Dagblaðið Vísir - DV - 21.08.1999, Blaðsíða 18

18
Ijðjeygarðshornið
LAUGARDAGUR 21. AGUST 1999
Hentistefna í nýjum hæðum
Framsóknarflokkurinn er fyrrver-
andi bændaflokkur sem lengdi líf-
daga sína ótrúlega vegna lánleysis og
landlægrar áhrifafælni vinstri
manna og óvenju opinskárrar henti-
stefnu sem gerð var ódauðleg með
Biblíutilvitnun helsta endurreisnar-
manns tlokksins, Ólafs Jóhannesson-
ar: Ræða þín sé jájá, neinei.
Hvað stefnu í orði varðar er Fram-
sóknarflokkurinn þannig einatt óljós
og opinn - við getum sótt þangaö ailt
sem hugurinn gimist, svo lengi sem
ráðamenn þar fá að fara sínu fram í
sínum ráðum, óbundnir af loðnum
loforðum sínum. Það skýrasta sem
framsóknarmenn hafa komist i
stefnumörkun sinni var á sjöunda
áratugnum þegar þeim hömruðu á
því að þjóðin yrði að fara „hina leið-
ina“.
Þannig hefur máiflutningur fram-
sóknarmanna í gegnum tíðina verið í
skásta falli skemmtilegt bull, enda
flokkur sem fyrir löngu hefur glatað
öðrum tilverugrundvelli en að vera
vettvangur þeirra sem vilja völd vald-
anna vegna og peninganna sem þeim
fylgja. Fyrir síðustu kosningar náði
málflutningurinn svo enn nýjum
tindum þegar frambjóðendur flokks-
ins fullvissuðu kjósendur ábúðar-
miklir um það að þeir væru andvígir
eiturlyflum.
Sá stjómmálamaður á hins vegar
enn eftir að láta að sér kveða sem
styður eiturlyfjaneyslu ungs fólks.
Hentistefna þarf ekki að vera
slæm: sennilega er hún meiri kost-
ur á stjórnmálamanni en
frámunaleg stefnufesta - að
minnsta kosti ef stefnan er röng.
Og maður væntir ákveðinnar
hentistefiiu frá framsóknarmönn-
um, þeim hef-
ur næstum
því tekist að
gera hana að
dyggð, þykja
praktískir
fyrir vikið.
En þó að
maður búist
þannig við
þvi að orð
séu einatt
ódýr sem ber-
ast úr þeirri
áttinni og
„þetta sé nú
ekki þannig
meint“ yfir-
leitt, þá verð-
ur það að
segjast alveg
eins og er að
fyrir kemur
að mann set-
ur hljóðan
andspænis
vingulshætti
framsóknar-
manna.
Kúvending
Sivjar Frið-
leifsdóttur í
málefnum
Eyjabakka er
slik að orð eins og hentistefiia eða
tækifærismennska ná naumast að
tjá það hversu mjög ráðherrann
hefúr þar forsmáð málefni til að
svala metnaði.
Það er sama hvað hún segir,
sama hvemig hún snýr sér, sama
hvernig hún reynir að klóra sig út
úr því: hún er uppvís að því að
hafa sagt eitt einn daginn þegar
það hentaði henni í valdabröltinu
- og annað næsta dag sem hentaði
betur á framabrautinni. Hún er
uppvís að því að tala tungum
tveim og sitt með hvorri. Hún er
uppvís aö því að meina ekkert
með því sem hún segir - fram-
ganga hennar hefúr ekki sýnt að
hún hafi aðra sannfæringu í póh-
tík en að svala metnaði sínum.
Hún þóttist ekki einu sinni hafa
áhuga á umhverfismálum þegar
hún tók við þeim málaflokki en
talaði því meira um að sér bæri
ráðherradómurinn sem þing-
manni Reykjaness og sem konu.
