Tíminn - 30.08.1968, Blaðsíða 11

FÖSTUDAGtm SO. ágfet 1968.
TIMINN
11
morgun
kaffinu
Blaðamaður átti viðtal við
; 100 ára atfmælisbam og spurði
hana meðal annars:
— Hver haldið þér að sé
; ástæðan fyrir þvi að þér hafið
| náð svo háum aldri?
— Þáð er ofur einfalt, svar
: aði afmælisbarnið, ég hef tekið
rnn vitaminpillur á hverjum
degi sáðan ég varð 99.
Frægur læknaprófessor var
1 í veizlu ásamt nokkrum nem
1 enda sinna. Hann átti að halda
/ ræðu og notaði tækifœrið til
þess að segja svolitið frá sjálf
um sér:
— Þegar ég var ungur, sagði
hann, þótti mér ákaflega gam
sn að dansa og skemmta toér
með ungum stúlkum og ég
sótti tíma í bezta dansskólan
um í allri borginni. En dag
nokkurn þegar ég sat uppi í
herberginu mínu og var að
fara í lakkskóriá mína kom
pabbi, sem var læknir, inn til
mín. Blíður á svip tók hann
frá mér skóna en lét mig í
stað þess hafa kennslubók í
lifrarfræði. Ég skildi ábend-
ingu pabba og byrjaði að sitja
heima á kvöldin og lesa lækna
bækur pabba. Þetta er skýring
in á því, hvað ég nú er?
— Einn af frægustu núlif-
andi læknum, sagði einn stúd
entinn aðctóunarfullur.
— Nei, fussaði læknirinn,
einn af heimsins klaufalegustu
tangódöniurum.

■ Braf erað þiS eiginlega búin að gera af Jensen, kaupmanni.
Hann er að spyrja, hvort hann megi fara á klósettið.
Krossgáta
Nr. 104
Lóðrétt: 2 Karta 3 Öðl
ast 4 Súð 5 Brýnd 7 Blíðu 9
Sómi 11 Mótor 15 Tvennd
16 Skeljar 18 Stafrófsröð.
Ráðning á, gátu nr. 103
Lárétt: 1 Indus 6 Mór 8
Hól 10 Tár 12 Ö1 13 L1 14
Lim 16 Oft 17 Öto 19 Snædd
Lárétt: 1 Kóngi 6 Athugi 8 Góð Lóðrétt: 2 N V- 3 Dó 4
10 Þannig 12 Píla 13 Persónufor Urt 5 Áhöld 7 Árita 9 Óli
nafn 14 Ósigur 16 Alin 17 Bók 11 Álf 14 Mön 15 Odd 18
stafurinn 19 Fuglar. Læ.
KRISTÍN A HELLULÆK
til alls sem lífsanda drengur?
Enginn sem væri náinn náttúru
og mold.
— Ég skil við hvað þú átt,
sagði Jóhann og kinkaði kolli. —
Og ég held þú hafir rétt að mæla.
Það held ég ekki, tuldraði Jón.
Amma benti til hans með bogn
um vísifingri. — Þú mátt aldrei
gleyma því, að þú átt einnig ó-
dauðlega sál, Nonni litli. Maður-
inn lifir ekki af brauði einu sam,-
an stendur í biblíunni. Andi
mannsins og eðli verður einhverju
að ráða, hvernig ætti öðruvísi að
vera?
Kristin gekk til ömmu og lagði
hendur um háls henni.
— Þú segir einmitt það sem ég
átti við, en gat ekki komið orðum
að, mælti hún. — Hinrik er vafa-
laust bezti piltur, en ég fjarlægð-
ist held ég um of mitt eigið eðlis-
far á Neðrabæ. Og í ósnortinni
náttúrunml vil ég helzt lifa.
2. kafli.
Spana gamla.
Regnið streymdi úr loft-
inu jafnt og þétt, svo öll útivinna
var ómöguleg. Anna sat við sauma
og suðið í eldavélinni var svo und
ur heimalegt og róandi. Tóni lá
úti í horni og svaf. Það fóru,
kippir um fæturna á honum öðruj hann svo sem út í hött.
hvoru, eins og hann dreymdi við- — M" A” °* fi"’
kunnanlega veiðidrauma, og
Sparia hnipraði sig saman í körfu
sinni undir borðinu. Amma prjón
aði, en Agnes sat með fingur í
eyrum og las lexíur sínar. Jón
var niðursokkinn í myndablað, en
Kristín var ein á ferli. Hún var
að blanda drykkinn handa kálf-
unum.
— Nú er ég búin að lesa heil-
mikið, sagði Agnes og skellti bók
inni aftur með háum smelli. —
Ég ætla að fara og vita hvort
Trítla er búin að verpa.
