á maganum. Efnið
Iiennar er nóg í skokkpils enda
fimist henni það hentugri flík
eti óviðráðanlegt mittispils. En
Iiana vahtar einliverja liug-
mynd. Hún á hvíta silkiblússu
sem hún getur notað við pilsið,
en hún vill gjarnan geta notað
peysur við það líka.
Það er ofureðlilegt að María
ræður ekki við pilsin á sér;
margar fullorðnar konur eiga
við sömu erfiðleika að stríða,
Til eru margar fallegar útgáf-
ur af skokkpiisum og hún er
svo heppin að geta notað
breiðu, þröngu beltin sem að
-eins hæfa þeim allra grennstu.
Við höfum teiknað handa hetini
skokk með víðu, skáskomu
piisi, sem er lausrykkt í mittið
allt í kring. Að ofan er pilsið
með smekk og böndin krosslögð
á bakinu. Bezt er að hafa renni
3ás á hliðinni og sauma bönd-
in niður áð aftan, svo að þau
•aflagist ekki. 14 ára stúlka get-
ur auðveldlega smeygt pilsinu
Köilðttir iimiskér
yfir höfuðið. Beltið er tvöfalt.
Fyrst er siétt belti saumað
fast við pilsið og síðan er þrí-
skipta beltið saumáð og notað
til skrauts utan yfir. Þá er
hægt að nota pilsið með fasta
beltinu einu. Ef efnið nægir
ekki í þrískipta beltið líka þá
má sauma það úr efni sem
fer vel við köflótta efnið.
Spennurnar 6 eru klæddar
sama efni og er 1 skrautbeltinu.
Köflóttir skór eru komnir í
tízku. Sézt hafa bæði köflóttir
sumarskór og köflóttir göngu-
skór og hvorugir eru hentugir,
því að nær ógerningur er að
halda þeim hreinum. Köflóttir
inniskór eru hentugri. Þeir
verða aldrei eins óhreinir og
gönguskórnir. Ef einhvern vant
ar mjúka og þægilega tauskó
til iananhússnotkunar, væri ef
til vill ekki úr vagi að reyna
þá köflóttu, því að smáblettir
ejást ekki á þeim. Köflóttu
skórnir eru ef tii vill einkum
við hæfi unga fólksins, og
reyndar er þessi hugmynd ekki
ný. Áður fyrr voru mynstrin
aíallega smáköflótt í dökkbrún
um og Ijósbrúnum litum, en nú
eru skozku mynstrin allsráð-
sndi.
KalsnagrcStakmöxkan
Kl. 10.45-12.30
Sunnudagur 10. maí.
Hafnarff og náerpnni, Reykjanes,
3-Iánudagur 11. maí.
Hágrenni Reykjavíkur, umhverfi
Elliðaánna vestur að markalínu
frá Plugskálavesri við Viðeyjar-
eund, vestur að Hlíðarfæti og það-
an til sjávar við Nauthó’svík í
Fossvogi. Laugarnes, meðfram
Kleppsvegi, Mosfellssveit og Kjal
árnes, Árnes- og Rangárvallasýslur.
Ssðu mnlslopparair að
hverfa
Hingað til hafa liælasíðir inni-
sloppar verið í tízku og það lít-
ur mjög vel út, en það er ekki
jafnheppilegt, þegar flíjcin á að
vera annað og meira en skraut-
fiík. Og margir fagna því sjálf-
sagt áð nú er farið að hafa
sloppana í venjulegri kjólasídd.
Þeir eru laagtum þægilegri
stuttir og eru mjög fallegir.
Flestir eru þeir með svagger-
sniði og hnepptir niður að fram
an.
MATURINN
Á
MORGIJN
JúlíÖnnusúpa — Flskhrelður,
kartöflur.
o
J FISKHREIÐUR: 1 kg fiskflök, |
l'á msk. smjörlíki, 1% dl mjólk (
, 250 g mjólkurostur, rifinn eða (
, smátt brytjaður, % tesk pipar, (
tesk. sinnepsduft, 1 tesk. <
l Worcestersósa, 2 bollar brauð- 1
i molar. —
i Fóðrið brauðkollumót með fisk-
i flökum, svo að þau líti út eins 1
> og fuglshreiður eða snúið sam- .
1 an hreiður úr flökunum og .