Eða hvemig á maður að túlka þá
afhjúpun sem fram kemur í leiðara
Morgunblaðsins síðastliðinn þriðju-
dag? Þar er fyrst vitnað til ummæla
Sivjar í Morgunblaðssamtali fyrir tíu
mánuðum þegar hún atti kappi við
Finn Ingólfsson um varaformennsku í
Framsóknarflokknum og leitaði full-
tingis umhverfisverndarsinna í
flokknum.
Þá sagði hún: „Ég tel að við verð-
um að vernda hálendið, sem og aðrar
náttúruperlur landsins (...) Það er von
mín, að Landsvirkjun taki frumkvæði
í því að láta umhverfisathuganir sín-
ar fara í sama ferli og lögformlegt um-
hverflsmat. Landsvirkjun hefur í dag
virkjanaleyfi fyrir Fljótsdalsvirkjun
en það leyfi var gefið út áður en lög
um umhverfismat voru samþykkt.
Það er mitt almenna sjónarmið að
náttúran eigi að njóta vafans og nota
eigi beztu tæki, s.s. umhverfismat, til
að dæma um -----------------------
áhrif fram-
kvæmda.“
Þetta sagði
hún þá. Nú er
eins og það sé
einhver allt
önnur mann-
eskja sem fer
á Eyjabakka
til að kíkja á þá en segist ekki hafa
verið neitt „bergnumin" af hrifningu
og fer í framhaldi af þvi að tala eins
og deildarstjóri í iðnaðarráðuneytinu
um að færa verði fómir - sem sé að
atvinnutækifærin eigi að njóta
vafans. Það er eins og spumingin hafi
alltaf verið um persónulegan smekk
ráðherrans hveiju sinni, þetta sé
svipað og að velta vöngum yfir nýjum
skóm: æ nei annars, mér finnst þeir
ljótir...
Guðmundur Andri Thorsson
Það er þjóðamauðsyn að Siv Frið-
leifsdóttir fari að kynna sér umhverf-
ismál - og það er höfuðnauðsyn fyrir
hana sjálfa, ætli hún sér að vera lengi
í pólitík. Eitt af því sem hún kynni þá
að átta sig á er að umhverfismat
snýst ekki um eitthvert huglægt „feg-
--------------- urðarmat",
Þaö er eins og spurning'in hafi
alltaf verið um persónulegan smekk
ráöherrans hverju sinni, þetta sé
svipaö og aö velta vöngum yfir nýj-
um skóm: œ nei annars, mér finnst
þeir Ijótir...
snýst ekki um
það hvað henni
„finnst" um eitt
eða annað, held-
ur snýst það um
lífríkið. Það
snýst um jafn-
___________________ vægi í náttúr-
unni. Það snýst
um framtíð landsins. Það snýst um
að einhveijir aðrir en verkfræðingar
séu fengnir til að meta áhrif stórkost-
legra framkvæmda á landið - til
dæmis náttúrufræðingar. Á endan-
um snýst það því um framtíð þjóðar-
innar, lífvænlega byggð, blákalda
praktíska hiuti.
Sjálf þarf Siv að fara að læra að
segja ekki ailtaf jájá við félaga sína í
ríkisstjóm. Hún þarf líka að læra að
segja neinei.
dagur í lífi
Sesselja Jónsdóttir segir fró hafnardtígum í Þorlákshtífn:
Taugaveiklaður bæjarstjóri
Á laugardagsmorgnum borðum
við mæðgurnar osta, Ritzkex og
vínber í morgunmat og þessi var
engin undantekning frá þeirri
venju því strax eftir hefðbundið
helgarhnoð í rúminu með dætrum
mínum og manninum var ráðist á
ostana. Þaö var svo upp úr hádegi
sem fjölskyldan fór niður á höfn
enda mikið um að vera - hafnar-
dagar í Þorlákshöfn. Satt að segja
leist mér ekkert á rigninguna en
það var óþarfi að hafa áhyggjur af
veðrinu því um leið og formaður
hafnarstjórnar setti hátíðina byrj-
aði sólin að skína og gerði það all-
an daginn. Það var sannkölluð
bryggjustemning á hafnarsvæð-
inu; harmonikkuleikur og humar-
sala, bryggjuhlaup og dorgveiði og
gestum boðið upp á ljúffengan salt-
fisk.
