Dagblaðið - 06.03.1981, Blaðsíða 10

DAGBLAÐIÐ. FÖSTUDAGUR 6. MARZ 1981.
10
frjálsl, óháð dagblað
Útgefandi: Dagblaöiö hf.
Framkvœmdastjöri: Svoinn R. EyjöHsaon. Ritstjöri: Jönas Kristjónsson.
Aðstoðarritstjóri: Haukur Helgason. Fréttastjón: Ömar Valdimarsson.
Skrífstofustjóri ritstjómar Jóhannes Raykdal.
Iþróttir Hallur Simonarson. Mannlng: Aðalsteinn IngóHsson. Aðstoðarfréttastjóri: Jónas Haraldsson.
Handrit Asgrimur Pélsson. Hönnun: Hilmar Karlsson.
Blaðamenn: Anna BjarrUson, Adi Jtúnar Halldórsson, AUi Steinarsson, Asgeir Tómasson, Bragi Sig
urðsson, Dóra Stofánsdóttir, EBn Albeitsdóttir, Gisli Svan Einarsson, Gunnlaugur A. Jónsson, Ing.
Huld Hákonardóttir, Krlptjén Mér Um arsson, Sigurður Svarrisson.
Ljósmyndir: Bj^nleilur BjamleHsson, Einar Úlason, Ragnar Th. Sigurösson, Siguröur Þorri Sigurðsson
og Svalnn Þormööseon.
Skrífstofustjörí: Ólafur EyJöHsson. Gjaldkerí: Þrálnn ÞoríeHsson. Auglýsingastjörí: Már E.M. Halldörs-
son. DreHingarstjöri: Valgeröur H. Sveinsdöttir.
Ritstjöm: Síöumúla 12- Afgrelösla, áskriftadeild. auglýsingar og skrífstofur Þverholti 11.
Aöalsimi blaösins er 27022 (10 tínur).
Setning og umbrot Dagblaðið hf.. Slöumúla 12. Mynda^ og plötugerö: Hilmir hf., Slöumúla 12. Prentun:
Árvakur hf., SkeHunni 10.
Áskríftarverö á mánuöi kr. 70,00. Verö í lausasðlu kr. 4,00.
99
Víetnam” Reagans
Reagan Bandaríkjaforseti getur verið
að efna til nýs ,,Víetnamstríðs”, þegar
hann ákveður nú að fjölga svokölluðum
„hernaðarráðgjöfum” Bandaríkjanna
til stuðnings stjórninni í El Salvador.
Það var einmitt með þeim hætti, sem
Bandaríkin flæktust smám saman í
striðið í Indó-Kína.
Margir bandariskir þingmenn bentu forsetanum á,
að nú hefði skapazt sú hætta, að Bandaríkjamenn létu
lífið í E1 Salvador. Þá neyddust Bandaríkin annað-
hvort í ,,nýtt Víetnam” ellegar þau yrðu að draga sig í
hlé við niðurlægingu.
Rétt er að rifja upp, hvernig þátttaka Bandaríkjanna
hófst í Víetnamstríðinu. Samkvæmt hinum leynilegu
Pentagonskjölum sendi Kennedy forseti fimm hundruð
„hernaðarráðgjafa” til Suður-Víetnam snemma árs
1961. í skjölum Bandaríkjahers greinir síðan, að í nóv-
emberlok 1961 hafi verið þar 948 bandariskir hermenn
og 2646 hinn 9. janúar 1962. Jafnt og þétt óx fjöldi
bandarískra hermanna í Suður-Víetnam, svo að þar
voru komnir 16.732 í október 1963. Síðan magnaðist
þátttaka Bandaríkjanna í Víetnamstríðinu stig af stigi,
þar til þeir báru hitann og þungann af meiriháttar hild-
arleik, svo sem alkunna er.
Svipuð saga gæti gerzt í E1 Salvador eftir ákvörðun
Reagans. Forsetinn virðist staðráðinn í að láta úrslit
borgarastríðsins í E1 Salvador verða „fordæmi” fyrir
önnur lönd i Rómönsku Ameríku, sem sýni uppreisn-
armönnum í tvo heimana.
