Morgunblaðið - 27.09.2002, Blaðsíða 40

MINNINGAR
40 FÖSTUDAGUR 27. SEPTEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Jenný LindÁrnadóttir fædd-
ist í Hjarðarholti í
Glerárþorpi við Ak-
ureyri 8. janúar
1936. Hún lést á
Landspítalanum –
Háskólasjúkrahúsi
við Hringbraut 21.
september síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru hjónin Guð-
rún Jakobsdóttir
húsfreyja, f. 8. októ-
ber 1909, d. 6. ágúst
1992, og Árni Árna-
son trésmiður, f. 23.
janúar 1908, d. 19. ágúst 1990 í
Glerárþorpi. Systkini Jennýjar eru
Baldur, látinn; Bragi, látinn, maki
Hulda Þorvaldsdóttir, látin; Þór,
maki Ásta Sigurðardóttir; Óðinn,
maki Gunnþóra Árnadóttir; Stefán
Ragnar, látinn; Sigríður, maki
Ingvi Flosason; Hörður, látinn;
barnabörn. 3) Sigurður Unnar, f.
20. júní 1958, maki Ingibjörg Að-
alsteinsdóttir, f. 19. mars 1963, þau
eiga sjö börn og tvö barnabörn. 4)
Kolbrún, f. 13. febrúar 1961, maki
Harrý Samúel Herlufsen, f. 17.
ágúst 1954, þau eiga fjögur börn.
5) Símon, f. 31. mars 1963, maki
Dorthe Møller Thorleifsson, f. 24.
júlí 1962, þau eiga þrjú börn. 6)
Harpa, f. 19. maí 1966, maki Gest-
ur Már Sigurðsson, f. 1. janúar
1963, þau eiga tvö börn.
Jenný Lind ólst upp í foreldra-
húsum í Hjarðarholti í Glerárþorpi
við Akureyri til sextán ára aldurs.
Hún vann á Gefjun, þar til hún
flutti suður þar sem hún vann í eld-
húsinu á Kleppsspítalanum. Stuttu
síðar flutti Jenný Lind til Hafnar-
fjarðar þar sem hún bjó síðan.
Jenný Lind bjó tíu ár á Selvogs-
götu 4 og þá byggðu þau hjónin
Svalbarð 2 þar sem þau bjuggu
næstu 39 árin. Síðastliðin tvö ár
hafa þau búið á Vallarbarði 3.
Jenný Lind stundaði ýmis störf
ásamt húsmóðurstörfum.
Útför Jennýjar Lindar fer fram
frá Hafnarfjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Ólöf, maki Hörður
Þórhallsson; Anna,
látin, maki Guðmund-
ur Antonsson; Hulda,
maki Oddur Árnason;
Sonja Lind, látin.
Jenný Lind giftist
Þorleifi Jónssyni
rennismið, f. 10. maí
1933. Foreldrar hans
voru Svanhildur Mar-
grét Jónsdóttir, f. 8.
nóvember 1912, d. 21.
október 1996, og Jón
Bjarnason sjómaður,
f. 31. mars 1899, fórst
með Erninum 1936.
Jenný Lind og Þorleifur eiga sex
börn. 1) Jón, f. 15. október 1953,
maki Sigrún Pálsdóttir, f. 24. nóv-
ember 1956. Þau eiga þrjá syni og
tvö barnabörn. 2) Gunnar Árni, f.
1. apríl 1956, maki Theódóra Sif
Pétursdóttir, f. 11. september
1967, þau eiga sjö börn og tvö
Elsku mamma, ég vil þakka þér
fyrir það líf sem þú gafst mér og fjöl-
skyldu minni. Stundirnar sem við
áttum saman eru ómetanlegar og allt
sem þú kenndir mér og börnunum
mínum. Þegar ég var að alast upp þá
kenndir þú mér heiðarleika, réttsýni
og iðni.
Öll ferðalögin sem við fjölskyldan
fórum í sem börn eru minningar sem
gleymast aldrei.
Þú varst besta vinkona mín. Einn-
ig varst þú vinkona allra vina okkar
og þeir voru alltaf velkomnir heim til
þín, hvort sem við krakkarnir vorum
heima eða ekki. Þú kenndir mér
handavinnu, smurbrauðsgerð,
bakstur og að taka slátur og mik-
ilvægi þess að halda heimili og hafa
það hreint, hugsa vel um manninn
minn og börnin. Það var sama hvort
við hefðum litla peninga þá skyldum
við vera hrein og líta vel út.
Þegar ég kynnti þig fyrir kærast-
anum mínum þá sagðir þú: „Kol-
brún, hann er með skegg,“ og reynd-
ist þú honum frábær móðir enda
þótti honum afskaplega vænt um
þig.
