Vísir - 08.06.1973, Blaðsíða 2

2
Vísir. Föstudagur 8. júni 1973.
rimsm--
Hvað ætlið þér að gera um hvita-
sunnuna?
Hans A.H. Jónsson, verzlunar-
stjóri: Ég ætla mér aö laga bilinn
og undirbúa hann fyrir sumarið.
Svo þarf lika að dytta aö húsinu,
og ef gott veröur veöur, ætli mað-
ur fari þá ekki með krakkana i
biltúr.
Helga Haraldsdóttir, Iþrótta-
kennari: Ég er nú aö flytja norður
i sumar og fer núna um hvita-
sunnuna, þannig að enginn timi
gefst til skemmtanahalds, nema
þá helzt aö syngja i bilnum á leið-
inni.
Eyjólfur Jónsson, bilasmiður: Ég
ætla að vera i bænum, og ef veörið
verður gott, ætla ég að slappa af i
sólinni, en ef það verður á hinn
veginn, þá fer ég bara að vinna
mina eigin vinnu.
Garðar Harðarson, sjómaður: Ég
býst við að fara út á sjó á morgun
og það á Norðursjóinn, þannig að
timi til skemmtana gefst senni-
lega ekki fyrr en um næstu jól.
Eina skemmtunin verður, ef
maður kemst yfir Visi annað veif-
ið.
Ólöf Jónsdóttir, barnapia: Ég
veit það nú eiginlega ekki.
Kannski verð ég i sumarbústað
hjá ömmu minni, og kannski
skrepp ég upp i Þjórsárdal til að
sækja eldri systur mina.
Ólafur Jensen, rafvirkja-
meistari: Ætli maður dytti ekki
eitthvað að húsinu, og ef veðrið
verður gott, þá má vera, að ég
fari eitthvað út úr bænum.
Nýbreytni
útvarpsráðs
Bókaunnandi hringdi:
,,Það gladdi mig, þegar ég sá i
fréttatima sjónvarpsins sagt frá
bók Njarðar Njarðvik. Sjónvarpiö
hefur þá loks séð sig um hönd og
breytt þeim fáránlegu reglum,
sem bönnuðu, að nýrra bóka væri
getiö i fréttapistlum þess.
LESENDUR
HAFA
ORÐIÐ
Heitir það
staðir ?
I.istunnandi skrifar:
Svo virðist sem ekki sé búið að
gefa sýningarhúsinu á Miklatúni
fast nafn ennþá. Sumir frétta-
Það er sem sé búiö að breyta
þessu, og ég vildi óska útvarps:
ráði... og þá sérstaklega for-
manni þess ...hjartanlega til
hamingju með þessa skynsam-
legu ráðstöfun. Ég átti alltaf von
á þvi, að það yrði breyting til
bóta, þegar skipaður var jafn-
skynsamur maður i starf for-
manns útvarpsráðs eins og
Njöröur P. Njarðvik”.
Rvíkurlögreglan hefur
annan hótt á hundunum
Sundhettur
í laugunum
Hvenær ætla augu forráða-
manna sundlauga borgarinnar að
opnast fyrir þvi, hversu frámuna-
legur sóðaskapur það er að leyfa
öllu þessu siðhærða fólki — kon-
um jafnt sem körlum — afnot af
laugunum, án þess að nota sund-
hettur? Það er ekkert geðslegt að
sjá löng hár fljóta á vatninu og fá
þau milli fingranna, þegar synt
er. Margt af þessu fólki er meö
hár niður að mitti. Sumir e.tv.
með sæmilega hreint hár, en þeir,
er koma aðeins endrum og eins,
eru oft með mjög óhreint hár og
sér maður þá stundum vera að
nudda óhreinindi og fitu úr þvi i
lauginni. Fólk, sem á annaö borð
hefur ráð á þvi að fara i laugarn-
ar, hlýtur einnig að hafa ráö á þvi
að kaupa sér sundhettur einu
sinni á ári (eða sjaldnar). Það er
þvi sjálfsögð krafa,-að settar
verði upp auglýsingar i alla bað-
klefa um að allt þetta siðhærða
fólk verði að nota sundhettur i
laugunum. Er ekki hægt að fá
sundkennara borgarinnar til liös i
þessu máli? Hvernig væri að
venja skólabörnin á þrifnað og
hleypa þeim ekki i laugina nema
með sundhettur á höfði? Ekki ætti
peningaleysi að vera til fyrir-
stöðu, svo mikil virðast auraráð
barna og unglinga vera nú á dög-
um.
Sund laugagestur.
Svavar Pálssun, Spltalastlg 7,
kom aö máli við okkur:
„Hundeigandi vestan af fjörð-
um varð fyrir barðinu á lög-
reglunni i Kópavogi, eftir þvi sem
maður les i VISI, og hann gat þess
að lögreglan i Reykjavik væri
þekkt að öðruvísi vinnubrögðum
en hann lýsti hjá Kópavogslög-
reglunni.
Mér finnst ég mega til að lýsa
minum skiptum af Reykjavikur-
lögreglunni, sem mér finnst hafa
komið þó mjög drengilega fram
við hundaeigendur — að minnsta
kosti mig.
Þann 20. mai, sem var
sunnudagur, var ég staddur úti á
hlaði hjá mér i glampandi sól-
skini og -hjá mér hundur minn,
Kátur. Mér varð litið af honum
við verkið, sem ég var að vinna,
og var hann horfinn, þegar ég
gætti að næst.
