Vísir - 06.04.1976, Blaðsíða 2

2
I-M'iðjudagur 6. ap. il
Hver er uppáhaldstónli
þín?
Snæbjörn Þórðarson, prentari:|
Mér likar best við frekar lifleh
popp. Ég hlusta alls ekki mikið!
tónlist og er ekki mikið fyril
þung verk þó ég hlusti dálitið á I
gild verk.
Ingibjörg Númadóttir, i skóla: tT
Ég hlusta þó nokkuð á tónlist «
þó aðallega á popp sem mér líkar
best við.
olafur Þór Jónsson. verslun
maður: — Ég hef gaman af a
konar tónlist. Ég hlusta þó mes
svona ..soft country” tónlist
svo ..soul” músik.
Sædis Númadóttir, i skóla: — Éa
veit ekki hvað segja skal. éS
hlusta svo litið á tónlist. Meá
hlusta ég á popp og ég hugsa aff
það sé uppáhaldstónlistin mirrP
Ilelga Geirmundsdóttir, fóstra:
— bað er nu nokkuð erfitt að"
segja um það. þar sem ég hlustí
frekar litið á tónlist. En sigildi
músikin stendur alltaf fyrir siniP
og poppið — það er skemmtilegtP
ftaniel bimilsson, trésmiður: —|
Ég hlusta töluvert á tónlist, þág
aðallega létta tónlist.
aOSBnBBBi
Bresku dráttorskipin eru
hœttulegir andstœðingar
Skipherrarnir á islensku
varðskipunum eru einkar lagnir
i einvigum sinum við brcsku
freigáturnar, enda liafa þeir
orðið mikla æfingu. Töluvert
meiri en bresku skipherrarnir,
sem skipt er um með vissu
millibili.
Þótt freigáturnar séu svo
iniklu braðskreiðari að ekki
verður alltaf komist hjá á-
rekstrum, liefur þvi tekist að
forða varðskipunum frá veru-
legum skemmdum. Freigáturn-
ar liafa á stundum orðið miklu
verr úti.
Dráttarskipin
sterkari
Frá upphafi hafa bretar þvi
reynt að koma dráttarskipum
sinum i slaginn. bað er eigin-
lega alger misskilningur að
kalla þau skrimsli dráttar-
BÁTA. Dráttarskip er nær lagi,
Lloydsman ræðst aö Þór I Seyöisfirði. Eins og sjá má er þetta eng-
inn bátur, heldur yfir tvö þúsund lesta sérlega sterkbyggt úthafs-
skip.
Freigáturnar reyria að koma varðskipunum í herkví, fyrir þau
enda eru þau allt að helmingi
stærri en varðskipin.
Þau eru lika miklu sterk-
byggðari en freigáturnar, enda
er þeim ætlað að geta ýtt til
stórum skipum án þess að biða
tjón af. Til allrar hamingju eru
varðskipin hraðskreiðari en
þessi skip og hefur þvi oftast
tekist að forða sér.
Fjórir á móti einum
Bretarnir reyna þvi að koma
varðskipunum i herkvi, til að
dráttarskipin komist að þeim.
Það var einmitt það sem þeir
voru að reyna þegar Týr lenti i
harðri rimmu á fimmtudaginn.
Og það var lika það sem þeir
reyndu við öðin daginn eftir.
1 báðum tilfellum voru tvær
freigátur að reyna að tefja fyrir
varðskipunum, meðan tvö
dráttarskip reyndu að komast
að þeim. Þótt varðskipin séu
hraðskreiðari en dráttarskipin,
er munurinn það litill að ef frei-
gátunum tekst vel til við að
tefja, eru varðskipin i alvarleg-
um erfiðleikum.
,,Lét vaða
á hann"
Þegar Týr lenti i slagnum
voru engir togarar nærri og
freigáturnar sigldu sex sinnum
utan i varðskipið, til að breyta
stefnu þess og tefja það uns
dráttarskipin tvö kæmu á vett-
vang.
Þegar sýnt var að dráttar-
skipin voru að komast i leikinn,
greip Guðmundur Kjærnested
til þess örþrifaráðs að „láta
vaða” á freigátuna Tartar, sem
hrökklaðist undan og hélt sig
eftir það i hæfilegri fjarlægð.
■ Öðinn var heppnari. Helga
Hallvarðssyni, skipherra, tókst
að komast inn i nálægan togara-
hóp og þar „dansaði” har
fram og aftur milli þeirra, sv
hvorki freigátur né dráttarski
komust að honum.
Dráttarskipin
hættuleg
Það er þvi alls ekki hægt £
afskrifa dráttarskipin á þeir
forsendu að varðskipin sé
hraðskreiðari. Þau eru stöði
ógnun og ef þau komast i tæ
við varðskipin eru þau mi
hættulegri andstæðingar e
freigáturnar.
Það kom i ljós þegar ráði:
var á Þór i mynni Seyðisfjarðai
bað hafa ekki orðið meii
skemmdir á varðskipi vegna i
siglinga en þá.
ísbrjóta í
Gæsluna?
Ýmsir hafa haft orð á þvi a
réttast væri að fá isbrjóta t
gæslustarfa. Freigáturnar gel
þá gert það upp við sig hvor
þær legðu i ásiglingar.
