Þjóðviljinn - 18.01.1983, Síða 4

4 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN. Þriðjudagur 18. janúar 1983
DJOÐVIUINN
Málgagn sósíalisma, verkalýös-
hreyfingar og þjóðfrelsis
Utgefandi: Útgáfufélag Þjóðviljans.
Framkvæmdastjóri: Guðrún Guðmundsdóttir.
Ritstjórar: Árni Bergmann, Einar Karl Haraldsson, Kjartan Ólafsson.
‘Umsjónarmaður Sunnudagsblaðs: Guðjón Friðriksson.
Auglýsingastjóri: Sigríður H. Sigurbjörnsdóttir
Afgreiðslustjóri: Baldur Jónasson.
Afgreiðsla: Bára Sigurðardóttir, Kristín Pétursdóttir.
Biaðamenn: Auður Styrkársdóttir, Álfheiður Ingadóttir, Helgi Ólafsson,
Lúðvík Geirsson, Magnús H. Gíslason, Ólafur Gíslason, Óskar Guðmunds-
son, Sigurdór Sigurdórsson, Valþór Hlöðversson.
íþróttafréttaritari: Víðir Sigurðsson.
Útlit og hönnun: Andrea Jónsdóttir, Guöjón Sveinbjörnsson.
Ljósmyndir: Einar Karlsson, Atli Arason
Handrita- og prófarkalestur: Elias Mar
Auglýsingar: Áslaug Jóhannesdóttir.'Ólafur Þ. Jönsson
Skrifstofa: Guðrún Guðvarðardóttir, Jóhannes Harðarson.
Símavarsla: Sigríður Kristjánsdóttir, Sæunn Óladóttir
Húsmóðir: Bergljót Guðjónsdóttir.
Bílstjóri: Sigrún Bárðardóttir.
Innheimtumenn: Brynjólfur Vilhjálmsson, Gunnar Sigmundsson.
Pökkun: Anney B. Sveinsdóttir, Halla Pálsdóttir, Karen Jónsdóttir.
Otkeyrsla, afgreiðsla og auglýsingar: Síöumúla 6 Reykjavík, simi 8 13 33
Umbrot og setning: Prent.
Frentun: Blaðaprent h.f.
Tómahljóð
• Á undanförnum áratugum hafa býsna margir stjórnmála-
flokkar verið stofnaðir á íslandi, sem eiga það þó allir sam-
eiginlegt að hafa koðnað niður í ekki neitt á skömmum tíma.
Úr þessu safni útdauðra flokka og flokksbrota má m.a.
nefna Þjóðveldismenn frá fimmta áratugnum, Lýðveldis-
flokkinn og Ljóðvarnarflokkinn frá sjötta áratugnum,
Samtök frjálslyndra og Sólskinsflokkinn frá síðasta áratug.
• Því er á þetta minnst nú, að um síðustu helgi var enn einu
sinni myndaður vísir að stjórnmálaflokki í Reykjavík og
kallaður Bandalag jafnaðarmanna.
• Oft hefur nú verið byrjað smátt hjá þeim sem áður reyndu
að koma fótum undir nýjan stjórnmálaflokk, samanber sum
dæmin hér að ofan.
• Pessi tilraun mun þó vera sú aumasta, ef marka má kynn-
ingu hæstráðanda flokksins á málefnum og liðsafla. Við
lestur á „stjórnmálayfirlýsingu" Vilmundar & Co. kemur
manni helst í hug, að þarna sé á ferðinni einhver klúbbur úr
unglingaskóla, en ekki fyrrverandi dómsmálaráðherra
ásamt fylgdarliði.
• Vilmundi finnst víst allt vera ómögulegt bæði í Alþýðu-
flokknum og í þjóðfélaginu yfirleitt, og gerir engan greinar-
mun á milli þeirra stjórnmálaflokka, sem í landinu starfa. En
sé hann spurður hvernig hann vilji breyta hlutunum, þá
verður þessum mælska manni orðfátt, eða hann talar bull. -
Það eina sem hann hefur fram að færa er það, að hér eigi að
kjósa ríkisstjórn í beinum kosningum. En skyldu nú ríkis-
stjörnir ekki vera ýmist góðar eða slæmar, hvort sem þær
eru kosnar beinni kosningu, eða fyrir milligöngu lýðræðis-
lega kjörinnar löggjafarsamkomu?
• Einna kátlegast er að sjá afstöðu Vilmundar til nýlegrar
fiskverðsákvörðunar og þeirra hliðarráðstafana, sem henni
fylgdu. Vilmundur fordæmir harðlega allar þessar á-
kvarðanir, svo og sjálft verðlagskerfið, og telur þetta allt
ómögulegt, - en svo kemur rúsínan í pylsuendanum: Banda-
lag jafnaðarmanna ætlar nú samt að styðja þessar ráðstafan-
ir með sínu eina atkvæði á Alþingi!! - Margur stjórnmála-
maðurinn hefur þótt leikinn við að fara í gegnum sjálfan sig.
