Þjóðviljinn - 25.01.1979, Blaðsíða 12

12S1ÐA — ÞJÓÐVILJINN— Fimmtudagur 25. janúar 1979.
\cw
Umsjón: Magnús H. Gíslason
Glúmur Hólmgeirsson skrifar:
Bökum okkur
víð laugahítann
Kvenfélagiö hér er ekki alls-
kostar ánægt meö þaö, sem ég
sagöi um þaö i pistli minum frá i
nóv. þaö er nú svo, aö konur eru
,,högværar og af hjarta litillátar”
og vilja ekki gera hlut sinn stærri
en hann er, en þaö geri ég þegar
ég segiaö Náttfari hafi komiö upp
tannlæknastofunni ,,meö hjálp
kvenfélagsins”. Segja þær Nátt-
fara hafa gert þaö án hjálpar fé-
lagsíns. það hafiaövlsu lagt fram
litilsháttar greiöslu eftir aöstofan
var komin upp. Biö ég afsökunar
á þessu ofmæli og vona aö þetta
sé nú á hreinu.
Þá telur kvenfélagiö þaö ekki
rétt, aö þaö hafi „auglýst” skó-
geröina. Ég viöurkenni fúslega,
aö þetta var klaufalega oröaö, ég
meini aðeins, aö félagskonum
heföi veriö skýrt frá þessu.
Nýlátinn er hér unglingspiltur,
milli fermingar og tvítugs, Hall-
dór Haraldsson, Fljótbakka.
Haföi hann veriö veill heilsu siö-
ustu ár.
Hér fór aö snjóa 15. nóv. , sem
hélst til 27. s.m. Geröi nokkurn
lltið rifinn snjó, svo þungfært
varö á vegum. En 28. nóv. brá til
þíðviðris og tók snjó talsvert. Er
nú fært um alla vegi og veður
ágætt.
Þessi hriöarkafli kom sér illa
fyrir hitaleiösluframkvæmdirn-
ar. Þaö vantaöi litiö eitt af ein-
angrun á aðalleiðsluna. Einangr-
unin kom I hríöarkaflanum. Var
þá brugðiö viö, þótt hriö væri og
leiöslan einangruö.snjórinn mok-
aöur upp úr skuröinum, leiöslan
lögöog birgö oger þar með komin
alla þá leiö, sem nú var ráögert.
En viö, sem fengum þessa bless-
un jarövarmans nú í bláskamm-
deginu, bökum okkur viö lauga-
hitann og kviöum ekki lengur okri
oliuhringanna.
Hitaleiöslan frá Laugum er nú
oröin um 6 km. löng og er nú búiö
aö leggja I mesta þéttbýli sveitar-
innar. Líklega veröur áframhald
á hitaleiöslum ef svo fer sem
horfir meö olíuverö.
Glúmur Hólmgeirsson.
Laugar I Reykjadal-Þaöan streymir heita vatniö.
Ægir,
— Blaöinu hefur borist 12 tbl.
Hlynur
Blaö samvinnu-
starfsmanna
Blaöinu hefur borist 6. hefti
Hlyns, blaðs Landsambands
sam vinnustarfsmanna og
Nemendasambands Samvinnu-
skólans, fjölbreytt og vandaö aö
venju.
Þar ritar Keynir Ingibjartsson
forystugreinina: Risa samvinnu-
merki ekki undir nafni? Birtur er
20 ára afmælisannáll Nemenda-
sambands Samvinnuskólans.
Teitur Jensson skrifar Minnis-
punkta úr Noregsferö. Páll
Danielsson segir Sögu af fótbolta-
liöi Osta- og smjörsölunnar, en
Páll er formaöur Starfsmanna-
félags fyrirtækisins. Reynir Ingi-
bjartsson rekur fimm ára sögu
Landssambands Islenskra sam-
vinnustarfsmanna. Gissur
Pétursson ritar Hugleiöingar um
Samvinnuskólann. Skýrt er frá
fyrirhuguöum feröum til Noröur-
Sviþjóöar næsta sumar og loks
sagt frá vetrarfagnaöi Osta- og
smjörsölunnar.
ritFÍ
Ægis, rits Fiskifélags tslands. 1
þvi er eftirtaliö efni:
Sjávarfang og tölvutækni, eftir
Hjálmar Vilhjálmsson, fiskifræö-
ing. Hagræöing viö loönulöndum,
eftir dr. Ingjald Hannibalsson.
Skarkoiaveiöar og dragnót, eftir
Aöalstein Sigurösson. Birtur er
umræöuþáttur, Er fyrirkomulagi
loönulöndunar bóta vant?, — um
grein Ingjalds og voru þátttak-
endur þeir greinarhöfundur, dr.