1 nýútkomnu hefti Sjávar
frétta er einmitt skýrt frá þrer
slikum skipum sem hugsanleg
væri að fá. Það eru dönsku i:
brjótarnir Elbjörn, tsbjörn o
Danbjörn.
t Sjávarfréttum segir a
vegna mildra vetra hafi þess
skip verið með öllu verkefna
laus i sex ár, en sé mjög vel vi
haldið. Danir hafi einmitt veri
að reyna að leigja þessi skið ein
hverjum aðila sem hefði þör
fyrir þau. Liklega flokkast okk
ar vigstaða undir þörf, svc
kannske væri rétt að kanní
þetta.
—ö’I
TEKUR ÞVÍ
VARLA AÐ
SLEIKJA
FRÍMERKIN
Hið opinbcra ástundar af
tryggö við fornar dyggðir að
ætla visindum, fræðimennsku
og náttúrufræðirannsóknum
nokkurtféá fjárlögum til Mcnn-
ingarsjóðs, sem sér um úthlut-
un. Stórinennskan lýsir sér i
þvi, að á fjárlögum 1975 voru
veittar átta hundruð þúsund
krónur til þcssara þriggja
greina. Nær þrjátiu incnn fengu
styrk úr þessum sjóði, og mun
hafa verið fariö um 40 þúsund
krónur fram úr fjárveitingu, en
þrjátiu þúsund krónur komu í
hlut.
Sama stol'nun, þ.e. Menning-
arsjóður, veitti styrki til list-
kynningar, menningarstarf-
semi og ferðalaga, til nokkurra
fleiri aðila, þar af sex félaga-
samtaka, á árinu 1975, sem nær
þvi að vera ein milljón. Þar af
hlaut Pólýfónkórinn tiu þúsund
krónur. Veittir voru dvalar-
sty rkir, kannski á Skodsborg, og
þar fékk hver styrkþegi 120 þús-
und. islenzk tónverkamiðstöð
fckk liálfa milljón.
Veitt var ein miiljón króna til
kvikmyndagerðar, en það mun
kosta gott betur að munda töku-
vélina. Tólf voru þcir sem fengu
áðurnefnda ferðastyrki. Þeir
námu fjörutiu þúsund krónum á
mann. Þá gefur Menningarsjóð-
ur út bækur og fóru fjórar
milljónir til þeirrar starfsemi á
árinu 1975. Það mun þýða tvær
bækur útgefnar, komi ekki ann-
að til. Yfir þessari starfsemi
trónar svonefnt Menntamála-
ráð, sem situr eflaust fundi skii-
vislega, og ræðir málin af ein-
urð og diskúterar fast og laust,
livort Pólýfónkórinn eigi að fá 10
þúsund i ár, eða hvort Benedikt
i'rá Hofteigi eigi að fá 30 þúsund
krónur fyrir snúð sinn, kominn
fast að niræðu. 1 Menntamála-
ráði sitja fimm menn. Þar af
hefur Björn Th. Björnsson setiö
i ráðinu manna lengst. Vara-
menn eru einnig fimm, svo
tryggt sé að fundir séu fullsetn-
ir. Mcnntam ála ráð stjórnar
starfi Menningarsjóðs, hlutverk
lians eru skilgreint svo: Bókaút-
gáfa, stuðningur við gerð is-
lenzkra menningar- og fræöslu-
kvikmynda, efling þjóðlegra
fræða og athugana á náttúru
landsins, styrkur við islenzka
tónlist og myndlist, kynning á
islenzkri menningu innan lands
og utan, — samanber ferða-
styrkir til Guðbergs Bergsson-
ar, Vésteins Lúðvikssonar, Ninu
Bjarkar Árnadóttur og Stein-
unnar Jóhanncsdóttur, sem
kynntu menninguna 1975fyrir 40
þús. pr. stk., — greiðsla far-
gjalda og önnur menningar-
starfsemi. Til þessa alls fóru
11.520.000.00 kr.árið 1975,Viðað
peðra þessu út unnu sex manns.
Með stjórnarmönnum fimm og
starfsliði námu gjöldin rúmri
milljón á höfuð.
Nú vita allir hvernig verðlagi
er háttað i landinu og hve langt
ein milijón dregur, eða cllefu
milljónir. Það ber að visu vott
um aðliald að heimila ekki
ellefu manna starfsiiði aö
spandera meiru en ellefu
milljónum króna á ári. En
ferðastyrkir upp á 40 þús. pr.
mann og visindastyrkir upp á 30
þús. pr. mann kalla á sérstakt
geðslag. Það er raunar furðu-
legt að heilvita menn skuli fást
til aö paufast við þessar úthlut-
anir, sem óhætt mun að fuil-
yröa, að komnar eru aftur úr
öllu, sem þekkist i iandinu i
formi úthiutana. Um útgáfu-
starfsemi Menningarsjóðs þarf
ekki aðræða. Hún samanstend-
ur af almanökum og timaritinu
Andvara, og svo af einhverju
dóti i samvinnu við aðra ámóta
fjársveitar stofnanir.
Menningarsjóður var mikil
stofnun i eina tið. Honum var
ætlað stórt hlutverk. Þá réðu
þar rikjum þeir menn, sem fá
misjafna dóma i sögunni, en
þeir verða ekki dæmdir fyrir að
hafa dregið svo úr starfsemi
þessarar gömlu og virtu stofn-
unar að ekki taki þvi lengur að
sleikja frimerkin.
Svarthöfði.