Vísir - 06.04.1976, Blaðsíða 12

Á ekki
a& upplýsa
1176-1622 skrifar:
Sennilega hafa þær uppljóstr-
anir sem undanfarið hafa komið
fram i þeim afbrotamálum sem
nú eru á allra vörum komið eins
og óþægileg köld sturta yfir flesta
islendinga. Maður hélt að hér
væru bara til þeir afbrotamenn
sem hafa haft þau faglegu ein-
kenni að vera drukknir og ákaf-
lega illa undir glæpi sina búnir,
þannig að þeim hefir farist verk
sitt einkar klaufalega og oft á
tiðum hávaðasamlega af hendi.
Lögreglan þekkir og getur þvi
farið beint heim til þeirra og náð i
þá áður en þeim tekst að kaupa
brennivin fyrir það sem afbrotið
gaf i aðra hönd.
Hér starfar
mafía
En maður hrekkur upp af vær-
um blundi, hér er (var?) starf-
andi skipulagður glæpaflokkur,
mafia i þess orðs eiginlegu merk-
ingu. Flokkur sem ryður úr vegi
þeim mönnum sem eru starfsem-
inni til trafala. En málið er i
rannsókn hjá lögreglunni og sú
rannsókn gengur hægt, vonandi
af eðlilegum ástæðum. öll
áhersla er lögð á að rannsaka mál
nokkurra manna sem i gæslu-
varðhaldi sitja, en það að upplýsa
hverjir aðrir voru i þeim spira-
smyglhring. sem nú hefur gægst
fram i dagsbirtuna, er látið sitja á
hakanum enn um sinn. Mál smá-
karlanna eru rannsökuð af fullum
krafti, vinnumannanna, sem
unnu skitverkin, en stórlaxarnir
eru bara saltaðir á meðan. Það er
bara spurningin hvort þeir
gleymist nokkuð i saltinu þannig
að þeir geti haldið ótrauðir áfram
eftir smástopp.
Stórbóndinn
hœttir ekki
fc>að þarf enginn að halda að
stórbóndinn hætti búskap þótt
teknir séu frá honum fáeinir
vinnumenn. Hann lærir bara af
reynslunni og vandar val sitt á
vinnumönnum betur næst og bæt-
ir starfsaðferðirnar. Hér erum
viö komin að mikilvægum punkti
málsins. Hefur enginn getu né
vilja til að komast til botns i mál-
inu þannig að þeir sem beint og
óbeint standa á bak við ódæðin
verði látnir svara til saka og látn-
ir sýna andlit sin? A bara að
krafsa i það sem ofanjarðar er af
illgresinu og láta rótina eiga sig
þannig að viðbúið sé að nýtt ill-
gresi vaxi og það kannski sýnu
verra? Hér þarf að rifa upp með
rótum jafnvel þó að ræturnar
muni teygja sig inn á banka-
stjóraskrifstofur eða aðra háa
staði. Já eða alveg inn i stjórnar-
ráðið. fc>að má ekki sýna illgres-
inu neina miskunn þvi þá fer illa.
t>á endar með þvi að það sem er
álitið glæpsamlegt nú (lagalega
og siöferðilega) verður aðals-
merki þeirra sem eitthvað mega
sin.
Lousn ó efnahagsvandanum er:
pl • • ■
rleiri born
„Efnahagssérfræðingur” skrif-
ar:
Furðu mina hefur það vakið,
að efnahagssérfræðingar rikis-
stjórnarinnar skuli vera að vola
yfir bágum efnahag rikisins,
sérstakléga erlendu skuldunum,
sem nema um 330 þúsund krón-
um á hvertguðsvolað barn, sem
litur dagsins ljós á þessu skeri
efnahagsundursins. Til er ákaf-
lega einföld lausn á þessum
vanda, sem auk þess er svo
yndisleg að hún býður upp á
aðra möguleika til að gera
undrið enn stórkostlegra en þaö
er i dag.
Lausnin er: FLEIRI BORN.
Rfkisstjórnin getur tekið upp
þá stefhu að verölauna fjöl-
skyldur, sem verða barnmarg-
ar, t.d. með rikisskuldabréfi
upp á tiu þúsund kall pr. kjaft og
hvatt alla þegnana til að fjölga i
fjölskyldunum. Þaö myndi auk
annars lækka hitunarkostnað
manna og akureyringargæti þvi
án saknaðar sent heitavatnsbor-
inn burt.
Krafla yrði auk þess ekki eins
nauðsynleg, þvi hluta raf-
magnsins, sem hún átti að
framleiða var ákveðið að verja
til húsahitunar.
Tveir meginkostir barna-
framleiðslunnar eru þó enn
ótaldir:
Meö stóraukinni fjölgun
barna mýndu erlendu skuldirn-
ar lækka á hvern haus, t.d. eitt
barn á hvem ibúa myndu lækka
skuldirnarum helming. Þá væri
kominn grundvöllur fyrir meiri
sláttu i iöndum sem meira að
segja vissu, hverslags efna-
hagskerfi viðgengst hér. Og
sæluriki á jörð rynni upp: Eng-
ar hömlur á tertu- og kven-
mannsbotnr-, ferðalög eða aðrar
nauðsynjar, sem hver
siðmenntaður, kristinn maður
getur ekki verið án.