1 raðið hlið við hlið í ofnskúffu. (
1 Hitið smjörlíki og mjólk, bland (
1 ið ostinum út i og kryddinu.,
1 Hitið við lítinn hita þangað (
til osturinn er hráðinn og (
jafningurinn kekkjaiaus. Tætið (
6—8 heilhveitibrauðsneiðar með (
! gafli (bláskorpan verður eftir). (
l Látið brauðmolana út í osta-
I jafninginn og fyllið fiskhreiðr- (
i in með blöndunni. Bakið við'
i meða’hita í 15—25 mín. Uyftið *
i hreiðrunum varlega upp á ‘
(heitt fát með steíkarspáða.
A.J.CRONIN:
Á annarlegri sífíímsI
ég hefði ckki átt að segja þetta. Mér .þykir appelsínubragð af því?“
það mjög leitt.“ „Nei,“ sagöi hann stuttur í spuna. „ÞaS
Svo liringdi bjalla á efra þilfarinu og um finn ég ekki. Og ég hef verið’ drtrkkinn
leið var hringt í te. Um leið vaknaði Mary undanfarnar þrjár vikur. Bargðskyn mitt
Fielding. Súsanna reis á fætur og hélt á sauma er dálítið sljótt þessa stundina."
körfunni. Húu var stillileg á svip og sagði Hún lét ruddaskap hans ekkert á sig
lágt við Leith: fá en hailaði sér aftur á bak, lyfti and-
,,Ef þér eruð á niðurleið, þá skal ég gefa litinu móti sólskininu Og sjávarseltunni.
yður te. Það er svo sterkt teið á skipinu. Það „Eruð þér aldrei hamingjusamur án
verður svart ef það stendur lengi.“
Hann sneri sér undan og lét sem hann heyrði
ekki til hennar. Hann kærði sig ekki um neitt
te, hvorki svart né ekki svart, blandað þeirri
þess að vita hvers vegna?“ spurði hún
dreymandi. „Alveg að tilefnislausu?“
„Það er aldrei neitt tilefni til ham-
ingju,“ svaraði hann hljómlaust. „Ham-
brjóstgæðamjólk sem streymdi úr hlýjum aug- ingjan er tilefnislaust hugarástand. Hún
pi hennar. Hann hreyfði sig ekki og eftir
andartaks bið gekk hún hljóðlega í burtu.
Og nú beið hann áhugalaus eftir því að hin
hverfur. ef hún er rannsökuð.“
„Það er ástæðulaust að rannsaka hana,“
tautaði liún; hún horfði beint framan* í
konan færi burt; beið þess að hún fengi sér hann og hélt áfram í fullri einlægni. „Ég
svart og rammt te. verð að segja yður það. Ég veit það; og
En hún fór ekki. Hins vegar bii-tist Trout þó get ég ekki útskýrt hvers vegna.“ Hiin
með bakka h:aðinn skrautlegu postulíni. Nýjar talaði hægara og hún var orðin alvarleg
brauðkollur voru á bakkanum, þunnár sítrónu- í bragði eins og hún væri að leita að orð-
sneiðar ng silfurskál með vínarbrauðum. um. „Það er svo undarlegt. Um leið og ég
Svo sagði hún eins og hún væri að ávarpa $á yður, fannst mér ég þekkja yöur. aö
loftið í kringum sig. ég hefði hitt yður áður og þér mynduð
„Ég drekk teið alltaf úti þegar veðrið er skilja mig. Eins Og minning — óljós og
svona gott. Sólin — gerir svo gott bragð að fjarlæg. Kannizt þér ekki viö þá tilfinn-
öllu. Viljið :þér drekka te héma eða ekki? ingu? Þór hijótið að hafa fundið til þess
Segið nei ef þér viljið." Rödd hennar var 4 kyrru sólskinskvöldi — fundið eitthvað
mild og aðlaðandi — honum fannst hann sjálf- nálgast yður. Þér veröið aö sitja kyrr,
ur vera önugur, ljótur og ruddalegur. Mest grafkyrr og hlusta. En þaö er svo undar-
af öllu langaði hann til að rísa á fætur og legt, Ég get ekki skýrt það út. En svona
ganga burt, banda neitandi frá sér með hend- er það.“
inni, en áður en hann hafði gert neitt var
Trout kominn aftur og setti viðbótarbolla á
Hún var svo fögur og aðlaöandi að
hann fór ósjálfrátt í varnarstöðu — hann
bakkann með lotningu í svipnum og læddist trúði ekki á einlægni hennar. Hann
síðan burt eins og hann hefði meðtekið sakra- reyndi að vera á öndveröum meiði við
menti. hana. Hann rak upp snöggan hlátur.
