Alþýðublaðið - 08.09.1969, Blaðsíða 9

A.þýðublaðið 8. scptomber 1969 9
Hverjir eiga að stjóma útvarpi og sjónvarpH
iens Otto Krag og Jakob Nielsen ræða um vöid úivarpsráðs
og franrtíð fréltatlutnings í útvarpi og sjénvarpi í Danmcrku
□ Danska útvarpsráðið tók ákvörðun um það í síð-
ustu viku, að danska sjónvarpið sendi ekki fréttamenn
til Aþenu til að fylgjast með Evrópumeistaramótinu
í frjálsum íþróttum, sem þar á að fara fram í þessum
mánuði. Miklar umræður hafa orðið í Danmörku um
þessa ákvörðun útvarpsráðs'ns. Þar er spurt: Hverjir
eiga að stjórna útvarpi og sjónvarpi? Ríkið eða frétía-
mennirnir?
Marglr fréttamenn hafa tek-
jg ákvörðun útvarpsráðs illa og
halda því fram, að með þess-
ari ákvörðun sé verið að skerða
upplýsingafrelsi fréttamanna
og þeir séu gerðir leppar í þágu
stjórnmálalegra mótmælaað-
gerða. Síðastliðinn sunnudag
birtist í Söndags-Politiken við-
ræður tveggja aðila, sem mjög
hafa komið við sögu í umræð-
unum að undanförnu um stjórn
útvarps og sjónvarps í Dan-
mörku, þeirra Jens Ottos Krag,
fyrrverandi forsætisráðherra,
sem nýlega hefur tekið sæti í
útvarpsráði, og Jakobs Nielsen,
en hann er formaður félags
fréttamanna við útvarp og sjón-
varp.
I
SKÝRARI LÍNUR
MILLI RÍKIS OG
ÚTVARPS
(
Þeir voru báðir sammála um,
að Danmarks Radio ætti alls
ekki að vera ríkisútvarp og
línurnar milli ríkis og útvarps
(og sjónvarps) þyrftu að vera
miklu skýrari en nú er. Hins
vegar var það skoðun þeirra
beggja, að sjónvarp og útvarp
ætti að vera eign þjóðfélagsins.
SJÁLFSTÆÐI
ÚTVARPSRÁÐS
I
t
Jens Otto Krag kvaðst ekki
vera þeirrar trúar, að ákvörð-
unin um að láta ekki frétta-
menn fylgjast með frjálsíþrótta
mótinu í Aþenu skerði sjálf-
stætt starf fréttamanna. Hann
benti á, að fulltrúarnir í útvarps
ráði, en þeir eru kjörnir af
þinginu, hefðu ekki tekið þessa
ákvörðun í samræmi við hina
opinberu utanríkisstefnu Dan-
merkur, heldur hefði ákvörð-
unin byggzt á mati þeirra
sjálfra, sem bæru ábyrgðina á
rekstri útvarpsins og sjónvarps
ins. Jens Otto Krag kvað það
skoðun sína, að útvarpið og
sjónvarpið leysti verkefni sín
bezt af hendi, ef stofnunin væri
sjálfstæð og óháð og útvarps-
ráð hefði sjálfstæði til að marka
stefnu útvarpsins og sjónvarps-
ins hverju sinni.
VETTVANGUR
STJÓRNMÁLA-
FLOKKANNA '
Jakob Nielsen sagðist vera
sannfærður um, að ekki ætti
að láta stjórn sjónvarpsins í
hendur þeirra, sem störfuðu
við það og hann sagði ennfrem-
ur: „Þjóðfélagið sem slíkt verð
ur að leggja fram sínar kröfur.
Það verða að vera til reglur,
sem segja til um, hve langt
megi ganga. Við erum ekki
hræddir um, að ríkið yfirtaki
okkur með húð og hári, heldur
hitt, að útvarp og sjónvarp
verði notað sem vettvangur fyr
ir stjórnmálaflokkana að koma
áhugamálum sínum á framfæri
við almenning.
*
\
i
EKKI EITT EINASTA
ATKVÆÐI
Jens Otto Krag kvaðst harma
það, að ákvörðunin um að senda
ekki fréttamenn útvarps og
sjónvarps til Aþenu hafi verið
gerð flokkspólitísk og sagði:
„Jafnaðarmannaflokkurinn hef
ur ekki unnið eitt einasta at-
kvæði á þessari ákvörðun. Hitt
er miklu líklegra, að hann hafi
tapað atkvæðum hennar vegna.
