Lesbók Morgunblaðsins - 01.03.1980, Side 6

_____________________
Kjörbörn þjóðarinnar
Stutt símtöl
við þrjá Ungverja,
sem komu hingað
1956 og hafa gerst
góðir íslendingar
Fjölskylda Stefáns Jóhannssonar er bæði stór og myndarlegur hópur, en þau hjónin, Stefán og
Kristín Þórðardóttir, eiga sjö börn og eina sonardóttur.
Stefán við bílinn sinn. — Kunni ekki við sig í landi og flýtti sér til
Eyja eftir gosið.
Ljósm: Óskar Björgvinsson, Vestmannaeyjum.
Ungverji eða Islendingur? „Eg er
ánægður með að vera bara Vest-
mannaeyingur", segir Stefán.
Stefán við vinnu sína í Fiskiðjunni
í Vestmannaeyjum, þar sem hann
hefur unnið í 19 ár.
Verst var
Eva Jóhannsdóttir hjúkrun-
arkona er búsett í Reykjavík. Maki;
Gunnar Ingibergsson húsgagnaarkitekt.
Þau eiga þrjú börn, níu ára og tvíbura á
16. ári. Eva læröi hjúkrun í heimaborg
sinni, sem er um 140.000 manna há-
skólaborg skammt frá Rúmeníu. Hún fór
strax eftir komuna hingað aö vinna á
sjúkrahúsum í Reykjavík og hefur haft
þaö aö aðalstarfi auk húsmóðurstarfa.
Hún segist öðru hvoru hitta ungverskar
æskuvinkonur sínar, sem komu til lands-
ins um leið og hún. Einu sinni á þessu
tímabili hefur hún fariö í heimsókn til
systur sinnar í Ungverjalandi.
Einna erfiöast fannst Evu aö þurfa aö
breyta nafni sínu þegar hún geröist
íslenskur ríkisborgari, vissi varla hvaö
hún hét fyrst eftir nafnaskiptin og þurfti
aö hafa nafnskírteinið viö hendina til þess
aö fullvissa sig um sitt nýja föðurnafn. Þó
var hún heppnari meö nafnbreytinguna
en margir aðrir þar sem skírnarnafn
hennar hélst óbreytt. Næstum ógerlegt
var aö vita um þau nöfn sem aörir landar
hennar í hópnum höfðu hlotiö og varö
þaö til að aðskilja fólkið enn frekar.
Aö ööru leyti er Eva fáorö um
þjóðernis- og bústaðaskiptin:
„Hér er verðlag svo mikiu hærra en í
Ungverjaiandi, þaö er stærsta vandamál-
iö. En ég álít aö okkur hafi samt liðið eins
vel eöa betur hér en hefðum við veriö
kyrr heima. Þar höfðum við ættingjana,
lægra verö á nauösynjum og hlýrri
veöráttu — en frelsið er fyrir öllu“ segir
hún.
Enginn mynd er af Evu og ástæðan er
sú, að hún færöist eindregiö undan því.
©
Mikael Þóröarson hefur
búið á Húsavík síðan 1961. Kona hans,
Aöalbjörg Birgisdóttir er frá Húsavík.
Börn þeirra eru þrjú, 10, 16, og 17 ára.
Mikael fór strax til sjós, þegar hann kom
til íslands, var fyrst á togara frá
Reykjavík, fór þá til Akureyrar og vann
þar í smiðju í eitt ár, en á leiðinni suöur
haföi hann viödvöl á Húsavík og hefur
ekki farið þaðan síöan. Nú hefur hann
verið starfsmaður Mjólkursamlags K.Þ.
þar á staðnum í 16 ár.
Aöspurður segir
hann að þau hjón eigi íbúö og bíl, og í
fyrra keypti hann sér bát. Því miöur var
þá tregt fiskirí, segir hann og vonar að nú
verði betra aflaár.
Hann kveöst aldrei
hafa komiö um borö í annað en árabát.
Þar til hann kom hingað og réði sig á
togara.
Mikael segist hitta landa sína þegar
hann fer til Reykjavíkur eöa þeir líta inn,
ef þeir eiga leið um Húsavík. Hann hefur
tvisvar farið til Ungverjalands að heim-
sækja móður sína og tvo bræöur þar.
Þau búa í 4.800 manna bæ norður undir
Tékkóslóvakíu, en þar átti hann einnig
heima.
„í fyrra skiptið fór ég einn, en 1974 fór
ég meö fjölskylduna. Nei, þau hafa ekki
komið hingaö aö heimsækja okkur, en
gætu það ef þau vildu. Við getum öll farið
og komiö aö vild.
Ungverjar búa nú viö
góö lífskjör og hafa ekki yfir neinu aö
kvarta. Mér hefur líkað vel á íslandi og
aldrei hefur mér veriö kalt hér. En þaö er
veröbólgan, dýrtíðin, sem er aö eyöi-
leggja lífskjörin á íslandi" segir Mikael
Þóröarson.