— Þá geturðu tekið þetta með
þér til hænsnanna um leið, sagði
Kristín, — en komdu aftur inn
með byttuna.
— Komdu, Spana, þá skaltu fá
að fara með mér í fjósið, sagði
Agnes í gælirómi.
— Hún er nú orðin nærri
heyrnalaus, sagði Anna.
— Spana! Agnes teygði sig inn
undir borðið og ýtti við tíkinni.
— Nei, láttu hana í friði! mælti
Kristín. — Hún vill ekki fara út
í rigninguna.
heyra, en Spana bara liggur
svona.
Anna kinkaði kolli. — Þessu
hef ég xíka tekið eftir.
— Það gengur ekkert að henni
anzaði Jón þvermóðskulega, —
nema hvað hún er orðin heyrnar-
laus auðvitað. En það gerir henni
ekkert til.
— Nei, sagði Anna með hægð,
en hún hefur hærzt svo mikið að
undanförnu.
— Já, og svo eru það augun,
mælti Kristín og lyfti ögn höfð-
inu á Spönu. — Hún er orðin
svo daufeygð.
— Hún hefur verið mjög vitur
og duglegur hundur, sagði Jó-
hann. — Þeir eru ekki orðnir svo
fáir, elgirnir, sem við eigum
Spönu að þakka að við höfum kom
ið skorti á.
— Og verða þó líklega fleiri í
haust, sagði Jón gegn betri vit-
und.
— Þvil er ég efins í, svaraði
Jóhann. — Ég held það verði of
erfitt fyrir hana að fara oftar á
veiðar þetta árið.
— Hún Spana fer víst ekki í
fleiri veiðiferðirnar, sagði amma
og varp öndinni.
— Þá verðum við að fá okk-
ur nýjan hvolp, sagði Jón ákaf-
ur.
Við sjáum nú til, sagði Jó-
Sigge Stark
1 stundarkorn við karlana, anzaði
Jón til afsökunar. — Þú þarft
ekki að koma með mat handa
mér, Kristín, ég er búínn að
borða.
Spana kom labbandi og lagði
höfuðið á hné hans.
Kristínu varð litið á tíkina.
— Sjáðu Spönu, nú stendur
hún þarna með hausinn á hné
þér.
— Hún gerir alltaf svona, þeg-
ar einhver hefur verið fjarver-
andi.
— Já, en augnatillitið. . . . Það
er öðruvísi en áður. . . .ég veit
ekki, hvernig ég á að lýsa því. . . .
— Hún sér það, sem við fáum
ekki séð, mælti amma hljóðlega.
— Af hverju segir þú það?
spurði Jón ásafur.
— Vegna þess, að það er svo,
I Nonni minn. Hún er gömul. . . .
— Fjórtán ár eru nú ekki þau
býsn, andmælti Jón.
— Það er mikið af hundi að
vera, sagði Anna raunamædd.
— Fjórtán ára. . . .endurtók
amma. — Þú manst þá þegar hún
fæddist, eða hvað, Kristín? _
— Já, það man ég vel. Ég var
þá orðin sex ára gömul.
Spana vagaði í hægðum sínum
til Jóhanns og hagræddi sér
vendilega á gólfinu við hlið hans.
— Nú fer ég að finna afa á ei'li-
heimilinu, mælti Jón og stóð upp.
— Þá gefst méf'tími til að spjalla
við Árvið frænda, áður en hann
leggur aftur af stað til Ameríku.
Nonni gaf sér góðan tíma.
Hann sást ekki aftur fyrr en kom
ið var fram á kvöld.
— Honum_ þykir gaman að
skrafa við Árvið frænda, sagði
Kristín.
— Já, ég hef aldrei vitað strák
inn laðast svo fljótt að neinum
manni fyrr, anzaði Jóhann og leit
til Önnu.
— Það þykir mér vænt um,
sagði Anna. — Það tekst líka
betri vinátta með pabba og hon-
um, þegar hann skoðar hann frá
öðrum sjónarhóli en áður var.
— Svo er líka einstakt. hve
glaður og góður faðir þinn hef-
ur verið siðan bróðir harns kom
heim frá Ameríku! hélt Jóhann
áfram.
— Slíkt er að vísu engin furða!
mælti Kristín. — Árviður frændi
er nú svo einstaklega viðfelldið
— Hún nennir aldrei að fara öldurmenni Og ég held, að afi
neitt með mér, nú orðið, svaraði! hafi orðið hreykinn yfir því, að
' ' ’ Árviður skyldi vilja búa hjá hon- j
um, en engum okkar hinna. Reglu !
lega leitt, að hann skuli vera að j
fjtra frá okkur aftur.
