Náttúrufræðingurinn - 1944, Blaðsíða 3

Björn J. Blöndal frá Stafholtsey:
Fuglalíf í Borgarfirði.
Fuglalíf Borgarfjarðar er auðugt og tiltölulega margar fugla-
tegundir liafa tekið ástfóstri við þennan hluta landsins. En þegar
ég skrifa um fuglalíf Borgarfjarðar vil ég geta þess, að þekking
min á þessum efnum er mjög takmprkuð. Auk þess þekki ég
fuglalífið aðeins á tillölulega litlu svæði, og verð þvi að sleppa
sjófugluuum að mestu.
Þessar línur eiga ekkert skylt við visindi en eru ómbrot
liðinna daga — að mestu minningar, sem horfnir vinir hafa
sagt mér frá að loknum veiðiferðum, ásamt því er mér hefir
auðnazt að sjá sjálfur í hinni lifandi náttúru.
Hrafn er algengur. Bláhrafn sást að Sarpi í Skorradal 1910.
Ölafur Guðmundsson og Húnbogi sonur hans sáu hann. Enn-
fremur skaut Davíð Björnsson að Þverfelli i Lundareykjadal
bláhrafn nú fyrir fáum árum. Kráka sést hér öðru hvoru. Stari
sést hcr við og við. Auðnutitlingar kom í stórhópum frostavet-
urinn mikla 1!)18 niður í lágsveitir Borgarfjarðar, var hann mjög
spakur og mátti stundum taka hann í lófa sinn. Grunur minn
er sá, að liin ægilegu norðanveður hafi hrakið hann úr aðal-
Iieimkynnum sínum, hirkiskógum norðanlands. Nú verpir hann
í Fitjahlíð, Varmalækjarskógi, Hvitársíðu og sjálfsagt víðar.
Sésl á hverjum vetri í lágsveitum, en var afar sjaldgæfur þar
fyrir 1918.
Snjótitlingur algengur.
Þiifutitlingiir algengur.
Maríuerla er algeng, þó eru varla nema ein hjón, sem að stað-
aldri eiga heima á hverjum hæ. Ár eftir ár virðast sömu fugl-
aruir vitja hreiðra sinna og eru mjög spakir.
Fyrir mörgum árum fundu lítil börn maríuerluhreiður. í
hreiðinu voru 5 ungar, ósjálfbjarga með öllu. Fyrst í slað var
móðirin hrædd, en smám saman varð hún spakari. Börnin færðu
ð