Þegar ég eignaðist fyrsta barnið
mitt þá bjó ég á Akranesi og þú
mættir strax til að líta á hann Árna
Samúel, sem við Harry skírðum eftir
honum pabba þínum. 8. janúar 1985
var lengi að líða hjá þér en þá fædd-
ist eldri dóttir mín hún Didda. Hinn
6. mars 1988 fæddist hún nafna þín
Jenný Lind sem þú máttir ein kalla
Lillu.
Þú varst mín stoð og stytta þegar
Harrý var á sjónum og við áttum
margar góðar stundir saman. Ég
gæti endalaust talið upp þessar
stundir sem eru mér afskaplega
kærar. Innilegast var að upplifa þá
ást og umhyggju sem þú og pabbi
báruð hvort fyrir öðru og elskuðuð
hvort annað mikið, og hvað þið voruð
miklir vinir. Við megum öll hafa það
að leiðarljósi í lífinu.
Þegar árin liðu og veikindi þín
urðu alvarlegri hefði ég kosið að vera
búin með það nám sem ég stunda nú.
En þú varst afskaplega stolt þegar
ég fór í skólann fyrir ári og sagðir
það öllum sem vildu heyra. Menntun
mín og þekking hafa hjálpað mér í
gegnum síðastliðnar erfiðu vikur,
þakklátust er ég fyrir að fá að sinna
þér á andlátsstundu og gera þig fína.
Hafðu þökk fyrir allt og allt, elsku
mamma.
Kolbrún.
Móðir mín Jenný Lind var sterk
kona, skapmikil og fór sínu fram en á
sama tíma mjög óeigingjörn og
hjartahlý eins og mæður gerast best-
ar. Réttlætiskennd Jennýjar var
ótrúleg, það var mikilvægt fyrir hana
að réttlæti ríkti innan þessarar stóru
fjölskyldu og að við systkinin fengj-
um alltaf jafnt. Þessi réttlætiskennd
var svo sterk hjá henni að hún gat
aldrei orða bundist ef réttlæti var
fyrir borð borið. Þetta átti við hvort
heldur sem var heima fyrir eða utan
heimilisins, því rétt skyldi vera rétt.
Jenný Lind sá alltaf til þess að við
syskinin værum vel til höfð. Minn-
JENNÝ LIND
ÁRNADÓTTIR
✝ Gróa Alexand-ersdóttir fæddist
í Neðri-Miðvík í Að-
alvík, Sléttuhreppi
25. júlí 1924. Hún
lést á líknardeild
Landspítala í Kópa-
vogi 19. september
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Alexander Halldórs-
son, bóndi í Neðri-
Miðvík í Aðalvík, f.
5. janúar 1880, d. 13.
október 1959, og
Jóna Georgína
Bjarnadóttir hús-
freyja, f. 12. júlí 1893, d. 21. febr-
úar 1933. Systkini Gróu eru Krist-
jana, f. 30. maí 1923, Halldór
Alexander, f. 19. nóvember 1927,
d. 14. júlí 1986, maki Eygló Guð-
jónsdóttir, f. 12. febrúar 1935, og
Magnús f. 27. janúar 1930. Að
auki voru tvö systkini sem dóu á
unga aldri. Gróa ólst upp hjá for-
eldrum sínum í Neðri-Miðvík til
tveir: Alexander Björn, f. 2. sept-
ember 1963, búsettur í Reykjavík.
Hann á tvö börn með fyrrverandi
sambýliskonu sinni Brynju Ósk
Pétursdóttur, f. 6. febrúar 1965,
þau Ara Dag, f. 8. nóvember 1989,
og Hafdísi Ingu, f. 23. júní 1995,
og Gunnar Hilmar, f. 20. desem-
ber 1966, læknir í Kaupmanna-
höfn, kvæntur Gyðu Traustadótt-
ur, f. 17. desember 1965,
grafískum hönnuði.
Gróa lauk almennu barnaskóla-
námi og stundaði nám við Hús-
mæðraskólann á Varmalandi í
Skagafirði veturinn 1946–47. Hún
stundaði ýmis störf á ævinni, var
kokkur á fiskibát, við verslunar-
störf, á saumastofu, þerna á
strandferðaskipinu Esjunni um
skeið, rak verslunina Árbæjar-
búðina, Rofabæ 7, Reykjavík,
vann í Osta- og smjörsölunni og
hjá Landhelgisgæslunni þar sem
hún hafði umsjón með kaffistofu
flugdeildar á Reykjavíkurflug-
velli. Eftir að Gróa fór á eftirlaun
sá hún um að gæta barna hjá Lík-
amsræktarstöðinni World Class,
þar til á síðasta ári.
