Lesbók Morgunblaðsins - 22.10.1972, Blaðsíða 15

BRIDGE
Spilið, sem hér fer á eiftir er frá sveiita-
keppni. LolcaBögniin var sú sama á toáðum
borðum, þ. e. 3 grörud, útspil var eLninig það
saima, en úrspilið var mismunandi og það
réði úi’siitum.
Norður
A 10
V 8 6 3
♦ Á D 10 9 7
* Á 7 4 3
Vestur Austur
« 6 6 4 3
V K G 7 5 2
+ 542
* G
Suður
«Á752
V 10 9 4
♦ K 6
* D 10 9 6
« K D G 9
V Á D
♦ G 8 3
* K 8 5 2
Eins og fyrr segir var lokasögnin sú sama
á báðum borðum eða 3 grönd og var suður
sagnihafi. Vestur lét út hjar.ta 5 á báðum
borðum og safnhafi fékk sláginn á drottn-
inguna.
Við ainnað borðið lét sagnlliafi næst út tíg-
ul gosa og austur fékk slaginn á kónginn.
Austur lét út hjarta, sagnhafi dra.p með ási,
tók 4 slagi á tigul og lét út spaða. Austur
drap með ási og lét út hjarta og þar með
■tapaðist spilið.
Við hitt borðið lét sagnhafi út lauf 2, drap
í borði með ásnium og lét út spaða 10. Ekki
er gott fyrir austur að átta sig á því, svo
sniemma í sipilinu, að hann verðiur að drepa
strax með ásnum. Allt bendir. til að sagn-
haifi ætli að svina spaða og austur hafði
ekkert á móti þvi og lét þvi spaða 2. Sagn-
toafi drap heima með kóngi og lét nú út
tigulgosa. Austur fék'k slaginn á tigul kóng,
lét út hjarta, en nú var spilið unnið, því
saignhafi fékk 4 slagi á tígul, 2 á laiuf 2 á
hjarta og einn á spaða.
HÓTEL
ÍSLAND
Ljósm.
Pétur
Brynj ólf sson
HÓTEL ÍSLAND stóð á horni Austurstrætis og Aðalstrætis og
var um eitt skeið stærsta timburhús í Reykjavík. Þetta var veg-
leg bygging og hafði Halberg gestgjafi reist hana um aldamót-
in. Austan við aðalhúsið var hliðarbygging í skálastíl og var þar
lengi veitingastofa og sanikomusalur.Þarna hðf Nýja Bíó starf-
semi sína og var salurinn þá kvikmyndahús fram að þeim tíma
er Nýja Bíó reisti hús sitt við Lækjargötu. Hótelið brann til
grunna aðfaranótt 2. febrúar 1944 og var það eitt hið mesta
bál, sem sézt hefur í Reyk.javík. Einn maður fórst í eldinum, en
48 varð bjargað. Siðan hefur ekkert hús staðið þarna á horn-
lóðinni. Hiisið sem er fjarst á myndinni var löngum kennt við
Þórð Jónassen dómstjóra. Þar stendur nú Morgunblaðshúsið. —
(Ljósmyndin er úr safni Pétnrs Brynjólfssonar kgl. hirðljós-
myndara).
Chaplin
Framhald af bls. 5
kostaði 5 dollara og pabbi hans
skrifaöi þetta vandlega niður í
bókhaldið. Og hvað með hina þrá
látu deilu milli móður hans, Litu
Gray og Chaplins, hvort hann og
bróðir hans maettu koma fram
opinberlega sem smákrakkar?
Chaplin reiddist ofsalega, þegar
sonum hans var boðinn kvik-
myndasamningur. Hann fór með
málið fyrir dómstólana og sagði,
að kvikmyndataka hefði slæm
áhrif á menntun þeirra, hverju
dómurinn var samþykkur.
Mörgum árum seinna, þegar
Geraldine fór að leika, reiddist
Chaplin einnig. „Hún er að nota
sér nafn mitt,“ á hann að hafa
öskrað til einhverra nágranna í
þann tíð. Þessu gleymir hann
öllu, þegar hann horfir á eina af
sínum eigin myndum. Það gerir
hann venjulega á sunnudagseftir-
miðdögum. Og eftir hverja mynd
segir hann: „Þetta var meistara-
stykki, ég var alveg búinn að
gleyma, hvað hún var góð þessi."
Á meðan á myndinni stendur hlær
hann og grætur til skiptis og aum
ingja Oona reynir með öllu móti
að sefa hann.
Af og til lítur frægt fólk inn í
hölllna til Chaplin's, svo sem No-
el Coward og James Mason. Þeir
reyna að skemmta honum með
alls kyns sögum, en Chaplin á í
raun og veru engan trúnaðarvin.
Hann skrifast ekki lengur á við
neina manneskju og talar afar
sjaldan í símann. Hann er þrjózk-
an sjálf, geðillur og stundum slær
ofurlítið út í fyrir honum. Það er
ómögulegt fyrir börnin að skilja
þennan gamla mann, sem segir:
„Að vera tiginn eins og ég gefur
mér ýmis forréttindi."