— Malín segir, að Árviður
f.-ændi hafi hresst upp allt elli-
heimilið, mælti Anna.
Jóhann hló. — Já, það er fjör-
í þeim karli, það má uú segja.
Þar er ekki mikið um hik og
hangs! Auðséð, að haun hefur
vnnizt lifnaðarháttum heiws-
mannsins.
' — Og að honum er ekki fjár
vant, bætti Anna við. — Annað
eins sjálfstraust öðlast enginn.
sem ekki á peninga.
— Hann hefur líka unnið fyr-
ir þeim sjálfur, gegndi Jóhann.
— Það er svo sem ekki öllum
gefið heldur.
Agnes ólundarlega.
— Hún er orðin gömul þú veizt
það, tók amma fram í. — Hún er
ekki orðin fær um mikið.
— Búðu þig vel, svo þú vökn-
ir ekki, sagði Anna.
Hurðin skall að stöfum á eftir
Agnesi, en Kristín settist á hækj-
ur sér og klappaði Spönu á koll-
inn.
—Mér finnst Spönu hafa far-
ið svo mikið aftur upp á síðkast-
ið.
Anna stöðvaði saumavélina og
sneri sér við. — Já, mér finnst
sem hún hafi orðið tjásulegri
jafnvel nú síðasta hálfa mánuð-
inn.
Jón leit upp úr blaðinu og
sagði: — Það er bara veðrið.
Rigning hefur svona áhrif á alla
hunda. Svona er með Tóna, hann
sefur alltaf i Loksins kom Nonni aftur.
— Það er ekki það eitt, svar- — En hvað þú hefur verið
aði Kristin áhyggjufull. — Það lengi, Jón! sagði Anna en það
dofnar vitanlega yfir öllum skepn
um þegar rignir, en með öðrum
hætti. Líttu á Tóna! Hann sef-
ur œ hcýtur svo haeði má súá 02
var engin aðfinnsla í röddinni.
— Mér fannst að úr því dagur-!
inn var farinn hvort sem var,
væri eins gott að ée sniaUaði
ÚTVARPIÐ
Föstudagur 30. ágúst
7.00 Morgunútvarp 12.00 Há-
degisútvarp 13.15 Lesin da>g-
skrá næstu viku 13.30 Við
vinnuna: Tónleikar 14.40 Við,
sem heima
sitjum IBiliiT
15.00 Mið-
degisútvarp 16.15 Veðurfregn
ir íslenzk tónlist 17.00 Fréttir
17.45 Lestrarstund fyrir litlu
börnin 18.00 Þióðlög 18.45 Veð
urfreenir 19 00 Fréttir Tilkynn
ingar 19.30 Efst á baugi 20.00
Sónata nr. 3 I A-dúr fyrir selló
og pianó op 69 eftir Beethoven
20.30 Sumarvaka a Vatnadagur
inn mikli Ágústa Biörnsdóttir
les siðari hluta frásögu Þór-
bergs Þó-ðarsonar b fslenzk
sönglög c. Söguljóð Ævar R.
Kvaran les ,,Skúlaskeið“ oo
briú kvæði önnur eftir Grím
Thomsen. 21.20 Hljómsvettar
músik eftir Elsar Dvorák og
Enescu 22.00 Fréttir og veður
fregnir 22.15 Kvöldsagan: „Við
sjár á vesturslóðum'* Kristtnn
Reyr les Í19) 22.35 Kvöldhljóm
teikar 23.10 Frétttg í stuttu
máli. Dagskrárlok.
Laugardagur 3i. ágúst
7.00 Morgunútvarp 12.00 Há-
degisútvarp 13.00 Ósfealög sjúkl
inga Kristín Sveinbjörnsdóttir
kynnir 15.00 Fréttir. 15.10 Laug
ardagssyrpa í umsjá Baldurs
Guðlaugssonar. 17.15 Á nótum
æskunnar
17.45 Lestrar
stund fyrir
litlu börnin 18.00 Söngvar 1
léttum tón 18.20 Tilkynmingar
18.45 Veðurfregnir. 19.00 Frétt
ir Tilkynningar 19.30 Daglegt
líf 20.00 Tékknesk þjóðlöig
20.30 Leikrit: „Þar launaða ek
þér larnbit gráa“ eftir Óskar
Kjartansson Leikritið var
samið 1935 ne hefur ekki verið
flutt áður Leikstjóri: Svelnn
Einarsson. 22.00 Fréttir og veS
urfregnir. 22.15 Danslög. 23.55
Fréttir í stuttu mili. Drgskrár
lok.
___