En ég held, að Bernhard Bauns-
gaard hafi haft rétt fyrir sér,
þegar hann sagði á fundi út-
varpsráðs, að aðstaða útvarps-
ráðs í þessu máli væri hin sama
og ritstjóra og ábyrgðarmanna
blaðanna, þegar þeir þyrftu að
táka slíkar ákvarðanir sem
þessa.“
Þessu svaraði fréttamaður-
inn, Jakob Nielsen, á þá leið,
að ef útvarpsráð ætti að gegna
sama hlutverki og ritstjórar og
ábyrgðarmenn blaðanna, yrði
útvarpsráð að hafa aðsetur í
húsakynnum útvarps og sjón-
varps og vera til taks mestan
hluta dagsins. Ritstjórar og á-
byrgðarmenn blaðanna mót-
uðu stefnuna frá degi til dags.
TT'rVAPPSRÁÐ TIL
REIDU MESTAN
HLUTA DAGSINS
Jens Otto Krag sagðí, að ef
útvarnsráð hefði ekki tekið á-
kvörðun varðandi fréttaflutn-
ing frá fr j álsíþróttamótinu í
Aþenu, mætti líta svo á, að
útvarpsráð hefði flúið þann
vanda að taka ákvörðun og
bera ábyrgðina. Það hefði lit.ið
verr út. ef við hefðum ekki
sagt skoðun okkar.
VIÐ FLÝJUM
EKKI ÁBYRGÐINA
Jakob Nielsen; „Það er sjálf-
sagt ekkert vafamál, hver skoð
un okkar allra er varðandi
Grikklandsmálið. Ég er einn af
fyrstu blaðamönnunum, sem
kom frá Grikklapdi eftir valda
töku herforingjanna. Við Mog-
ens Camre (bingmaður jafnað-
armanna) áttum þá áhrifamikla
ferð heim frá Grikklandi og
geymdum mvndir baðan í sokk
unum. Á þennan hátt fluttum
við fyrsta fréttaefnið frá
Grikklandi eftir að herforingja
kh'kan tók bar völdin. Á flug-
vellinum hittum við þig og
Willy Brandt og áttum þar af
ieíðandi tækifæri til að gefa
ykkur, forsætis- og utanríkis-
ráðherra Dartmerkur og utan-
ríkisráðherra Vestur Þýzka-
lands, skýrslu um ástandið í
Grikklandi.
VIÐ GEYMDUM
FYRSTU MYNMRNAR
í SOKKUNUM
Á þennan hátt hófst upplýs-
ingamiðlunin um Grikkland til
almennings í Danmörku og til
danskra stjórnmálamanna. Ég
ætla ekki að færa mig upp í há-
UPPLÝSINGA-
SÖFNUN
ÚTILOKUÐ?
N \
Jens Otto Krag: — „Ég las
fyrir nokkrum dögum grein í
Observer eftir blaðamann, sem
var á Göbbels - ólympíuieikj-
unum í Berlín 1936. Hann skrif
Jens Otto Kreg
an sess, en ef til vill eigum við
á hættu, að danskir blaðamenn,
sem koma til Aþenu fái móttök
ur sem þessar: — „Já, en góði
minn, hingað færð þú ekki að
koma.“ — Þetta væru slæmar
framtíðarhorfur fyrir danska
blaðamenn, því að með þessu
móti er ekki útilokað, að við
yrðum af ýmsum upplýsingum,
sem að gagni mundu verða
fyrir danskan almenning til að
standa að baki hinni stjórnmála
legu ákæru gegn grísku her-
foringjastjórninni hjá Evrópu-
ráðinu í Strasbourg, en það er
einmitt vegna þessarar ákæru,
sem ákvörðun útvarpsráðs var
tekin, og vegna hennar fara
fréttamenn ekki til Aþenu.“
ar, að þegar þeir fóru heim,
sem þar voru, hafi margir
þeirra verið fullir hrifningar
af því, sem gerðist í Berlín,
meðan þeir dvöldust þar. En
hann spurði í lok greinarinnar,
hvort þeir hafi gert sér grein
fyrir því að þeir voru virkir
þátttakendur í sýningu Hitlers
sem aðstoðarmenn á leiksvið-
inu? Ég vil gjarnan rökstyðja
hvers vegna ég vil ekki, að
fréttamenn við Danmarks Radio
komist í sömu aðstöðu. Það,
sem leggur okkur öðru fremur
þá skyldu á herðar að sýna
einræði herforingj astj órnarinn-
ar í Grikklandi andstöðu og
berjast gegn því, er sú stað-
Framliald á bls. 11.