Morgunblaðið - 19.07.2007, Síða 28

28 FIMMTUDAGUR 19. JÚLÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Sesselja HrönnGuðmundsdóttir
fæddist í Reykjavík
27. nóvember 1972.
Hún lést á líkn-
ardeild Landspít-
alans 9. júlí síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar eru Jónína
Björg Gísladóttir, f.
2.9. 1947, og Guð-
mundur Valur
Magnússon, f. 7.12.
1945. Systkini Sess-
elju eru Aðalsteinn,
f. 9.12. 1976, albróð-
ir, og Hildur, f. 25.2. 1995, hálf-
systir samfeðra.
Sesselja ólst upp í vesturbænum
í Reykjavík og gekk í Melaskóla og
Hagaskóla. Sem barn lærði hún
fimleika og ballett og stundaði
sund hjá KR.
Sesselja lauk stúdentsprófi af
eðlisfræðibraut Menntaskólans við
Reykjavík 2003-2005 og skrifaði
greinar um hönnun í erlend tíma-
rit.
Verk Sesselju hafa meðal ann-
ars verið sýnd á sýningunum MÓT
á Kjarvalsstöðum (Reykjavík,
2000), UD 2002 (Kaupmannahöfn,
2002), Young Nordic Design (ferð-
aðist milli borga, 2000-2003), De-
sign Is (Berlin, 2002), Lig-
ht+Building Fair (Frankfurt,
2004), Transform, VIA (Paris,
2004), EXPO 2005 (Aichi, 2005),
Magma/Kvika (Reykjavík, 2007).
Sesselja vann fyrstu verðlaun fyr-
ir hönnun í Italian Molding Design
Contest 2000 (Milano, 2000) og
fyrstu verðlaun fyrir lampa í
European Design Competition í
flokknum Professional Designer,
Lights of the Future 2004 (Frank-
furt, 2004).
Útför Sesselju verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Hamrahlíð árið 1993.
Hún lærði myndlist
við Myndlistaskóla
Reykjavíkur 1992-
1993 og Listaháskóla
Íslands 1993-1994.
Hún nam iðnhönnun
við Iðnskólann í
Hafnarfirði árið 1995
og húsgagnasmíði
við Iðnskólann í
Reykjavík 1996.
Sesselja stundaði
nám við Danmarks
Designskole í Kaup-
mannahöfn árin
1997-2002 og útskrifaðist með
meistaragráðu í iðnhönnun. Árið
2001 bjó hún í New York og var í
starfsnámi hjá fyrirtækinu Olive
1:1. Að loknu námi fluttist Sesselja
aftur til Íslands og vann að hönn-
un undir heitinu Könnuðirnir (The
Explorers). Einnig kenndi hún
vöruhönnun við Listaháskólann í
Hún Dedda frænka er dáin. Það er
þyngra en tárum taki að örlög elsku
frænku minnar og jafnöldru skyldu
verða þau að falla frá í blóma lífsins
aðeins 34 ára gömul. Orð eru til lítils
megnug á stundum sem þessum og
erfitt er að bera kennsl á tilganginn.
Það er erfitt til þess að hugsa að eiga
aldrei eftir að hitta hana Deddu aftur.
Ég á margar góðar minningar um
okkur Deddu, sérstaklega frá æsku-
og unglingsárum okkar. Við vorum
alltaf mjög náin og leiðir okkar lágu
oft saman. Það má eiginlega segja að
við höfum að vissu leyti alist upp sam-
an, enda voru aðeins níu mánuðir á
milli okkar. Margar af mínum bestu
minningum eru frá Dunhaganum hjá
Ínu ömmu og er Dedda nær undan-
tekningalaust hluti af þeim minning-
um. Við vörðum miklum tíma þar og
var oft glatt á hjalla hjá okkur. Kapp-
hlaup á túninu bak við hús og gramsið
í saumadótinu hennar ömmu var bara
partur af því að alast upp. Það hefur
kannski verið þarna sem Dedda byrj-
aði að þróa með sér hönnuðinn í sér,
enda var af nógu að taka í saumaher-
berginu hennar ömmu.
Á þessum fyrstu árum okkar
tengdumst við Dedda sterkum bönd-
um og hefur mér alltaf þótt afskap-
lega vænt um frænku mína og er ég
viss um að þær tilfinningar voru
gagnkvæmar.
Það varð mér mikið áfall þegar
Dedda veiktist fyrst úti í Danmörku.
Ég verð að segja að þessi veikindi hafi
í raun sýnt það hversu sterkur ein-
staklingur Dedda var orðin. Hún
barðist hetjulega og vann marga
sigra í baráttu sinni. Ég heimsótti
Deddu oft á meðan á þessari baráttu
stóð og það var áberandi hversu já-
kvæð og ákveðin hún var í að sigrast á
veikindunum. Það gladdi mig mjög að
geta hjálpað frænku minni í þessari
baráttu og ég verð að segja að ég hef
sjaldan verið stoltari af nokkurri
manneskju en þegar hún sýndi mér
að hún gat farið í göngutúr út á næsta
horn. Þessi litli göngutúr er í mínum
huga meira afrek en flestar þær fjall-
göngur sem aðrir Íslendingar fara á
ári hverju.