Ég fór að svipast um eftir hon-
um, og varð þá á vegi minum litill
drengur, sem sagðist hafa séð
lögregluna á ferli i hverfinu.
Frómt frá sagt varð mér hálfbilt
við. En nokkru siðar rakst ég á
lögreglujeppann og gaf mig á tal
við lögregluþjónana.
„Nei, þeir höföu ekki séð hund-
inn. — En haföi ég tilkynnt hvarf
hans niður á lögreglustöðina?” —
Nei, það hafði ég ekki gert. Þeir
gerðu það þá fyrir mig i gegnum
talstöðina.
Þeir létu þó ekki þar við sitja,
heldur buðu mér aöstoð sina viö
að leita að hundmum i hverfinu og
hsttuekki fyrr en hundurinn fannst
að þrerh timum liönum.
Dóttir min sagði mér af þvi
lika, að hún var stödd á Lauga-
vegi og Kátur með henni, þegar
lögregluþjónn kom að máli við
hana Hann benti henni ákveðið
á að það væri ekki skynsamlegt
fyrir hana aö vera með hundinn á
ferð á fjölförnustu umferðargöt- hann hefði verið kurteisin sjálf og
unni og visaði henni heim með vingjarnleikinn, þótt hann hefði
hann. En dóttir min sagöi, að verið ákveðinn”.
HRINGIÐ I
síma 8-66-11
KL13-15
Formaður Dýraverndunarsambandsins um lögregluna í Kópavogi:
„STÓRKOSTLEG VALDNÍÐSLA"
Þannig hljóðar «7. grein stjórnarskrár lýðveldisins tslands
„Eignarétturinn er friðhelgur. Engan má skvlda til að láta af
liendi eign sina, nema almenningsheill krefji, þarf til þess laga-
fyrirmæli, og komi fullt verð fyrir.”
Þetta er inngangurinn að bréfi,
sem formaður Sambands dýra-
verndunarfélaga islands, Asgeir
Hanncs Eiriksson, hefur sent
okkur, en það hljóðar svo:
„Yfirvald Kópavogskaupstaðar
hefur sýnt rösklega framgöngu
siðustu daga við þá miður geð-
felldu iðju að aflifa dýr þegnanna
sinna, jafnt sem gestkomandi
manna.
Embættismaður kaupstaðarins
lætur hafa eftir sér i blaöaviðtali,
að hundar, öðrum dýrum fremur,
séu fyrirvaralaust réttdræpir inn-
an byggðarlagsins.
Þar sem framangreind yfirvöld
hafa bersýnilega grafið upp
striðsöxina, vill Samband dýra-
verndunarfélaga Islands leyfa
sér að benda á réttarstöðu dýra:
I 13. gr. laga um dýravernd frá
1957 segir m.a.: „Ekki er þó
heimilt að farga skepnum eða
taka þær frá aðiljaeða neyta ann-
arra þeirra úrræða, sem valdið
geta aðilja miklum fjárútlátum
eða miklu fjártjóni, nema héraðs-
dýralæknir — eða yfirdýralæknir,
þarsem ekki er völ á héraðsdýra-
læknum — hafi lýst sig samþykk-
an slikum aðgerðum. Veita skal
aðilja tækifæri til að tjá sig um
slikar aðgerðir, áður en til þeirra
er gripið.”
Þess skal getið, að þessi laga-
grein á við, þegar aðbúnaði að
dýri þykir ábótavant.
Það væri atvinnurógur að væna
yfirvöld Kópavogskaupstaðar um
vanþekkingu á þeim lögum, sem
þau þiggja laun fyrir að fram-
fylgja. Ætla má, að þeim séu þau
að fullu kunnug og þvi heyi yfir-
völdin nokkurs konar prívatstrið,
svipað og Don Quixote við vind-
myllurnar forðum
Allt að einu gengur þessi
ókristilega framkoma svo mjög i
berhögg við landslög og betri vit-
und a-lls góðs fólks, að við svo búið
má ekki una.
Embættismenn i kaupstað geta
á engan hátt tekið sér i hendur
vald dómstóla, frekar en stöðu-
mælaverðir mega ýta bifreið
brotlegs ökumanns ofan i Sunda-
höfn ...eða eftirlitsmanni vin-
veitingahúsa leyfist að skjóta
ungling með falsað nafnskirteini.
Hafi einhver búsettur i Kópa-
vogskaupstað gerzt brotlegur við
lög að mati yfirvalda, skal sækja
viðkomandi til saka. Falli dómur
i þá átt, að um t.d. óleyfilegt
dýrahald hafi verið að ræða, skal
dómþola gert að ráðstafa dýrum
sinum annað. Dauðadómur er
niðurfelldur hérlendis. Gildir það
jafnt fyrir þá, sem bana með-
bræðrum sinum, eða fyrir snæris-
þjófa og einnig fyrir dýr lands-
manna.
Ahöld eru um, hvort hundahald
sé leyfilegt i kaupstaðnum. Sam-
band dýravfél. Isl. vill itreka þá
skoðun sina, að með heilbrigðis-
reglugerð skv. lögum frá 1969 féll
úr gildi reglugerð frá 1958, sem
innihélt bann við hundahaldi. I
núgildandi reglugerð er þvi ekk-
ert hundabann og hundar jafn-
réttháir og aðrir ibúar.
Lögregla Kópavogskaupstaðar