Flestir íslendingar munu kannast við af fréttum, að
það eru býsna vafasöm stjórnvöld, sem Bandaríkja-
menn koma til stuðnings við í þessu Mið-Ameríkuríki.
Vinstri sinnuðum skæruliðum hefur að vísu ekki tekizt
að steypa stjórninni, en ekki virðist stefna í úrslit bar-
daganna, að minnsta kosti ekki án afskipta Bandaríkj-
anna. Vitna má til leiðara í stórblaðinu International
Herald Tribune, sem ekki verður sakað um vinstri rót-
tækni. Þar sagði fyrir skömmu: „Hernaðarlega má
vera, að stjórn herforingja í E1 Salvador haldi velli, ef
Bandaríkin sulla hergögnum og hernaðarráðunautum
til þessa litla, fjögurra milljóna íbúa lands . . .”
Blaðið rekur síðan, að það séu aðstæðurnar í E1
Salvador, en ekki hergögn frá Moskvu eða Havana,
sem valdi borgarastyrjöldinni. Jafnfráleitt sé að skella
skuldinni á hergagnasendingar frá kommúnistaríkjum
eins og það væri að segja, að bandarískar útvarpssend-
ingar valdi ójgunni í Póllandi.
Að líkindum kemst ekki friður á í E1 Salvador, nema
stjórnvöld fáist til að gangast fyrir skiptingu jarðeigna,
færi sig nær „miðju” og hætti samstarfi við morð-
sveitir hægri sinnaðra öfgamanna, sem hafa ekki síður
en vinstri öfgamenn átt þátt í blóðbaðinu í E1 Salvador,
þar sem tíu þúsundir manna hafa látið lífíð á einu ári.
Hættan við aukin afskipti Bandaríkjamanna er, að
þeir ,,sjái rautt” og efli hægri menn, hvað sem það
kostar, til þess að stöðva það,sem Reagan forseti telur
framgang kommúnista í Rómönsku Ameríku.
Skapi Bandaríkjastjórn ,,nýtt Víetnam” í Mið-
Ameríku, verður það vatn á myllu kommúnista.
Heimsblöðin skýra nú þegar frá, hvernig vinstri rót-
tæklingar víða um heim fagna stefnu Reagans i þessum
efnum og vona, að afskipti Bandaríkjamanna verði til
að skyggja á Afganistan, Pólland og aðrar ávirðingar
Sovétrikjanna.
' 1 ----
Fómarlömbin talin orðin 21:
M0RDUNUM í AT-
LANTA FJÖLGAR
NÚ STÖDUGT
V
r
— Er morðinginn lögregluþjónn eða trésmiður?
— Rannsókn málsins miðar lítið áleiðis þrátt fyrir mikinn
f jölda lögreglumanna, sem vinnur að rannsókn þess
Camille Bell mun seint gleyma
sunnudeginum 21. okt. 1979. Hún er
móðir fjórða fórnarlambs Atlanta-
morðingjans svonefnda, sem talinn
er bera ábyrgð á að minnsta kosti 20
morðum.
Þennan dag hringdi hún til lögregl-
unnar í Atlanta til að tilkynna að
sonar hennar væri saknað. Sonur
hennar, hinn níu ára gamli Yusaf Ali
Bell, sem var óvenju snaggaralegur
og vel gefinn drengur, hafði ekki
skilað sér heim, eftir sendiferð í
bæinn fyrir nágranna þeirra. Hann
hafði verið að heiman í tvo klukku-
tíma.
Lögreglan kom, kurteis en jafn-
framt kærulaus, og tók skýrslu af frú
Bell. Þeir sögðust ekkert geta gert.
Deildin sem sá um fólk sem var
horfið, var lokuð um helgar. Og auk
þess væri það ekki óalgengt að svört
börn frá fátækrahverfum skiluðu sér
ekki beint heim. Þeir myndu svipast
eftir honum daginn eftir.
Camille Bell sannfærðist nokkurn
veginn, eftir að hafa spjallað við lög-
regluna. Hún vissi ekki frekar en
aðrir foreldrar í Atlanta, að tilkynnt
hafði verið um hvarf þriggja svartra
barna og tvö þeirra fundizt myrt.