Viðbragðsfljótur eigin-
maður
Það að vera bæjarstjóri, mamma
tveggja smábarna og eiginkona
elskulegs manns fer afar vel sam-
an en þegar bæjarstjórinn sinnir
embættisverkum á sama tíma og
mamman er á fjölskylduskemmt-
un með dæturnar er eins gott að
eiginmaðurinn sé viðbragðsfljótur.
Atgangurinn í skvísunum var slík-
ur að ég óttaðist að þær myndu
ekki linna látum fyrr en önnur
þeirra eða báðar steyptu sér
ofan í ker fullt af lifandi sjávar-
fískum eða tækju á rás eftir kæj-
anum. Það var þvi taugaveiklað-
ur bæjarstjóri á harðahlaupum
á eftir afkvæmum sínum sem
landbúnaðarráðherra og þing-
menn Suðurlands hittu fyrir
þennan dag.
Eitt af embættisverkum mín-
um á hafnardögum var að taka
fyrstu skóflustunguna að nýju
tollvöruhúsi sem senn rís á
hafnarbakkanum. Umferð um
höfnina er mikil og í stöðugum
vexti. Það er því orðið að-
kallandi að byggja upp þjónustu
í kringum vöruflutningana enda
portúgalskt skip í höfn á þriggja
vikna fresti . Við skóflustung-
una naut ég aðstoðar unga fólks-
ins í bænum sem þótti reyndar
ekki mikið til koma og spurði
einn guttinn hvort ég gæti virki-
lega ekki gert þetta sjálf. Lúðra-
sveitin lék og allir voru í hátíð-
arskapi.
Um miðjan dag lagðist varð-
skipið Ægir að bryggju og ung-
lingahljómsveitin Tikka hélt
tónleika sem því miður hvorug
dóttirin kunni að meta því önn-
ur hélt fyrir eyrun og hin sagði
bara „úffúff'. Strákarnir eru
samt alvöruhljómsveitargæjar,
bæði með rótara og bílstjóra, og
margar stelpur dilluðu sér á
planinu í takt við músíkina.
Klæddu sig úr hverri
spjör...
Sesselja Jónsdóttir, bæjarstjóri í Ölfusi, segir frá atganginum f kringum hafnardag-
ana í Þorlákshöfn. Hún segir að sá bæjarstjóri sem landbúnaðarráðherra og þing-
menn Suðurlands hittu fyrir þennan dag hafi verið taugaveiklaður og á harðahlaup-
um á eftir afkvæmum sínum.
Um kvöldið lá leiðin niður í
Skötubót, sem er sandfjaran
okkar, en þar var kveiktur
varðeldur í blíðunni. Yngstu
bömin hlupu berfætt í flcéðar-
málinu og þau eldri klæddu
sig úr hverri spjör og böðuðu
sig í sjónum. Fullorðna fólkið
var með bros á vör og allir
tóku hressilega undir í fjölda-
söngnum. Flugeldum var skot-
ið á loft og hestamenn komu
ríðandi eftir fjörunni. Þetta
var rómantískt ágústkvöld
sem verður lengi í minnum
haft.
Það var margt góðra gesta
sem heimsótti okkur hjónin
þennan dag og þar á meðal
foreldrar mínir og tengdafor-
eldrar sem búsettir eru á höf-
uðborgarsvæðinu. Einhvern
veginn er það nú svo að fólk-
inu mínu finnst lengra úr
bænum austur til Þorláks-
hafnar en í bæinn frá Þorláks-
höfn og fyrst ég fékk það til að
koma austur þótt hvorki væru
jólin né merkisafmæli þá er
ekki seinna vænna fyrir bæj-
arstjórann en að drífa í bygg-
ingu elliheimilisins!