Því miður varð hún Dedda að játa
sig sigraða að lokum, en ég held að
hún hafi verið orðin sátt við að fá að
fara eftir allt sem á undan var gengið.
Ég á eftir að sakna hennar Deddu
frænku mikið og það verður skrýtið
að fá ekki heyra af nýjustu vörunni
sem hún er búin að hanna. Verk henn-
ar munu samt lifa og andi hennar mun
án efa lifa áfram með þeim sem
þekktu hana.
Elsku Björg og Steini, hugur minn
hefur síðustu daga verið hjá ykkur og
vona ég að Guð gefi ykkur styrk til að
komast í gegnum þessa erfiðu tíma.
Gísli frændi.
Elsku Dedda mín.
Ekki átti ég von á að þú færir,
svona ung og efnileg.
Þú sem varst svo dugleg, glöð og
jákvæð. Og svo varstu svo frábær iðn-
hönnuður og fékkst mörg verðlaun úti
um allan heim. Ég hugsaði svo oft til
þín og var svo spennt að vita hvað þú
værir að gera og svo keyptirðu
saumavél af mér og fórst að hanna föt
líka. Þú hafðir svo margar hugmyndir
og varst svo frjó. Ég man þegar ég sá
þig fyrst úti í Svíþjóð hjá sameigin-
legu vinafólki okkar, þá varstu bara
lítil stelpa, alltaf svo glöð og góðleg.
Þar kynntist ég mömmu þinni líka og
bróður, honum Steina. Við mamma
þín höfum þekkst æ síðan, þó að ég
hafi verið áfram í Svíþjóð í mörg ár þá
hittumst við alltaf þegar ég kom í
heimsókn.
Elsku Jónína, Steini, ættingjar og
vinir, ég votta ykkur mína dýpstu
samúð.
Guðrún Kristjánsdóttir.
Mér var mjög brugðið þegar ég
frétti af andláti Sesselju Hrannar
Guðmundsdóttur eða Deddu eins og
hún var kölluð.
Fyrstu kynni mín af henni voru um
vorið 1993 þegar hún var nemandi við
Menntaskólann við Hamrahlíð en þá
kom hún til mín og falaðist eftir sum-
arvinnu í leikskólanum Leikgarði sem
þá var að hefja sitt fyrsta starfsár.
Starfið fékk hún og ekki fór á milli
mála að Dedda var vandaður og hæfi-
leikaríkur starfsmaður þótt ung væri
að aldri. Börnin hændust að henni og
naut hún sín vel í leikskólanum. Um
haustið fór hún aftur í menntaskólann
eins og umtalað var en kom í heim-
sókn af og til og viðhélt með því þeim
góðu tengslum sem myndast höfðu.
Að loknu stúdentsprófi hóf hún störf
að nýju í leikskólanum en hugur
hennar stefndi þó alltaf á frekara
nám. Hún lauk námi sem iðnhönnuð-
ur en milli þess sem hún var í námi
hér á landi eða í Danmörku var hún
alltaf tilbúin að koma og starfa í leik-
skólanum.
Það var gott að hafa Deddu í starfs-
mannahópnum, hún var alltaf jákvæð,
heiðarleg og spurði oft góðra spurn-
inga sem vöktu mann til umhugsunar.
Iðnhönnun var það starf sem þessi
hæfileikaríka og vandvirka stúlka
hafði numið og þar var hennar vett-
vangur.
Þótt ég hafi ekki hitt Deddu síðast-
liðin ár þá hefur hún oft komið mér í
hug og minningin frá okkar kynnum
verið mér ánægjuefni.
Nú hefur hún kvatt þennan heim
langt um aldur fram.
Með þökk og virðingu kveð ég mína
kæru Deddu.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Valdimar Briem)
Ég votta foreldrum og systkinum
Sesselju Hrannar mína innilegustu
samúð.
Sólveig A. Sigurjónsdóttir,
fyrrv. leikskólastjóri.
Í dag er kvödd Sesselja Hrönn
Guðmundsdóttir sem í 34 ár var sam-
ferðamaður okkar hér á jörðinni. Ég
veit að þannig leit hún á málin sjálf,
því að þrátt fyrir erfið veikindi í tæp 2
ár sá hún tilveruna í því ljósi að allt
hefði sinn tilgang í lífinu og ný verk-
efni biðu okkar í himnaríki.
Dedda eins og hún var kölluð helg-
aði líf sitt veröld lista og lærði iðn-
hönnun. Hún var sístarfandi, hug-
myndirnar flæddu fram, koma þurfti
hugmyndum í framkvæmd, afurðum í
framleiðslu, hugur hennar var síkvik-
ur.
Það er flókið að lýsa henni Deddu,
hún bjó yfir andstæðum sem gerðu
hana svo einstaka og heillandi. Hún
bjó yfir visku þess reynda og einlægni
barnsins. Hún var glæsileg heims-
kona með óbilandi áhuga á landinu
sínu og einföldum og hollum lífsmáta.