öll þessi börn myndu svo,
þegar þau loksins yrðu skatt-
borgarar, vera svo mörgaö þau
yrðu þess umkomin að greiða til
baka rikisskuldabréfin, sem
foreldrar þeirra fengu fyrir að
framleiða þau, auk þess sem
þau greiddu einnig rikisskulda-
bréfin, sem gefin verða út á
næstu árum til að greiða rikis-
skuldabréfin sem falla i gjald-
daga áður en langt um liður.
Ekki þyrftu börnin að verða
atvinnulaus þegar þar að kæmi,
t.d. gæti fjóröungur þeirra
fengið vinnu við að útskýra
efnahagsstefnuna, fjórðungur
færi til sjós, bæði til að veiða
þorsk og verja þorsk, og helm-
ingurinn af afgangnum yrði svo
atvinnulaus til þess að afgang-
urinn gæti oröið félagslegir
ráöunautar. Ef þetta fyrir-
komulag yrði ekki nægilega
hagstætt mætti virkja nokkra til
að eignast börn til að greiða
hugsanleg lán ríkisins sem þá
verða slegin hjá þjóðum, sem
ekki vita hvar og hvernig tsland
er.
Velvakandi
pressa
Nágrannar okkar i vestri hafa
nývaknað upp af blundi. Það
skeði með þeim alkunna hætti að
pressan gat fylgt eftir sakamál-
um sem yfirvöld höfðu engan
áhuga á, heldur þvert á móti, að
upplýst yrðu. Arangurinn varð sá
að ekki einasta voru vinnu-
mennirnir sem skitverkin unnu
teknir, yfirvöldin hnepptu þá i
fangelsi þegar þeir voru augljós-
lega staðnir að verki, heldur tókst
blaðapressunni að afhjúpa stór-
laxana, mennina sem lögðu á
ráðin og i raun báru ábyrgðina
frekar en þeir sem keyptir voru
til skitverkanna. Og stórlaxarn-
ir? Jú, ráðherrar urðu tukthús-
limir og sjálfur rikistoppurinn
fauk, oni djúpan nálægan dal.
Silkihanska-
meðferð
En nú eru komin upp ljót mál á
tslandi, svo ljót að flestum hefur
orðið bylt viö. Maður sér fyrir sér
afskræmingu samfélagsins ef
þetta er stefnan. En spurningin er
hvort stjórnendur afskræmingar-
innar eigi að fara ósnertir leiðar
sinnar? Eða fá þeir bara silki-
hanska meðferð? Það er alkunna
að allskyns smásvindl og svokall-
að sukk er stundað af þeim sem
potað hafa sér hátt, menn hafa
lag á að láta bilana sina ganga
fyrir grænum baunum sem rikið
borgar o.s.frv. En ef menn sem
eru komnir i valdamiklar stöður
(ekki bara pólitikusar heldur
bankastjórar og aðrir slikir) mis-
nota það vald sem þeir hafa, eins
og kjaftasögurnar sem hafa
reynst ótrúlega sannar hingað til
segja, og árangurinn er glæpa-
starfsemi af þvi tagi sem við nú
þekkjum, ef slikt hefur skeð segir
þjóðin örugglega hingað og ekki
lengra. Það er alveg sama þó að
meintir baktjaldastjórnendur
hafi ekki hugsað sér að hlutirnir
gengju svona langt, þeir gerðu
það og gera það aftur ef ekki tekst
að grafast fyrir meinið. Það er
bara barnaskapur ef menn gera
sér ekki ljósa grein fyrir þvi að
svona glæpahringir teygja sig
alitaf i margar áttir. Beint og
óbeint.
Huldufólk
til hjólpar
Eitt atriði i sambandi við tið-
rædd afbrotamál langar mig að
drepa á að lokum. Fyrir fáeinum
árum frétti ég að lögreglan is-
lenska hefði i Kaupmannahöfn
það sem þeir kalla huldumann.
Þetta er einn þeirra manna sem
nú sitja inni. Hann bjó þá i hippa-
hverfinu Kristjaniu, verslaði þar
með fiknilyf áð þvi er sagan
sagði, en sendi lögreglunni hér
heima jafnframt upplýsingar um
þá islendinga sem versluðu með
fiknilyf þar ytra. Maðurinn þáði
laun fyrir og/eða fékk loforð um
að hann þyrfti ekki að hafa
áhyggjur af þvi að fá fikniefna-
dóm hér heima, sem hann átti yf-
ir höfði sér. Lögreglan semsagt
samkvæmt þessu kaupir menn
sem hún hefur tekið fyrir fikni-
efnabrot til að vinna með sér til
að handsama aðra gegn þvi að
þeirsleppi. Sjálfsagt árangursrik
starfsaðferð, en vafasöm.
Almenningur
er kvíðafullur
Rannsóknarlögreglumenn
kvarta sáran yfir þvi að þurfa að
fjalla um mál þessi á vettvangi
fjölmiðlanna, en það er ekki
nema von að menn fjalli um þessi
mál opinberlega. Almenningur
vill fá þessi mál á hreint og er
kviðafullur yfir að rannsóknir og
dómar fari alltaf i manngrein-
arálit. Atvinnuglæpamenn
þurfa þá bara að koma sér vel
fyrir, eiga góða vini og verða þá
óhultari fyrir truflunum i starfi
sinu heldur en maður á eyðieyju.
Réttvis.
smyglmólið ; |j|