Máske vill Vilmundur verða meistari í þeirri grein.
• Þótt stjórnmálaflokkarnir fjórir séu hver með sínum
hætti, og flokkar eins og Alþýðubandalagið og Sjálfstæðis-
flokkurinn hafi um margt algerlega andstæð stefnumið, - þá
er stjórnmálflokkunum eitt sameiginlegt. Allir þurfa þeir á
að halda vissu aðhaldi frá fólkinu í landinu, stuðnings-
mönnum sínum og andstæðingum. Enginn flokkur hefur
■gott af því að losna undan ströngu aðhaldi og harðri gagn-
rýni.
• Ný stjórnmálasamtök geta hins vegar því aðeins veitt
hinum eldri aðhald, séu þau sjálf sæmilega trúverðug og hafi
mikilvægan boðskap að flytja.
• Hjá Vilmundi & Co. heyrist aðeins tómahljóð hvar sem
barið er.
k.
Endurgreiðsla
verðbóta
• Mikið hefur verið skrifað í blöðin um greiðslu launabót-
anna í desembermánuði s.l., og er það að vonum. Kvartanir
hafa verið margar og sumar þeirra rökstuddar, en því miður
minna um ábendingar, sem dugað gætu til að fullnægja öllu
réttlæti í þessum efnum.
• Við greiðslu launabótanna koma aðallega tveir ágallar í
ljós. Þar endurspeglast á sérstaklega skýran hátt þeir van-
kantar, sem hér eru á skattaframtölum fjölda manna, en á
framtölunum var byggt við greiðslu bótanna. Annað atriði,
sem víða veldur óskiljanlegri óánægju, er það að bæturnar
voru greiddar eftir sömu meginreglu og verðbætur á laun,
þannig að upp að vissu tekjumarki fengu menn hærri krónu-
tölu greidda, eftir því sem tekjurnar voru hærri. - Hér var
því um hreina endurgreiðslu skertra verðbóta að ræða, og
eðliiegra að nota það orðalag fremur en tala um „láglauna-
bætur“.
• Nauðsynlegt er að endurskoða þetta kerfi áður en kemur
að nýrri endurgreiðslu í mars.
k.
klippt
Ekki gleyma
Heimastjórn-
arflokknum
Sú kúnst Tímaritstjóra að tala
mörgum tungum í senn hefur
löngum verið mönnum undrun-
arefni. Um helgina fengu lesend-
ur að berja þessa list augum í
leiðara Tímans, þarsem rifjað er
upp að Ólafur Jóhannesson hafi
verið forsætisráðherra í tveimur
vinstri stjórnum. „Myndun þess-
ara tveggja stjórna áréttar glöggt
þá stefnu Framsóknarflokksins
að hann kýs að vinna með félags-
lega sinnuðum öflum, ef þess er
kostur“.
Svo er nú það. Þá þarf ritstjór-
inn næst að róa framsóknarmenn
sem bíða eftir hægri stjórn Ólafs
Jóhannessonar: „Hins vegar úti-
lokar flokkurinn ekki annað sam-
starf, ef ekki er á öðru betra völ
og þjóðin þarfnast ríkisstjórnar,
sem sé fær um að taka á vanda-
málunum. Þetta sýndi flokkurinn
strax á fyrstu starfsárum sínum
þegar hann var í ríkisstjórn með
Heimastj órnarflokknum".
Hin eilífa
œska
í þessum tilvitnuðum orðum,
kemur berlega í ljós, að í rauninni
lítur Tímaritstjórinn á íhalds-
stjórn sem verri kost. En vegna
þess að flokkurinn hefur valið
aðra línu, semsagt þá að nú skuli
hefja á loft miðflokkaeðlið og nú
vanti ríkisstjórn sem sé „sterk“
og „sé fær um að taka á vanda-
málunum", þá verður hið dapur-
lega hlutskipti hans að minna á
samstarfið við Heimastjórnar-
flokkinn fyrir 1920.
Fyrir þá sem hafa þessa ríkis-
stjórn svo lifandi og ferska í
minningunni, hlýtur að vera
auðvelt að réttlæta önnur skrif
þarsem aldur og áratugir verða
einsog augnablik í sögutúlkun.
„Fyrir þér er einn dagur sem þús-
und ár - og þúsund ár dagur, ei
meir“, kvað þjóðskáldið. Og
þessi orð hafa öðlast dýpt og nýja
vídd í Tímanum.
