Dagblaðið Vísir - DV - 11.01.2003, Blaðsíða 19

LAUGARDAGUR II. JANÚAR 2003
Helcjartfloö I>V
19
„Þá meina ég þessa törn, við erum ekki hættir.
Það eru vissar vörður í ferli hljómsveita. Mér fannst
frábært að sjá Gretti Þursaflokksins á sínum tíma í
Austurbæjarbíói og The Who gerði líka rokksöng-
leikinn Tommy. Þetta er því hluti af ferli margra
popphljómsveita, alveg eins og safnplötur og tón-
leikaplötur. Margir hafa líka gert kvikmyndir og þar
má nefna Stuðmenn sem gerðu eina bestu kvikmynd
sem gerð hefur verið á íslandi. Við töldum okkur
ekki tilbúna í kvikmynd; kannski tilbúna fyrir söng-
leik og kannski kæmumst við upp með það.“
Beaten Bishops
Ég man eftir því að nafni Sálarinnar var breytt í
Beaten Bishops og stefnt á erlendan markað.
„Það var gert með hálfum huga. Útgefandinn var
hins vegar ansi metnaðargjarn í sambandi við erlend-
an markað. Við fórum í tvær tónleikaferðir tii Skand-
insár enda hef ég stefnt að því leynt og ljóst mjög
lengi.“
Þú hefur ekki selt Herbalife til aö bæta fjárhaginn?
„Ég hef gert margt: ég vann hjá Atlanta og var trillu-
karl fyrir vestan um tíma, unnið í plötubúðum -
nefndu það! Fyrri part síðasta árs var ég t.d. við smíð-
ar hjá frænda mínum. Vann með svuntu og hamar.
Það er ágætis tilbreyting að komast út úr tónlistinni
og vinna „heiðarlega" vinnu. Þaö þykir nefnilega ekki
heiðarleg vinna á íslandi að vera poppari. Með því að
taka sér frí frá tónlistinni lærir maður líka að meta
hana.“
Ertu frá Skagaströnd?
„Ég ólst þar upp.“
Og hvað varð til þess að þú fórst þessa leið í lífinu?
„Fyrst langaði mig til að verða tónlistarkennari. Ég
fann strax sem unglingur að ég hefði gaman af músik
og langaði að vinna við hana. Ég fór því suður til að
verða tónlistarkennari. í Reykjavík byrjaði ég í tónlist-
Breytt ballmenning
Það er oft talað um að tónlistarmenn verði að sýna
ábyrgð sem fyrirmyndir krakka og unglinga.
„Mér hefur alltaf fundist það svolítið skrýtið. Það
er hluti af því að vera unglingur að vera í uppreisn,
hluti af því að verða fullorðinn. Það er því einkenni-
legt að halda að einhverjir tónlistarmenn beri
ábyrgð á heilli kynslóð unglinga. Það eru foreldram-
ir sem eiga að bera þá ábyrgð, vera góð fyrirmynd
og drullast til að ala börnin sín sómasamlega upp.“
Hefur sveitaballamenningin breyst mikið frá því
þú byrjaðir að spila?
„Sveitaballamenningin breyttist mikið þegar bjór-
inn var leyfður. Þá spratt upp hellingur af pöbbum.
Afþreyingarmöguleikar eru miklu meiri í dag en
áður fyrr og þvi meiri samkeppni um fólk.
Hjá Sálinni hefur það breyst að síðustu sjö árin
höfum við einungis spilað okkar eigin tónlist á böll-
inavíu en höfðum í raun aldrei neinn metnað til að
meika það úti. Það er varla hægt að sinna báðum
mörkuðum í einu. Þessi hljómsveit var búin til fyrir
hálfgerða slysni árið 1988 og átti að þreyja þorrann í
þrjá mánuði en það hefur teygst á lopanum.
„Við Stefán Hilmarsson erum þeir einu sem eftir eru
af upprunalegu Sálinni en 1988 komu Jens Hansson og
Friðrik Sturluson til liðs við okkur. Jóhann Hjörleifs-
son er síðan búinn að vera í hljómsveitinni í fimm ár.
Það er sú útgáfa hljómsveitarinnar sem hefur starfað
lengst og farsælast."
Og svo er Jón Ólafsson kominn aftur til liös við
sveitina í þessu verkefni.
„Já, hann aðstoðar okkur í Sól og Mána, spilar á
hljómborð og er tónlistarstjóri með mér. Hann hefur
gríðalega reynslu við uppfærslu söngleikja og er
drengur góöur.
Með svuntu og hamar
Hvenær byrjaðirðu í tónlist?