Lita Grey, önnur eiginkona
Chaplins, hefur sagt, að hann sé
fjörugur, gersamlega óalandi, mis
lyndur, síbreytilegur. En hún seg
ir einnig: „Hvort sem litið er á
Chaplin sem grínleikara með
snilligáfu eða þrjózkan og van-
þakklátan þá veit samt allur heim-
urinn, hver hann er og elskar
hann. ..."
Valgerður Þóra þýddi.
í kaupstaðar-
ferð með
kistilinn sinn
Framhald af bls. 3
greinangerð, sem höifiundur hef-
ur 'góðfúsJeiga leyift að birta:
Það væri að skemima áhrifin
atf þessari 'glögigiu, frœðimann-
legu greinargerð Kristjáns
Eldjárnis, að fara að bæta
noikkru við hana hér. Þegar
þetta er ritað biður ‘kiistillinn
góðrar samfylgdar og öru'ggrar
iferðar hieim á ísatf jörð, þar sem
hann mun atftur siá sér til róleg
beita í hlýju og öryigigi innan
veggja sins 'góða heimiilis. Hann
getur verið 'ánæigður aneð ferð
sína hingað suður til Stór-
Reykjav'í'kur. A'llir háfa tékið
honuim vel og ýmsir hafa dáðst
að útliti hans. Bkki er annað
sýnna en að framvegis búi
hann einn yfir isínum leyndar-
málum.
Hver var Sólveig Þórðar-
dóttir?
Hvað á villuletrið á hliðum
hans að tákna?
Hvernig stendur á brunasár-
inu á ldki hans?
En hiversu s'ánt, sem það hef-
ur sviðið, er vist að enn sárar
hatfi hjantanu blætt þegar blá-
ar unnir Breiðaifjarðar tufcust
yifir höfði ung'u skipsha'fnar-
innar frá Hengilsey hina ör-
laiganíku nótt sumarið ifyrir ná-
kvæmilega 100 árum.
Síðustu orð
syndugs manns
Framhald af bls. 4
áður en hann tók við honum.
Var nú hafinn bægslagangur
mikill til þess að bola Halldóri
frá og fyrirheit fögur um að
nýr Fönix risi úr ösku og nýr
ritstjóri var ráðinn að tímarit-
inu, Ólafur Jónsson. Þessi ungi
maður er menntaður í Svíþjóð,
sonarsonur sr. Guðmundar
Guðmundssonar, sem var með
ritfærustu blaðamönnum á
fyrri hluta þessarar aldar, en í
móðurætt er Ólafur af Gaut-
landakyni, svo að engin var
furða að menn gerðu sér mikl-
ar vonir um þennan mann,
enda sagður gáfaður og fróður
í bókmenntum bæði okkar og
aiinarra þjóða, einkum þó
Norðurlanda.
En lesendur Skímis hafa orð
ið fyrir miklum vonbrigðum.
Hann hefur lagt furðu litla
rækt við þetta elzta og merk-
asta tímarit okkar. Sjálíur hef-
ur hann skrifað sáralítið í það
en mestallt rúm timaritsins hef
ur verið tekið undir 250—300
bls. ritgerð, sem sjálfsagt er
samin af vandVirkni og ná-
kvæmni, því að höfundur henn
ar er að hvorutveggja kunnur,
en ég efast um að fleiri en 10—
20 menn á öllu landinu hafi les
ið hana aUa, og þannig ritsmíð
ar henta ekki riti sem ætlað er
almenningi til menntunar og
fræðsiu.
Áður fyrr birtust ítarlegir
og vel gerðir ritdómar i Skírni,
en nú eru þeir bæði fáir og
fjarri þvi að vera ítarlegir.
Aldrei hafa verið birtar i rit-
inu neinar leiðbeiningar um
góðar, erlendar bækur, einkum
þær, sem um norræn efni fjalla
og svona mætti lengi telja.
Ég læt svo útrætt um Skírni,
en vona að þessi velættaði mað
ur bæti ráð sitt.
Fyrirheit og efndir
Þetta er þó eins og gaman-
leikur einn hjá þeim harmleik
sem Andvari hefur orðið fyrir.
Þar var lika blásið sig út og
fögur fyrirheit 'gefin. Formi
Andvara var breytt og hann
stækkaður að mun, fjögur all-
þykk hefti áttu að koma út á
ári, vor, sumar, haust og vet-
ur, og það prentað á ritið sem
gefið var út á gljápappír.
Aldrei held ég að heftin hafi
orðið 4, en hafi svo verið, þá
urðu þau 3 næsta ár og svo 2
og að síðustu eitt og það var
lélegasta heftið, en þá voru rit
stjórarnir orðnir tveir. Ritstjór
inn fram að þessu síðasta var
Helgi Sæmundsson, prýðilega
ritfær maður með næman
smekk á kveðskap og bók-
menntir, en ég held að það sé
rétt, að hann hafi aldrei skrif-
að orð í þetta tímarit sitt.
En um leið og heftum And-
vara er fækkað úr fjórum í
eitt var þotið til og gefin út
15