Á dögunum var dáðst að því í
leiðara hversu mikill æskuþokki
og blómi væri í efstu sætum fram-
boðslista Framsóknarmanna í
Reykjavík. Hin eilífa æska gæti
enst Tímanum um aldir enn með
sama áframhaldi.
Bera stelpan
í námunda
við leiðarann
Glöggir bændur hafa tekið eftir
því, að bera stelpan á blaðsíðu
tvö í Tímanum hefur nú verið
færð til í útlitsbyltingu (sem fólst
m.a. í því að vísa Jónasi stýri-
manni útí geitarhús). Bera stelp-
an hefur færst til í virðingarröð-
inni og er komin ískyggilega ná-
lægt leiðarasíðunni á bls. 6.
Enn einn her-
námsflokk-
urinn?
Bandalag jafnaðarmanna var
stofnað með lúðraþyt og söng á
Hótel Loftleiðum um helgina. í
frétt Morgunblaðsins af þeim við-
burði segir m. a. að fram séu kom-
in drög að málefnagrundvelli.
„Bandalag jafnaðarmanna mun
samkvæmt drögunum styðja
aðild íslands að Atlantshafs-
bandalaginu“.
Brýnt
verkefni
Stefán Jónsson alþingismaður
skrifar grein í Sunnudagsblað
Þjóðviljans þar sem segir m.a.:
„Það sem nú er brýnast í okkar
stjórnmálum er það, að félags-
hyggjufólk úr amk. þremur stjóm-
málaflokkum nái að taka hönd-
um saman og hefji sókn í anda
frumherja verkalýðshreyfingar-
innar og samvinnuhreyfingar-
innar.“
1 greininni gerir Stefán að um-
talsefni þá innbyrðis baráttu sem
dregið hefur mátt úr hreyfingu
vinstri manna. Ma. segir hann að
Alþýðuflokkurinn og Alþýðu-
bandalagið hafi tapað miklu á
innbyrðis baráttu fyrir kosning-
arnar 1979: „Ef það hendir verka-
lýðsflokkana öðru sinni í aðdrag-
anda kosninganna næsta vor, þá
býð ég ekki hátt verð í varnar-
stöðu verkalýðshreyfingarinnar
gagnvart nýrri samstjórn Ólafs
Jóhannessonar og Geirs Hall-
grímssonar".
Formaðurinn
fer rangt
með...
í viðtali við Alþýðublaðið á
laugardaginn segir Ágúst Einars-
son fyrrverandi alþingismaður,
gjaldkeri flokksins og fl., að það
sé rangt sem Kjartan Jóhannsson
formaður flokksins hefur sagt í
fjölmiðlum, að þeir Garðar
Sveinn og Agúst hefðu sagt af sér
vegna úrslita í prófkjöri. „Ég hef
bæði unnið og tapað kosningum.
Slíkt er eðlilegt í stjórnmálum.
Mér datt ekki í hug að segja af
mér trúnaðarstörfum fyrir flokk-
inn þess vegna eftir prófkjörið.
Þetta var vitað innan flokksins
m.a. afformanni hans,“ segirÁg-
úst Einarsson.
Misst trúna
á forystu-
mennina
„Hins vegar hafa komið upp
innan flokksins mál eftir próf-
kjörið, sem mótuðu mína afstöðu
endanlega. Ég hef misst alla trú á
suma af forystumönnum flokks-
ins, menn sem ég átti í trúnaðar-
störfum að vinna fyrir og vinna
með. Þegar þessi trú er ekki fyrir
hendi lengur, get ég ekki varið
það fyrir sjálfum mér og þeim
sem kusu mig á flokksþingi í
góðri trú að inna þessi störf af
hendi.“
Sjónvarpið
framfylgi reglum
í leiðara fyrsta tölublaðs
Neytendablaðsins á síðasta ári er
sagt frá því, að Neytendasam-
tökin hafi gert nokkra könnun á
því hvernig reglum sjónvarpins
um auglýsingar hafi verið fram-
fylgt. Kemur í ljós einsog reyndar
hefur oft verið bent á í Þjóðvilj-
anum, að þessar reglur eru þver-
brotnar. f leiðara Neytenda-
blaðsins eru nokkur dæmi slíks
rakin, svo sem um að „auglýsing-
ar skuli miðast við að börn sjái
þær og mega á engan hátt mis-
bjóða þeim“. í lok leiðara
Neytendablaðsins segir:
„Það er því krafa blaðsins að
sjónvarpið framfylgi þessum
reglum sínum og sjái til þess að
auglýsingar, sem þar birtast séu í
samræmi við lög og reglur".
Blaðið segir einnig að það sé
fráleitt að halda því fram að þess-
ar reglur séu úreltar.
-óg