Björn Dagbjartsson, forstjóri
Rannsóknarstofnunar fiskiönaö-
arins, Haraldur Agústsson skip-
stjóri á m/s Siguröi RE, Þor-
steinn Glslason, kennari viö
Stýrimannaskólann og formaöur
stjórnar Sildarverksmiöja ríkis-
ins og Andrés Finnbogason frá
Loðnunefnd. Þá erskýrsla um út-
gerð og aflabrögö. Birt er reglu-
gerö um bann viö loönuveiðum I
des. 1978og jan. 1979 og reglugerð
um merkingu skipa. Þá er yfirlit
um framleiöslu sjávarafuröa og
sagt frá nýju fiskiskipi, Ingimar
Magnússyni IS 650. Grein er um
staöarákvöröun meö hjálp gerfi-
tungla Simrad NX. Skýrsla um
útfluttar sjávarafuröir. Birtar
eru aflaskýrslur og fréttapistlar
úr ýmsum áttum.
Ritstjórar Ægis eru þeir Már
Ellasson og Jónas Blöndal.
-mhg
Torfi Þorsteinsson skrifar:
Þegar landíð fær mál
Frá tsafjaröardjúpi.
Guömundur Ingi hefur mestan
hluta ævi sinnar veriö bóndi á föö-
urleifö sinni. Þar hefur hann
brotiö mó og unnið land, og I
skjóli grænna nýræktartúna hefur
vexti blandiö llf þróast á heimili
hans. A Kirkjubóli I Bjarnardal
var siöast fært frá og ær mjólkaö-
ar I kvium 1951 og siðasti kvik-
fjársmali þar var Kristján Bersi
Ólafsson, nú skólameistari Flens-
borgarskóla I Hafnarfiröi. A
Kirkjubóli I Bjarnardal hitti ég
s.l. sumar dótturson Jóhönnu
Kristjánsdóttur 6 ára gamlan.
Þvi miður man ég ekki nafn þessa
unga sveins en held mig þó muna
þaö rétt aö hann eigi lögheimili á
Patreksfirði, en dvelst á Kirkju-
bóli á sumrin.
Af bæjarhlaöi á Gemlufalli sést
til Gemlufallsheiöar. Þar blasir
einnig viö bæjardyrum Kaldbak-
ur, hæsta fjall Vestfjaröa, i suöri,
en Messuhorn og Galtardalur
nær. Frá Kirkjubóli var ekiö
snemma morguns um Breiöa-
dalsheiöi til Isafjarðar og þaöan
lögö lykkja á leiöina til Hnifsdals
og Bolungarvikur um hinn al-
Á slóöum Gislá
Þótt sólarga'tvgur væri hvaö
lengstur, sem oröiö getur á Is-
landi þennan dag, voru skuggar
teknir aö færast í fjallshllðar er
ferö var fram haldið til Dýra-
fjaröar. A vinstri hönd er hæsta
fjall Vestfjarða, Kaldbakur, 998
m hátt. Sunnanmegin fjaröar er
Selárdalur, fæöingarstaöur sr.
Jóns Þorlákssonar, skálds. Nú
býr þar einn af fyrrverandi ráö-
herrum vinstri stjórnarinnar,
sem fundiö hefur friö meö is-
lensku sauökindinni, eftir viö-
buröarikt vafstur I stjórnmálum.
Vestanmegin fjaröar eru Lokin-
harnrar og Svalvogar, kunnugleg
nöfn úr sögum Hagalins. Og þeg-
ar komið er niöur i Dýrafjörö hefi
ég þaö á tilfinningunni, aö hér sé-
um viö aö nálgast slóöir Gisla
sögu Súrssonar. Sunnanmegin
fjaröar mun vera Haukadalur, en
þar stóöu forðum daga bæirnir
Sæból og Hóll. A Sæbóli var þaö,
sem Asgeröur frá Kvigindisfelli
bað Auöi Vésteinsdóttur aöstoöar
aö skera Þorkatli bónda slnum
skyrtu, en Auöur kvaö hana ekki
sliks myndi biðja, ef hún skyldi
skyrtu skera á Véstein. Afbrýöi-
samur eiginmaöur, Þorkeil Súrs-
son, lá I leyni og heyröi á konu-
máiin. Af þvi hlaust mannvig og
dómar, sem uröu orsök I útlegö og
dauða Gisla Súrssonar.
I Geirþjófsfiröi dvaldist Gisli I
útlegð og á Einhamri féll hann
fyrir vopnum Eyjólfs gráa, eftir
aö Auöur haföi smánaö Eyjólf
meö þvi aö reka silfursjóöinn á
nasir honum. Og á Gemlufjalls-
heiði geröust atburöir Gisla sögu,
sem uröu kveikjan aö Islendinga-
dagsræöu Stephans G. Stephans-
sonar, „Héðan falla öll vÖtn ti'i
Dýrafjarðar”.