Hún var í senn þrautseig og öguð og
bjó yfir skaphita listamannsins. Hún
var gleðigjafi sem ég var heppin að
kynnast og vera samferða um hríð.
Í listaverki á sýningunni:
„MAGMA/KVIKA, íslensk samtíma-
hönnun“, sem nú er í gangi á Kjar-
valsstöðum, gerir Dedda tímann að
yrkisefni. Í verkinu „Thoughts on
time“ segir hún í niðurlaginu:
„The eternal now. Being lost in the
illusion of time and space, finally gat-
hering in the now and becoming one
with the eternity“.
Þarna rennur sálin saman við eilífð-
ina, Dedda mætir skapara sínum.
Nú á vormánuðum fór ég ásamt
Deddu og Jónínu Björgu mömmu
hennar til Kaupmannahafnar. Dedda
var að taka upp þráðinn við dönsk
hönnunarverkefni, sem vegna veik-
inda haustið 2006 höfðu verið lögð til
hliðar. Það var augljóst á áhuga fólks
á að koma að hitta hana að fagleg
staða hennar sem hönnuðar var sterk
og virt. Þrátt fyrir lömun í vinstra
handlegg sem var afleiðing af veik-
indum hennar ætlaði hún að taka að
sér ný verkefni og hvorki hún né aðrir
efuðust um getu hennar til þess.
Þarna sem og á öðrum sviðum stóð
mamma hennar sem klettur við hlið
hennar og studdi hana.
Eitt lítið atvik í Kaupmannahöfn
lýsir henni vel. Skyndilega segir hún:
„Ég er aftur orðin veik“. Hún fór af-
síðis um stund og kom svo fram og
sagði: kveikjum á útvarpinu, mig
langar að dansa. Slíkur var sálar-
styrkur hennar, því að hún vissi vel að
„það er stutt hver stundin, stopult
jarðneskt yndi þitt“ eins og segir í
kvæði Jóhannesar úr Kötlum. Hún
varði tímanum vel og æðraðist ekki.
Við sendum foreldrum hennar og
systkinum okkar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Guðrún og Garðar.
Sesselja Hrönn Guðmundsdóttir
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morg-
unblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari
upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför
hefur farið fram eða grein berst ekki
innan hins tiltekna skilafrests er
ekki unnt að lofa ákveðnum birting-
ardegi..
Minningargreinar
✝
Hjartkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
ALDÍS PÁLA BENEDIKTSDÓTTIR,
Raufarseli 11,
Reykjavík,
sem lézt á líknardeild Landspítalans í Kópavogi,
fimmtudaginn 12. júlí, verður jarðsungin frá
Fríkirkjunni í Reykjavík, þriðjudaginn 24. júlí kl. 13:00.
Sigurður E. Guðmundsson,
Guðrún Helga Sigurðardóttir, Friðrik Friðriksson,
Benedikt Sigurðsson,
Kjartan Emil Sigurðsson,
Aldís Eva Friðriksdóttir,
Dagur Páll Friðriksson.
✝
Kær sonur okkar og bróðir,
JÓN BJARNI HILMARSSON,
lést á Landspítalanum í Fossvogi aðfaranótt
sunnudagins 15. júlí.
Útför fer fram frá Keflavíkurkirkju, mánudaginn
23. júlí kl. 14.00.
Ásdís Jónsdóttir, Hilmar Pétursson,
Pétur K. Hilmarsson
og fjölskylda.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
INGIBJÖRG N. JÓHANNSDÓTTIR,
(Lilla),
Þiljuvöllum 23,
Neskaupstað,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu í Neskaupstað,
mánudaginn 16. júlí.
Útförin fer fram frá Norðfjarðarkirkju, mánudaginn 23. júlí kl. 14.00.
Ólafur Haukur Ólafsson, Gréta Sigursteinsdóttir,
Gísli Garðarsson, Valdís Árnadóttir,
Brynja Garðarsdóttir, Viðar Hannes Sveinsson,
Lára Garðarsdóttir, Magnús Sigurðsson,
Jóhanna Garðarsdóttir, Guðni Þór Steindórsson,
barnabörn og langömmubörn.
✝
Elskulegur faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐMUNDUR SNÆBJÖRN ÁRNASON
fyrrverandi verslunarmaður,
Hjallaseli 55,
lést á Landspítalanum í Fossvogi, laugardaginn
14. júlí.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík,
þriðjudaginn 31. júlí kl. 15:00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ágústa Harting,
Kristján Guðmundsson,
Sigurður Guðmundsson.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ÁSA GUÐRÚN STURLAUGSDÓTTIR,
til heimilis á Hringbraut 82,
Reykjavík,
lést fimmtudaginn 5. júlí á hjúkrunarheimilinu
Sóltúni.
Útförin fer fram í Dómkirkjunni, föstudaginn 20. júlí kl. 15:00.
Þór og Ulla Britt McDonald,
Hallfríður Guðrún Hafsteinsdóttir og Úlfar Njálsson,
Halldóra Jóhanna Hafsteinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.