„Mér líkar vel við Trout,“ sagöi hún Hann gat ekki skilið þessa óvæntu löng-
un til aö særa hana, seim gagntók hann
allt í emu. Alla ævi haföi hann forðazt
andartaki síðar. „Hann er kvæntur þern-
unni. Þau eiga sex böm sem öll eru í
landi. Mikið væri gaman ef þau gætu öll fegurð: starfið hafði átt hug hans allan,
farið saman í sjóferö. Ég þarf að biðja hann hafði varla gefiö sér tíma til aö líta
Mikael að koma því í kring fyrir mig.“ á sólarlag, tré í blóma, kvenandlit; allt
Hann sá í anda hvernig Aureola sigldi þettá var hcnum fjarri. Og nú vakti æsku
um fjarlæg höf með börnin sex um borð; fagur líkami hennar, sólgullið háriö, fjör-
svo tók hann eftir því aö hún rétti honum legt andlit hennar iðandi af lífi, hjá hon-
bolla me'dar. hún taiaöi. Hann tók ósjálf- um ólýsanlegt hugarangur, sem fyllti
rátt við honum og sá sér til gremju að
hann v.ir cnn skjálflientur. svo að te-
skeiöin giamraði við undirskálina.
Hún las hugsanir hans.
„Ég er oft hræöilsga skjálfhent líka,“
hann beizkju.
„Þér veröið að afsaka,“ sagði hann
kuldalega. „Ég fæst við staðreyndir lífs-
ins. Ég er lííeölisfræðingur og ég hef eng-
an tíma til aö sinna óljósum tilfinning-
isagði hún. .Þegar ég á að hella í bolla og um og heimskulegum duttlungum. Og ég
glös í veizlunum í Buckden. Við höldum er þess fullviss, að vio höfum aldrei hitzt
oft virðuleg tesamkvæmi. Mikael hefur áður.“
gaman af því. En ég þoli það ekki.“
Hann. þagði. Hann botnaði ekkert 1
henni. Hann horfði á granna fingur henn-
ar; blálcitt æðanetið undir mjúkri, hvítri
húðinni; á ví'ðan gullliring, sem var næst-
um ruddaiegur, eins og giftingarhringur
á barnshendi; og hann horfði á þessa fín-
geröu hónd halda á þungum tekatli og
hún titraöi lítiö eitt undan þunga hans.
„Þaö er svo dásamlegt að komast frá
öllu,“ hélt hún áfram. , Maður er orðinn
lamaður, og svo fer maður aö hugsa:
„Ég verð að komast burt — burt frá öll-
um.“ Hexur yöur aldrei langað til þess?“
„Ösjálfrátt brá hann fyrir dg hæðni.
„Jú,“ sagði hann. „En þaö hefur tekizt
misjafniega.“
Hún brosti til hans saklausum augum.
,,Ég kemst svo kjánakga að orði. Ég
get ekki fundið hugsunum mínum bún-
ing. Og sólin skín svo dásamlega framan
i mig.“ Húr. andvai-paði. „Viljið þér ekki
meira te? Það er Twingigs te. Finnið þér
Það kom vonþrigöasvipur á andlit henn
ar.
„Auðvitaö,“ sagði hún isnögglega

Jón var níræður og Magnús 85 ára. En það
var ennþá heitt í glóðunum hjá þeim, enda
lentu þeir einu sinni í hörkuáflogum. Uauk
þeim svo að Magnús gamli lá. Er öllu var
lokið sagði hann: Það var svo sem elckert að
undra þótt hann ynni — hann er þó alla daga
fimm árum eldri.
Hann kom í bankann með víxil og það voru
á honum tvö nöfn, hvorugt verulega sterkt i
fjármálaheiminum. Bankastjórinn sagði að þeir
gætu ekki tekið þessi nöfn gild, en ef hann
fengi til dæmis Jónatan heildsala á víxilinn þá
væri ekkert í vegi fyrir að banldnn keypti hann.
Eftir nokkra stund kom maðurinn aftur og
hafði fengið Jónatan til að skrifa upp á.
Er það nú í lagi? spurði maðurlnín.
Já já, svaraði bamkastjórinn.
En nú*fáið þið hann ekki, sa@5i þá maðurinn
og gekk brott.