Kvöldsett var oröiö er viö kom-
um aö Núpi I Dýrafiröi. Þar hefur
um langan tima veriö starfandi
héraösskóli, stofnaöur af sr. Sig-
tryggi Guölaugssyni. Garðurinn
Skrúöur er þar stuttan spöl frá
III. hluti
skólasetrinu, veglegur minnis-
varöi um mætan mann, sr. Sig-
trygg. Aö Núpi var fólkinu dreift
til gistingar um Dýrafjörö og ön-
undarfjörð og einhverjir munu
hafa fariö alla leiö til Isafjaröar
um kvöldiö og gist þar.
Að Kirkjubóli
Viö hjónin, ásamt tveimur
hjónum öörum, hlutum gistingu
aö Kirkjubóli i Bjarnardal I ön-
undarfiröi. A Kirkjubóli skilst
mér aö sé félagsbú tveggja aðila
og húsakostur viö þaö miðaður.
Annar búsaöilinn er formaður
Búnaöarsambands Vestfjaröa,
Guömundur Ingi, og kona hans
Þuriöur, dóttir æöarvarpsmanns-
ins, Gisla Vagnssonar á Mýrum.
Hinn búsaöilinn mun vera fóstur-
dóttir Halldórs Kristjánssonar og
maður hennar. Þau hjónin hefi ég
hvorki heyrt né séö og veit engin
deili á þeim þvi aö þau voru ekki
heima 1 þetta skiptiö.
A Kirkjubóli átti ég vinum að
mæta, þau systkini Jóhönnu
og Guðmund Inga, en þau eru
skólasystkini min frá héraösskól-
anum á Laugum. Hafi þau öll
alúöarþökk fyrir góöar viötökur.
Er Guðmundur Ingi kom I héraös
skólann á Laugum I Suöur-Þing-
eyjarsýslu haustiö 1929 var hann
svo vel undir námiö búinn frá
æskuheimili sinu, aö hann var
umyrðalaust settur i bekk meö
eldri deild skólans og naut þar al-
menns trausts og viröingar sam-
bekkinga sinna. I islenskri sögu
og bókmenntum hlaut hann þá
sæti I A-deild yngri deildar skól-
ans og sat þar viö hlið mina i
námstimum. Þaö var ekki laust
viö aö viö, skólasystkini hans, lit-
um á þennan yfirlætislausa, vest-
firska skólapilt sem kennara okk-
ar fremur en nemanda skólans,
þótthann kæmi stundum i timana
i mosalitaöri peysu og brydduö-
um sauðskinnsskóm.
ræmda ös hliöarveg en þar varö
mjög óhugnanlegt slys fyrir
nokkrum árum, er steinn hrapaöi
úr hliöinni og lenti á aftursæti
hópferöabils og varð tveimur far-
þegum aö bana. Nú hefur vegur
þessi veriö vigöur meö kross-
merki og kirkjulegum yfirsöng.
Fjalliö þarna fyrir ofan heitir
Ernir. Hátt uppi I hliöinni er
steindrangurinn Þuriöur, sem
minnir á landnámskonuna Þuriöi
Sundafylli, sem, ásamt syni sin-
um, Völu-Steini, nam land i Bol-
ungarvik. Hún var kölluö Sunda-
fyllir fyrir þaö, aö hún seiddi fisk
á miö I Noregi. Hún setti Kviar-
miö á Isafjaröardjúpi og tók fyrir
á kollótta af hverjum búanda viö
lsafjörö. Hún hefur án efa veriö
ættmóöir fiskifræöinga okkar, en
nokkur óvissa er um, hvort fyrr-
verandi sjávarútversráöherra á
ættir til hennar aö rekja.
I Bolungarvik munu vera 10-12
hundruö ibúar. Atvinnullf þar
byggist allt á sjávargagni, þar
sem Einar Guöfinnsson og synir
hans eru „herrar til sjós og
lands”, likt og Orn Arnarsson
kvaö um lifiö á öngulseyri. 1 út-
jaöri þorpsins blasir viö bylgjandi
gróöur sandræktar, geröur i ægis-
sandi, svipuöum hornfirsku brim-
söndunum.
Enginn timi vannst til aö skoöa
sig um á tsafiröi, en bærinn kom
vegfarendum fyrir augu sem
vinalegt byggöarlag athafna-
samra ibúa. Þar bættist i bflinn til
okkar Birgir Bjarnason frá Bol-
ungarvik afkomandi Jóns Mark-
ússonar fyrrum bónda i Eskifelli i
Stafafellsfjöllum. Hann var i bil
meö okkur allt umhverfis ísa-
fjaröardjúp og vestur undir
Þorskafjaröarheiöi. Og ekki má
gleyma aö geta hjónanna, Krist-
jáns Guömundssonar frá Brekku
á Ingjaldssandi og konu hans,
Areliu, en þau voru leiðsögumenn
okkar til Isafjaröar og Bolungar-
vikur og stjórnuöu þróttmiklum
fjöldasöng á þeirri leiö. Frh.
Torfi Þorsteinsson.
Svalvogar.
—mhg