Útför Gróu verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
níu ára aldurs, en þá
lést móðir hennar og
var hún því send í
fóstur til föðursystur
sinnar, Guðnýjar
Halldórsdóttur, og
eiginmanns hennar,
Kristins Grímssonar
bónda á Horni. Gróa
eignaðist fjögur fóst-
ursystkini á Horni,
þau Guðveigu, Maríu
Ólínu, Guðrúnu Elínu
og Magnús Elías, auk
eins uppeldisbróður,
Snorra Júlíussonar.
Gróa bjó á Horni fram
til um 18 ára aldurs, er hún flutti
til Reykjavíkur.
Hinn 20. nóvember 1954 giftist
Gróa Gísla Hilmari Hansen vél-
virkja, f. 2. júní 1927, d. 28. ágúst
1969. Foreldrar hans voru Sophus
Hansen, f. 4. desember 1893, d. 13.
ágúst 1943, og Guðrún Gísladóttir
Hansen, f. 22. mars 1894, d. 31.
júlí 1968. Synir Gróu og Gísla eru
Í dag kveð ég elskulega móður
mína, Gróu Alexandersdóttur, sem
lést, eftir stutta baráttu við ill-
kynja sjúkdóm, hinn 19. september
á líknardeild Landspítalans í
Kópavogi.
Mér finnst ég hafa búið við ein-
stök forréttindi að hafa fengið að
hafa hana mömmu mér við hlið,
það sem af er ævinni. Hún hefur
kennt mér ótrúlega mikið og búið
mér veganesti sem ég kem til með
að njóta alla ævi.
Mamma var alltaf kát og hress
og ótrúlega lífsglöð og smitaði því í
kringum sig. Hún var hrókur alls
fagnaðar og átti stóran vinahóp á
öllum aldri. Mamma sá alltaf já-
kvæðu hliðarnar á öllum málum og
gafst aldrei upp þótt á móti blési.
Hún var alltaf reiðubúin að að-
stoða þá sem þurftu á hjálp hennar
að halda. Það eru margir sem
koma til með að sakna þess að geta
ekki rætt málin við mömmu, því
hún var alltaf tilbúin að hlusta og
gefa góð ráð. Mamma var hógvær
og lítillát, en samt alltaf tilbúin að
taka af skarið ef með þurfti.
Þó að mamma væri ekkja, ein
með okkur tvo bræður, og ekki há-
tekjumanneskja sá hún til þess að
við liðum aldrei skort. Hún taldi
ekki eftir sér að vinna á þremur til
fjórum stöðum til þess að endar
næðu saman. Hún vanrækti þó
aldrei fjölskylduna og gaf sér alltaf
tíma fyrir vini og kunningja. Hún
lagði mikla áherslu á trygglyndi og
að vera vinur vina sinna.
Eftir að ég kynntist Gyðu minni,
tók mamma henni eins og dóttur
sinni. Við gátum alltaf leitað til
hennar og fengið góð ráð og leið-
beiningar.
Þegar við Gyða fluttum út á land
og síðar til Danmerkur, hafði
mamma reglulega samband í síma
og kom í heimsóknir. Það var alltaf
gaman að heyra í mömmu, enda
alltaf svo jákvæð og glöð. Við vor-
um mjög heppin að mamma gat
verið hjá okkur í mánuð síðasta
sumar og síðan um jól og áramót,
þar sem við áttum yndislegar
stundir saman.
Mamma var alltaf heilsuhraust
og kenndi sér aldrei neins meins,
hvorki andlega né líkamlega. Hún
hafði unnið hlutavinnu við barna-
gæslu í líkamsræktarstöðinni
World Class, eftir að hún fór á eft-
irlaun, þar til fyrir um ári.
Það kom því á óvart þegar hún
sagði mér um miðjan júlí sl., að
hún ætti að leggjast inn á Land-
spítalann í rannsókn vegna gruns
um krabbamein. Sem betur fer
höfðum við Gyða tök á að koma til
hennar og vera hjá henni til stuðn-
ings í þessu erfiða ferli. Er
mömmu var tilkynnt um að hún
hefði langt gengið krabbamein sem
ekki væri hægt að fjarlægja, tók
hún því með æðruleysi, ró og yf-
irvegun, eins og henni var einni
lagið.