„Ja, hvenær byrjar maður í tónlist? Fyrsta skiptið
sem ég spilaði fyrir peninga var þegar ég var sextán
ára gamall og spilaði á balli á Skagaströnd með Hall-
birni Hjartarsyni og fleirum. Annars byrjaði ég á
fermingaraldrinum að gutla á gítar og hef verið að síð-
an. Fyrsta plötusamninginn fékk ég í Kikk með Siggu
Beinteins fyrir einhverjum tuttugu árum. Síðan er ég
búinn að vera í þessu af og til. Nei, nei, ekkert af og
til, ég hef verið í þessu alveg á fullu!"
Hefurðu unnið einhverja aðra vinnu með fram tón-
listinni?
„Ekki núna. Sálin hefur hins vegar tekið sér góð frí
og þá fara menn að vinna við hitt og þetta. En tónlist-
in hefur verið aðalstarf mitt síðan ég komst á fullorð-
arskóla og menntaskóla en
flosnaði hægt og rólega upp úr
skóla. Ég hafði ekki nægan
áhuga á klassískri tónlist.
Innst inni gerir unglings-
grey á Skagaströnd sér ekki
vonir um að verða poppari. Ég
bjóst ekki við að ég fengi þau
tækifæri. Ég ílentist hins veg-
ar í þessum bransa. Þeir sem
ná lengst í popptónlist eru þeir
sem hafa ástríðu og úthald.
Þetta er mjög erfitt að mörgu
leyti og ef ég hefði ekki haft
þessa ástriðu fyrir tónlistinni
hefði ég ekki haldið þetta út í
öll þessi ár. Það er mikið lán
að geta flutt sína eigin músik
og hagað lifi sínu eftir eigin
höfði. Það kostar líka aga og
auðvitað svolitla heppni.“
Þannig að það er áhuginn sem hefur haldið þér í
þessu?
„Ég man eftir í fyrstu bílskúrshljómsveitunum þeg-
ar ég skildi ekki af hverju strákarnir gátu ekki mætt
kvöld eftir kvöld og æft sömu lögin aftur og aftur þótt
ekkert sérstakt stæði til. Ég skildi ekki af hverju menn
vildu ekki æfa vel og vinna mikið. Ég hef alltaf verið í
því hlutverki að draga vagninn og berja menn áfram.
Ég hef alltaf verið ofstopamaður þótt ég kalli það að
vera ástríðufullur í tónlistinni. Ég uppgötvaði snemma
að til að ná árangri þarf maður að vinna vel og vera
duglegur. Það gerir enginn þetta fyrir mann. Og það er
hluti af ástæðunni fyrir velgengni Sálarinnar að við
höfum lagt mikið á okkur til að ná árangri.“
um og breytt þeim í tónleika
þar sem fólk kemur til að upp-
lifa Sálina. Það hefur alltaf ver-
ið litið niður á sveitaböllin í
vissum kreðsum en þetta er
okkar vettvangur. Okkur líður
yfirleitt best þegar allir dansa
og skemmta sér og þá ekki endi-
lega þegar fólk situr og hlustar.
Við viljum hafa orkuflæði milli
okkar og fólksins í salnum.“
Á fimmtán árum hafa nokkr-
ir árgangar farið yfir dansgólfið
á böllum Sálarinnar.
„Sálin hefur verið mjög far-
sæl hljómsveit. Við náðum því
strax fyrsta sumarið og höfum
haldið góðu róli alla tíð síðan.
Við höfum gengið í gegnum
nokkur tímabil. Sum árin höf-
um við verið það ver-sfa sem komið hefur fyrir is-
lenskt menningarlíf en önnur ár erum við alveg
frambærilegir. En við höfum alltaf haldið okkar
striki. Það er svo undir hælinn lagt hvort tónlist
okkar er í tísku eða ekki. Við reynum að vera eins
heiðarlegir og við getum og ég held að fólk skynji
fljótt ef listamenn tala frá hjartanu og virði þá fyrir
það. í dag er fólk duglegt að mæta á tónleika hjá
okkur og kaupir plöturnar okkar en á morgun er
það kannski búið. Þetta er þannig bransi. Maður er
aldrei sterkari en síðasti smellur Maður er alltaf
með krosslagða fingur og spyr sig hvað þetta geti
gengið lengi. Og það er fjári gaman að storka örlög-
unum.“ -sm
Við [Sálin] höfum gengið
ígegnum nokkur tímabil.
Sum árin höfum wið ver-
ið það versta sem komið
hefur fgrir íslenskt
menningarlíf en önnur ár
erum við alveg fram-
bærilegir. En við höfum
alltaf haldið okkar