Lík Yusaf Ali Bells fannst 18 dögum
seinna. Hann fannst fjórum götum
frá heimili sínu. Lík hans var falið
við veg sem hætt var að nota. Lík
hans bar þess merki að honum hafði
verið misþyrmt.
Einu ári eftir að lík hans fannst,
hafði verið tilkynnt um hvarf ellefu
svartra barna, sum þeirra fundizt
myrt — níu drengir og tvær stúlkur.
Lík annarrar stúlkunnar fannst
bundið upp við tré, mjög skammt frá
heimili hennar, þar sem nærbuxum
hennar haföi verið troðið upp í munn
hennar. Henni hafði verið nauðgað
og misþyrmt. í öllum bænum voru
börn myrt og mörg þeirra höfðu
orðið fyrir kynferðislegri misþyrm-
ingu. Yfirvöld sýndu þessum
morðum takmarkaðan áhuga. Svo
virtist sem þetta væru eingöngu
áhyggjur mæðra þessara barna.
En mál þessi tóku stakkaskiptum
hinn 22. ágúst 1980, þegar lík hins 13
ára Clifford Emanuel Jones fannst
misþyrmt. Hann hafði verið í heim-
sókn hjá fjölskyldu í Atlanta. Til-
kynningin um þetta morð kom fram
á ráðstefnu hjá „Black Shriners”-
félaginu íCleveland.
Morðin urðu nú áhyggjuefni allrar
þjóðarinnar og yfirvðld í bænum
urðu nú að fara að taka á þessu máli.
En hvers vegna voru yfirvöld i
Foreldrar barnanna hafa myndað með sér samtök.
UTILL LANDS-
FEDRAÞÁTTUR
Jafn árvisst og Billy Smart á gaml-
árskvöld er ávarp landsföður. Og nú
var beðið með ofvæni síðasta félags-
málapakkans frá elskaðri rikisstjórn.
Við vissum að vonin var til og feng-
um það staðfest næsta dag. Og ekki
brást Gunnar fremur venju: Vilji er
allt sem þarf, að viðbættu þvi, að
þjóðin styddi við bakið á góðri
stjórn, eða eins og skáldið segir:
Alþjóð er þaö allra best
að elska stjórnarherra.
Þeim mun viskan veitast mest
og virðing aldrei þverra.
Sitthvað höfðum við heyrt um
svoddan bjargráð áður og þá kölluð
íhaldsúrræði. Megininntak: velta
vandanum á undan sér, t.d. taka lán
og láta aðra um að borga. Svo var
dálítið mót voninni góðu að bless-
aður ráðherrann skyldi gleyma 10%
hækkun allrar opinberrar þjónustu.
Líka finnst ýmsum vilji stjórnarherra
í veikara lagi að gleyma niðurtaln-
ingu sinni í heilt ár. Og eitthvað
gleymdist fleira, t.d. samráðin við
launastéttirnar (háttvirt atkvæði) sem
stjórnin lagði höfuðáherslu á í sælu
plaggi.
Kjallarinn
HaraldurGuðnason
Samkvæmt nýársboðskapnum á að
„skipta á jöfnu”: 7% kauplækkun
fyrir eitthvað seinna. Ekki eru allir
sáttir við þetta, en bót er í máli, að
þeir ábúðarmestu og þjónar okkar
aUra fá þó um 24% launahækkun og
38 utan af landsbyggðinni fá 73,2%
hækkun ferðakostnaðar á vit at-
kvæða sinna og til að líta eftir lög-
heimilum sínum. Því miður skortir
3% á að landsfeður næöu fram fyrri
kröfum sínum. En þá er sætt sam-
eiginlegt skipbrot með láglaunaflokk-
uðu fólki í BSRB, þ.e. skipta þessum
3% ,,á jöfnu”.
En svo er fyrir að þakka að þó
nokkrir komast í sumar hinna nær
600 nefnda á vegum ríkisins, banka-
ráö og önnur ráð. — Aldeilis er ég
hlessa á Arnalds, að segja í blaðinu
„Lokaþáttur: Bæn til æðri máttarvalda
W fyrir ÓlaJó og flugskýlahugsjóninni
(Karl Steinar Guðnason).”