Tíminn Sunnudagsblað - 25.10.1970, Qupperneq 6

Heilagar kýr og hjóla-
tíkur Vesturlandabúa
í Indlandi eru kýrnar heilagar,
og Vesturlandabúar fjargviðrast
yfir öllum þessum horuðu naut-
gripum, sem engum manni eru
til gagns, en mörgum til óþurftar.
Sjálfir hafa þeir gert bilana að
eins konar heilögum kúm. Þeir
eitra andrúmsloftið fyrir þeim, og
þeir fylla svo borgirnar, að rnann-
skepnan á þar tæpast lengur grið-
land utan dyra.
I^os Angeles er líklega eina stór-
borg veraldarinnar, sem byggð lief-
ur verið að miklu með bílana sér-
staklega í huga. í þessari borg
hefur tala þeirra, sem lungnasjú'k-
dóinar verða að aldurtila, þrefald-
azt eða jaftnvel fjórfaldazt á tíu
árum, og læknar hafa ráðlagt fólki
að flytja þaðan brott og margir
farið að þeim ráðum. Svo slæmt
er það ekki í Indlandi, að mann-
fólki sé alls ekki líft, þar sem
kýrnar heilögu halda sig. Þær eitra
þó ekki í kringum sig.
Sú tillaga hefur verið borin
fram í fullri alvöru að banna
einkabila í hinum innri hluta
Stokkhólmsborgar og kröfugöng-
ur verið famar til þess að fylgja
henni eftir. Á það hef-
ur verið bent, að miklu ódýrara
myndi að sjá fólki fyrir nægum
strætisvögnum á fárra mínútna
fresti fram og aftur um borgina
heldur en breikka götur eða
sprengja net jarðgangna, sem
nægði til þess, að öll bilamergðin
kæmist leiðar sinnar trafalalítið.
Auk þess sem færri mannslíf færu
forgörðum.
Nú hafa bæði fegrunarfélög í
Kaupmannahöfn og fjölmenn sam-
tök æskumanna tekið að amast við
hinni óhéftu bifreiðaumferð þar,
enda orðinn slæmur dammur á
Kaupmangaranum á logndögiun á
sumrin og slys í borginmi óhugn-
anlega tíð, þótt engam veginn
kveði meira að þeim í Kaupmanna-
höfn en víða annars staðar. Sjálf
ir geta bifreiðastjórar orðið hálf
leiðir á skrjóðunum sinum, þegar
það er daglegt brauð að aka verði
fram og aftur í hálftíma til þess að
finna einhvers staðar stæði handa
honum, ef þarf á það að reyna,
hvort eigandinn hefur enn fætur.
Það var auðvitað blessaður dag
ur, er menn uppgötvuðu hjólið.
Það var ein mesta uppgötvun
mannsins. En stundum rekur að
því, að það verður enn meiri vandi
að fara með uppgötvanir en gera
þær. Hjólið hefur lengi verið
manninum þarft. En nú virðist
það víða orðið meinvættur.
um málurn annarra mannfélags-
hópa, sem að einhverju leyti eru
bagaðir.
„Það er ekkert til, sem ekki má
hrinda í framkvæmd“, segir Sven
Nahlin. „Hver hefði trúað því að
óreyndu, að við gætum komið upp
dvalarheimilinu á Upplandi?“ spyr
hann. Það hvarflar ekki annað að
honum en Klukkubærinn rísi einn
ig af grunni mjög fljótlega. Til
þess væntir hann fjárframlaga frá
Stokkhólmsborg og liðveizlu
íþróttaráðsins i ýmsum myndrm,
auk einhvers ríkisstyrks. En ikki
hvað sízt, og raunar fyrái og
fremst, treystir hann á frjáls fram-
lög fólks, sem vill hjálpa honum
til þess að toama Klukkuba.num
upp. í því skyni hefur miklum
fjölda fólks verið gefinn kostur á
að ganga í hjálparfélag blindra
með því að senda því þrjú til fjög
ur hundruð krónur í pósti.
Einkum befur Sven Nahlin hug
á því, að blindir unglingar fái að-
stöðu til þess að læra ýmiss konar
tæknistörf, því að við þau telur
hann blint fólk geta verið jafnoka
þeirra, sem alsjáfndi eru. Meðal
þeirra starfa, sem hann telur því
henta vel, auk köfunar, er fjar
skiptatækni ýms og símvarzla,
sjúkraþjálfun, sumar greinar
kennslu, bragðprófun, verkfæra-
varzla og margt annað. Það þarf
aðeins að eyða þeim hindurvitn
um, að blint fólk geti ekki þetta
eða hitt, og i þvi skyni hefur
hann látið taka myndir af blindu
fólki að starfi til þess að sýna á
félagsfundum og samkomum og í
sjónvarpi.
Litil slúlka lærír fiarskiptatækni.
£22
T Í M I N N — SUNNDDAGSBLAÐ