Tíminn - 30.08.1968, Blaðsíða 5

FÖSTUBAGUR 30. ágúst 1968.
JÍMINN
Sonja Haraldsen er nú orðin
krón'prinsessa í Noregi. Norð-
menn virðast nokkuð ánægðir
og að því er norsk blöð segja,
er enginn þar í landi, sem hef-
ur nokkuð Ijótt um hana að
segja. Henni hefur verið hrós-
að fyrir hve\ vel hún talar er-
lend tungumól, frönsku, þýzku
og ensku, og henni er einnig
hrósað fyrir þekkingu á bók-
menntum og listum. — En það
★
eru fjölmargir í Norégi, sem
ekki geta fellt sig við það, að
krónprinsessan þeirra er ekki
af konungsættum, heldur kaup
mannsdóttir.
* *
Bæjarráðið í sænsku borg-
inni Vaxholm hafði mjög mikl
ar áhyggjur af auknum fjölda
villikatta í bænum. Þess vegna
•k
réði borgarráðið Olle Pálson
til þess að drepa þá. En áðUr
en hann skyldi gera það, var
send út aðvörun til allra katta
eigenda í bænum og var þeim
ráðlagt að binda rauða slaufu
um hálsinn á húsdýrum sínum
til þess að forða því, að þau
yrðu drepin. Nokkrum dögum
síðar átti Pálsson að hefja
starf sitt, en þá brá svo við,
að hver einasti köttur, sem
Pálsson sá, var með rauða
slaufu um hálsinn. Hann upp-
götvaði bráðlega, hvernig stóð
á þessu. Börnin í bænum höfðu
átt annríkt þessa dagana og
bundið rauðar slaufur um háls
allra katta, sem þau náðu í.
*
Eftirfarandi frásögn rák-
umst við á í dönsku blaði:
Um þessar mundir ríkir
geysilegur fögnuður á Venus,
eftir að heppnazt hefur að
senda mannað geimfar til jarð
arinnar. Geimfarið lenti við
landsvæði, sem er nefnt Kaup-
mannahöfn, og nú þegar hafa
vísindamenn sent mikilvægar
upplýsingar heim til Venusar,
og í gær var haldinn blaða-
mannafundur á tæknistofnun
Venusar.
— Við höfum komizt að
þeirri niðurstöðu, að það geti
ekki verið líf á jörðinni, sagði
Zog prófessor.
— Hvernig getið þér vitað
það? spurðu blaðamennirnir.
— í fyrsta lagi þá er yfir-
borð jarðarinnar á þessu svæði
úr asfalti og steynsteypu og
þar getur ekkert þrifizt. í öðru
lagi er andrúmsloftið fullt af
kolsýringi og öðrum loftteg-
undum, sem hættulegt er að
anda að sér.
— Hvaða þýðingu hefur
þetta fyrir geimferðir okkar?
— Við verðum að fara með
okkar eigið súrefni og það þýð
★
ir það, að við verðum að
byggja stærri geimför.
— Hvaða hættur aðrar geta
steðjað að fólki okkar?
— Við höfum rannsakað
vatnið á þessu svæði, og kom-
izt að því, að það er hættu-
legt að baða sig í því og enn-
þá hættulegra að drekka það.
Við verðum með öðrum orð-
um að fara með okkar eigið
vatn með okkur. Önnur hætta
eru málmhlutir, sem eru á
stöðugri hreyfingu eftir á-
kveðnum brautum. Þeir spúa
eiturgasi, gera gífurleg-
an hávaða og rekast stöðugt
hverjir á aðra. Þeir eru svo
margir þarna, að mjög erfitt
er að lenda geimfari þarna, án
þess að þeir rekist á það.
— Þýðir það, að við verð-
um að fresta geimferðum okk-
ar?
— f bili.
— Af hverju er eytt millj-
ónum milljarða í það að senda
mönnuð geimför til jarðarinn-
ar.
— Af því að geti Venusbú-
ar lært að anda í andrúmslofti
jarðarinnar, þá geta þeir bjarg
að sér hvar sem er.
*
Hópur skáta var eitt sinn
í heimsókn í aðalstöðvum
Þeir stöðvuðust við það að
skoða myndir af nokkrum eft-
irlýstum glæpamönnum. Einn
af drengjunum benti á eina
myndina og spurði, hvort þetta
væri virkilega mynd af eftir-
lýstum manni. Lögreglumaður
inn fullvissaði hann um, að svo
væri. — Hvers vegna handtók-
uð þið hann ekki, þegar þið
tókuð myndina? spurði þá
drengurinn.