Mamma vissi að hverju stefndi,
þó að okkur hefði ekki grunað að
það gengi svo hratt sem raun bar
vitni. Við reyndum í sameiningu að
búa sem best um hnútana, þannig
að hún gæti verið sem lengst
heima, en það var erfitt að fara frá
henni aftur, vitandi að hverju
stefndi. Sem betur fer eigum við
góða að sem af óeigingirni, fórnfýsi
og eljusemi heimsóttu mömmu
daglega, aðstoðuðu hana og
tryggðu að hún hefði það sem best
varð á kosið. Hjúkrunarþjónustan
Karitas vann einnig ótrúlegt starf,
án þeirra hefði þetta aldrei gengið.
Þegar mamma gat ekki lengur
verið heima tók starfsfólk líknar-
deildar Landspítalans í Kópavogi
við og sá til þess að henni liði sem
best síðustu tvær vikurnar. Við
Gyða gátum verið hjá mömmu síð-
ustu vikuna og var hún andlega
hress, þó að líkamlega væri af
henni mjög dregið.
Þegar maður býr erlendis, langt
frá heimahögum, er erfitt að vita
af foreldri sínu að glíma við erfiðan
sjúkdóm og þurfa á hjálp manns að
halda. Ég vil því þakka Hjúkr-
unarþjónustu Karitas og starfs-
fólki líknardeildar Landspítalans í
Kópavogi fyrir frábæra umönnun
og hjúkrun.
Ég vil einnig koma fram sér-
stöku þakklæti til Guðlaugar og
Jónu fyrir allt það sem þær gerðu
fyrir mömmu, sem er okkur Gyðu
ómetanlegt.
Elsku mamma, minning þín lifir
alltaf í hjarta mínu.
Þinn
Gunnar.
Elsku Gróa mín, það er erfitt að
skilja að þú sért farin frá okkur
eftir svona stutt veikindi, en þú
verður alltaf efst í hjarta mínu. Þú
varst mér sem móðir sem ég gat
alltaf leitað til, hvað sem á bjátaði.
Þú varst alltaf reiðubúin að hjálpa,
gefa góð ráð og styðja mann ef á
móti blés. Þú varst svo ósérhlífin
og hafðir alltaf tíma fyrir aðra og
gafst svo mikið af sjálfri þér, án
þess að hugsa um þig sjálfa. Þú
varst svo skilningsrík og ráðagóð
og alltaf varst þú sú fyrsta sem
mér datt í hug, þegar ég þurfti að
fá góð ráð og alltaf komu þín ráð
sér vel.
Ég kem til með að sakna hversu
úrræðagóð þú varst alltaf, til dæm-
is hvernig þú gast töfrað fram
glæsilegustu kjóla og dragtir úr
sama sem engu, fyrir mig og
hvernig þú gast alltaf gert ótrú-
lega mikið úr litlu.
Þú varst svo ung í anda, alltaf
svo hress og kát og það var aldrei
að merkja kynslóðabilið á milli
okkar. Ég minnist, til dæmis 35
ára afmælisins hans Gunna um síð-
ustu jól, þú varst hrókur alls fagn-
aðar í veislunni og enginn trúði að
GRÓA ALEXAND-
ERSDÓTTIR
Faðir okkar, tengdafaðir og frændi,
RAGNAR JÓNSSON,
Húnabraut 23,
Blönduósi,
sem lést miðvikudaginn 18. september, verður
jarðsunginn frá Blönduóskirkju laugardaginn
28. september og hefst athöfnin kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en
þeim, sem vilja minnast hans, er bent á að láta Minningarsjóð
Heilbrigðisstofnunarinnar á Blönduósi njóta þess.
Skarphéðinn Ragnarsson, Halldóra Björnsdóttir,
Ársæll Guðjónsson, Stefanía Ármannsdóttir
og aðrir aðstandendur.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð, vináttu og hlýhug við andlát og útför
elskulegs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
GÍSLA KRISTJÁNS LÍNDAL KARLSSONAR,
Nýbýlavegi 98,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir færum við læknunum
Tryggva Ásmundssyni og Guðbrandi Kjartans-
syni og öðru starfsfólki á lungnadeild Landspítalans í Fossvogi.
Guð blessi ykkur öll.
Guðmunda S. Eiríksdóttir,
Karl Gíslason, Sigurbjörg Sigurbjörnsdóttir,
Sigríður Gísladóttir, Stefán Örn Magnússon,
Súsanna Gísladóttir, Einar Gunnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær systir okkar og mágkona,
GUÐRÚN VILBORG JÓNSDÓTTIR,
frá Stóra-Sandfelli,
verður jarðsungin frá Vallaneskirkju laugar-
daginn 28. september kl. 14.00.
Gróa Jónsdóttir,
Jóna Jónsdóttir, Magnús Stefánsson.