*
Makarios, forseti Kýpur,
kom til Danmerkur fyrir
nokkru síðan. Þegar hann kom
þangað, tók Hilmar Bauns-
gard forsætisráðherra á móti
honum á flugvellinum. Næsta
dag fór hann svo og heimsótti
Friðrik Danakonung og sjást
þeir hér á myndinni.
A VlÐAVANG!
Að apa eftir öðrum
Steingrímur Hermannssou
skrifaði mjög athyglisverða
grein hér f blaðið s. 1. þriðju
dag, þar sem hann skoðaði lítil
lega íslenzka stjórnmálaþróun
síðustu ára í ljósi þeirra álykt
ana, sem draga má af forseta
kosningunum. Þessi grein hefur
farið ofurlítið fyrir brjóstið á
þeim Morgunblaðsmönnum, því
að þeir hafa fengið að minnsta
kosti tveggja daga hósta út af
henni, eins og sjá má í stak-
steinum, þar sem reynt er að
afflytja/ og tortryggja það, sem
sagt er í greininni.
I greininni sagði Steingrímur
m. a.:
„Allt frá stríðsárum hefur í
vaxandi mæli gætt þeirrar
stefnu hjá ýmsum íslenzkum
forustumönnum og sérfræð-
ingum þeirra að apa sem flest
eftir öðrum þjóðum, sérstak-
lega síðustu árin. Vitanlega
ber að læra sem mest af því,
sem vel er gert erlendis. Hins
vegar verður ávallt að hafa í
huga, að aðstæður í okkar
dvergríki eru að flestu leyti
gjörólíkar því, sem er víðast
annars staðar.
í efnahagsmálum er fylgt
því, sem nefna mætti sjálfs-
stjórnarstefnu hinna háþróuðu
iðnaðarríkja. Þó er efnahags-
líf hér fábreyttara og háð meiri
og stórkostlegri sveiflum en í
nokkrum öðrum vestrænum
löndum, að því er ég bezt veit.
Afleiðingarnar eru efnahags-
erfiðleikarnir í dag. Hér verð-
ur að taka upp breytta stefnu,
p íslenzka stefnu.“
Tertubotnamatið
Það er auðséð, að það er
viðkvæmt mál að minnast á
að breyta þurfi stjórnarstefn
unni — af því að það er svo
augljóst mál. Þess vegna er sem
Mbl. sé nálum stungið, ef
minnzt er á aðra stefnu eða
breytta stcfnu.
Steingrímur sagði ennfremur
í grein sinni:
„Leitazt er við að meta lífs-
kjörin með mælikyarða mill-
jónaþjóðanna. Vitanlega getum
við aldrei borið okkar lífskjör
lið fyrir lið saman við lífskjör
annarra. Þau verða ekki metin
í „innfluttum tertubotnum“,,
eða vöruúrvali í búðum, eða
fjölbreyttu skemmtanalífi og
þannig mætti lengi telja. Við
eigum hins vegar ýmislegt ann-
að, sem aðrar þjóðir eiga ekki.
Við eigum íslenzka menningu,
bókmenntir og þjóðararf, sem,
við eigum að kappkosta að
njóta. Við eigum einnig landið
okkar og víðáttu þess. Þetta
er margra „tertubotna" virði.
Það skilur fólkið. Fjölskyldur
leita í vaxandi mæli í frístund-
um sínum út með strönd eða
upp til fjalla. Einnig á þessu
sviði er þörf breyttrar stefnu,
íslenzkrar stefnu.
Það er sannfæring mín, að
í forsetakosningunum hafi kom
ið ákveðið fram mat meirihluta
þjóðarinnar á mikilvægi þjóðar-
arfsins, menningar okkar, sögu
og tungu og lahdsins í sjálf-
stæðisbaráttunni og leitinni að
batnandi lífskjörum. Því kalli
verður að hlýða. Forustumönn-
um ber að endurmeta stefnur
í þjóðmálum í því ljósi.“
Hvers vegna er Mbl. svona
meinilla við það, að menn hætti
Itertubotnamati á lífskjörum og
lífverðmætum og líti meira á
Framhald á bls 15